Ο ΦΟΙΝΙΚΑΣ ΑΝΑΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΑΧΤΗ ΤΟΥ

15 Νοε 2013

Ο ΦΟΙΝΙΚΑΣ ΑΝΑΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΑΧΤΗ ΤΟΥ

Κράτος χωρίς νόμισμα δεν νοείται!Αποφασίζει λοιπόν ο Καποδίστριας να κόψει τα πρώτα Ελληνικά νομίσματα. Σαν βάση έλαβε τον Φοίνικα.
Έκοψε δε ένα νόμισμα ασημένιο που από τη μια μεριά είχε τον φοίνικα, δηλαδή το πουλί που ξαναγεννιέται από τη στάχτη του με ένα σταυρό στο κεφάλι του το έμβλημα της Ορθοδοξίας και από την άλλη μεριά τις λέξεις «Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας.» και δυο φύλα: Ένα δάφνης και ένα ελιάς..

Κάτω από τον φοίνικα υπήρχε ο μισός φοίνικας το πεντάλεπτο, το δίλεπτο και το μονόλεπτο που ήταν χάλκινα, ενώ πάνω από το φοίνικα υπήρχε η Αιγηίς, ίση με 5 φοίνικες με την κουκουβάγια σαν παράσταση, καθώς και άλλο ένα χρυσό που τελικά δεν κόπηκε η Αθηνά, ίση με 20 φοίνικες και επάνω την κεφαλή της Θεάς Αθηνάς.

Τα πρώτα νομίσματα ήταν χάλκινα και έγιναν από τον χαλκό που επέδωσε το λιώσιμο των παλιών κανονιών. Τα πρώτα νομίσματα, όταν τα πήραν στα χέρια οι πληρεξούσιοι στη συνέλευση του Άργους συγκινήθηκαν, δάκρυσαν και αγκαλιάστηκαν. Αργότερα, μετά δύο μήνες βέβαια θα πολεμούσαν με μίσος ο ένας τον άλλον, αλλά αυτό είναι άλλο.

Ο Καποδίστριας λοιπόν, οργάνωσε το κράτος, με τα σχολεία, τη διοίκηση, τα δικαστήρια, το στρατό, τα ταχυδρομεία, τη Γεωργική Σχολή, τα νομίσματα, μέσα σε ένα χρόνο. Εκτός από την οργάνωση του κράτους, άρχισε και τη λεγόμενη οργάνωση των πληθυσμών,γιατί οι πληθυσμοί οι Ελληνικοί είχαν στα οκτώ χρόνια της επανάστασης κυριολεκτικά διαλυθεί και αποδιοργανωθεί. Ο Ιμπραήμ είχε καταστρέψει όλη τη Πελοπόννησο, οι πόλεις ήταν γκρεμισμένες και λεηλατημένες. Τα δέντρα είχαν κοπεί, γεωργική παραγωγή δεν υπήρχε, βιοτεχνία ανύπαρκτη, ναυσιπλοΐα διαλυμένη. Οι εμπορικοί στόλοι που είχαν οι Έλληνες καραβοκύρηδες πριν από την επανάσταση είχαν ολοκληρωτικά καταστραφεί. Αρχίζει λοιπόν μια οργάνωση πληθυσμών, να φτιάξει αυτό που λέμε σήμερα δημόσια διοίκηση με δημογέροντες, με προκρίτους, να δώσει κάποια εξουσία στα τοπικά συμβούλια και κυρίως να θεσπίσει εκ νέου το θεσμό των κοινοτήτων.

Πρέπει να πούμε πως η κοινότητα τα χρόνια της Τουρκοκρατίας έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επιβίωση του έθνους. Είχε προεδρείο από τον πρόκριτο, τον ιερέα και τον δάσκαλο (αν υπήρχε). Δεν είναι του παρόντος το θέμα απλά θα αναφέρουμε δυο πράγματα.

1^ονΟι Έλληνες επί Τουρκοκρατίας φτιάχνανε με τις κοινότητες και δρόμους και εκκλησίες και ούτε πακέτα παίρνανε από την Ευρωπαϊκή Ένωση ούτε τίποτα, είχανε δε και τον άρπαγα Τούρκο στο κεφάλι τους.

2^ονΠροετοίμασαν την επανάσταση. Η κοινότητα έπαιρνε τα έξυπνα παιδιά του χωριού, τους έδινε τα έξοδα τους, μια συστατική επιστολή και ένα υποζύγιο και τα έστελνε στους διάφορους ηγεμόνες της Μολδαβίας και της Ρουμανίας. Πήγαιναν στο Καρατζά ή στο Μαυρογένη και εκεί αποφάσιζαν αν θα σπουδάσουν, θα γίνουν φοιτητές δηλαδή, στα Ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια ή θα ασχοληθούν με το εμπόριο. Χιλιάδες οι Έλληνες που έφευγαν από τα Τουρκοκρατούμενα Ελληνικά χωριά, πήγαιναν στους ηγεμόνες των παραδουνάβιων περιοχών και σπούδαζαν. Έτσι, όταν κηρύχτηκε η επανάσταση είδαμε να παρουσιάζονται 300 Έλληνες φοιτητές. Δεν ξέρω αν σήμερα θα προσφερόντουσαν από τα σημερινά Πανεπιστήμια έστω τρακόσιοι, αλλά τότε προσφέρθηκαν και επάνδρωσαν τον Ιερό Λόχο και πολέμησαν με εκείνη την ωραία ολόμαυρη στολή με τη Νεκροκεφαλή στο καπέλο

ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΙ ΕΧΘΡΟΙ

Ο Καποδίστριας έχει τώρα ένα καινούργιο εχθρό. Αφού απαλλάχτηκε από τον Ιμπραήμ, αφού έδιωξε τους Τούρκους και δημιούργησε κράτος, ο εχθρός τώρα είναι οι κοτζαμπάσηδες. Τα συμφεροντα μιας οργανωμένης κλίκας που επί Τουρκοκρατίας απομυζούσε τον Ελληνικό λαό και συνέχιζαν και μετά την απελευθέρωση. Αυτοί οι κοτζαμπάσηδες που ήταν φοροεισπράκτορες και μυστικοσύμβουλοι των Τούρκων και έκαναν δουλειές με τους Τούρκους και τους άλλους (ξέρετε ποιους) στη πατρίδα μας, τώρα καταλαβαίνουν ότι έχαναν την ευκαιρία του εύκολου πλουτισμού που είχαν κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας και επιχειρούν να διαβάλλουν τον Καποδίστρια. Οι Έλληνες είναι χωρισμένοι σε δύο παρατάξεις: Σε αυτούς που ανήκουν στον στρατό και που κυριολεκτικά θυσιάστηκαν. Έχουν τραυματιστεί, έχουν ακρωτηριαστεί, έχουν διαλυθεί οι οικογένειες των, δεν έχουν περιουσία και είναι φτωχοί και στους πολιτικούς. Οι περισσότεροι από αυτούς ήρθαν από το εξωτερικό. Απόλεμοι, δεν έλαβαν μέρος, αλλά ήρθαν με κάποιο πτυχίο να διοικήσουν τον Ελληνικό λαό. Ο Καποδίστριας τους είχε επισημάνει και δεν ήθελε να κάνει καμία παραχώρηση. Είχε ταχθεί με το μέρος των στρατιωτικών. Όλοι που προσέφεραν κατά τη διάρκεια της επανάστασης έπρεπε τώρα να αμειφθούν για τις θυσίες τους από το νεοσύστατο Ελληνικό κράτος. Έτσι πήγαινε ο καθένας σε μια ειδική υπηρεσία, έλεγε τι είχε προσφέρει και το κράτος ανάλογα του χορηγούσε γεωργικούς κλήρους, ή του έδινε χρήματα, ή τον διόριζε στο Δημόσιο. Όλα αυτά με φειδώ, με προσοχή και πάντα με την εποπτεία του Καποδίστρια, ώστε να μην υπάρχει διασπάθιση του Δημοσίου χρήματος. Από τους στρατιωτικούς από τους καπεταναίους, μικρούς και μεγάλους, κανείς δεν παρουσιάστηκε στον Καποδίστρια ή σε αυτή τη υπηρεσία να ζητήσει χρήματα. Οι άνθρωποι ήσαν αγνοί και ιδεολόγοι, εκτός από έναν τον Μακρυγιάννη που ζήτησε αμοιβή για τις υπηρεσίες που πρόσφερε στη πατρίδα. Όλοι οι άλλοι λέγανε ότι αυτό που κάνανε το κάνανε από καθήκον.

Υπήρχε όμως σοβαρή αντίθεση ανάμεσα στον Καποδίστρια και στην οικογένεια (φάρα) των Μαυρομιχαλέων, αρχηγός της οποίας ήταν ο γνωστός Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης.Οι Μαυρομιχαλαίοι ήταν κυριολεκτικά οι ηγέτες της Μάνης. Τώρα με το καινούργιο καθεστώς και η Μάνη ήταν μια απλή επαρχίαμέσα στο καινούργιο κράτος. Όχι αυτοδιοικούμενη, όπως παλιά. Είχε πάει μάλιστα ο ίδιος ο Νικηταράς, σταλμένος από τον Καποδίστρια και παρέλαβε τα Τουρκικά κάστρα που εγκατέλειπε ο στρατός του κατακτητή.

Οι Μαυρομιχαλαίοι έβλεπαν ότι η πολιτική και στρατιωτική εξουσία φεύγει από τα χέρια τους και ζητούσαν συνεχώς λεφτά. Ο Καποδίστριας τους έδινε, γιατί δεν ήθελε να οξύνει την κατάσταση. Ζητούσαν παράλογα ποσά, τους τα έδινε από τα δικά του λεφτά. Σκεφτείτε ότι την εποχή που οι Σουλιώτες μετά δυσκολίας έπαιρναν σιτάρι ή μετά δυσκολίας τους εγκαθιστούσε σε διάφορες περιοχές να καλλιεργήσουν την γη, ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης ζητούσε λεφτά για να σπουδάσει τα παιδιά του στο Παρίσι που είχαν πάει. Όμως ο Καποδίστριας, που αντιλαμβανότανε που το πήγαινε, στο να δημιουργήσει δηλαδή ρήξη του έδινε χρήματα. Κάποτε ο Πετρόμπεης του ζήτησε ένα παράλογο ποσό. Ο Καποδίστριας του απάντησε με μια επιστολή που έχει διασωθεί και η οποία λεπτομερώς αναφέρεται στη «Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως» του Κόκκινου.

Ο Καποδίστριας έγραψε λοιπόν στον Μαυρομιχάλη: «Ήθελα να έχω καμπόσα εκατομμύρια τάλιρα δια να σας δώσω όσα ζητείτε, αλλά καθώς σας είπα το μεν ιδιαίτερό μου ταμείο είναι κενόν, το δε δημόσιον μόλις που επαρκεί στα μόλις κατεπείγοντα χρέη του τρέχοντος Φεβρουαρίου και το πολύ του ημίσεως Μαρτίου τούτου. Είναι γνωστό και δύνασθε αυτοπροσώπως να το βεβαιώσετε βλέποντας τα κατάστιχα της επί των Οικονομικών επιτροπής. Σας λέγω λοιπόν και πάλι ότι θέλω βοηθήσει υμάς και τους δικούς σας άμα λάβω τους τρόπους. Όσο μεν καθειπομένω και υπομένω, ίσως επέκεινα της ανθρώπινης δυνάμεως» Εν Αιγίνι 10 Φεβρουαρίου 1829.

Δεν είχε λεφτά να δώσει. Τον πίεζαν οι διάφοροι κοτζαμπάσηδες, οπότε ο Καποδίστριας φοράει τη μεγάλη στολή και ξεκινάει μια περιοδία. Ξεκινάει από το Ναύπλιο, ανεβαίνει τον Αχλαδόκαμπο, κατεβαίνει στη Τρίπολη, διασχίζει την Αρκαδία, τη Μεσσηνία, επιστρέφει στη Πάτρα, Κόρινθο, Σπέτσες και επιστρέφει στο Ναύπλιο. Ο λαός τον υποδέχεται γιατί τον αγαπούσε πάρα πολύ. Ο Ελληνικός λαός αντιλαμβάνεται το έργο υποδομής που ο Καποδίστριας είχε ξεκινήσει. Στο τέλος 1828 δεν υπήρχε μια κοινότητα που να μην είχε σχολείο. Η εκπαίδευση ήταν μεγάλη υπόθεση για τον Καποδίστρια, ενώ μετά ερχόταν η κοινωνική περίθαλψη. Όλοι οι απλοί στρατιώτες και οι μικροκαπεταναίοι έτυχαν υποστηρίξεως και οικονομικής περίθαλψης και υποστήριξης από τον Καποδίστρια που όλα τα έξοδα τα αντιμετώπιζε από το προσωπικό του ταμείο.
============================================

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΟΥΝ

Aν θέλετε νά μαθαίνετε, καθημερινά περισσότερα ΝΕΑ, κάντε

στήν σελίδα τού