Με την κατοχή της Ελλάδος από τα φασιστικά στρατεύματα της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Βουλγαρίας, άρχισε και η παθητική αντίσταση του ελληνικού λαού, ενώ η νόμιμη ελληνική κυβέρνηση, συνέχιζε από την Μέση Ανατολή, τον πόλεμο στο πλευρό των συμμάχων.
H οργάνωση κινήματος εθνικής αντιστάσεως (και για δυναμικές ενέργειες κατά της ξένης κατοχής) τέθηκε σχεδόν αμέσως υπό συζήτηση.
H οργάνωση κινήματος εθνικής αντιστάσεως (και για δυναμικές ενέργειες κατά της ξένης κατοχής) τέθηκε σχεδόν αμέσως υπό συζήτηση.
Η σκέψη που πρυτάνευε ήταν: παρενόχληση των κατακτητών, αλλά και εξασφάλιση του πληθυσμού από αντίποινα, ταυτόχρονα με την υποβοήθηση μέτρων για την υλική του συντήρηση. Ορισμένα δραματικά γεγονότα του 1941 (όπως η ομαδική σφαγή της Δράμας-Δοξάτου από τους Βουλγάρους τον Σεπτέμβριο, ύστερα από μια ύποπτη εξέγερση, που προκάλεσαν τα εκεί ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ), έπεισαν τους πλέον υπεύθυνους παράγοντες του τόπου, ποιά θα πρέπει να είναι η οργανωτική μορφή της αντιστάσεως.
α) Ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεών μας στη Μέση Ανατολή.
β) Οργάνωση δικτύων κατασκοπείας, για την συλλογή χρησίμων πληροφοριών στους Συμμάχους.
γ) Συγκρότηση «μυστικού στρατού» (αυτό έγινε με επιτυχία στην κατεχομένη Πολωνία), από τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, που παρέμεναν στη χώρα.
δ) Δημιουργία εθνικής οργανώσεως διαφωτίσεως και προπαγάνδας, για την διατήρηση του ηθικού και του φρονήματος του λαού.
ε) Ανάπτυξη αντάρτικων ομάδων, σε καίρια, αλλά και προσφερόμενα για παρόμοια υπόθεση, σημεία της χώρας, για την άσκηση πιέσεως στις δυνάμεις κατοχής.
 |
Ο Π. Κανελλόπουλος με τον Άρη Βελουχιώτη στην Πάτρα.
Μετά από λίγες μέρες είπε:"Απεσιώπησα τα εγκλήματα των κομμουνιστών" |
Το κύριο βάρος θα ρίχνονταν στο τρίτο σημείο, το οποίο τελικά δεν εφαρμόστηκε, κυρίως λόγο αδιαφορίας αντιδράσεων ή υπολογισμένων καθυστερήσεων των Άγγλων. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι περί τα τέλη του 1941, οι Βρετανοί πράκτορες χρηματοδότησαν το ουσιαστικά ανύπαρκτο ΚΚΕ, με ένα ποσό πέντε χιλιάδων χρυσών λιρών, όπως αναφέρεται στα απομνημονεύματα του Ι. Ιωαννίδη, που δημοσίευσε η «Αυγή» τον Ιούλιο-Αύγουστο 1976. Το ποσό ήταν για την εποχή εκείνη τεράστιο (συνολικά το ΚΚΕ έλαβε από τους Άγγλους, καθ’ όλη την διάρκεια της κατοχής, ένα εκατομμύριο χρυσές λίρες, χωρίς να διαθέσει ούτε μία για την συντήρηση των ανταρτών, όπως αποκάλυψε ο Κομνηνός Πυρομάγλου κι όπως προκύπτει από τα λογιστικά στοιχεία του Φόρειν Όφφις). Με αυτή την υλική δύναμη το ΚΚΕ ανέπτυξε τον ΕΛΑΣ και τις άλλες οργανώσεις του, με σκοπό κυρίως την κατάληψη της εξουσίας μετά την αποχώρηση των κατακτητών. Το επιβεβαίωσε ο Γ. Σιάντος, γενικός γραμματέας του ΚΚΕ, στον στρατηγό Τέμπο, συνεργάτη του στρατάρχου Τίτο, και το ομολογεί ο Κώστας Καραγιώργης, κορυφαίος ηγέτης του ΚΚΕ και του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, που τον εξόντωσαν, μετά τον συμμοριτοπόλεμο, οι ίδιοι οι σύντροφοι του, στη Ρουμανία που είχε καταφύγει.
Εθνικό Ευτύχημα
(Με την εξέλιξη που πήρε η μορφή οργανώσεως της αντίστασης, υπήρξε εθνικό ευτύχημα το ότι έσπευσε πρώτος ο Ναπολέων Ζέρβας στα βουνά της Ηπείρου, να συγκροτήσει τις αντάρτικες μονάδες. Ακολούθησαν ο Δ. Ψαρρός και το 5/42 Σύνταγμα ανταρτών, που δολοφονήθηκαν την άνοιξη του 1944 από τον ΕΛΑΣ, καθώς και άλλες αντάρτικες ομάδες, όπως στην Πελοπόννησο, που είχαν την ίδια τύχη με το 5/42).
 |
Ο Δ. Παρτσαλίδης.
Θλιβερός πρωθυπουργός των
συμμοριτών,
κι αργότερα υποψήφιος βουλευτής
Καβάλας της "Συμμαχίας"
|
Το ΚΚΕ, παρά την παντοδυναμία του, έλαβε τελικά μέρος στην «κυβέρνηση εθνικής ενότητας» του Γεωργίου Παπανδρέου, όπως είχε αποφασισθεί στο συνέδριο του Λιβάνου και υπέγραψε την συμφωνία της Γκαζέρτας, βάσει της οποίας οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ, όπως άλλωστε και του ΕΔΕΣ, υπάγονταν απ’ ευθείας υπό τις διαταγές του Βρετανού στρατηγού Σκόμπυ. Τυπικά παραιτούνταν η Κ.Ε. του ΕΛΑΣ από τις εξουσίες της! Έτσι άνοιγε ο δρόμος για την αναίμακτη απελευθέρωση και την εγκατάσταση στην Αθήνα της νομίμου κυβερνήσεως. Τούτο σημαίνει ότι αν το ΚΚΕ και ο ΕΛΑΣ αντιδρούσαν για την εφαρμογή των σχεδίων του, θα αντιμετωπίζονταν ως στασιαστές!
Έγκριση από τον Στάλιν
(Ο Τσώρτσιλ έχει διακηρύξει και στη Βουλή των Κοινοτήτων, άλλα και στην Αθήνα, τα Χριστούγεννα του 1944, παρουσία των Σιάντου και Παρτσαλίδη), ότι η παρουσία και η ευθύνη των αγγλικών στρατευμάτων στην Ελλάδα έχει την έγκριση του ίδιου προσωπικά του Στάλιν, όπως και του Ρούζβελτ. Είναι περίεργο το πως δεν έλαβαν αυτό το σημαντικό γεγονός υπ’ όψιν τους οι ηγέτες του ΚΚΕ, όταν αποφάσιζαν το δεκεμβριανό πραξικόπημα του 1944, έστω και την τελευταία στιγμή, όταν βρίσκονταν ως συνομιλητής τους στην Αθήνα ο Τσώρτσιλ... Και πως δεν επηρέασε τις αποφάσεις τους το μήνυμα του Δημητρώφ, από την Μόσχα, καθ’ όλη την διάρκεια του δεκεμβριανού κινήματος, ότι δεν πρέπει να περιμένουν την παραμικρή ενίσχυση η συμπαράσταση από την Σοβιετική Ένωση ή άλλους παράγοντες του κομμουνισμού!
Η κομμουνιστική ηγεσία ισχυρίζεται ότι το μήνυμα Δημητρώφ έφτασε καθυστερημένο στα χέρια της και ότι αν το είχε υπ’ όψιν, κατά τις άγγλοελληνικές συνομιλίες των Αθηνών, τα Χριστούγεννα του 1944, θα αναπροσάρμοζε την τακτική της! Πράγματι, ακόμη και έπειτα, την ώρα της ήττας τους, θα είχαν οι κομμουνιστές την ευκαιρία που τους πρόσφερε ο ίδιος ο Τσωρτσιλ, να επανέλθουν στην κυβέρνηση Παπανδρέου, να διατηρήσουν την νομιμότητά τους και να μην εκθέσουν στις τόσες και μετέπειτα περιπέτειες και ταλαιπωρίες τα μέλη τους και τους περιστασιακούς, κατά την κατοχή, οπαδούς του ΕΑΜ, ΕΛΑΣ και ΕΠΟΝ).
Ακατάλληλοι οι ηγέτες του ΚΚΕ
Το πόσο οι ηγέτες του Κ.Κ.Ε. ήταν ακατάλληλοι για τον χειρισμό των κρίσιμων προβλημάτων και εκείνης της εποχής, αλλά και ανενημέρωτοι για την διεθνή συσχέτιση των δυνάμεων (πχ. συμφωνία Τσώρτσιλ - Στάλιν, στις 12 Οκτωβρίου 1944 στην Μόσχα, οπότε και αποφασίστηκε να διαταχτούν τα υπό κομμουνιστική διοίκηση βουλγαρικά φασιστικά στρατεύματα να φύγουν από την Μακεδονία και την Θράκη), αποδεικνύεται από το ύφος τους και τις θέσεις που υποστήριξαν στην συνδιάσκεψη υπό τον Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό, στις 27 Δεκεμβρίου 1944:
Αρχιεπίσκοπος: Οι αντιπρόσωποι της άκρας αριστεράς είπον χθές ότι θα κατέθετον και θα παρέδιδον τα όπλα εις νέαν κυβέρνησιν, εις την οποίαν θα ηδύναντο να έχουν εμπιστοσύνην. Τους παρακαλούμεν να αναπτύξουν τας απόψεις των.
Σιάντος: Αυτό είναι σημείον που αφορά μόνον εμάς και τους Βρεταννούς. Δεν πρόκειται να παραδώσωμεν κανένα όπλον πριν σχηματισθεί κυβέρνησις που θα έκπροσωπεί ολόκληρον τον ελληνικόν λαόν. Σεις δεν είσθε αρμόδιοι διά να μας καλείτε να καταθέσωμεν τα όπλα. Είναι ο πολιτικός κόσμος διατεθειμένος να σχηματίσει νέαν κυβέρνησιν; Εάν ναι, έχει καλώς.
Καφαντάρης: Διατί όλη αυτή η φασαρία, εάν δεν έχετε την διάθεσιν να καταθέσετε τα όπλα;
Σιάντος: Ζητούμεν από την νέαν κυβέρνησιν να συμφωνήσει και με το πρόγραμμα που προτείνομεν και να έχει την σύνθεσιν που εμείς θέλομεν, και τότε θα καταθέσωμεν τα όπλα.
Παπανδρέου: Ουδείς θα είναι περισσότερον ευτυχής από εμέ, εάν η παραίτησις μας διευκολύνει την ειρήνευσιν της Ελλάδος.
Παρτσαλίδης: Είπαμε χθες σαφώς, ότι το πρώτο βήμα είναι η Αντιβασιλεία. Βλέπω ότι σήμερα την αποφεύγετε.
Π. Ράλλης: Αποτελεί τούτο όρον;
Παρτσαλίδης: Ναί. Είναι ο πρώτος και κύριος όρος μας.
Κανελλόπουλος: Ο κ. Σιάντος εξεκίνησε από κάτι το απαράδεκτον και επιθυμώ να γνωρίζω, τι λέγει έπ' αυτού ο πολιτικός κόσμος της χώρας. Είπεν (ο Σιάντος) ότι ο πόλεμος είναι πόλεμος μεταξύ των Βρεταννών και του Ελληνικού λαού. Είναι, τάχα, πόλεμος κατά των Βρεταννών ή σύλληψις χιλιάδων γυναικών και παιδιών και η απαγωγή των εις το στρατόπεδον των Θηβών και αλλού υπό τρομεράς συνθήκας; Αυτό είναι γερμανική μέθοδος. Είναι φασισμός. Έχετε τον λαόν μαζί σας όπως λέτε κύριε Σιάντο. Πως όμως συμβαίνει ώστε χιλιάδες, να είσέρχονται είς την ιδική μας ζώνην..καί ουδείς είς την ιδικήν σας; Η ψευδής κυριαρχία σας επί του λαού έληξε.
Όταν ήλθα από την Πελοπόννησον, απεσιώπησα το γεγονός των χιλιάδων φόνων που είχατε διαπράξει εκεί, καθώς και τας φυλακίσεις. Εσκέφθηκα τότε ότι έπρεπε να απαλλαγείτε από τας παρελθούσας ευθύνας σας, και δι αυτό ωμίλησα. Και θα ήμεθα ευτυχείς εάν είχατε εισέλθει έκτοτε εις τον νόμιμον πολιτικόν βίον. Εμφανίζεσθε κατέχοντες τόσα όπλα και πολεμοφόδια, ώστε απορεί κανείς πως δεν τα εξαντλήσατε μαχόμενοι τους Γερμανούς, αφού λέτε ότι επολεμήσατε εναντίων των. Δεν υπάρχει παρά μόνον μια λύσις: Οι επαναστάται πρέπει να καταθέσουν τα όπλα των. Μόνον έτσι θα λυτρωθούμε από τον φασισμόν.
Παρτσαλίδης: Διακόπτει τον κ. Κανελλόπουλον, γελώντας δυνατά.
Κανελλόπουλος: Μη γελάς, Παρτσαλίδη. Είσαι αρκετά ευφυής δια να γνωρίζεις ότι είσαι φασίστας και είμαι αρκετά τίμιος δια να είμαι δημοκρατικός. Ο καθένας απορεί πως και διατί οχυρώσατε τόσα κτήρια εντώς των Αθηνών, ενώ κατά το διάστημα της κατοχής δεν ήτο ούτε ένα μοναδικό οχυρωμένον. Όταν εμείς εφροντίζαμε και εργαζόμεθα διά την ιδικήν σας ασφάλειαν και συνεπράταμεν κατά τρόπον άδολον μαζί σας, σεις οχυρώνατε την Αθήνα. Άοπλοι ναύται, κύριε Σιάντο, οι οποίοι επολέμησαν εις τα πελάγη διά την δόξαν της Ελλάδος και δια την ελευθερίαν επί τόσα έτη, εδέχθησαν την δολοφονικήν επίθεσιν σας εκ των νώτων.
Σιάντος: Είπα χθες, και επαναλαμβάνω σήμερα, ότι πρέπει να βρούμε μίαν λύσιν που θα μας βγάλει απ’ όλα αυτά. Ας μη χάνουμε τον καιρό μας με το παρελθόν. Συλλαμβάνουμε ανθρώπους, διότι έχομεν ανάγκην να κατοχυρώσωμεν την ίδικήν μας άσφάλειαν. Σεις κυβερνάτε μόνον από την πλατεία του Συντάγματος εως την Ομόνοια και όμως προβαίνετε και ‘σείς σε συλλήψεις. Μας ρωτάτε γιατί οχυρώσαμε την Αθήνα. Ενώ μας απασχολούσε ο αφοπλισμός επιάσαμε πολλά αυτοκίνητα με όπλα διά την οργάνωσιν X. Δεν είμαστε κουτοί. Οχυρώσαμε την Αθήνα δια να αμυνθούμε.
Κανελλόπουλος: Που τους είδατε τους Χίτες; Παρακαλώ, Μακαριότατε, να απαγορεύσετε τα ψέματα!».
Στο σημείο τούτο παρενέβη ο Γ. Παπανδρέου. Σχετικά ο Παν. Κανελλόπουλος γράφει τα εξής:
 |
| Θύματα της κομμουνιστικής θηριωδίας στο Περιστέρι.
"Ήσαν φρικτά κοκοποιημένα και ακρωτηριασμένα τα θύματα"
είπε ο Σιτρίν
|
Στις 5 Νοεμβρίου, ο Γ. Παπανδρέου και ο στρατηγός Σκόμπυ, ο οποίος βάσει της συμφωνίας της Γκαζέρτας ήταν ο αρχηγός όλων των αντάρτικων και αντιστασιακών οργανώσεων, αποφάσισαν
α) να αποστρατευτούν ο ΕΛΑΣ και ο ΕΔΕΣ οπό τις 10 Δεκεμβρίου και
β) να διαλυθεί η εαμική «Πολιτοφυλακή» από της 1ης Δεκεμβρίου 1944.
Στις 22 Νοεμβρίου, ο Γ. Παπανδρέου δήλωνε: «Εκηρύξαμεν, ελευθερίαν και νόμον. Και θα τηρήσωμεν την επαγγελίαν μας. Όσοι τολμήσουν να τεθούν αντιμέτωποι της λαϊκής κυριαρχίας, της ελευθερίας του λαού, θα συντριβούν. Το κράτος θά υπερασπίσει τα δίκαια και του Έθνους και του λαού μας». Την Δευτέρα 27 Νοέμβριου, οι υπουργοί Σβωλος, Τσιριμώκος και Ζεύγος, επέδωσαν στον Γ. Παπανδρέου το κείμενο της συμφωνίας για την αποστράτευση των αντάρτικων ομάδων και την διάλυση της Πολιτοφυλακής. Αλλά αιφνιδίως, την επομένη, Τρίτη 28 Νοεμβρίου, ο κομμουνιστής υπουργός Ζεύγος επισκέφτηκε τον Παπανδρέου και τού ανακοίνωσε ότι το ΚΚΕ δεν δέχεται το προ εικοσιτετραώρου κείμενο συμφωνίας! Σχετικώς, ο Γ. Παπανδρέου δήλωσε:
«Ο Ζεύγος ετέλει υπό το κράτος μεγάλης νευρικότητος. Μου εδήλωσε οτι το ΚΚΕ δεν αποδέχεται πλέον την συμφωνίαν, την οποίαν ο ίδιος μου είχε εγχειρίσει την προηγουμένην ημέραν... Κατάπληκτος του εδήλωσα ότι πρόκειται περί πλήρους υπαναχωρήσεως και ότι η κυβέρνησις εμμένει εις την γενομένην συμφωνίαν. Ο Ζεύγος, τότε, εις κοτάστασιν εξάψεως, έσπευσε να φύγει, χωρίς καν να με αποχαιρετήσει. Απεκόμισα την εντύττωσν, ότι ο Ζεύγος είχεν αποσταλεί, με την εντολήν να επιφέρει την ρήξιν».
 |
| Η άγριως δολοφονηθείσα κορυφαία ηθοποιός Ελένη Παπαδάκη. "Τέτοιες περιπτώσεις ήταν σφάλματα" είπε ο Ζαχαριάδης όταν έγινε απολογισμός του εγκληματικού οργίου
του ΚΚΕ
|
Την Πέμπτη 30 Νοεμβρίου, ο Γ. Παπανδρέου προέβη σε μια ακόμη δήλωση: «Αι προθεσμίαι της αποστρατεύσεως της εαμικής Πολιτοφυλακής, καθώς και της αποστρατεύσεως των αντάρτικών ομάδων, είναι αμετακίνητοι. Θέλω να ελπίζω ότι το Κ.Κ.Ε. δεν θα θελήσει να ωθήσει την χώραν εις τον εμφύλιον πόλεμον, διότι το προσκαλούμεν να υπογράψει) το ιδικόν του κείμενον!». Το βράδυ της ίδιας ημέρας, ο Αλ. Σβώλος επισκέφτηκε τον Γ. Παπανδρέου, του εξέφρασε την λύπη του για την υπαναχώρηση του ΚΚΕ (την οποία απέδωσε σε ξένη, αν όχι σοβιετική, πάντως... βαλκανική υπόδειξη), αλλά δεν είχε την πολιτική τόλμη να παραμείνει στην κυβέρνηση και ακολούθησε τους εκπροσώπους του ΚΚΕ στην παραίτηση... Την ίδια ατολμία (δεν αποκλείεται δε και καιροσκοπισμό) επέδειξαν κι οι άλλοι υπουργοί του ΕΑΜ. Παραιτήθηκαν…
Τα γεγονότα άρχισαν να εξελίσσονται ραγδαία. Από την 1η Δεκεμβρίου ο «εφεδρικός» ΕΛΑΣ Αθηνών τέθηκε σε επιφυλακή. Και αντάρτικες ομάδες του ΕΛΑΣ κινούνταν προς το λεκανοπέδιο Αττικής και συνέκλιναν προς την Αθήνα. Το βράδυ της 2ας Δεκεμβρίου το ΚΚΕ, αγνοώντας όλα τα πολιτικά όργανα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ (όλους τους «συναγωνιστές» του στην κατοχή και τους υπουργούς του στην κυβέρνηση) ανακοίνωσε σοβαρές αποφάσεις που σήμαιναν την έναρξη της ένοπλης δράσης:
- Ανασύσταση της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΛΑΣ (Σιάντος, Μάντακας, Χατζημιχάλης).
- Διαταγή στην εαμική «πολιτοφυλακή» να μην παραδόσει υπηρεσία και οπλισμό στην κρατική Εθνοφυλακή, που αποτελούνταν από την κλάση του 1936.
- Κήρυξη γενικής απεργίας σε όλη την Ελλάδα (ακόμη και στα λιμάνια, όπου οι σύμμαχοι ξεφόρτωναν χιλιάδες τόνους τροφίμων και φαρμάκων για τον λαό που υπέφερε..).
Επίθεση κατά του Πρωθυπουργού
Την άλλη μέρα, 3 Δεκεμβρίου ο Ζεύγος έγραφε στον «Ριζοσπάστη»:
Το πρωί της αποφράδας αυτής Κυριακής, μια ομάδα του ¨εφεδρικού» ΕΛΑΣ, υπό την διοίκηση κάποιου Προβελέγγιου, αποπειράθηκε να συλλάβει τον πρωθυπουργό και τα μέλη της κυβερνήσεως, που συνεδρίαζαν στο σπίτι του Γ. Παπανδρέου, στην οδό Β. Σοφίας 14. Οι άντρες του ΕΛΑΣ άρχισαν να πυροβολούν και να ρίχνουν χειροβομβίδες, αλλά αντιμετωπίστηκαν από μικρή αστυνομική δύναμη υπό τον τότε αστυνόμο β’ Γ. Κανελλάκη. Αργότερα, έγινε παρά την κυβερνητική απαγόρευση συλλαλητήριο του ΕΑΜ (με απόφαση της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. κι όχι της Κ.Ε. του ΕΑΜ..) και ειδικές ομάδες της ΟΠΛΑ επιτέθηκαν στο Σύνταγμα κατά των αστυνομικών οργάνων, τα οποία και αντέστησαν στην ένοπλη προσβολή. Υπήρξαν θύματα και χύθηκε αίμα… Οι ηγέτες του ΚΚΕ υπολόγιζαν, ότι το πραξικόπημα τους θα επιτύχαινε εντός της πρωίας της Κυριακής, με την αιχμαλωσία του Πρωθυπουργού και των μελών της κυβέρνησης, με την ταυτόχρονη κατάληψη της πρωτεύουσας από τις «λαϊκές μάζες»! Το σχέδιο τους προσέκρουσε στο απρόοπτο, γι αυτούς, της αντιστάσεως των αστυνομικών ομάδων. Αλλά ο τρομερός και αιματηρός Δεκέμβρης είχε αρχίσει.
Τα ανατριχιαστικά «χωνιά» του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, άρχισαν από το βράδυ να ρίχνουν τα εμπρηστικά τους συνθήματα, με ταυτόχρονες απειλές. «ΕΡΧΕΤΕ Ο ΟΡΕΣΤΗΣ» (δηλαδή η πανίσχυρη II Μεραρχία του ΕΛΑΣ, που είχε καπετάνιο, ουσιαστικό αρχηγό και έμπιστο του Σιάντου, τον καπετάν Ορέστη, Ανδρέα Μούντριχα). Και το πρωί της επόμενης είχε κατακοκκινίσει η πόλη των Αθηνών, με τις ίδιες τοιχογραφίες: «ΕΡΧΕΤΕ Ο ΟΡΕΣΤΗΣ».
Ο λαός της πρωτεύουσας είχε παγώσει. Οι μάχες είχαν αρχίσει σε όλες τις συνοικίες, με στόχο κυρίως τα αστυνομικά τμήματα. Ανατινάξεις πολυκατοικιών και ανατροπή τραμ και αυτοκινήτων για την δημιουργία οδοφραγμάτων, συλλήψεις υπόπτων, εκτελέσεις καθ’ οδόν, όμηροι μέσα στη βαρυχειμωνιά.
Μεταξύ των ομήρων ο μεγάλος ηθοποιός Αιμίλιος Βεάκης. Και μεταξύ των δολοφονηθέντων ο καθηγητής Κορώνης, αρχιτέκτων της φιλεργατικής πολιτικής του Ελευθερίου Βενιζέλου και η μεγάλη καλλιτέχνης Ελένη Παπαδάκη… Η πρωτεύουσα άρχισε να ζει τις τραγικότερες ημέρες της ιστορίας της. Αίμα, πείνα, κρύο, χωρίς ηλεκτρισμό, αγωνία για συγγενείς και φίλους, τρομοκρατία και βασανισμοί αθώων.
Ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός υπολόγισε τον αριθμό της πάσης φύσεως θυμάτων, κατά το δεκεμβριανό κίνημα, σε 65.000. Μόνον στο λεκανοπέδιο της Αττικής φονεύθηκαν, από την ΟΠΛΑ, 15.685 άνδρες, γυναίκες και παιδιά.
Ο ίδιος ο «Ριζοσπάστης» έγραψε στις 5 Απριλίου 1945 και τα εξής:
Ο ίδιος ο «Ριζοσπάστης» έγραψε στις 5 Απριλίου 1945 και τα εξής:
«Έγινε ένα κίνημα, που όλοι αναγνωρίζουν πως δεν έπρεπε να γίνει, ότι έπρεπε να αποφευχθεί… Και, δυστυχώς, κατά το κίνημα αυτό έγιναν όσα έγιναν, εναντίον αμάχων και αθώων…»
Εξ άλλου, στην 12η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ (25 – 27 Ιουνίου 1945), ο Ν, Ζαχαριάδης, ομιλών εξ ονόματος του Πολιτικού Γραφείου, είπε:
«Έγιναν αγριότητες και τέτοιες έκαμαν και μέλη του ΚΚΕ. Τέτοια μέλη, που είτε προβοκάτορες ήσαν, είτε δεν ήσαν άξια να είναι μέλη του κόμματος. Φυσικά οι πράξεις, που έκαμαν τα μέλη του κόμματος, δημιουργούν ευθύνες για το ίδιο… Περιπτώσεις, όπως του καθηγητή Κορώνη, είτε της ηθοποιού Παπαδάκη, δεν μπορούν να βρουν δικαίωση και πρέπει να καταδικασθούν ανοιχτά».
Για την σύλληψη των ομήρων, ο αρχηγός του ΚΚΕ είπε, επίσης:
«Το λάθος δεν είναι ότι διατάχθηκε η ομηρία από τ’ απάνω. Το λάθος είναι ότι διατάχθηκε η ομηρία χωρίς πειθαρχία και σχέδιο και εκφυλίστηκε σε εξωπολιτική πράξη».
Αργότερα, στο 7ο συνέδριο του ΚΚΕ, (1-6 Οκτωβρίου 1945), ο γραμματεύς της «Κομμουνιστικής Οργάνωσης Αθήνας» - ΚΟΑ, ο Μπαρτζώτας, είπε τα εξής:
«Έχουμε ακόμα το Δεκέμβρη, έχουμε και πολλά που αφορούν την ΚΟΑ. Το Δεκέμβρη και σε πολλές περιπτώσεις, μας έφυγε η κατάσταση από τα χέρια μας».
Τα εγκλήματα που διεπράχθησαν κατά το δεκεμβριανό κίνημα από το ΚΚΕ, τα διεκτραγωδεί στην έκθεσή της και η υπό τον Ουώλτερ Σιτρίν αποστολή των υπό σοσιαλιστικό έλεγχο Εργατικών Συνδικάτων της Μεγάλης Βρετανίας. Στην έκθεση αυτή, όπου αναφέρεται ότι «ο ΕΛΑΣ ενδιαφερόταν πιο πολύ να επιστρέψει στην Αθήνα και να καταλάβει την εξουσία, παρά να πολεμήσει τους Γερμανούς», τονίζονται και τα ακόλουθα:
«Επισκεφθήκαμε το Περιστέρι, προάστιο της Αθήνας, όπου σε ένα χώρο δίπλα στο νεκροταφείο, είδαμε πτώματα, που είχαν εκταφή από τάφρους. Περίπου 250 πτώματα ήσαν αραδιασμένα για να τα αναγνωρίσουν οι δικοί τους και υπήρχαν και άλλες τάφροι, που ακόμα δεν είχαν ανοιχθή… Όλοι οι νεκροί ήσαν θύματα οργανωμένης δολοφονίας. Όλοι τους είχαν εκτελεσθεί ομαδικά. Ούτε βρετανικά, ούτε ελληνικά στρατιωτικά τμήματα βρίσκονταν στην περιοχή, όταν έγιναν οι εκτελέσεις. Οι ιατρικές εξετάσεις δείχνουν ότι ο θάνατος είχε συμβεί ένα μήνα νωρίτερα από τις 21 Ιανουαρίου 1945 είχαν εκταφεί σε ωρισμένες περιοχές πτώματα 1.050 ανδρών και 150 γυναικών…»
Άλλη ανατριχιαστική περιγραφή προέρχεται από τον Βρετανό δημοσιολόγο Φ. Α. Βοίτ, ο οποίος μαρτυρεί τα εξής:
«Τα θύματα των σφαγών του Δεκεμβρίου, περιλαμβάνουν ολόκληρες οικογένειες. Πολλά πτώματα ευρέθησαν φρικτά παραμορφωμένα, με εξορυγμένους τους οφθαλμούς, σχισμένα τα στόματα και κομμένες τις μύτες».
Μεταξύ των δολοφονηθέντων από την ΟΠΛΑ και την «Πολιτοφυλακή» του ΕΛΑΣ, περιλαμβάνονται και 246 συνδικαλιστικά στελέχη, που είχαν ανωνισθεί κατά του καθεστώτος της φασιστικής κατοχής, για την επιβίωση της εργατικής τάξεως και την ματαίωση της πολιτικής επιστρατεύσεως και την αποστολή εργατών στη Γερμανία ή «εθελοντών» στο Ανατολικό Μέτωπο κατά των Ρώσων… Ιερείς, διδάσκαλοι, καθηγητές, σπουδαστές, παλαιοί πολεμιστές, μέλη της ΕΔΕΣ και της εθνικής αντιστάσεως, ακόμη και οπαδοί της εαμιής ΕΛΔ, υπήρξαν θύματα της ανηλεούς κομμουνιστικής σφαγής, σε ολόκληρη την Ελλάδα, κατά την διάρκεια του δεκεμβριανού κινήματος.
 |
Ο Δημητρώφ.. παγίδευσε κι εξώθησε
την αφελή ηγεσία του ΚΚΕστο κίνημα, για να ωφεληθεί η Βουλγαρία |
Οι κομμουνιστές υπουργοί της κυβερνήσεως Παπανδρέου, αφού πήραν πίσω την υπογραφή τους για την διάλυση των ανταρτικών μονάδων του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ και της «Πολιτοφυλακής», παραιτήθηκαν αιφνιδίως, χωρίς δικαιολογίες, ουσιαστικά από τις 28 Νοεμβρίου. Τι συνετέλεσε στην αλλαγή της στάσεώς τους; Ο Αλ. Σβώλος απέδωσε την μεταστροφή του ΚΚΕ σε υπόδειξη κάποιου βαλκανικού παράγοντα (θα ήταν πιο εύκολο να έλεγε των Ρώσων, μια και στην Αθήνα βρίσκονταν ο Σοβιετικός συνταγματάρχης Ποπώφ, που ήταν από την κατοχή στα βουνά, για τον ΕΛΑΣ). Ο Σβώλος ανέφερε την υποψία του στον Γ. Παπανδρέου και εκ των υστέρων, φαίνεται ότι είχε δίκιο. Όπως υποδεικνύεται από τα επίσημα αρχεία του ΚΚΕ, το κόμμα αυτό δεν είχε άμεση επικοινωνία (με ασύρματο, συνδέσμους κ.α.), με το σοβιετικό Κ.Κ. , αλλά με το Κ.Κ. Βουλγαρίας και προσωπικά με τον Δημητρώφ… Αυτός ειδοποίησε τον Σιάντο, μεσούντος του κινήματος, να μην περιμένει διεθνή κομμουνιστική συμπαράσταση και αυτός εξώθησε το Κ.Κ.Ε. στην ανάληψη ενόπλου δράσεως, αρχικώς.
Τι ακριβώς συνέβη;
Η ηγεσία του ΚΚΕ δέχτηκε να υπογράψει την Συμφωνία της Γκαζέρτας, που σήμαινε υπαγωγή τους ΕΛΑΣ στον στρατηγό Σκόμπυ, γιατί είχε πέσει θύμα μιας «μπλόφας»! πίστεψε στην ανακριβή διαβεβαίωση, που της διαβιβάστηκε από πράκτορες των συμμάχων (πάντοτε ξένοι πράκτορες εμφανίζονται να θεωρούνται κομματικοί ηγέτες και μετά… αποκαλύπτονται και καταγγέλονται), ότι, με την απελευθέρωση, θα έφθαναν στην Ελλάδα τρεις ισχυρές βρετανικές μεραρχίες, με ανάλογη υποστήριξη ναυτικών και αεροπορικών δυνάμεων! Η σύγκρουση του ΕΛΑΣ με μια τέτοιας συνθέσεως βρετανική στρατιά, απεκλείετο και για στρατιωτικούς και για πολιτικούς λόγους. Το ΚΚΕ διαπίστωσε ότι η πληροφορία είναι ανακριβής, περί τα τέλη Νοεμβρίου, ακριβώς κατά την ημέρα της υπαναχωρήσεως του Ζευγού, από την αρχική συμφωνία συγκροτήσεως εθνικού στρατού και κρατικής αστυνομικής δυνάμεως! Πράγματι, διασταύρωσε ότι στην Ελλάδα δεν υπήρχαν την τελευταία εβδομάδα του Νοεμβρίου, παρά 4.500 Βρεταννοί – και από αυτούς μόνο 1.600 μάχιμοι, από τους οποίους είχαν προωθηθεί στην Αθήνα οι 800 – 1000. Έτσι η γραμμή αλλάζει. Ο Πανίσχυρος ΕΛΑΣ θα αντιμετώπιζε όχι τρεις βρετανικές μεραρχίες, αλλά ένα βρεττανικό τάγμα!
Ο Δημητρώφ γνώριζε την συμφωνία Τσώρτσιλ – Στάλιν των αρχών Οκτωβρίου 1944, στην Μόσχα, για την δυτική επιρροή στην Ελλάδα, καθώς και ότι η διαταγή του στρατάρχου Τολμπούκιν για την αποχώρηση των βουλγαρικών στρατευμάτων από την Μακεδονία και Θράκη, δόθηκε κατόπιν πιέσεων του Τσώρτσιλ προς τον Στάλιν… Το Δεκεβριανό Πραξικόπημα Β'
πηγη...Ελληνισμος και Ελληνες
πηγη...Ελληνισμος και Ελληνες
Μετά τιμής Λ. Μωραΐτης
