Πολλά βιβλία έχουν γράφει
μέχρι σήμερα για τον μεγάλο Μακεδόνα βασιλέα Αλέξανδρο Γ΄. Υπήρξε ένας από τους
σπουδαιότερους άνδρες που ανέδειξε η Ελλάδα και δίκαια συγκαταλέγεται στις
μεγαλύτερες προσωπικότητες παγκοσμίως.
Αρκετοί συγγραφείς τον
χαρακτηρίζουν ως πολεμοχαρή και αιμοσταγή στρατηλάτη, άλλοι ως εκπολιτιστή των
βαρβάρων ή και τον πρώτο οικουμενιστή της ιστορίας. Οι απόψεις βέβαια αυτές
εκφράζουν τις αντιλήψεις του εκάστοτε συγγραφέα που κινείται με όχι πάντοτε αγαθές
προθέσεις για να υπηρετήσει πολιτικά συμφέροντα ή αποσκοπούν να μειώσουν την
αξία του Αλεξάνδρου παραβλέποντας σκόπιμα τη θετική πλευρά του, και
επικεντρώνονται πολλές φορές στο να τονίζουν κάθε τι που μπορεί να αμαυρώσει
την εικόνα του στα μάτια των ανθρώπων. Στην ουσία δεν κάνουν τίποτα διαφορετικό
από το να παρερμηνεύουν τις πηγές και να αλλοιώνουν την ιστορία. Επιλεκτικά
διαλέγουν κείμενα και τα ερμηνεύουν κατά την κρίση τους, με απώτερο σκοπό να
λοιδορήσουν τον Αλέξανδρο. Η εργασία αυτή έχει ως στόχο να προσφέρει στον
αναγνώστη γνώση που βασίζεται στους αρχαίους συγγραφείς για την ζωή, την
εκστρατεία και το θάνατο του Αλεξάνδρου. Ιδιαίτερη εμβάθυνση θα δοθεί στο θέμα
των αιτίων του θανάτου του καθώς και στην προσπάθεια εντοπισμού του τόπου ταφής
του. Ελπίζω με την ανάγνωση αυτή της εργασίας να μπορέσει κάθε ενδιαφερόμενος
να αντλήσει τα στοιχεία που χρειάζεται για την ορθή πληροφόρηση του και να
αποτελέσει για τον καθένα αφετηρία για προσωπική έρευνα .
Η ΖΩΗ ΤΟΥ
Γεννήθηκε προς το τέλος του
καλοκαιριού με αρχές φθινοπώρου του έτους 356π.Χ στην Πέλλα της Μακεδονίας.
Πατέρας του ήταν ο βασιλεύς της Μακεδονίας Φίλιππος ο Β΄ και μητέρα του η
Ολυμπιάδα. Μια σειρά από ευχάριστες ειδήσεις κατέφτασαν στο παλάτι την ημέρα
εκείνη : τα άλογα του Φιλίππου πήραν την πρώτη θέση στους αγώνες στην Ολυμπία,
ο φίλος και στρατηγός του βασιλιά Παρμενίων κατόρθωσε να νικήσει τους Ιλλυριούς
που απειλούσαν συνεχώς την ασφάλεια της Μακεδονίας. Επίσης καταστράφηκε από
φωτιά ο ναός της ’ρτεμης στην Έφεσο γεγονός που ερμηνεύθηκε ως κακός οιωνός για
την Ασία.
Oι δάσκαλοι του.
Πρώτος δάσκαλος του ήταν ο
Λεωνίδας , θείος της Ολυμπιάδας ο οποίος δίδαξε την εγκράτεια και την ασκητική
ζωή στον μικρό Αλέξανδρο. Μαζί του άρχισε να μαθαίνει αριθμητική, γεωμετρία και
μουσική.
Επόμενος παιδαγωγός ήταν ο
Λυσίμαχος από την Ακαρνανία. Η επίδραση που άσκησε στον Αλέξανδρο ήταν
καθοριστική για την ζωή του. Τον μύησε στα Ομηρικά Έπη και ιδιαίτερα την
Ιλιάδα. Στα παιχνίδια στο παλάτι ο Λυσίμαχος παρίστανε τον Φοίνικα ,ο
Αλέξανδρος τον Αχιλλέα , ο Ηφαιστίωνας τον Πάτροκλο. Έτσι ο Αλέξανδρος αγάπησε
τους ομηρικούς ήρωες και είχε ως πρότυπο τον Αχιλλέα. Η αγάπη του αυτή θα φανεί
αργότερα όταν θα πατήσει το πόδι του στην Τροία, θα αποδώσει τιμές στον Αχιλλέα
και τον Πάτροκλο και θα μεταφέρει μαζί του την ασπίδα που πήρε από τον ναό της Τροίας.
Ο Λυσίμαχος επίσης του ξύπνησε το ενδιαφέρον για την ποίηση ,το θέατρο , και
τις τέχνες.
Σε ηλικία 12 ετών δάμασε τον
Βουκεφάλα ένα ατίθασο άλογο που δώρισε ο Δημάρατος στον Φίλιππο. Ο Αλέξανδρος
πρόσεξε ότι το άλογο φοβόταν την σκιά του και αγρίευε, τότε πήρε το χαλινάρι
και γύρισε το κεφάλι του αλόγου από την άλλη πλευρά. Ο Φίλιππος χάρηκε τόσο
πολύ με την ευστροφία του γιου του που του χάρισε το άλογο και του είπε να βρει
άλλο βασίλειο γιατί η Μακεδονία είναι πολύ μικρή και δεν τον χωράει.
Όταν έφτασε στην ηλικία των
13 ετών μαζί με άλλα παιδιά ευγενών πήγε στη Μιέζα
(ΧΑΡΤΗΣ ΜΙΕΖΑ ) για να φοιτήσει στη σχολή
του Αριστοτέλη. Τον δίδαξε για 3 έτη φιλοσοφία, φυσικές επιστήμες, ιατρική
κυρίως όμως ηθική και πολιτική. Έμαθε για όλες τις μορφές των πολιτευμάτων, ο
ίδιος ο Αριστοτέλης ενδιαφερόταν περισσότερο για τον τρόπο άσκησης της
εξουσίας, έτσι του μίλησε για την κοινωνία των ελευθέρων, που αργότερα θα την
εφαρμόσει ο Αλέξανδρος στις επαφές που θα έχει με τις άλλες πόλεις της Ελλάδας.
Το μάθημα της γεωγραφίας συνέβαλε στην εξέλιξη της εκστρατείας. Βοήθησε τον
Αλέξανδρο η γνώση της μορφολογίας του εδάφους να παρατάσσει το στράτευμα με τον
ιδανικό τρόπο. Η επιρροή που είχε από τον Αριστοτέλη ήταν τεράστια ώστε να πει:
στον πατέρα μου χρωστώ το ζείν, στον διδάσκαλο μου το ευ ζείν. Όταν έγινε
βασιλεύς, ο Αριστοτέλης συνέγραψε για τον Αλέξανδρο το έργο “Περί βασιλείας”. Ο
Αλέξανδρος από ευγνωμοσύνη ξανάχτισε τα Στάγιρα την πατρίδα του μεγάλου
φιλοσόφου που την είχε καταστρέψει παλαιότερα ο Φίλιππος. Η σχέση τους ήταν πάντοτε
καλή και είχαν συνεχή επικοινωνία κατά την διάρκεια της εκστρατείας στην Μικρά
Ασία, διαταράχθηκε όμως όταν ο Αλέξανδρος διέταξε να θανατωθεί ο Καλλισθένης, ο
οποίος ήταν ανιψιός του Αριστοτέλη και συμμετείχε στην εκστρατεία με την
ιδιότητα του ιστορικού. Η κατηγορία ήταν συνομωσία.
Τα εφηβικά του χρόνια
Έφηβος ο Αλέξανδρος, κατά την
απουσία του πατέρα του σε πόλεμο ,υποδέχτηκε ο ίδιος την περσική αντιπροσωπεία
στο ανάκτορο. Η συμπεριφορά του, η εξυπνάδα, και η ικανότητα του στο λόγο
εντυπωσίασαν τόσο πολύ τους Πέρσες, ώστε να πουν ότι μεγαλώνουν πολύ γρήγορα οι
νέοι σε αυτό τον τόπο. Σε ηλικία 16 ετών ορίζεται από τον Φίλιππο αντιβασιλέας
και αρχίζει να αναλαμβάνει τις πρώτες ευθύνες στον Μακεδονικό θρόνο. Σύντομα θα
του δοθεί η ευκαιρία να εφαρμόσει στην πράξη όσα τόσα χρόνια διδασκόταν. Ενώ ο
Φίλιππος εκστράτευε εναντίον του Βυζαντίου ξέσπασε επανάσταση κοντά στα σύνορα
της Μακεδονίας από Θρακικές φυλές και Παίονες. Ο Αλέξανδρος δεν έχασε την
ευκαιρία, επικεφαλής του στρατού θα επιτεθεί στους επαναστάτες θα τους νικήσει
και θα χτίσει για ανάμνηση του γεγονότος την Αλεξανδρούπολη.
Το 339 π.Χ η Θήβα παραβιάζει
την συνθήκη με τον Φίλιππο, εκμεταλλευόμενη την απουσία του στον πόλεμο και
συμμαχεί με τους Αθηναίους που έχουν ξεσηκωθεί από τον Δημοσθένη. Τον Αύγουστο
του 338 π.Χ ο Μακεδονικός στρατός συγκρούεται με τον Αθηναϊκό στρατό και τον
Ιερό Λόχο των Θηβαίων στην Χαιρώνεια. Νικητής σε αυτή την μάχη η οποία έκρινε
πολλά για το Μακεδονικό κράτος ήταν ο Φίλιππος. Ο Ιερός Λόχος των γενναίων
Θηβαίων εξοντώθηκε μέχρι και τον τελευταίο. Ο Φίλιππος θαύμασε την γενναιότητα
τους και διέταξε να ταφούν, και άφησε τους Θηβαίους να χτίσουν μνημείο για τους
νεκρούς τους. Η αρχαιολογική σκαπάνη ήρθε έπειτα από 2300 έτη να επιβεβαιώσει
τις ιστορικές πηγές. Ανακάλυψε στον τύμβο θαμμένους σε σειρές των 7 ατόμων τα
οστά των Θηβαίων, δηλαδή με τον τρόπο που παρατάσσονταν στην μάχη.
Ο Αλέξανδρος πήγε στην Αθήνα
να διαπραγματευτεί την συνθήκη με τους Αθηναίους. Ο Φίλιππος ανακηρύχτηκε
Στρατηγός-Αυτοκράτωρ από τις Ελληνικές πόλεις εκτός της Σπάρτης. Ήταν έτοιμος
πλέον με την υποστήριξη και των άλλων Ελληνικών πόλεων να αρχίσει την
προετοιμασία της εκστρατείας εναντίον της Περσικής αυτοκρατορίας.
Η σχέση του Φιλίππου με την
Ολυμπιάδα είναι σε κρίση. Παντρεύεται την Κλεοπάτρα ανιψιά του Αττάλου. Ο
’τταλος στο γλέντι που ακολουθεί εύχεται σο ζευγάρι σύντομα να αποκτήσουν ένα
διάδοχο. Ο Αλέξανδρος πάρων αντιλαμβάνεται την προσβολή ,και θυμωμένος ρίχνει
το κρασί του στο πρόσωπο Αττάλου. Αρχίζει ένας μεγάλος καβγάς που το αποτέλεσμα
του είναι να φύγει ο Αλέξανδρος και η Ολυμπιάδα από την Μακεδονία και να
καταφύγουν στο πατρικό της στην Ιλλυρία.
Ο Αλέξανδρος βασιλιάς
Το έτος 336 π.Χ ο Φίλιππος
αποστέλλει ως προπομπό στην Ασία 10.000 στρατιώτες με επικεφαλή των Παρμενίων.
Όλα είναι έτοιμα για την εκστρατεία αλλά ένα απρόσμενο γεγονός ίσως και να την
ματαίωνε για πάντα. Ο Φίλιππος δολοφονείται από έναν αξιωματικό του τον
Παυσανία. Η Μακεδονία χάνει αυτό τον εξαίρετο στρατιωτικό που κατάφερε να την
ενώσει, να αποκρούσει όλες τις εχθρικές επιθέσεις και να την κάνει πρώτη δύναμη
στην Ελλάδα. Εν τω μεταξύ αρχίζουν οι έριδες για την διαδοχή. Ο στρατός
ανακηρύσσει βασιλιά τον Αλέξανδρο. Ο Αλέξανδρος αναγκάζεται, επειδή υπάρχουν
πολλοί που θέλουν να του πάρουν τον θρόνο ,να προχωρήσει σε εκτελέσεις όσων
συνωμοτούν εναντίον του.
Αμέσως μετά κατευθύνεται προς
την Κόρινθο για να πάρει τον τίτλο που οι Ελληνικές πόλεις απέδωσαν στον πατέρα
του <Στρατηγός Αυτοκράτορας>. Έτσι ορίζεται αρχηγός της Πανελλήνιας
εκστρατείας εναντίον των Περσών. Στην επιστροφή προς την Μακεδονία θέλησε να
πάρει χρησμό από το μαντείο των Δελφών. Όμως την ημέρα που πήγε η Πυθία δεν
χρησμοδοτούσε. Ο Αλέξανδρος όμως με το ζόρι αναγκάστηκε να τη σύρει στο βωμό
για να πάρει χρησμό .Η Πυθία του είπε <ανίκητος είσαι παιδί μου> , ο
Αλέξανδρος ευχαριστημένος δέχτηκε το χρησμό και αναχώρησε για την Πέλλα. Ήταν
πια έτοιμος για το μεγάλο άλμα προς την Ασία.
Πριν όμως περιγράψω συνοπτικά
τα πολεμικά γεγονότα στην Ασία, θα ήθελα να κάνω κατανοητούς τους λόγους για
τους οποίους έγινε η εκστρατεία αυτή, φανερούς και μη.
ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ
ΕΓΙΝΕ Η ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ.
Με βάση τις αρχαίες πηγές το
Συνέδριο της Κορίνθου διακήρυξε ότι σκοπός της εκστρατείας επίσημος είναι η
εκδίκηση απέναντι στους Πέρσες για τα δεινά που επέφεραν στην Ελλάδα εδώ και
ένα αιώνα. Επίσης έπρεπε να ελευθερωθούν οι Ελληνικές πόλεις από τον Περσικό
ζυγό.
Οι Έλληνες είχαν πια
καταλάβει ότι μόνο συνασπισμένοι θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο από
την Ανατολή. Οι μεμονωμένες προσπάθειες τους δεν έβγαζαν πουθενά. Γνώριζαν ότι
είχαν τεράστια πολιτισμική διαφορά με τους άλλους λαούς. Καταλάβαιναν ότι
υπερείχαν πνευματικά. Ήταν πλασμένοι για να δημιουργούν.
Οι Πέρσες είχαν αντιληφθεί
αυτή την διαφορετικότητα των Ελλήνων και ήξεραν πως αργά η γρήγορα ο πολιτισμός
τους θα δεχόταν τις πρώτες επιδράσεις. Όμως η δημοκρατία ,το θέατρο, η
φιλοσοφία και ένα σωρό αξίες και ιδανικά που είναι άρρηκτα δεμένα μεταξύ τους
τρόμαζαν τον Πέρση βασιλιά. Γνώριζε πως αυτά είναι αντίθετα προς τον δεσποτισμό
και την υποταγή και αν κατάφερναν οι Έλληνες να μπολιάσουν την Ανατολή με αυτά,
θα έχανε την εξουσία. Ήδη έβλεπε πως έλεγχαν το εμπόριο και τις θάλασσες. Γι’ αυτούς
τους λόγους προσπαθούσαν να κατακτήσουν την Ελλάδα.
Όμως είχε φτάσει η ώρα της
εκδίκησης ,της ελληνικής αντεπίθεσης . Οι Πέρσες πια είχαν καθιερωθεί στο μυαλό
τους ως βάρβαροι και ιερόσυλοι. Κατέστρεφαν όποια πόλη δεν συμμαχούσε μαζί τους
και έκαιγαν τους ναούς. Αυτό δεν θα επέτρεπαν να ξανασυμβεί και τώρα που τους
παρουσιάστηκε η ευκαιρία θα την εκμεταλλεύονταν. Ο Αλέξανδρος ήταν αυτός που θα
έπρεπε να φέρει σε πέρας αυτό το έργο. Να προστατεύσει τον Ελληνικό πολιτισμό
από τους βάρβαρους και να μεταλαμπαδεύσει την γνώση και τα ιδανικά και σε
άλλους λαούς. Ήταν ο καλύτερος τρόπος άμυνας, θα μετείχαν όλοι οι λαοί της
Ανατολής στην Ελληνική παιδεία. Με αυτό τον τρόπο θα καταλάβαιναν πως ήταν
λάθος που επιτίθονταν στην Ελλάδα , γιατί ήταν ένας φάρος πολιτισμού.
Απόδειξη των παραπάνω, ότι
όντως ο Αλέξανδρος είχε στο μυαλό του την συναδέλφωση των λαών και την
πνευματική ανάταση τους ,είναι το γεγονός ότι έχτισε παντού πόλεις, θέατρα
,βιβλιοθήκες. Μετέφερε τον πολιτισμό στην Ασία να τον γνωρίσουν όλοι. Βοήθησε
με αυτό τον τρόπο να ξεφύγουν από την βαρβαρότητα, έδωσε ίσες ευκαιρίες σε
όλους τους ανθρώπους ,αν και ήταν κατακτητής. Μας έδειξε με πολλούς τρόπους πως
σκεφτόταν για τον κόσμο και τους ανθρώπους. Αυτό ας αποτελέσει παράδειγμα στους
σύγχρονους ηγέτες.
Η ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ
Άνοιξη του έτους 334 π.Χ
ξεκινάει η μεγάλη εκστρατεία. Αποβιβάζεται στην μικρασιατική ακτή και
επισκέπτεται το Ίλιον όπου θυσιάζει στην Αθηνά και τον τάφο του Αχιλλέα. Από
τον ναό επίσης θα πάρει κάποια αναθήματα αφιερωμένα από την εποχή του Τρωικού
πολέμου.
Κατέλαβε όλα τα παράλια του
Ελλησπόντου και της Προποντίδας και κινήθηκε προς το εσωτερικό της Ασίας. Την
τέταρτη μέρα προέλασης έφτασε στο Γρανικό ποταμό.
Η μάχη του Γρανικού
Κατά το τέλος Μαΐου με αρχές
Ιουνίου 334 π.Χ δόθηκε το απόγευμα η μάχη του Γρανικού. Ο Γρανικός ήταν ένας
μικρός ποταμός με ορμητικό ρεύμα κοντά σε βουνά με αποτέλεσμα οι όχθες του σε
κάποια σημεία να είναι υπερυψωμένες. Ο Παρμενίων πρότεινε στον Αλέξανδρο να μην
δοθεί η μάχη λόγω της κούρασης του στρατεύματος από την πορεία και επειδή σε
λίγες ώρες θα νύχτωνε. Ο Αλέξανδρος όμως σκέφτηκε ότι ίσως οι Πέρσες πάρουν
θάρρος με την αναβολή της μάχης και επιπλέον ήθελε το βράδυ να ξεκουραστούν
χωρίς να έχουν στο μυαλό, τους Πέρσες.
Οι δύο στρατοί παρατάχθηκαν ο
ένας απέναντι στον άλλο. Οι Πέρσες κατείχαν τις υπερυψωμένες όχθες του ποταμού.
Αυτό ήταν ένα πλεονέκτημα για τους Πέρσες γιατί καθώς οι Μακεδόνες θα
προσπαθούσαν να διασχίσουν το ποτάμι, οι Πέρσες θα τους χτυπούσαν από ψηλά.
Η μάχη άρχισε με επίθεση από
το μακεδονικό ιππικό στην αριστερό μέρος της παράταξης των Περσών. Ο Αλέξανδρος
επικεφαλής των εταίρων από το δεξί μέρος της μακεδονικής παράταξης, κινήθηκε
ευθεία προς τον ποταμό και αιφνίδια διέταξε στροφή προς το κέντρο της παράταξης
των Περσών για να τους αιφνιδιάσει. Ο Μιθριδάτης γαμπρός του Δαρείου επιτέθηκε
στον Αλέξανδρο, αλλά ο Αλέξανδρος τον σκότωσε με το δόρυ του χτυπώντας τον στο
πρόσωπο. Κάποια στιγμή από τα πολλά χτυπήματα το δόρυ του έσπασε και θα
σκοτωνόταν αν δεν βρισκόταν ο Κλείτος να κόψει το χέρι του Πέρση που
ετοιμαζόταν να σκοτώσει τον Αλέξανδρο πισώπλατα.
Οιέρσες άρχισαν να
οπισθοχωρούν από την ορμητικότητα των Μακεδόνων και την απώλεια των αρχηγών
τους. Αφού κατέβαλαν το ιππικό των Περσών δόθηκε διαταγή να στραφούν προς το
πεζικό όλα τα τμήματα του Μακεδονικού στρατού. Αυτό ήταν και το τέλος της
μάχης. Από τους 20.000 πεζούς Πέρσες γλίτωσαν μόνο 2.000 άτομα. Ο Αλέξανδρος
είχε βγει νικητής στην πρώτη μεγάλη μάχη πανηγυρικά.
Την επόμενη τάφηκαν οι νεκροί
Πέρσες και Μακεδόνες με τιμές και εστάλησαν στην Αθήνα ως ανάθημα στον
Παρθενώνα 300 περσικές ασπίδες, με την επιγραφή <Αλέξανδρος Φιλίππου και οι
Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων από των βαρβάρων των την Ασία κατοικούντων.
Η προέλαση συνεχίστηκε προς
τις Σάρδεις, την Έφεσο, Μαγνησία, Τράλλεις, Πριήνη , Μίλητο και Αλικαρνασσό.
Όλες οι Ελληνικές πόλεις της Ασίας ελευθερώθηκαν από τον Περσικό ζυγό και
παράλληλα αποκόπηκαν τα σημεία ανεφοδιασμού του Περσικού ναυτικού.
Ο Γόρδιος δεσμός
Στην πόλη Γόρδιο πρωτεύουσα
της Φρυγίας, έγινε το γνωστό περιστατικό με την άμαξα που ήταν δεμένη με ένα
πολύπλοκο κόμπο. Η παράδοση έλεγε όποιος κατόρθωνε να τον λύσει θα γινόταν
βασιλιάς της Ασίας. Ο Αλέξανδρος με το σπαθί του τον έκοψε, αφήνοντας να
εννοηθεί πως με το σπαθί θα μπορούσε να γίνει κανείς βασιλιάς της Ασίας. Το έτος
333 π.Χ εισέβαλε στην Καππαδοκία και την Κιλικία. Ό Δαρείος ανήσυχος
παρακολουθούσε την προέλαση του Μακεδονικού στρατού. Κατάλαβε ότι έπρεπε να
αντιμετωπίσει τον Αλέξανδρο σε ανοικτό πεδίο. Αφού συγκέντρωσε στην Βαβυλώνα
στρατό από όλο το βασίλειο του, κινήθηκε προς την Κιλικία παίρνοντας μαζί του
την οικογένεια του.
Η μάχη της Ισσού
Ο Δαρείος στρατοπέδευσε στην
πεδιάδα με το τεράστιο στράτευμα του. Ήθελε να δώσει μάχη σε ανοικτό πεδίο για
να μπορέσει να αναπτύξει το μεγάλο στρατό του. Ο Αλέξανδρος ήξερε πως αν έδινε
την μάχη στο ανοικτό πεδίο πιθανόν να την έχανε ή θα είχε τρομερές απώλειες.
Μια ματιά στον αριθμό των δύο στρατών δείχνει τα μεγέθη 50.000 στρατό περίπου ο
Αλέξανδρος και 500.000 στρατιώτες ο Δαρείος. Ο Αλέξανδρος απέφευγε να δώσει
μάχη και καθυστερούσε δίνοντας την εντύπωση ότι φοβόταν την σύγκρουση. Ήταν ένα
έξυπνο παιχνίδι στρατηγικής. Περίμενε την κατάλληλη στιγμή. Ταυτόχρονα ο
Δαρείος είχε να αντιμετωπίσει το πρώτο πρόβλημα, την πείνα . Έπρεπε να
εξασφαλίζει διατροφή για 500.000 στρατιώτες. Κάτω από αυτές τις συνθήκες και
για να διατηρήσει το αξιόμαχο του στρατού του αναγκάστηκε να κινηθεί εκείνος
πρώτος εναντίον του Αλεξάνδρου στα στενά της Κιλικίας.
Αυτό στρατηγικά όπως θα φανεί
παρακάτω ήταν μεγάλο λάθος. Ο Αλέξανδρος κατέλαβε την πόλη της Ισσού και άφησε
τους τραυματίες. Ο Δαρείος κινήθηκε κυκλικά κατέλαβε την Ισσό και έσφαξε όλους
τους Μακεδόνες τραυματίες. Ο Αλέξανδρος συγκάλεσε στρατιωτικό συμβούλιο και
ενθάρρυνε τον στρατό του για την επικείμενη μάχη. Νωρίς το πρωί ξεκίνησε εναντίον
του στρατού του Δαρείου που είχε παρασυρθεί πια μέσα στην στενή πεδιάδα της
Ισσού. Ο Δαρείος παρέταξε λόγω της στενότητας του χώρου περίπου 160.000
στρατιώτες. Αρχές Νοεμβρίου του 333 π.Χ κατά το απόγευμα ξεκίνησε η μάχη της
Ισσού. Με το βαρύ ιππικό επιτέθηκε εναντίον των οπλιτών του Δαρείου και
κατάφερε πολύ γρήγορα να τους διασπάσει και να υποχωρήσουν. Στο κέντρο ο
Δαρείος είχε παρατάξει Έλληνες μισθοφόρους. Η μάχη υπήρξε σκληρή και κανείς δεν
είχε αποκτήσει το πλεονέκτημα. Ο Αλέξανδρος διέταξε το δεξί τμήμα του στρατού
του ,να πλαγιοκοπήσει τους Έλληνες μισθοφόρους και με αυτό τον τρόπο υπερίσχυσε
και στο κέντρο. Ο Δαρείος τρομοκρατήθηκε από την κατάρρευση του μετώπου και
πήρε το άρμα του και έφυγε. Μόλις οι Πέρσες αντιλήφθηκαν τον βασιλιά τους να το
σκάει τρομοκρατήθηκαν και παράτησαν την μάχη. Πάνω από 100.000 Πέρσες ήταν
νεκροί . Ο Δαρείος παράτησε μέχρι και την οικογένεια του πίσω. Ο Αλέξανδρος
εισήλθε στην βασιλική σκηνή. Αντίκρισε μια πρωτοφανή πολυτέλεια. Η μητέρα του
Δαρείου χαιρέτισε τον Ηφαιστίωνα γιατί νόμισε ότι ήταν αυτός βασιλιάς , επειδή
ήταν ψηλότερος. Ο Αλέξανδρος της απάντησε “μην φοβάσαι και αυτός Αλέξανδρος
είναι”.
Λίγες μέρες αργότερα έλαβε
επιστολή από τον Δαρείο οπού του προσέφερε 10.000 τάλαντα για να του επιστρέψει
την οικογένεια του και του αναγνώριζε το δικαίωμα να είναι βασιλιάς στη μισή
Ασία. Ο Αλέξανδρος του απάντησε ότι μόνος βασιλιάς της Ασίας είναι αυτός.
Η συνέχεια της προέλασης και
η επίσκεψη στο ναό του Άμμωνος Διός.
Ο Αλέξανδρος κατέλαβε
διαδοχικά τη Βύβλο και τη Σιδώνα. Η Τύρος όμως αντιστάθηκε. Ήταν κτισμένη σε
ένα νησί και την περιέβαλαν ψηλά τείχη. Τον Ιανουάριο του έτους 332 π.Χ άρχισε
η πολιορκία της. Το νησί απείχε 700 μέτρα από την ξηρά και αυτό αποτελούσε ένα
φυσικό εμπόδιο. Οι μηχανικοί του Αλεξάνδρου κατασκεύασαν ένα μώλο ως το νησί
και με αυτό τον τρόπο άρχισε να την πολιορκεί και από στεριά και θάλασσα. Μετά
από επτά μήνες τον Ιούλιο του 332 π.Χ η Τύρος έπεσε.
Ο Δαρείος απέστειλε δεύτερη
προσφορά στον Αλέξανδρο με 20.000 τάλαντα για να ελευθερώσει την οικογένεια
του. Του πρότεινε επίσης να πάρει ως γυναίκα του την κόρη του καθώς και ως
προίκα όλη τη χώρα από τον Ευφράτη έως την Μεσόγειο. Ο Αλέξανδρος αρνήθηκε.
Κατά την πολιορκία της Γάζας
παραλίγο να χάσει την ζωή του καθώς τραυματίστηκε με βέλος από καταπέλτη στο
θώρακα. Το Νοέμβριο του 332 π.Χ έφτασε στην Αίγυπτο οπού οι Αιγύπτιοι τον
αντιμετώπισαν ως απελευθερωτή από τον Περσικό ζυγό. Ανακηρύχτηκε Φαραώ και
έγιναν αθλητικοί αγώνες προς τιμή του.
Ο Αλέξανδρος θέλησε να
επισκεφτεί το ξακουστό ιερό του ’μμωνος Διός . Εκεί ανακηρύχτηκε υιός του Διός
και του επετράπη η είσοδος στο άδυτο του ναού. Αποτελεί μυστήριο το τι λέχθηκε
και αποκαλύφθηκε στον Αλέξανδρο εκεί από τους ιερείς. Να τονίσουμε ότι η
είσοδος στο ναό απαγορευόταν για τους θνητούς και επετράπη κατ’ εξαίρεση στον
Αλέξανδρο. Επίσης αινιγματική ήταν η απάντηση που έδωσε στον Πτολεμαίο ,όταν
τον ρώτησε γιατί άφησε ένα τεράστιο ποσό στο ναό ως προσφορά. Ο Αλέξανδρος είπε
<για αυτά τα οποία έχουν κανονιστεί>. Στη συνέχεια κατευθύνθηκε προς το
Δέλτα του Νείλου και ίδρυσε την Αλεξάνδρεια.
Η μάχη των Γαυγαμήλων ή
Αρβήλων.
Ο Αλέξανδρος ήξερε πως ακόμα
δεν είχε εξουδετερώσει τον Δαρείο και τον Περσικό κίνδυνο , σχεδίαζε λοιπόν να
τον χτυπήσει στη Βαβυλώνα. Ο Δαρείος όλο αυτό το διάστημα προετοιμαζόταν
πυρετωδώς να αντιμετωπίσει τον Αλέξανδρο. Συγκέντρωσε στρατό από κάθε άκρη της
αχανούς αυτοκρατορίας του. Ήξερε πως αν έχανε αυτή την μάχη θα σήμαινε και το
τέλος της βασιλείας του. Σύμφωνα με εκτιμήσεις ο Δαρείος είχες συγκεντρώσει
1.000.000 πεζούς και 50.000 ιππείς καθώς και ελέφαντες και δρεπανηφόρα άρματα.
Προσωπικά θεωρώ τους αριθμούς
λίγο εξωπραγματικούς.
Ο Δαρείος για να αποφύγει την
μάχη έκανε και τρίτη πρόταση στον Αλέξανδρο πιο βελτιωμένη από τις προηγούμενες.
Του προσέφερε 30.000 τάλαντα, την κόρη του ως σύζυγο και δικαίωμα διακυβέρνησης
σε όλο το βασίλειο μετά τον θάνατο του. Ο Αλέξανδρος του απάντησε ότι <όπως
δεν υπάρχουν δύο ήλιοι, δεν είναι δυνατό να υπάρχουν και δύο βασιλείς>.
Ο Δαρείος αποψίλωσε την
πεδιάδα των Γαυγαμήλων για να μπορεί να χρησιμοποιήσει το ιππικό του και τα
δρεπανηφόρα άρματα. Ο Αλέξανδρος στρατοπέδευσε μακριά και συνεκάλεσε
στρατιωτικό συμβούλιο για τον σχεδιασμό της μάχης. Αποφασίστηκε να πολεμήσουν
την επόμενη μέρα για να ξεκουραστούν
Η μάχη ξεκίνησε την 1η
Οκτωβρίου του 331 π.Χ. Ο Αλέξανδρος είχε 50.000 στρατιώτες ! Επιτέθηκε με τους
εταίρους και την υποστήριξη της φάλαγγας στο κέντρο της περσικής παρατάξεως. Η
ποιότητα του στρατού έκανε την διαφορά. Σύντομα πήρε τον έλεγχο στο κέντρο και
ο Δαρείος στράφηκε σε φυγή. Μετά στράφηκε προς τα αριστερά της Περσικής
παράταξης που διοικούσε ο Βήσσος. Τον χτύπησε από τα νώτα και τον αιφνιδίασε
αφού τον εξουδετέρωσε στράφηκε προς το αριστερό τμήμα του Περσικού στρατού που
διοικούσε ο Μαζαίος. Ο Μαζαίος είχε κατορθώσει να επικρατεί του Παρμενίωνα. Ενώ
οι εχθροί είχαν επιτεθεί στο Μακεδονικό στρατόπεδο και το κατέστρεψαν ,ο
Αλέξανδρος στράφηκε εναντίον των ιππέων του εχθρού. Αφού τους νίκησε ξεκίνησε
να καταδιώξει τον Δαρείο. Ο Παρμενίων με την τρομερή πολεμική εμπειρία που
είχε, νίκησε τον Μαζαίο και έκαψε το στρατόπεδο των Περσών. Στη συνέχεια
κατέλαβε την Βαβυλώνα και τα Σούσα. Ο Αλέξανδρος είχε πια καταλύσει την Περσική
αυτοκρατορία. Κατέλαβε την πρωτεύουσα και πήρε όλους τους θησαυρούς της. Μια
κυριολεκτικά αμύθητη περιουσία.
Σταδιακά κατέλαβε τις
Περσίδες Πύλες και την Περσέπολη. Όταν εισήλθε στην πόλη αντίκρισε ένα
φρικιαστικό θέαμα. Εκατοντάδες Έλληνες ακρωτηριασμένοι από τους Πέρσες
κλαίγοντας τον καλωσόρισαν. Ο Αλέξανδρος δάκρυσε μπροστά στο θέαμα. Αφού
παρέμεινε δύο μήνες στην πόλη για να ξεκουραστεί ο στρατός κινήθηκε προς τις
Πασαργάδες. Επισκέφτηκε τον τάφο του Κύρου και αναχώρησε για τα Εκβάτανα.
Ανατολικές Σατραπείες και
εκστρατεία Ινδικής.
Ο Δαρείος δολοφονήθηκε από
τον Βήσσο και ανακήρυξε τον εαυτό του βασιλιά της Ασίας. Ο Αλέξανδρος όταν
βρήκε τον Δαρείο νεκρό τον κάλυψε με την βασιλική του χλαμύδα και διέταξε να
ταφεί με τιμές στην Περσέπολη. Σε αυτό το σημείο έδειξε το ψυχικό του μεγαλείο.
Αρχίζει να καταλαμβάνει τις
Ανατολικές Σατραπείες ύστερα από σκληρές μάχες. Την Υρκανία με πρωτεύουσα τα
Ζαδράκαρτα ,την Αρεία ,την Παρθία. Στην πόλη Φράδα εκδηλώνεται ανταρσία από τον
Φιλώτα, γιο του Παρμενίωνα. Σύμφωνα με το Μακεδονικό έθιμο και οι δύο
θανατώνονται. Στη συνέχεια καταλαμβάνει σταδιακά την Αραχωσία, την Γεδρωσία και
την Βακτρία. Ο Βήσσος συλλαμβάνεται και θανατώνεται ως προδότης. Το 328 π.Χ
καταλαμβάνει την Σογδιανή Πέτρα και ενσωματώνει όλες τις Ανατολικές Σατραπείες
στην αυτοκρατορία.
’νοιξη του 327 π.Χ και ενώ
βρίσκεται στα Βάκτρα , κατά την διάρκεια ενός συμποσίου ο Κλείτος μεθυσμένος
προσβάλλει δημόσια τον Αλέξανδρο. Κατά την διάρκεια της διένεξης φονεύει τον
Κλείτο.
Η πορεία συνεχίζεται.
Στρέφεται κατά της Ινδικής
.Διαβαίνει τον Ινδικό Καύκασο και φτάνει στη Νίκαια. Καταλαμβάνει την πόλη
Νύσα, Αρίγαιο, τα Μάσσαγα ,τα Βαζιρά και τα Ώρα. Επόμενος στόχος η Άορνος
Πέτρα. Ιούλιος του 326 π.Χ συγκρούστηκε με τον Ινδό βασιλιά Πόρο και τον
νίκησε. Στη χώρα των Καθαίων με πρωτεύουσα τα Σάγγαλα οι στρατιώτες του
Αλέξανδρου κουρασμένοι από τις συνεχείς μάχες και μακριά από την πατρίδα τους,
ζήτησαν να μην συνεχίσουν άλλο και να επιστρέψουν πίσω.
Ο θανάσιμος τραυματισμός του
Αλεξάνδρου.
Ο Αλέξανδρος κάτω από αυτές
τις περιστάσεις αναγκάστηκε να μπει στη χώρα των Μαλλών. Αφού έδωσε μάχη κοντά
στον ποταμό Υδραώτη και τους νίκησε ,καταδίωξε όσους επέζησαν και οχυρώθηκαν
στην ακρόπολη μιας γειτονικής πόλης. Ο Αλέξανδρος τοποθέτησε μια σκάλα στα
τείχη και άρχισε να ανεβαίνει καλυπτόμενος με μια ασπίδα. Δύο υπασπιστές του ο
Πευκέστας και ο Λεονάττος ακολούθησαν και ο διμοιρίτης Αβρέας. Η σκάλα όμως
έσπασε και αποκόπηκαν στις επάλξεις πάνω. Αμέσως άρχισαν να τους τοξεύουν οι
εχθροί. Ο Αλέξανδρος πήδηξε μέσα και με την πλάτη προς το τείχος μαχόταν μόνος.
Σκότωσε έξι αντιπάλους αλλά ένα βέλος τον τραυμάτισε στο στήθος ψηλά και
αιμορραγούσε. Οι σωματοφύλακες τον κάλυψαν αλλά γρήγορα τραυματίστηκαν και
αυτοί. Οι στρατιώτες σχημάτισαν σκάλα πατώντας ο ένας πάνω στον άλλο και
πήδηξαν μέσα. Όλοι προσπαθούσαν να καλύψουν τον αναίσθητο Αλέξανδρο. Αφού
εξόντωσαν τους εχθρούς μετέφεραν τον Αλέξανδρο στους γιατρούς. Το βέλος είχε
τρυπήσει τον πνεύμονα. Μετά από πολλές μέρες συνήλθε και χαιρέτισε το
στράτευμα.
Η επιστροφή.
Τον Αύγουστο του 325 π.Χ από
τα Πάτταλα πήρε τον δρόμο της επιστροφής. Θέλησε να περάσει την έρημο της
Γεδρωσίας. Μέσα σε τρομερή ζέστη που έφτανε και τους 60 βαθμούς διέσχισε την
έρημο. Πάρα πολλοί στρατιώτες και ζώα πέθαναν από την ζέστη. Φθινόπωρο του 324
π.Χ φτάνει στα Εκβάτανα. Εκεί από ξαφνική ασθένεια πέθανε ο παιδικός του φίλος
Ηφαιστίωνας. Η απώλεια ήταν μεγάλη για τον Αλέξανδρο. Διέταξε να του κάνουν
μεγαλοπρεπή ταφή.
Οι τελευταίες μέρες του
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ.
Άνοιξη του 323π.Χ έφτασε στη
Βαβυλώνα. Ο Αλέξανδρος σχεδίαζε να εξερευνήσει την Αραβική χερσόνησο και να
ναυπηγήσει πολλά πλοία. Όμως αιφνίδια ο Αλέξανδρος άρχισε να παρουσιάζει υψηλό
πυρετό ,σύμφωνα με τις πηγές στις 17 Δαισίου <2>. Στις 18 Δαισίου
κοιμήθηκε στο λουτρό. 25-26και 27 του μηνός Δαισίου ο πυρετός έπεσε αλλά ο
Αλέξανδρος δεν μπορούσε να μιλήσει. Οι στρατιώτες πίστευαν ότι ο Αλέξανδρος
είχε πεθάνει και τους το έκρυβαν. Επικράτησε αναταραχή και ο στρατός ζητούσε
επίμονα να δεί τον Αλέξανδρο. Όλοι οι στρατιώτες άρχισαν να περνούν μπροστά από
τον Αλέξανδρο που ήταν ξαπλωμένος . Όλοι κλαίγανε και χαιρετούσαν για τελευταία
φορά τον βασιλιά τους που δεν μπορούσε να μιλήσει. Ένας θρήνος είχε απλωθεί σε
όλη την Βαβυλώνα. Ο Αλέξανδρος άφησε την τελευταία του πνοή στις 28 Δαισίου .
Πιθανά αίτια θανάτου του
Αλεξάνδρου
Για να μπορέσουμε να κάνουμε
μια προσέγγιση σε αυτό το δύσκολο θέμα χωρίς να υπερβάλουμε, πρέπει να
στραφούμε προς τις αρχαίες πηγές. Ας δούμε λοιπόν τις τελευταίες μέρες της ζωής
του Αλέξανδρου πιο προσεκτικά.
Τι γνωρίζουμε από τους
αρχαίους συγγραφείς.
2 ΙΟΥΝΙΟΥ
Ο Αλέξανδρος βρίσκεται στη
Βαβυλώνα στο σπίτι του Θεσσαλού Μήδιου σε δείπνο που γίνεται για τον
αποχαιρετισμό του Νέαρχου. Μετά το δείπνο αισθάνεται αδιαθεσία. Μόλις επέστρεψε
στο ανάκτορο έκανε λουτρό και στη συνέχεια κοιμήθηκε.
3 ΙΟΥΝΙΟΥ
Την επόμενη μέρα ξαναπήγε στο
σπίτι του Μήδιου και έμεινε μέχρι αργά μαζί με την παρέα του και δείπνησε. Όταν
επέστρεψε στο ανάκτορο ,μετά το καθιερωμένο λουτρό είχε πυρετό.
4 ΙΟΥΝΙΟΥ
Όταν ξημέρωσε ήταν τόσο
αδύναμος ώστε χρειάστηκε να τον μεταφέρουν με φορείο για να κάνει θυσίες. Η
κατάσταση χειροτέρεψε το βράδυ μετά το λουτρό. Είχε πολύ υψηλό πυρετό και ρίγη.
Αναγκάζεται να αναβάλλει τον απόπλου. Περνάει την μέρα του με τον Νέαρχο.
5 ΙΟΥΝΙΟΥ
Mε τις ελάχιστες δυνάμεις που
του είχαν απομείνει, λούστηκε, θυσίασε στους θεούς και έδωσε εντολές στους
αρχηγούς του στόλου για την υποδοχή του στο πλοίο την ημέρα της αναχώρησης. Το
βράδυ, αφού έκανε πάλι λουτρό, τον έπιασε ρίγος. Η νύχτα πέρασε πολύ άσχημα,
έμεινε άυπνος και με πολύ πυρετό.
6 IOYNIOY
Μεταφέρθηκε σ’ ένα σπίτι
κοντά στο λουτρώνα, ακολούθησε το συγκεκριμένο πρόγραμμα και τέλος
εξουσιοδότησε τους αρχηγούς του στόλου να αναλάβουν τις προαγωγές των
αξιωματικών.
7 IOYNIOY
Μεταφέρθηκε με φορείο για να
εκτελέσει τις θυσίες, αλλά οι δυνάμεις του είχαν λιγοστέψει και η νύχτα πέρασε
με μεγάλη δυσκολία. Διέταξε πάντως να αναβληθεί ο απόπλους.
8 ΙΟΥΝΙΟΥ
Με μεγάλη δυσκολία κατάφερε
να θυσιάσει. Η κατάσταση της υγείας του είχε χειροτερέψει. Στη συγκέντρωση των
στρατηγών και χιλίαρχων, η οποία πραγματοποιήθηκε με εντολή του ίδιου, δεν
κατάφερε να μιλήσει και με δυσκολία τούς αναγνώρισε. Το βράδυ έπεσε σε αφασία.
9-10-11 ΙΟΥΝΙΟΥ
Ο Αλέξανδρος έδινε την
κρισιμότερη μάχη, αυτή για τη ζωή του. Οι πληροφορίες στο στράτευμα και στο
ναύσταθμο έφθαναν συγκεχυμένες. Οι στρατιώτες ήθελαν να δουν με τα μάτια τους
το βασιλιά τους, πράγμα που έγινε αφού, λίγο πολύ, πέρασαν όλοι μπροστά από το
κρεβάτι τού Μακεδόνα αρχιστράτηγου για τον τελευταίο χαιρετισμό. Το βράδυ
μάλιστα της 11ης Ιουνίου πολλοί στρατηγοί παρέμειναν στο προσκεφάλι του, ενώ
άλλοι πέρασαν ολόκληρη τη νύχτα στο ναό του θεού Σάραπι προσευχόμενοι για τη
σωτηρία του βασιλιά τους.
13 ΙΟΥΝΙΟΥ
Ο Αλέξανδρος άφησε την
τελευταία του πνοή.
Από ποια όμως ασθένεια πέθανε
ο Αλέξανδρος; Μέχρι σήμερα δεν έχει απαντηθεί αυτό το ερώτημα. Έχουν κατά
καιρούς διατυπωθεί πολλές υποθέσεις. Ας δούμε συνοπτικά τις πιο σημαντικές.
Οι περισσότεροι επιστήμονες
πιστεύουν πως ο Αλέξανδρος πέθανε από την αρρώστια που ονομάζεται συνεχής
πυρετός. Η αρρώστια αυτή έχει το εξής χαρακτηριστικό στην αρχή έχει κανείς
χαμηλό πυρετό, ο οποίος στη συνέχεια ανεβαίνει σταδιακά. ’λλοι ερευνητές πιστεύουν
ότι ο Αλέξανδρος πέθανε από ελονοσία η οποία επικρατούσε στην ελώδη περιοχή της
Βαβυλώνας. Σε συνδυασμό με την εξάντληση που είχε οδήγησε γρήγορα στον θάνατο.
Τέλος άλλοι αποδίδουν τον
θάνατο του σε τυφοειδή πυρετό ή στην έντονη ζωή που είχε, αφού τόσα χρόνια
έκανε εξαντλητικές πορείες συνεχείς μάχες και είχε τραυματιστεί τουλάχιστον 17
φορές. Υποστηρίζεται ότι ο θάνατος του ίσως να οφείλεται σε δηλητηρίαση.
Προσωπική μου άποψη είναι ότι
ο Αλέξανδρος δηλητηριάστηκε και πέθανε. Το στηρίζω στους αρχαίους συγγραφείς
και σε ένα μοναδικό αρχαιολογικό εύρημα που οι περισσότεροι αγνοούν. Ο
Ιερώνυμος της Καρδίας ,που ήταν σύγχρονος του Αλεξάνδρου και αξιόπιστος
ιστορικός έγραψε ότι ο Αλέξανδρος δηλητηριάστηκε. Επίσης σε αποσπάσματα από
έργα του Αριστοβούλου ,του Διοδότου του Ερυθραίου ,του Αθηναίου, του Ευμένους
του Καρδιανού και άλλων υποστηρίζεται ότι ο Αλέξανδρος αφού ήπιε κρασί
αρρώστησε και πέθανε.
Η επιγραφή που βρήκε η
αρχαιολόγος Λιάνα Σουβαλτζή στην όαση της Σίουα αποτελεί κατά την άποψη μου
πολύ σημαντικό εύρημα. Πρόκειται για επιγραφή της Ρωμαϊκής εποχής που
τοποθέτησε ο Τραϊανός για να τιμήσει ως θεό τον Αλέξανδρο . Η επιγραφή μας λέει
σαφέστατα ότι ο Αλέξανδρος ήπιε δηλητήριο. Δεν έχω λόγο λοιπόν να αμφισβητήσω
τόσους ιστορικούς και μια επιγραφή ενός Ρωμαίου αυτοκράτορα. Νομίζω όλες οι
ενδείξεις και αποδείξεις οδηγούν σε αυτό το συμπέρασμα. Ο Τραϊανός δεν θα
χάραζε κάτι μη αληθινό σε μια επιγραφή που απέδιδε τιμή σε ένα θεό, όπως
λατρευόταν ο Αλέξανδρος.
[ΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ.
Ο Αλέξανδρος πέθανε στην
Βαβυλώνα. Το σώμα του πρέπει να έμεινε άταφο για 2 έτη ώστε να βαλσαμωθεί και
τοποθετηθεί μέσα σε λάρνακα (χρυσή). Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Αλεξάνδρεια
της Αιγύπτου. Έπειτα το σώμα κλάπηκε από τον Πτολεμαίο Α τον Σωτήρα. Το σώμα
τάφηκε προσωρινά στην Μέμφιδα και στην συνέχεια μεταφέρθηκε στην Αλεξάνδρεια
από τον Πτολεμαίο τον Β. Από εκεί πάλι θα εξαφανιστεί περίπου στις αρχές του
5ου αιώνα. Από αυτό το σημείο αρχίζουν οι υποθέσεις για την πιθανή τοποθεσία
ταφής του.
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες θα
πρέπει να τον αναζητήσουμε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου ή και στην όαση της
Σίουα.
Οι περισσότεροι αρχαιολόγοι
στράφηκαν προς την Αλεξάνδρεια και προσπαθούν να εντοπίσουν που έχει ταφεί ο
Αλέξανδρος. Σε αυτό το σημείο τίθεται το ερώτημα αν βρίσκεται εντός της
Αλεξάνδρειας ή εκτός πόλης. Οι μέχρι σήμερα προσπάθειες δεν έχουν κατορθώσει να
φέρουν αποτέλεσμα. Γίνονται συνεχώς ανασκαφές στην πόλη με την ελπίδα να βρεθεί
κάποια μέρα. Υπάρχουν και ερευνητές που υποστηρίζουν ότι βρίσκεται μέσα στην
θάλασσα της Αλεξάνδρειας σε τμήμα ξηράς που με την πάροδο του χρόνου βυθίστηκε.
Α’λλοι πιστεύουν ότι είναι
μάταια η προσπάθεια να εντοπιστεί γιατί κατά την γνώμη τους έχει καταστραφεί
και συληθεί απ την αρχαιότητα. Πρόσφατα ακούστηκε και η άποψη ότι ο Αλέξανδρος μεταφέρθηκε
στην Μακεδονία και έχει ταφεί στην Βεργίνα, στον τύμβο που ο Ανδρόνικος
υποστήριξε με πολλά στοιχεία ότι είναι του Φιλίππου του Β. Δεν θα ήθελα να σας
κουράσω περισσότερο αναφέροντας κάθε σημείο που πιθανολογείται ότι βρίσκεται ο
Αλέξανδρος, γιατί δεν θα οδηγούσε σε κανένα συμπέρασμα και θα μπέρδευε κάθε
αναγνώστη. Θα περιοριστώ λοιπόν σε αυτό το σημείο να σας πω και την δική μου
γνώμη που έχω καταλήξει ύστερα από έρευνα και μελέτη των διαθέσιμων στοιχείων.
Θα πρέπει να δώσουμε νομίζω
ιδιαίτερη προσοχή στην επιθυμία που είχε ο ίδιος ο Αλέξανδρος να ταφεί όταν
έλθει η ώρα στο ιερό του Άμμωνα Ρα, που βρίσκεται στην όαση Σίουα. Νομίζω πως η
επιθυμία που εξέφρασε, ήταν διαταγή που έπρεπε να εκτελεστεί μετά τον θάνατο
του. ’ρα αυτή η άποψη έχει πολύ μεγάλη πιθανότητα να επαληθευτεί. Θεωρώ ότι
εκεί γύρω πρέπει να υπάρχει ο τάφος του. Πιο δύσκολο θεωρώ να βρεθεί το σώμα
του.
Με βάση τα αρχαιολογικά
ευρήματα που ανακάλυψε η αρχαιολόγος Λιάνα Σουβαλτζή στην όαση της Σίουα,
πιστεύω ότι μπορούμε να μιλάμε με βεβαιότητα για τον τάφο του Αλεξάνδρου. Είναι
τα σημαντικότερα ευρήματα που είχαμε ποτέ και αναφέρονται στο πρόσωπο του.
Συγκεκριμένα υπάρχουν επιγραφές οι οποίες γράφουν..
–ΛΕ—ΔΡΟΣ{Α Ω-}Ο{-}ΡΑ
ΣΕΒΑΣΤΟΥ{ΤΕΘ}ΥΚΑ{ΕΚΕΙΠΟΥ——ΠΩΜΑ}
{–ΜΕΧΡΗΞΑΛ{ΑΙΣ—-ΣΩ—-ΕΙΜ-}
{—-Δ-}ΟΝΕΞΕΠΙΤΡΟΠΗΣ
ΣΤΡΑΤΗΓ{–}ΕΠ
ΑΡΧΟΥΑΙΓΥΠΤΟΥ{ΑΕΙΛΟΙΣ—-}
ΤΟΥΝΟΜΟΥΤΕΙΜΗΘΕΝΤΟΣ{ΧΑΡΙΝ}
{—-ΥΑΤΡΑΙΑΝΟΥΣΕΒΑΣΤΟΥΓΕΡΜΑΝΙΚ{—–}ΤΟΡΟΣΚΑΙ{-}ΑΡΟΣ
η οποία λέει:
Αλέξανδρος Άμμωνος Ρα
Υπέρ αυτού
Σεβαστού προσέφερα θυσία
εκεί, που βρίσκεται το κάλυμμα
Σύμφωνα με τις εντολές του
θεού
Εγώ μετέφερα το ελαφρό ως
μικρά ασπίδα σώμα
Εγώ ο ίδιος που ήμουν γι
αυτόν θεματοφύλαξ
Όταν ήμουν έπαρχος της
Αιγύπτου πάντοτε είχα τιμηθεί κατά κοινή συναίνεση, τώρα που έμεινα τελευταίος
εν ζωή αποκαλύπτω ότι έκανα όλα αυτά για χάρη του.
Η επιγραφή χρονολογείται
μεταξύ 290 και 284 π.Χ .Μια άλλη επιγραφή που βρέθηκε εκεί κοντά..
ΝΕΡΟΥΑΤΡΑΙΑΝΟΥ
{-}ΥΙΚΟΥΚΑΙΤΟΥ
ΑΙΩΝΙΟΥΔΙΑ
ΤΩΛΙΒΙΓΕΟΥ
{—-}ΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΑΝ
{ΘΕΑΣΙΣ}ΣΕ� ΙΣΕΡΟΥΙΟΥ
{ΣΟΥΛΠΙ—}ΥΔΙΑΑΡΤΕΜΙΔΩΡΟΥ
ΗΔΕΕΠΙΓΡΑΦΗΔΙΚΑΙΟ
{-}ΓΑΘΟΙ
η οποία λέει.
Ο Νέρβας και ο Τραϊανός
οικοδόμησαν ιερό αφού έκαναν σπονδή προς τιμή του Δία και του Αιώνιου Δία, που
ήπιε με ορμή το δηλητήριο ,με το σκοπό να είναι το ιερό σε κοινή θέα. Το ιερό
οικοδομήθηκε όταν ήταν εκεί ο Σουλπίκιος με τον Αρτεμίδωρο, η επιγραφή είναι ακριβής,
επειδή οι αναφερόμενοι σε αυτήν είναι άνδρες ηθικοί.
Η επιγραφή χρονολογείται
μεταξύ 108 και 115 π.Χ.
Άλλα σημαντικά στοιχεία είναι
ότι έχουμε ένα τεράστιο ναόσχημο μακεδονικό κτίσμα με μεγάλη έκταση που
χρησιμοποιείται και ως τελεστήριο ,επίσης έχει βρεθεί και το μακεδονικό έμβλημα
με το άστρο που περικλείεται από ρόμβο. Όλα αυτά συνηγορούν ότι ο χώρος έχει
άμεση σχέση με τον Αλέξανδρο. Δυστυχώς όμως οι ανασκαφές έχουν σταματήσει και
το θέμα καλύπτει κυριολεκτικά πολύ μυστήριο. Είναι αδιανόητο να μην δίδεται
άδεια να συνεχιστεί ένα τόσο σημαντικό έργο. Ο καθένας ας βγάλει τα
συμπεράσματα του.
