ΕΠΙΣΤΟΛΗ - ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΡΑΓΚΟ !!!! ΕΥΓΕ ΤΟΥ !!!!

ΤΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΟΥ ΦΡΑΓΚΟΥ

 

• Τι λέει σε επιστολή του στον Δ. Αβραμόπουλο για το Β’ Σώμα Στρατού, και τα… κινήματα • Ο πρώην υπουργός Άμυνας κάνει λόγο για «άσχετους», «στρατηγούς της πολυθρόνας» και συρρίκνωση του Στρατού Ο κ. Φραγκούλης Φράγκος, πρώην υπηρεσιακός υπουργός Εθνικής Άμυνας,  πήρε το όπλο του και με «non paper» που απέστειλε στον Δημήτρη Αβραμόπουλο εξαπολύει πυρά για τη δρομολογούμενη κατάργηση του Β’ Σώματος Στρατού, που… εδρεύει στη Βέροια και στο οποίο υπάγεται όλη η «αφρόκρεμα» των Ειδικών Δυνάμεων, καταδρομείς, αλεξιπτωτιστές και πεζοναύτες.  Ο πρώην αρχηγός του ΓΕΣ κάνει λόγο για «άσχετους» και «στρατηγούς της πολυθρόνας», ενώ βάζει στο στόχαστρο του και τη σημερινή στρατιωτική ηγεσία, «φωτογραφίζοντας» μάλιστα τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ, Μιχαήλ Κωσταράκο, επιλογή του Πάνου Μπεγλίτη, που αποδέχεται τώρα αδιαμαρτύρητα  τη διάλυση του κρίσιμου Β’ Σ.Σ., το οποίο δημιουργήθηκε επιτακτικά μετά  την ταπεινωτική ήττα των Ιμίων. Τα «Π» έχουν στη διάθεση τους την επτασέλιδη επιστολή Φράγκου, που βρίσκεται στα συρτάρια του κ. Αβραμόπουλου, ο οποίος όμως δείχνει και αυτός  να αποδέχεται παθητικά τις εντολές των τροϊκανών για μείωση και συρρίκνωση  του ελληνικού Στράτου στο όνομα της «περικοπής δαπανών». «Το ανώτατο επίπεδο του Β΄ Σ.Σ. υποστηρίζει ο κ. Φράγκος δεν είναι απλώς  ένα “γραφειοκρατικό” σκαλοπάτι στην αλυσίδα διοικήσεως, όπως  το αντιλαμβάνονται οι άσχετοι… Δεν θα ασχοληθώ με γραφικές προτάσεις περί αποδόσεως της 32ης ΤΑΞΠ/Ν (Ταξιαρχία Πεζοναυτών) στο Πολεμικό Ναυτικό.   Οι “προοδευτικές ιδέες” που συχνά καλλιεργούνται στο στενό περιβάλλον της πολιτικής ηγεσίας από “στρατηγούς της πολυθρόνας” είναι επικίνδυνες. Αυτό όμως δεν είναι το χειρότερο. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι όταν στρατιωτικοί επιλεγούν να συμπλεύσουν με επικίνδυνες “μόδες”, με τις οποίες ερωτοτροπούν οι πολιτικές ηγεσίες. Η μη αξιοκρατική ανάδειξη ηγεσιών  και η επικράτηση συντεχνιακών αντιλήψεων διαμορφώνουν επιτελική σκέψη περιορισμένων οριζόντων, οδηγώντας σε ανωμαλία και εσφαλμένες αποφάσεις στρατηγικής σημασίας. Τυχόν διάλυση του Β’ Σ.Σ.  θα συντελέσει σ΄ έναν αποδυναμωμένο στρατό, με διχασμένη προσωπικότητα, υστερούντα σοβαρά στην ενεργητική άμυνα». Ο κ. Φράγκος εξαπολύει μύδρους και κατά του πρώην υπουργού Άμυνας Πάνου Μπεγλίτη, ο οποίος τον Νοέμβριο του 2011 ξήλωσε όλη την ηγεσία του Στρατού Ξηράς, φοβούμενος «πραξικόπημα» από τον τότε αρχηγό του ΓΕΣ,  τον οποίο και αποστράτευσε μαζί μ΄ άλλους αξιωματικούς. «Γιατί τοποθετήθηκε τότε επισημαίνει ο κ. Φράγκος αντιστράτηγος από το Όπλο  των Τεθωρακισμένων (σ.σ. ο κ. Τόπης) και ο διαθέσιμος αντιστράτηγος καταδρομέας (ο σημερινός αρχηγός ΓΈΣ, κ. Τσέλιος) τοποθετήθηκε στη διοίκηση  του Δ’ Σώματος Στρατού; Θιασώτες της διαλύσεως του Β’ Σώματος Στρατού υποστηρίζουν ότι οι δυνάμεις του, ούτως ή άλλως, δεν πρόκειται να ενεργήσουν συγκεντρωτικά ως ανεξάρτητο σώμα στρατού, αλλά θα διατεθούν σε τοπικές διοικήσεις στον Έβρο,  το Αιγαίο κ.τ.λ. Ως εκ τούτου, κρίνεται ορθολογικό να τελούν από τον καιρό  της ειρήνης απευθείας υπό τη διοίκηση της ΑΣΔΕΝ (Ανώτατη Στρατιωτική Διοίκηση Εσωτερικού – Νήσων, με έδρα τον Καρέα)». ΑΠΟΔΕΚΑΤΙΣΜΟΣ. Ο πρώην υπουργός Εθνικής Άμυνας αποκαλύπτει στο non paper που απέστειλε στον κ. Αβραμόπουλο ότι οι Ειδικές Δυνάμεις  … αποδεκατίστηκαν για πρώτη φορά το 1988, επί πρωθυπουργίας Ανδρέα Παπανδρέου, υπό τον φόβο κινήματος. «Το Β’ Σ.Σ. αναδιοργανώθηκε  το 1998. Αν οι τεθωρακισμένες και μηχανοκίνητες ταξιαρχίες αποτελούν  τη στρατηγική εφεδρεία για ελιγμό στον ηπειρωτικό κορμό, έλειπε η εφεδρεία που θα εξασφάλιζε Ταχεία αντίδραση και επιχειρησιακό ελιγμό όχι μόνο στον ηπειρωτικό, αλλά και στον νησιωτικό κορμό. Το αναδιοργανωμένο Σ.Σ. ήλθε να καλύψει την απαίτηση αυτή του μετασχηματισμού, που προέκυψε από  τα διδάγματα της κρίσεως των Ιμίων. Την εποχή εκείνη, ο Στράτος Ξηράς ήταν προσανατολισμένος σε μια εντελώς αμυντική διάταξη. Στη Θράκη το Δ’ Σ.Σ.   και στο Αιγαίο η ΑΣΔΕΝ διέθεταν δυνάμεις πρώτης γραμμής για την απόκρουση εχθρικής επίθεσης. Η εξέταση των διδαγμάτων της κρίσεως, όπου αποκαλύφθηκε αδυναμία ταχείας αντίδρασης σε τοπικό επίπεδο, οδήγησε στο συμπέρασμα ότι ο Στρατός Ξηράς έπασχε γενικότερα ως προς την  ικανότητα υλοποιήσεως επιχειρησιακών ελιγμών πέραν του ηπειρωτικού κορμού.  Οι δυνάμεις εκείνες που προορίζονταν για τέτοια έργα ήταν κυρίως τα Συγκροτήματα των Ειδικών Δυνάμεων: το 1ο ΣΚΔ (Σύνταγμα Καταδρομών),  το 2ο ΣΑΛ (Σύνταγμα Αλεξιπτωτιστών) και η 32α ΤΑΞΠ/Ν. Όμως τα συγκροτήματα αυτά ήταν σκορπισμένα και “χαμένα”, δίχως να τελούν υπό  μια κεντρική διοίκηση, που θα τα προετοίμαζε από τον καιρό της ειρήνης. Ουσιαστικώς ο Ελληνικός Στράτος δεν είχε συγκεντρωμένη τη στρατηγική εφεδρεία του, κατά παράβαση θεμελιώδους στρατιωτικής αρχής. Αίτια ήταν η προηγουμένη αναδιοργάνωση των Ειδικών Δυνάμεων, συντελεσθείσα  το 1988, που τις είχε οδηγήσει σε διάλυση. Η αναδιοργάνωση του 1988 δεν στηρίχθηκε σε αμιγώς στρατιωτικά κριτήρια. Πρόεκυψε από αβάσιμες πολιτικές ιδεοληψίες της τότε πολιτικής ηγεσίας, την οποία διέκριναν έντονα αντιστρατιωτικά και “αντικαταδρομικά” συμπλέγματα (φόβος κινήματος).  Για τον λόγο αυτό διαλύθηκε η III Μεραρχία των Ειδικών Δυνάμεων, που συγκροτήθηκε το 1978 υπό το φως των διδαγμάτων της κρίσεως του 1974». ΚΥΠΡΟΣ. Ο κ. Φραγκούλης Φράγκος, κάνοντας μια ιστορική αναδρομή, αναλύει πως η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο ήταν η αφορμή για να δημιουργηθούν  στη συνέχεια «αυτόνομες» Ειδικές Δυνάμεις. «Το 1974 οι προσπάθειες αποστολής ενισχύσεων στην Κύπρο εκτελέστηκαν με αυτοσχεδιασμούς και είχαν ως αποτέλεσμα χάσιμο πολύτιμου χρόνου και σοβαρές απώλειες σε έμψυχο δυναμικό. Οι δυνάμεις δεν ήταν προετοιμασμένες, δεν υπήρχαν σχέδια, δεν έγιναν ασκήσεις και αποφασίστηκε τότε η αναβάθμιση των Δυνάμεων Καταδρομών κ.τ.λ. που υπήχθησαν στην III ΜΕΔ. Με τη διάλυση  της Μεραρχίας, το 1988, οι Ειδικές Δυνάμεις διασκορπίστηκαν και “χάθηκαν”: Το  1ο ΣΚΔ τέθηκε διοικητικώς στο Γ΄ Σώμα Στρατού, το 2ο ΣΑΛ υπό την ΑΣΔΕΝ και η 32α ΤΑΞΠ/Ν υπό την 1η Στρατιά. Το νεοσυγκροτηθέν 13ο ΣΑΚ (Σύνταγμα Αμφίβιων Καταδρομών) υπήχθη στη Διεύθυνση Ειδικών Δυνάμεων.   Δίχως κεντρική διοίκηση, οι Ειδικές Δυνάμεις ζημιώθηκαν και τα αποτελέσματα φάνηκαν στην κρίση των Ιμίων. Στην ουσία, η ηγεσία το 1998 επανήλθε στην απόφαση του 1978 και με την αναδιοργάνωση του Β’ Σώματος Στρατού καταβλήθηκε έντονη προσπάθεια “συμμαζέματος” και θεραπείας των διαλυτικών καταστάσεων» καταλήγει στην επιστολή του ο κ. Φράγκος. ΠΗΓΗ...source