Το θέμα δεν είναι πόσοι είναι, αλλά πως υπάρχουν. Οι Έλληνες στην ΠΓΔΜ, είναι μια πραγματικότητα, που όσο και αν θέλουν να την αρνηθούν οι εθνικιστές του ΒΜΡΟ, θα τη βρουν μπροστά τους.
Το
ίδιο ισχύει και για τους ιθύνοντες του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, που αν
και γνωρίζουν, σιωπούν για να μην προκαλέσουν τους γείτονες.
«Μα
θα μπούμε σε περιπέτειες για 200 Έλληνες στα Σκόπια» υποστηρίζουν οι
οσφυοκάμπτες του υπουργείου Εξωτερικών.
Οι
Έλληνες στην ΠΓΔΜ, είναι ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 422 άτομα, σύμφωνα με την τελευταία
επίσημη απογραφή του 2012. Αυτοί οι 422 τόλμησαν και δήλωσαν ανοιχτά την
εθνικότητά τους και τα πιστεύω τους. Υπάρχουν σαφώς περισσότεροι, που όμως για
να εκδηλωθούν θα πρέπει να αντιληφθούν, πως έμμεσα ή άμεσα η πατρίδα στέκει
δίπλα τους. Κάτι βέβαια που δεν γίνεται.
Στο
υπουργείο Εσωτερικών εκκρεμούν πολλές αιτήσεις ομογενών από την ΠΓΔΜ, για να
λάβουν την ελληνική υπηκοότητα. Οι άνθρωποι περιμένουν χρόνια μια απάντηση, από
τους αρμόδιους που τα προηγούμενα χρόνια έχουν μοιράσει αφειδώς ταυτότητες και
διαβατήρια σε Τσετσένους και Αλβανούς (ασφαλώς και δεν αναφέρομαι στους
αδελφούς Βορειοηπειρώτες).
Γιατί
αλήθεια να μην εφαρμοστεί το μέτρο της διπλής υπηκοότητας που ψηφίστηκε για
τους Βορειοηπειρώτες και για τους ΄Ελληνες της ΠΓΔΜ ;
Στο
πείσμα εκείνων που θέλουν να διαγράψουν τη μακραίωνη ελληνική παρουσία στο
νότιο τμήμα της ΠΓΔΜ, οι Έλληνες στην ΠΓΔΜ (αυτό) οργανώνονται με την
υποστήριξη όλων όσων πιστεύουν στα ανθρώπινα δικαιώματα και στην αναγκαιότητα
να προστατευτούν οι μικρές μειονότητες.
Οι
Έλληνες στην ΠΓΔΜ μπορούν να αποτελέσουν τη γέφυρα φιλίας και συνεργασίας με
τους γείτονες. Από τον σεβασμό στη γλώσσα, την παράδοση και την κουλτούρα των
Ελλήνων που ζουν στο έδαφος τους οι γείτονες δεν έχουν να χάσουν απολύτως
τίποτα. Η εποχή των εθνικισμών και των σωβινισμών πέρασε.
Η
γιαγιά Φανίτσα ...
Η
γιαγιά Φανίτσα από το Μοναστήρι της ΠΓΔΜ, μπορεί πλέον να μην είναι στη ζωή,
αλλά η μαρτυρία της στην εκπομπή «ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ» της Μάγιας Τσόκλη (2003),
αποτελεί μαρτυρία ντοκουμέντο, για τον ξεχασμένο Ελληνισμό των Σκοπίων και
κυρίως της Πελαγονίας.
Οι
γονείς της, εύποροι Μοναστηριώτες, δεν εγκατέλειψαν το Μοναστήρι, μετά το τέλος
των Βαλκανικών Πολέμων και την επίδοση της περιοχής στη Σερβία το 1913. Έμειναν
πίσω, ξεχασμένοι από το ελληνικό κράτος. Έζησαν υπο σερβική κυριαρχία και
βίωσαν τη μετάλλαξη της περιοχής τους σε «Μακεδονία» επι κομμουνισμού και
ενιαίας Γιουγκοσλαβίας. Αιωνία της η μνήμη ...
NorthMacedonians
ΟΜΑΔΑ ΣΤΟ Facebook