Δυσκολευόμαστε να σκεφτούμε την εργατικότητα ως ιδεολογία και, ακόμα περισσότερο, να αμφισβητήσουμε τη θετική της αύρα. Στη δουλειά δεν χρωστάμε ό,τι έχουμε πετύχει; Ετσι δεν προοδεύει ο κόσμος; Τόσο μας έχει εντυπωθεί ο μύθος του εργατικού μυρμηγκιού και του τεμπέλη τζίτζικα, που σχεδόν πιστεύουμε ότι η ανταμοιβή της εργασίας και η τιμωρία της τεμπελιάς είναι νόμος της βιολογίας.
Από την πλάνη μάς βγάζει μια σειρά κειμένων με θέμα την τεμπελιά, με πιο κλασικά το «Δικαίωμα στην τεμπελιά» του μαρξιστή (και γαμπρού του Μαρξ) Πολ Λαφάργκ, γραμμένο το 1882, και το «Επαινώντας την τεμπελιά» του φιλελεύθερου Μπέρτραντ Ράσελ, γραμμένο το 1932. Αμφισβητούν την υποτιθέμενη διαχρονική και απόλυτη αξία της εργατικότητας και υποστηρίζουν ότι, αντίθετα, η εργατικότητα εμφανίζεται ως αξία μέσα σε συγκεκριμένα οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά συστήματα, από τον καπιταλισμό ώς τον υπαρκτό σοσιαλισμό.
Η τεμπελιά, που νοείται σ' αυτά τα κείμενα ως το αντίθετο μιας εργασίας που απομυζά την ανθρώπινη δημιουργικότητα για να την προσφέρει ως υπεραξία στις τσέπες κάποιων, προβάλλει σχεδόν ως πράξη αντίστασης. Οχι μόνο δικαίωμα, όπως το λέει ο Λαφάργκ, αλλά υποχρέωση. «Κανείς ποτέ δεν πρέπει να δουλεύει», ξεκινά το δοκίμιό του «Η κατάργηση της εργασίας» ο Μπομπ Μπλακ, αναρχικός συγγραφέας.
Αυτα τα ποιο πανω , τα διαβασα καπου με μπερδεψαν περισσοτερο....
Τελος παντων , σημερα το μεσημερι παρνοντας απο την Λεωφορο Νικης ( παραλια Θεσσαλονικης ) στησ 2.30 το μεσημερι ειδα αυτες τις εικονες...
Στη αρχαία Αθήνα τέτοια προσχήματα δεν χρειάζονταν. Η χειρωνακτική εργασία ήταν για τους δούλους. Οι άντρες της άρχουσας τάξης είχαν όσο χρόνο ήθελαν να ασχολούνται με τα γράμματα και τις τέχνες.
Μαλλον ολοι αυτοι στην παραλια , θα ειναι της αρχουσας ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ταξης και ασχολουνται με τα γραμματα και τις τεχνες...
Μήπως, δηλαδή, για τη σημερινή κατάσταση δεν φταίει τόσο η «ιδεολογικοποίηση της τεμπελιάς» όσο η «ιδεολογικοποίηση της εργατικότητας». Και μήπως η λύση θα ήταν, αντί να σπαταλάμε τόσες ώρες σε δουλειές, αφιερώναμε περισσότερο χρόνο για σκέψη, συζήτηση, διάβασμα και δημιουργία, ενασχολήσεις που μας κάνουν καλύτερους πολίτες, αρκεί να τους δώσουμε το χρόνο που χρειάζονται.
Αυτο παλι το διαβασα απο ενα πολυ προχωρημενο , αρθογραφο και μου εκανε εντυπωση !!!!!!!!!!!!!
Μηπως πρεπει να αφιερωσουμε περισσοτερο χρονο σε σκεψεις και συζητησεις , διαβασμα και αλλα τετοια , μπας και γινουμε καλυτεροι πολιτες ????
Να αφησουμε εστω και αυτες τις ανυπαρκτες δουλειες που εχουμε , και φυσικα τους λογαριασμους μας , το σουπερ μαρκετ , τα καθημερινα μας εξοδα να τα πληρωνουμε με σκεψη και συζητηση............
Αυτοι ολοι μεσημεριατικα καθημερινη στις καφετεριες απορω , πως την '' βγαζουν '' ? Τι δουλεια κανουν ? Που βρισκουν τα λεφτα ? Διοτι 2.30 το μεσημερι καθημερινη , ουτε οι δημοσιοι υπαλ. σχολασαν απο τις δουλειες τους , ουτε ειναι ολοι φοιτητες...
Ρε θα με τρελανετε ... Μηπως αυτη η κριση μονο εμενα '' επιασε '' και καποιους γνωστους μου ???
Ειναι δυνατον σε κρατος που περναει οικονομικο ολοκαυτωμα να συμβαινουν αυτα ?
Τελος παντων...αλλα ηθελα να γραψω αλλα μου βγηκαν απο μεσα μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου