Είναι πολλές οι φορές που λαϊκίζω, το γνωρίζω, τις περισσότερες από αυτές μού βγαίνει αυθόρμητα, αλλά υπάρχουν και στιγμές που το επιδιώκω, στηριζόμενος στην –λανθασμένη- άποψη ότι οι αποδέκτες του σχολιασμού αξίζουν να δέχονται ακόμα και άδικα πυρά. (Που εν τέλει "άδικα" σημαίνει ότι χάνω το δίκιο μου όταν γίνομαι ακραίος απέναντί τους).
Πριν πάρα πολύ καιρό δημοσιεύτηκε από το BBC, ένα αφιέρωμα – αγιογραφία στον Πρόεδρο της Ουρουγουάης, ο οποίος λογίζεται ως ο πιο φτωχός μεταξύ των ομολόγων του στον κόσμο, κάνοντας μια πολύ λιτή ζωή. Δεν έχω λόγο να μην πιστέψω το αφιέρωμα ενός αγγλοσαξωνικού μέσου υπέρ ενός λατινοαμερικανού πολιτικού. Το αντίθετο -δηλαδή οι λίβελλοι- θα με είχαν γεμίσει με αμφιβολίες για τις προθέσεις του δημοσιογράφου. Τώρα όμως όχι.
Μέσα στην εβδομάδα ξαναβγήκε το θέμα στην επιφάνεια. Ο «Νίντζα των αποκαλύψεων» έκανε μια έρευνα (πραγματική έρευνα, πήρε αρκετή ώρα να μαζευτεί το παρακάτω υλικό) και αποφάσισε να συγκρίνει τη ζωή του συμπατριώτη του Πάμπλο Γκαρσία με το δικό μας παλικάρι, τον Κάρολο:
