Πόσο μακριά μπορεί να φτάσει η φρίκη της ανθρώπινης ψυχής;
Το 2007 αποκαλύφθηκε μια υπόθεση που είχε συνταράξει τότε το πανελλήνιον.
Μια μητέρα, κάπου στα Λιόσια [σημερνό Ίλιον] εισέπραττε 50 εβρά για να παραχωρεί την ανήλικη κόρη της αλλά και άλλα δύο παιδιά που φιλοξενούνταν στο σπίτι της, ως σεξουαλικά σκλαβάκια, για να τα βιάζουν οι ενδιαφερόμενοι!
Βασικοί πελάτες της εν λόγω τσατσάς ήσαν τρία άτομα: ένας συνταξιούχος δημόσιος υπάλληλος 84 ετών[!], ο 44χρονος σύντροφος της και ένας παπάς!
Η μητέρα ονομάζεται Ειρήνη Τσονοπούλου, ο συνταξιούχος ονομάζονταν Αθανάσιος Κανάκης [έχει πάει στον αγύριστο], ο σύντροφος της ονομάζεται Σπύρος Σουχλέρηςκαι ο παπάς, ο οποίος είναι και ο εφημέριος της τοπικής ενορίας, ονομάζεται Σωτήρης Παπαδόπουλος…
Αγοράκι υιοθετημένο από ΛΟΑΤ ζευγαρι
Εχουμε συνηθισει πλεον τη φρικη και δεν μας καμει εντυπωση...
Αυτοί οι τρεις λοιπόν πλήρωναν 50 εβρόπουλα, κάθε φορά που τους έπιαναν οι καύλες, για να βιάσουν την τότε 12 χρονη κόρη της κ. Τσονοπούλου ή κάποιο από τα άλλα δύο παιδάκια που κρατούσε στο σπίτι της.
Ο παπάς μάλιστα έκαμε τη «δουλειά» στο γραφείο του, μέσα στην τοπική εκκλησία…
Όπως αποκαλύφθηκε στη δίκη, η βία που ασκούσαν απάνω στα θύματα τους ήταν τόσο άγρια, ώστε τα παιδιά ενίοτε λιποθυμούσαν…
Ξεπατικώνω εδώ μια σύντομη περιγραφή από την διεξαγωγή της δίκης, από το αγαπημένο μου μπλογκ Αττικά Νέα της κ. Πόπης Σουφλή…
«… Η υπόθεση αποκαλύφθηκε το 2007 όταν ο Σ. Σουχλέρης, που βίαζε συστηματικά το κοριτσάκι της συντρόφου του και ο Αθ. Κανάκης επιχείρησαν να απαγάγουν την [τότε] 12χρονη κόρη της Ειρ. Τσονοπούλου την οποία η μητέρα είχε… πουλήσει στον συνταξιούχο έναντι 2.000 ευρώ. Το κοριτσάκι είχε ειδοποιήσει το δάσκαλό του και εκείνος τη γιαγιά της, που είχε την επιμέλεια, η οποία τρεις μέρες μετά κατήγγειλε την απόπειρα απαγωγής στο Αστυνομικό Τμήμα Αχαρνών.
Ο διοικητής του Τμήματος Παύλος Λουκάτος κινητοποιήθηκε αμέσως και μετά από επίπονες προσπάθειες των ανδρών του τμήματος και πολλές συζητήσεις του διοικητή -που κατέθεσε στο δικαστήριο- με την 12χρονη και τα άλλα δύο ανήλικα παιδιά, έγινε γνωστή η συγκλονιστική υπόθεση «παιδεραστίας στο Ίλιον».
Η Τσονοπούλου έναντι συνήθως 50 ευρώ διέθετε είτε την κόρη της, είτε κάποιο από τα άλλα δύο ανήλικα παιδιά που φιλοξενούνταν στο σπίτι της, στον συνταξιούχο αλλά και στον ιερέα.
Μάλιστα ο 62χρονος ιερωμένος δεχόταν τα παιδιά στο γραφείο του εντός της εκκλησίας, όπου ήταν εφημέριος.
Από τα στοιχεία της δικογραφίας προέκυψε ότι η κόρη της Τσονοπούλου είχε οδηγηθεί από τη μητέρα της για πρώτη φορά στον Κανάκη το 2002, όταν το κοριτσάκι ήταν έξιετών.
Η μητέρα είχε βοηθήσει τον συνταξιούχο να βιάσει το παιδί, το οποίο είχε χάσει τις αισθήσεις του.
Η διαδικασία στο δικαστήριο, πολλές φορές ήταν πολύ σκληρή από όσα ακούγονταν από μάρτυρες και την ανάγνωση εγγράφων –τόσο που ακόμη και η έδρα, έμπειροι Εφέτες, έμειναν συγκλονισμένοι για την αγριότητα που είχαν υποστεί αυτά τα παιδιά.
Το δικαστήριο έπειτα από παρεμβάσεις της Πολιτικής Αγωγής αρνήθηκε το αίτημα που υπέβαλε η υπεράσπιση του ιερέα προκειμένου να καταθέσουν στη δίκη τα θύματα, που πλέον είναι ενήλικα, κρίνοντας πως θα ήταν μία οδυνηρή διαδικασία για αυτά…»
Κοριτσακι υιοθετημενο απο ζευγαρι λεσβιων
Αυτο δηλαδη τι ειναι;
Δεν ειναι βιασμος;
Σαν να μου φαινεται οτι εχωμε χασει το τρενο...
Μάλιστα!
Και το πιο κουφό;
Κατά τη διάρκεια λοιπον της δικης, είχαν μαζωχτεί έξω από το Εφετείο ομάδες φανατικών χριστιανών[;] που έβριζαν τους δικαστές γιατί καταδίκασαν [σε δεύτερο βαθμό] τον παπά!
Τρελό;
Όχι, αν αναλογιστεί κανείς τι παναπεί θρησκευτικός φανατισμός και α-λογη πιστη…
Τώρα θα μου πεις, ότι πλέον έχουμε συνηθίσει από κάτι τέτοια και δεν μας κάμουν εντύπωση.
Εχωμε συνηθισει να βλεπουμε φανατικους ισλαμιστες να σιγοκαινε ζωντανους ανθρωπους.
Εχωμε συνηθισει να ακουμε για δισεκατομμυρια εβρόπουλα, που καμουν φτερα στις μιζες.
Εχωμε συνηθισει να μας ανα-βαπτίζουν το «Όχι» σε «Ναι» και το αντι-μνημονιο σε υπερ-μνημονιο.
Εχωμε παθει ανοσια να κοιτάμε ανθρώπους να ψαχουλεύουν τα σκουπιδια για ένα σαπιο σαντουϊτς.
Εχωμε γινει χοντροπετσοι και δεν δινουμε δεκαρα που ο διπλανος μας μουσουλμανος παντρευεται ενα κοριτσακι 11 ετων - για να μην πω οτι προστατευουμε και το δικαιωμα του, να πηδαει ανηλικα μεσα στην ιδια μας τη χωρα!
Εχωμε παθει αναισθησια και δεν μας νοιάζει αν ο κάθε ΛΟΑΤ τύπος, γαμάει δεκάχρονα παιδιά στις πιατσες της οδου Πειραιως ή αν φοράει στρινγκ και παρελαύνει μπροστά στον άγνωστο στρατιώτη.
Εχωμε βουβαθεί και έχωμε τυφλωθεί.
Αυτό λοιπον σας λεγω, αδερφια μου…
Ότι το προβλημα μας είναι που τα εχουμε συνηθισει.
Ποσω χρονω ρε ειναι η "νυφη"?
Κι εμεις τους εχουμε μη σταξει και μη βρεξει, γαμω τη φρικη μου...
Και μην μου πειτε ότι παλια στα χωρια γινοντουσαν τετοια και χειροτερα, αλλα τα κρυβανε κατω από το χαλακι του «μην μας χαλατε τη μοστρα…»
Γιατί θα σας πω και τουτο…
Ναι μεν στα παλιά τα χρονια μπορεί να έκαμαν τα αίσχη, πίσω από τις κλειστές τις κάμαρες και τα κλειστά τα στόματα αλλά δεν τολμούσε κανείς να τα προβάλλει ως πρότυπα.
Διότι σήμερα αδέρφια μου, υπάρχουν κάτι μουλωχτές οργανώσεις, τάχα μου υπερ της διαφορετικότητας και της «απελευθέρωσης», που ούτε λίγο ούτε πολύ σου κοτσάρουν διαφημίσεις στα μίντια για το πόσο καταπιέζονται οι κτηνοβάτες και οι παιδόφιλοι.
Και να σας πω και κάτι ακόμα;
Όταν βρισκεις τις μύριες όσες δικιολογίες, για τον χυδαίο που κάμει παντιέρα τα πάσης φύσεως πάθη του, όταν λες το «καλωσόρισες» στη μουσουλμάνα που φοράει μπούρκα μέρα μεσημέρι στην πλατεία Βικτωρίας, όταν πας και ψηφίζεις τον διπλόλαλο, τον πονηρό, τον έτσι, τον βαρουφάκη, τον μητσοτάκη και τον τσιπρουλίνο, τότε είναι σαν να δίνεις συγχωροχάρτι και στον πάσα ένα ψυχανώμαλο, που σκάει 50 εβρόπουλα στη μάνα, για να της πηδήξει το μοναχοπαίδι…
Ή μήπως δεν ξέρουμε τι παίζεται με το εμπόριο ανήλικης σαρκός στα στέκια των λαθρεποικων;
Ή μηωπς δεν εχουμε ακουσει οτι οι καλοι μας λαθρεποικοι που μας ερχονται απο το ισλαμικο τοξο, παντρευονται κοριτσακια μικροτερα κι απο 10 χρονων;
Ή μήπως δεν ακούσαμε τι γινεται με κάτι πορνοδιαστροφικά κυκλώματα στη Μυκονο, οπου πρωτοστατουν πολιτικοί και καλλιτεχνικοί αστέρες;
Ή μήπως δεν ψυλλιαζόμαστε το πόσοι τόνοι κοκαϊνης, φρέσκιας σάρκας και βρωμισμένης αθωότητας τροφοδοτούν καθημερινώς τις απολαύσεις, τα βίτσια και την βαρβαρότητα αυτωνών που εμείς οι ίδιοι ψηφίζουμε για κουμανταδόρους της ζωής μας;
Ε λοιπον, ζούμε στη λησμονιά της φρίκης.
Γι αυτό και δεν είμεθα ικανοί να δούμε το πόσο η φρικη έχει εισχωρήσει μέσα μας…
ΟΜΑΔΑ ΣΤΟ Facebook