Σικελιανέ, € 8 το κατούρημα για τον ικέτη...

 

[Η γαλανόλευκη χαραγμένη από τους ακρίτες στο Καστελλόριζο]

Από προχθές δεν μπορώ, δεν θέλω να πιστέψω την είδηση ότι συμπατριώτες μου ζητούν από τους  λαθρομετανάστες € 8, για να κάνουν την ανάγκη τους. Η χώρα που ανέκαθεν δίνει άσυλο στον ικέτη δεν μπορεί να αμαυρώνεται από τέτοιες ενέργειες. Δεν συμφωνώ με την ανερμάτιστη πολιτική της κερα-Τασίας που μας οδήγησε στο σημερινό «προσφυγικό» χάλι, αλλά σε τί διαφέρει αυτός ο «Έλληνας» ξεφτίλας από την Ουγγαρέζα δημοσιογράφο που έβαλε προ μηνών τρικλοποδιά στον πρόσφυγα που έτρεχε με ένα μωρό στην αγκαλιά του;
Με τις σκέψεις αυτές να στροβιλίζουν στο μυαλό μου διάβασα χθες σε εφημερίδα για την 73 επέτειο από την κηδεία του Κωστή Παλαμά. Κι’ εκεί έμαθα για πρώτη φορά ότι ο εθνικός ποιητής είχε έναν γιο «μπουμπούκι», τον Λέανδρο, ο οποίος ήθελε να γίνει η  ταφή του πατέρα του εν στενώ οικογενειακώ κύκλω, για να μην κακοκαρδίσει τους Ιταλούς και δεν του δώσουν διαβατήριο. Από ρόδο βγαίνει αγκάθι κ.λπ.
Διάβασα ξανά και ξανά τους υπέροχους στίχους/επικήδειο του Άγγελου Σικελιανού, μετά την απαγγελία των οποίων χιλιάδες παρισταμένων έψαλλαν τον εθνικό ύμνο υπό τα βλοσυρά βλέμματα των κατακτητών. Και κάθε φορά που τους διάβαζα ανατρίχιαζα.

«Ηχήστε οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα…
Βογγήστε τύμπανα πολέμου… Οι φοβερές
σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα !

Σ” αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα! Ένα βουνό
με δάφνες αν υψώσουμε ως το Πήλιο κι ως την Όσσα,
κι αν το πυργώσουμε ως τον έβδομο ουρανό,
ποιόν κλεί, τι κι αν το πεί η δικιά μου γλώσσα;

Μα εσύ Λαέ, που τη φτωχή σου τη μιλιά,
Ήρωας την πήρε και την ύψωσε ως τ” αστέρια,
μεράσου τώρα τη θεϊκή φεγγοβολιά
της τέλειας δόξας του, ανασήκωσ” τον στα χέρια

γιγάντιο φλάμπουρο κι απάνω από μας
που τον υμνούμε με καρδιά αναμμένη,
πες μ” ένα μόνο ανασασμόν: «Ο Παλαμάς !»,
ν” αντιβογκήσει τ” όνομά του η οικουμένη !
Ηχήστε οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα…
Βογκήστε τύμπανα πολέμου… Οι φοβερές
σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα !

Σ” αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα ! Ένας λαός,
σηκώνοντας τα μάτια του τη βλέπει…
κι ακέριος φλέγεται ως με τ” άδυτο ο Ναός,
κι από ψηλά νεφέλη Δόξας τονε σκέπει.

Τι πάνωθέ μας, όπου ο άρρητος παλμός
της αιωνιότητας, αστράφτει αυτήν την ώρα
Ορφέας, Ηράκλειτος, Αισχύλος, Σολωμός
την άγια δέχονται ψυχή την τροπαιοφόρα,

που αφού το έργο της θεμέλιωσε βαθιά
στη γην αυτήν με μιαν ισόθεη Σκέψη,
τον τρισμακάριο τώρα πάει ψηλά τον Ίακχο
με τους αθάνατους θεούς για να χορέψει.

Ηχήστε οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα…
Βόγκα Παιάνα ! Οι σημαίες οι φοβερές
της Λευτεριάς ξεδιπλωθείτε στον αέρα !»

Τί σχέση μπορεί να έχει η Ελλάδα του Σικελιανού με το γαϊδούρι των € 8; Αλλά και με δεκάδες χιλιάδες άλλα γαϊδούρια που ταλανίζουν χρόνια τώρα αυτόν τον τόπο;