ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗΣ - H ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΣΧΕΤΟΙ ΜΕΡΟΣ 10ον

ΔΙΑΣΗΜΟΙ ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ

ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗ

ΑΛΜΠΕΡΤ ΑΙΝΣΤΆΙΝ

Νομπελίστας

Είναι πάρα πολλοί αυτοί που πιστεύουν ότι η γνωστή 'ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ' είναι του Νομπελίστα Άλμπερτ Αϊνστάιν. Το θέμα όμως αυτό δεν είναι τόσο απλό.

Ο Αϊνστάιν είχε πράγματι εντοπίσει τμήματα της θεωρίας και διέθετε κάποια κομμάτια του συνολικού παζλ της θεωρίας. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν διέθετε την θεωρία. Σαν να λέμε ότι έβγαινε μέσα στο νου του, αλλά δεν του έβγαινε με μαθηματικό τρόπο.

Για πολλά χρόνια πάλευε να βρει το μίτο της Αριάδνης, αλλά δεν είχε καταστεί δυνατόν να καταλήξει σε μαθηματικά αποτελέσματα που να έχουν τη δυνατότητα να αποδείξουν κάτι.

Βέβαια προχωρούσε, ερευνούσε και μελετούσε την Ίδέα του', αλλά δεν κατέληγε πουθενά. Όπως και αν το έβλεπε, όπως και αν το εξέταζε.

Έτσι έψαχνε συνεχώς να βρει κάποιον με τον οποίο θα μπορούσε να μοιραστεί αλλά και να επεκτείνει τις σκέψεις του, να κάνει καλύτερη τοποθέτηση των προβλημάτων και υπό- προβλημάτων και να μπει μια πιο ελπιδοφόρα βάση για την τεκμηρίωση της θεωρίας της σχετικότητας.

Στα 1913, μεταξύ Μπρόσλαου και Γκέτιγκεν, όπου δίδασκε ο K. Καραθεοδωρή τα χρόνια εκείνα, έγινε η γνωριμία των δυο ανδρών.

Από τότε άρχισε μια τακτική αλληλογραφία . Αναφέρεται ότι υπάρχουν τουλάχιστον 40 επιστολές που αποδεικνύουν τις επαφές τους, την αίτηση του Αϊνστάιν για βοήθεια πάνω σε μαθηματικούς υπολογισμούς που δεν έβγαιναν και πολλά- πολλά ευχαριστώ του Αϊνστάιν για την βοήθεια που έλαβε από τον Έλληνα 'ΝεοΠυθαγόρειο', τον Κωνσταντίνου Στεφάνου Καραθεοδωρή.

Από εκείνες τις επαφές προέκυψε μεγάλη ανάπτυξη της Φυσικής με επέκταση σε θεωρίες της Άστρο- φυσικής και της Ουράνιας Μηχανικής.

Απαντήθηκαν πολλά ερωτήματα για την φύση του Σύμπαντος και τους νόμους που το διέπουν.

Τελικά ο Αϊνστάιν ως γνωστό, αποτέλεσε για πολλά χρόνια συνεργάτης Αμερικανικών Πανεπιστημίων ξεκινώντας το 1933 από το πανεπιστήμιο του Πρίνστον. Μέχρι και το 1950 (έτος του θανάτου του Κ. Καραθεοδωρή) ο Αϊνστάιν παρακολουθούσε με ενδιαφέρον όλες τις μελέτες και εργασίες του Έλληνα 'ΝεοΠυθαγόρειου' και επέκτεινε τις γνώσεις του στα Μαθηματικά, την Φυσική και την Αστροφυσική.

Ο Κ. Καραθεοδωρή, γνώριζε ότι ο Αϊνστάιν το 1921 είχε πάρει Νόμπελ, εφ' όσον γνωρίζονταν από το 1913, όμως ποτέ δεν του είχε αρνηθεί τη βοήθεια του.

Με δεδομένο ότι ο ήταν από τους κορυφαίους μοχλούς ανάπτυξης της Αστροφυσικής και των εξελιγμένων θεωριών των Η.Π.Α. (διδάσκοντας εκατοντάδες φυσικούς και αστροφυσικούς σε περισσότερα από 5 αμερικανικά πανεπιστήμια, οι Η.Π.Α. οφείλουν σ' αυτόν ένα μεγάλο μέρος των γνώσεων και των θεωριών, με βάση τις οποίες έγιναν αυτό που είναι σήμερα. Εάν προεκτείνουμε τη σκέψη μας, οι Η.Π.Α. και οι επιστημονικές εξελίξεις στη χώρα, ήταν στόχος όλων σχε-

δόν των Ρώσων κατασκόπων (βιομηχανική — διαστημική — τεχνολογική κατασκοπεία) και παρακολουθούνταν στενά. Ιδιαίτερα σε θέματα αστροφυσικής και εξοπλισμών. Μήπως λοιπόν η τεκμηρίωση θεωριών που έκανε ο Αϊνστάιν με τη βοήθεια του Κ. Καραθεοδωρή στη συνέχεια, μέσω της κατασκοπίας, πέρασαν και στους Ρώσους;

Μήπως ο Καραθεοδωρή ήταν η αιτία και το μέσον που οι Η.Π.Α. και η Σοβιετική Ένωση, κατάφεραν και δημιούργησαν τις γνωστικές υποδομές στην αστροφυσική, τους εξοπλισμούς και τη διαστημική;

Δεν αποκλείεται καθόλου μια τέτοια πιθανότητα, χωρίς να υπαινισσόμαστε ότι δεν υπήρξαν και άλλοι επιστήμονες οι οποίοι έλαβαν μέρος στη διαστημική, και όχι μόνον, εξέλιξη των δυο χωρών.

Από την άλλη θεωρούμε ότι ένα μεγάλο μέρος της παραχθήσας γνώσης στα Γερμανικά Πανεπιστήμια, και με τη συμβολή του Κ. Καραθεοδωρή, ήταν το μέσον για την προπαρασκευή της Γερμανίας για τους Παγκοσμίους Πολέμους, για τη δημιουργία της βάσης πειραμάτων Πεενεμούντε, της εμφάνισης και της μετεξέλιξης του Βέρνερ φον Μπράουν, βασικότατου συντελεστή της κατασκευής πυραύλων στις Η.Π.Α. μετ«Δευ 1$έ1ει ακόμα να ξεχνάμε ότι όταν διαλύθηκε το Πεενεμούντε στη Β. Γερμανία, μέρος των επιστημό νων πέρασαν στις Η.Π.Α. και ένα άλλο μέρος πέρασαν στη Ρωσία. Αυτοί απετέλεσαν τη βασική ομάδα επι στημόνων για την ανάπτυξη των πρώιμων διαστημικών προγραμμάτων των Η.Π.Α. και της Ρωσίας.

Αναρωτιέμαι λοιπόν: Πόσοι από αυτούς τους Γερ μανούς επιστήμονες ήταν μαθητές του Καραθεοδωρή στο Βερολίνο, το Γκέτιγκεν, στο Μπράσλαου και στο Μόναχο;

Πόσοι από αυτούς ήταν γνωστοί και συν- καθηγητές του Καραθεοδωρή στα Γερμανικά πανεπιστήμια και μοιράζονταν μαζί του τη γνώση που τόσο απλόχερα έδινε, ή παρακολουθούσαν τις μελέτες του και μ' αυτές, όπως και ο Αϊνστάιν, προχωρούσαν σε απόδειξη των δικών τους θεωριών;

ΜΑΞ ΕΡΝΕΣΤ ΠΛΑΝΚ

Νομπελίστας

Ο Γερμανός φυσικός, του οποίου το όνομα δόθηκε στο μεγαλύτερο ραδιοτηλεσκόπιο της Γερμανίας, βραβευμένος με το Νόμπελ Φυσικής το 1918, ήταν καθηγητής του Κ. Καραθεοδωρή. Έλαβε έδρα διδάκτορα σε ηλικία μόλις 21 ετών το 1892 (όταν ο Καραθεοδωρή ήταν ακόμη σπουδαστής στη Στρατιωτική Σχολή του Βελγίου) και η ειδικότητα που τον τραβούσε περισσότερο ήταν ο κλάδος της Θερμοδυναμικής (κλάδος που ενδιέφερε πάρα πολύ και τον Έλληνα 'Νέο- Πυθαγόρειο').

Εκτίμησε τον Κ. Καραθεοδωρή τόσο πολύ, ως μαθητής του και ως άνθρωπο, που όταν ο Κωνσταντίνος αναγορεύτηκε σε μέλος της Πρωσικής Ακαδημίας Επιστημών τον Ιούλιο του 1919( λίγο πριν την συνάντηση μεταξύ Ε. Βενιζέλου και Κ. Καραθεοδωρή στο Παρίσι), ο Πλανκ ήταν που προσφώνησε την ομιλία σχετικά με το πρόσωπό του, τα προσόντα του, τις εργασίες και τις μελέτες του, μπροστά σε όλα τα μέλη της Πρωσικής Ακαδημίας, ανθρώπων που σήκωσαν στις πλάτες τους, μαζί με τον Πλανκ και του Καραθεοδωρή, την μετέπειτα ανάπτυξη της Γερμανίας, όχι μόνον για την περίοδο των Παγκοσμίων πολέμων αλλά και για την παραπέρα ανάπτυξη μετά το 1950.

Άλλωστε η κακή χρήση της γνώσης και της επιστήμης, δεν εξαρτάται μόνον από τις επιθυμίες των παραγωγών γνώσης, αλλά των πολιτικών και των στρατιωτικών ηγεσιών, παράλληλα και πολλές φορές με σκοτεινά σχέδια.

 ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΤΡΕϊΤ

Δ ιπλωμάτης - Πολιτικός

Ο Γεώργιος Στρέιτ ήταν πολιτικός και νομικός, γεννημένος στην Πάτρα από τον Στέφανο Στρέιτ και την Γεωργία Λόντου.

Σπούδασε στην Γερμανία, στο πανεπιστήμιο της Λειψίας, του Βερολίνου ως και στο πανεπιστήμιο Αθηνών. Νους ιδιαίτερα ερευνητικός με μεγάλη ευρυμάθεια, διετέλεσε διδάκτωρ του πανεπιστημίου της Λειψίας και τακτικός καθηγητής στο πανεπιστήμιο Αθηνών.

Ήταν πολυγραφότατος συγγραφέας και οι δυνατότητές του στην διπλωματία τον ανέδειξαν σε ικανότατο εκπρόσωπο της Ελλάδας στη Βιέννη στη θέση του πρέσβη μεταξύ 1910-1913.

Συμμετείχε ενεργά στη σύνταξη του Αστικού Κώδικα και των Εμπορικών Νόμων, ενώ υπήρξε μέλος του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης και μέλος της Ακαδημίας Διεθνούς Δικαίου.

Συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις της συνθήκης του Λονδίνου το 1913 και μετείχε στην τότε Κυβέρνηση του Ε. Βενιζέλου στη θέση του Υπουργού Εξωτερικών(1913-1914), συντελώντας τα μέγιστα στην ενσωμάτωση των Νήσων του Αιγαίου στην Ελλάδα, ως και την αυτονομία της B. Ηπείρου.

 Ήταν στενός φίλος του βασιλιά Κωνσταντίνου προς  τον οποίο έδειξε την υποστήριξη και την συμπαράστασή του κατά την περίοδο του διχασμού.

 Το 1922 τον ακολούθησε στην εξορία στη Φλωρεντία και επέστρεψε στην Αθήνα το 1928.

 Ο Γεώργιος Στρέιτ ήταν σύζυγος της Ιουλίας Καραθεοδωρή, αδερφής του Κ. Καραθεοδωρή, και μέγας θαυμαστής 'Νέο-Πυθαγόρειου' Έλληνα.

Όποτε είχαν την ευκαιρία, ξόδευαν πολύ χρόνο πάνω στη φιλοσοφία, την κοινωνιολογία και στους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, θαυμαστές των οποίων ήταν και οι δυο άνδρες. Συνδέθηκαν με ισχυρή φιλία κυρίως μετά την επιστροφή του Καραθεοδωρή από τη Σμύρνη το 1922.

ΦΕΡΝΤΙΝΑΝΤ ΦΡΟΜΙΙΕΝΙΟΥΣ

Μαθηματικός

Γερμανός μαθηματικός και καθηγητής Πανεπιστημίων, με ιδιαίτερη κλίση και συνεισφορά στη θεωρία ομάδων, ιδιαίτερα στην έννοια των αφηρημένων ομάδων και στη θεωρία των πεπερασμένων ομάδων γραμμικών αντικαταστάσεων, θεωρίες πάνω στις οποίες βασίστηκαν, τόσο οι γνώσεις του Κ. Καραθεοδωρή, όσο και του Άλμπερτ Αϊνστάιν, σε θέματα και ανάλυση προβληματισμών της κβαντομηχανικής.

Ο Γ. Φ. Φρομπένιους εξελέγει επίκουρος καθηγητής των Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου (1874) σε ηλικία 15 ετών, και καθηγητής των Μαθηματικών στο Ομοσπονδιακό Πολυτεχνείο της Ζυρίχης το 1875. Το 1892 επέστρεψε και πάλι στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου ως Καθηγητής Μαθηματικών, όπου και παρέμεινε μέχρι που την έδρα του πήρε ο Κ.

Καραθεοδωρή. Όταν ο Κ.Κ. σπούδαζε στο Βερολίνο ο Γ.Φ. Φρομπένιους ήταν καθηγητής του και ένας από τους ευφυέστερους επιστήμονες που είχε γνωρίσει ο Έλληνας 'Νέο — Πυθαγόρειος'. Δεν ήταν τυχαίο που ο Καραθεοδωρή αντικατέστησε τον Φρομπένιους στην Πανεπιστημιακή του έδρα.

ΧΕΡΜΑΝ ΜΙΝΚΟΦΣΚΙ

Μθηματικός

Ο Μαθηματικός X. Μινκόφσι, γεννημένος το 1864 στο Αλεξότας της Ρωσίας (σημερινό Κάουνας της Λιθουανίας), διετέλεσε από το 1896 1902 καθηγητής του Ομοσπονδιακού Πολυτεχνείου της Ζυρίχης (όπου γνωρίστηκε με τον Γ.Φ. Φρομπένιους) και στη συνέχεια μετατέθηκε σε έδρα του Πανεπιστημίου του Γκέτι γκεν, όπου γνωρίστηκε με τον Κ. Καραθεοδωρή, ο οποίος είχε πάει στο Γκέτιγκεν την προηγούμενη χρονιά, μετά από προτροπή του συμμαθητή του Schmidt.

Ο X. Μινκόφσκι ήταν καθηγητής του K. Καραθεοδωρή στη Γερμανία και μέχρι τον θάνατόΠ)Ι), το 1909, μια βαθιά φιλία είχε συνδέσει τους δύο άνδρες.

Περίφημη είναι η θεωρία 'χωροχρόνου του Μινκόφσκι' που συνετέλεσε στην μαθηματική απόδειξη της θεωρίας της σχετικότητας του Αϊνστάιν.

Μινκόφσκι — χωροχρόνος (1908).

Χρησιμοποιείται στη θεωρία της σχετικότητας και περιλαμβάνει τρεις διαστάσεις πραγματικού χώρου και μια διάσταση του χρόνου (Τετρεδιάστατος Χώρος).

ΦΕΛΙΞ ΚΡΙΣΤΙΆΝ ΚΛΑϊΝ

Μαθηματικός

Ο Γερμανός μαθηματικός, που κατ' αρχάς διετέλεσε καθηγητής και συνάδελφος του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή στο Γκέτιγκεν, γεννήθηκε στο Ντίσελντορφ, μελέτησε τις ιδιότητες ενός χώρου που παραμένουν αμετάβλητες κάτω από την επίδραση μια δεδομένης ομάδας μετασχηματισμών, μια θεωρία που έγινε γνωστή ως 'Πρόγραμμα Ερλάγκεν'.

Το 1872 εκλέχθηκε καθηγητής των μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Ερλάγκεν (όπου τέθηκαν οι βάσεις της προαναφερόμενης θεωρίας), ενώ το 1880  1886 ήταν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας και από το 1886 — 1913 κατείχε θέση καθηγητού στο Πανεπιστήμιο του Γκέτιγκεν.

Το 1895 ίδρυσε την μεγάλη Μαθηματική Εγκυκλοπαίδεια. Ήταν εκδότης του περιοδικού Μαθηματικά Χρονικά του Γκέτιγκεν από το 1872.

Ο ΑίΦστάιν υπήρξε μέτριος μαθητής και κακός φοιτητής. Επελέγη όμως από «κάποιους» για να δώσει στον κόσμο τη θεωρία της σχετικότητας.

Όταν την παρουσίασε, κανείς δε μπορούσε να καταλάβει, τα ασυνάρτητα μεταξύ τους τμήματά της, βγαλμένα προφανώς από κάποια αρχαία ελληνικά χειρόγραφα.

Εκείνο που χρειαζότανε, ήταν ένα μεγάλο μυαλό για να συνδέσει τα κομμάτια του ψηφιδωτού. Αυτό το μυαλό ήταν ο Καραθεοδωρής. Για να προωθηθεί όμως μια θεωρία, πρέπει ολόκληρη η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα να την αποδεχθεί και να ασχοληθεί μαζί της.

Έτσι αποφασίστηκε από τους «κάποιους» ο άσημος Αϊνστάιν να γίνει διάσημος.

Η ερμηνεία του φωτοηλεκτρικού φαινομένου που είχε γίνει από άλλους, εκλάπη από τους «κάποιους» και δόθηκε στον Alberto Einstein που έτσι έγινε νομπελίστας.

Ολοι τότε σταδιακά γύρισαν να κοιτάξουν τη θεωρία της σχετικότητας που έδωσε ο Καραθεοδωρή αλλά παρουσίασε ο Einstein.

Αυτά, για να καταλάβουμε το γιατί η Ελλάδα, εγκληματεί όταν αφήνει άλλους να κλέβουν το πνευματικό της βιος και να γίνονται (συγγνώμη για την φράση) «τζάμπα μάγκες».

Και ρωτώ, ποιος διαμαρτυρήθηκε για την απάτη που λέγεται Κοπέρνικος;

Ο «κύριος» αυτός αφού κατάκλεψε τους αρχαίους Έλληνες επιστήμονες, δεν ομολόγησε το «δάνειο» της γνώσης που πήρε, αλλά τους εξύβρισε, μετατρέποντας το δανεισμό σε ληστεία μετά φόνου. Είπε λοιπόν ο Κοπέρνικος ότι «η ελληνική αστρονομική γνώση είναι ένα ελεεινό πτώμα».

Το είπε ποιος;

Αυτός που πήρε τα πάντα από την αρχαία ελληνική γραμματεία. Ωστόσο η αμέλεια, η τεμπελιά, ο ωχαδελφισμός, η τσαπατσουλιά και ο κομπλεξισμός των νεοελλήνων επέτρεψαν στη διεθνή αστρονομική κοινότητα να θεωρεί ότι ο Κοπέρνικος είναι ο «πατέρας του ηλιοκεντρικού ηλιακού συστήματος».

Ως πότε παλικάρια θα ζούμε στα στενά