Στις 5 Μαΐου του 1818 στη Γερμανική πόλη του Τρίερ γεννήθηκε ένα μωρό που του δόθηκε το όνομα Μωϋσής Μορδεχάϊ Λεβί Μαρξ (Moses Mordecai Levi Marx). Στα πρώτα χρόνια ήταν γνωστός ως χριστιανός.
Ο πατέρας του ο Χίρσελ Χα-Λεβί Μαρξ, δικαστής του Ανώτατου Δικαστηρίου, είχε βολικά μετατραπεί σε χριστιανό στα 1816. Ο πατέρας του Χίρσελ ήταν ένας διάσημοςαρχιραβίνος στην Κολονία. Ο πεθερός του επίσης ήταν Ραβίνος.
Ο πατέρας του ο Χίρσελ Χα-Λεβί Μαρξ, δικαστής του Ανώτατου Δικαστηρίου, είχε βολικά μετατραπεί σε χριστιανό στα 1816. Ο πατέρας του Χίρσελ ήταν ένας διάσημοςαρχιραβίνος στην Κολονία. Ο πεθερός του επίσης ήταν Ραβίνος.
Ο ιστορικός Ρίτσαρντ Λόφνερ (Richard Laufner) απέδειξε στα 1975 πως ο Κάρλ Μαρξ μυστικά διατηρούσε την Εβραϊκή του πίστη. Να γιατί του δόθηκε αυτό το όνομα. Ο Μωϋσής Μορδεχάϊ Λεβί βαπτίστηκε μόνος στα 1824 σε ηλικία 6 ετών και πήρε το Χριστιανικό όνομα Κάρολος Χάϊνριχ.
Ο νεαρός Μαρξ φοίτησε σ’ ένα Ιησουίτικο σχολείο το οποίο αναδομήθηκε ως αστικό γυμνάσιο. Την ίδια στιγμή πήγαινε σεΤαλμουδικό σχολείο όπου και του δίδασκαν πως οι Εβραίοι πρέπει να κυβερνούν τον κόσμο. Ο Μπερνάρ Λαζάρ (Λαζάνα) (1865-1903), ένας πολύ γνωστός κρατικός λειτουργός και εκδότης του Ιουδαϊσμού, επιβεβαίωσε πως ο Μαρξ είχε επηρεαστεί από τον Ταλμουδισμό.
Τον Αύγουστο του 1835 ο Μαρξ έγραψε την εξεταστική του εργασία στις θρησκευτικές του σπουδές με τίτλο "Η Ένωση των Πιστών στον Ιησού", όπου ανάμεσα στα άλλα έγραψε και τα εξής: «Μέσω της αγάπης μας για τον Χριστό, στρέφουμε τις καρδιές μας ταυτόχρονα προς τα αδέλφια μας που είναι πνευματικά δεμένα μαζί μας και για τα οποία έδωσε τον εαυτό του ως θυσία».
Στις εξετάσεις του στη Γερμανία, στην εργασία του με τίτλο "Προβληματισμοί ενός νεαρού άνδρα για την επιλογή της σταδιοδρομίας του" παραδέχθηκε: «Η θρησκεία η ίδια μας διδάσκει πως το ιδανικό προς το οποίο όλοι εργαζόμαστε, θυσίασε τον εαυτό του για την ανθρωπότητα και ποιός θα τολμήσει να αμφισβητήσει έναν τέτοιον ισχυρισμό;»
Μετά το Γυμνάσιο σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Βόννης και αργότερα, το φθινόπωρο του 1836 στο Βερολίνο, πήρε όμως το διδακτορικό του στην Ιένα, όπου οι απαιτήσεις δεν ήταν τόσο υψηλές όσο στο Βερολίνο.
Σαν νέος σπουδαστής ο Κάρλ Μαρξ γνώρισε μια ολοκληρωτική μεταμόρφωση: Άρχισε να μισεί το Θεό. Αυτό ήταν κάτι που παραδέχθηκε στην άγρια ποίησή του. Δύο από τα ποιήματα του Μαρξ εξεδόθησαν στο περιοδικό "Ατενέουμ" (Athenaum), στο Βερολίνο, με τον τίτλο "Αγρια Τραγούδια", στις 23 Ιανουαρίου του 1841. Σαράντα ποιήματα κι ένα δράμα σε στίχους με τίτλο "Oulanem" (ο τίτλος είναι αναγραμματισμός του Emanuel που σημαίνει "ο Θεός είναι μαζί μας") βρέθηκαν σήμερα.
Κανείς όμως δεν ενδιαφέρθηκε για την ποίησή του η οποία πραγματευόταν κυρίως το τέλος του κόσμου και τον έρωτά του για τη γειτόνισσά του την Τζένυ Φον Βεστφάλεν (Jenny von Westphalen). Στα ποιήματά του απειλούσε να εκδικηθεί τον Θεό και λίγο λίγο άρχισε να μισεί τον κόσμο. Ορκιζόταν να ρίξει την ανθρωπότητα στην άβυσσο και ξεσπούσε σε γέλια. Έριχνε τρομερές κατάρες εναντίον της ανθρωπότητας. Δεν έγινε άθεος όμως. Στο ποίημά του "Der Spielmann" (ο βιολιστής) παραδέχθηκε:
"Οι κολασμένοι ατμοί αναδύονται και γεμίζουν τον εγκέφαλο μέχρι να τρελαθώ και η καρδιά μου να αλλάξει εντελώς.
Βλέπεις αυτό το σπαθί;
Ο Πρίγκηπας του Σκότους το πούλησε σ’ εμένα".
Σ’ ένα άλλο ποίημά του ο Μαρξ υποσχέθηκε να δελεάσει την ανθρωπότητα και να την οδηγήσει στην Κόλαση σε συντροφιά του Σατανά. Τα λόγια αυτά μας θυμίζουν τις εκφράσεις τουΤζέηκομπ Φράνκ (Jacob Joseph Frank, 1726-1791 -φώτο). Αυτό αποδεικνύει πως ο Μαρξ επηρεάστηκε από τον Φράνκ και είχε διδάξει στα παιδιά του την ιδεολογία του. Με τον τρόπο αυτόν γνώρισε ο Μαρξ τον Φράνκ και επηρεάστηκε όσον αφορά την ποίησή του. Η μεταστροφή της οικογένειάς του στον Χριστιανισμό δεν ήταν παρά μια κοινωνική στρατηγική. Ο Τζέηκομπ Φράνκ είχε κάνει το ίδιο όταν έγινε Καθολικός. Ο Φρανκ είχε με τη σειρά του ακολουθήσει το παράδειγμα του Σαμπατάϊ Σεβί, (Sabbatai Zevi, 1626-1676), που άλλαξε κι εκείνος θρησκεία (έγινε μουσουλμάνος) για να εξυπηρετήσει τους στόχους του.
Ο Μαρξ ικανοποιείτο με την ιδέα της ηθικής καταστροφής της ανθρωπότητας. Στην ποίησή του ονειρεύτηκε μια συμφωνία με τον Σατανά. Τον εντυπώσιαζε ιδιαίτερα η βία. Αργότερα στην ιδεολογία του ισχυρίστηκε πως πρέπει κάποιος να πολεμά τη βία με τη βία. Ονόμαζε την ανθρωπότητα "οι πίθηκοι του ψυχρού Θεού".
Η θρησκεία του Μαρξ αποκαλύφθηκε στο ποίημά του "Επίκληση εκείνου που βρίσκεται σε απόγνωση":
"Έτσι ο Θεός άρπαξε από μένα το όλο μου
Αφού καταράστηκε και βασάνισε το πεπρωμένο μου.
Όλα τα λόγια του έφυγαν και δεν μπορώ να τα θυμηθώ και τίποτε δεν μου μένει παρά η εκδίκηση".
Στο πνεύμα των ποιημάτων του είναι προφανές επίσης το Κομμουνιστικό μανιφέστο, όπως καί αργότερα στους λόγους του. Στις 14 Απριλίου του 1856 είπε: «Η ιστορία είναι ο κριτής, το προλεταριάτο ο εκτελεστής του».
Ο Μαρξ έβρισκε μεγάλη ικανοποίηση να μιλά για τρόμο, για σπίτια σημαδεμένα με κόκκινους σταυρούς που έδειχναν πως οι ένοικοί τους θα εκτελεστούν.
