Η υπόθεση θα ήταν μόνο για
γέλια, αν δεν υπήρχε ένας μηχανισμός που επιχειρεί να παντρέψει τα ρεμάλια του εκσυγχρονισμού με
τη Ν.Δ.
Tώρα, για πείτε μου, δηλαδή…
Αυτή η τριάδα των πολιτικών «ζόμπι» του σημιτικού εκσυγχρονισμού σάς μοιάζει
για... μάχιμη ομάδα «εθνικής σωτηρίας»; Ο Ραγκούσης, η Αννούλα και ο Φλωρίδης;
Πάμε καλά;
Τον μεν πρώτο δεν θα υπήρχε
Ελληνας να τον γνωρίζει, έξω απ’ τη Πάρο, αν δεν τον είχε πάρει απ’ το χεράκι ο
Γιωργάκης για να τον αναδείξει σε… κορυφαίο πολιτικό ταλέντο και να τον κάνει
εκπρόσωπο και υπουργό πρώτης γραμμής. Και μόνο ότι υπήρξε προσωπική «ανακάλυψη»
του Γιωργάκη λέει πολλά. Μετριότατος υπουργός αποδείχθηκε, τρεις κουβέντες
σωστές δεν μπόρεσε να αρθρώσει για να συνεφέρει το αφεντικό του και, εν τέλει,
δεν τον άκουσα ποτέ να κάνει σοβαρή κριτική για την περίοδο διακυβέρνησης ΓΑΠ,
που έστειλε τη χώρα στα βράχια. Και πώς να κάνει, άλλωστε, αφού ακριβώς σε αυτή
τη θλιβερή παρένθεση πρωταγωνίστησε και ο ίδιος!
Αμ, η Αννούλα ; Κλασική
περίπτωση υπερτιμημένης ευρώπληκτης με επαρχιώτικα σύνδρομα, που νομίζει ότι το
μέλλον της Ελλάδας μονοπωλείται στους διαδρόμους της Κομισιόν και στα καφέ των
Βρυξελλών. Αυτά έμαθε, αυτά λέει. Προνομιούχος του συστήματος και αγαπημένη της
κρατικοδίαιτης επιχειρηματικής ελίτ, των τραπεζιτών και όλης της ολιγαρχίας που
βούλιαξε τον τόπο, σήμερα γράφει… σονέτα στον Γιούνκερ και της απαντά ο
Μοσκοβισί σε πρώτο χρόνο. Θα την εμπιστευόσασταν να κάνει restart και να
διαπραγματευθεί με τους δανειστές;
Ο Φλωρίδης ίσως θα μπορούσε
να είναι ο μοναδικός υπολογίσιμος της παρέας, δεδομένου ότι διατηρεί κάποια
ψήγματα σοβαρότητας και κάποια εχέγγυα ακεραιότητας από την εποχή της
σύγκρουσής του με την ποδοσφαιρική παράγκα και με το κύκλωμα που λυμαινόταν τον
ΟΠΑΠ πριν από την ιδιωτικοποίησή του. Αυτομάτως, όμως, η ταύτισή του με τους
άλλους δύο, αλλά κυρίως οι χαριεντισμοί και τα σορόπια με τον Σταύρο Θεοδωράκη,
ακυρώνουν όλα αυτά τα συγκριτικά πλεονεκτήματα.
Αλλο και τούτο πάλι! Πρώην
Ευρωπαίοι επίτροποι, πρωτοκλασάτοι υπουργοί με εμπειρία και πολιτικά στελέχη
που έχουν διατελέσει γραμματείς κομμάτων εξουσίας να αναζητούν τη στήριξη του
παιδιού με το σακίδιο! Τώρα που καταρρέει και θα μπορούσαν εύκολα να
απορροφήσουν τον ζωτικό χώρο τού «δήθεν» και της «ευρωλιγουριάς» που
επαγγέλλεται το Ποτάμι, τώρα έχουν βαλθεί κι αυτόν να τον νεκραναστήσουν!
Αλήθεια, γιατί τόση πρεμούρα
να «ενώσουν δυνάμεις» με κάτι το οποίο κινείται στα όρια της κοινοβουλευτικής
ανυπαρξίας; Και να ανέχονται στην ατζέντα την αξίωση του Σταύρου να παραμείνει
αρχηγός; Τα βρίσκετε φυσιολογικά όλα αυτά; Ε, λοιπόν, όχι, δεν είναι... Αλλά
υπάρχει κάτι που τους ενώνει όλους αυτούς: η φιλικότητα προς τον… δανειστή,
ιδίως αν αυτός τυγχάνει Γερμανός.
Βλέποντας τη Ν.Δ. και το
ΠΑΣΟΚ στα όρια της κατάρρευσης το Βερολίνο, μαζί με τη γραφειοκρατία των
Βρυξελλών, επιχείρησε να στήσει ένα πολιτικό ανάχωμα στην έλευση του ΣΥΡΙΖΑ. Μη
έχοντας ιδέα για τις εκλογικές προτιμήσεις των Ελλήνων και με μοναδικό κριτήριο
την υποτέλεια στις απαιτήσεις των δανειστών, αρχικά πόνταρε στην «ανεξάρτητη
Ντόρα» με ολίγον από Σκυλακάκη, Μάνο και Τζήμερο, αλλά το σχήμα πάτωσε και πήγε
στα αζήτητα.
Οι «κομισάριοι» δεν το έβαλαν
κάτω και επανήλθαν με τον «αρχηγό Σταύρο». Σουλτς και Φέρχοφσταντ τον
διαφήμισαν απροκάλυπτα και επιχείρησαν να τον επιβάλουν στην κυβέρνηση Τσίπρα!
Τώρα που απέτυχε και αυτό το εγχείρημα, σκέφτονται να τους ενώσουν όλους μαζί
σε μια κομματική κουρελού, υπό το αδιόρατο νεύμα του πνευματικού πατέρα τους
Κώστα Σημίτη, που εσχάτως βγήκε κι αυτός στο σεργιάνι.
Η υπόθεση θα ήταν μόνο για
γέλια, αν δεν υπήρχε ένα ολόκληρο στερέωμα -εκδοτικό, επιχειρηματικό και
χρηματοπιστωτικό- που επιχειρεί να παντρέψει όλο αυτό το παρακμιακό
συνονθύλευμα με τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Δυστυχώς, έχει δώσει δείγματα
ο σημερινός αρχηγός της Ν.Δ. ότι αισθάνεται ωραία με όλη αυτή την παρέα του
«στενού ευρωπαϊκού πυρήνα». Και ότι θα μπορούσε άνετα να συγκυβερνήσει με τα
ρετάλια του εκσυγχρονισμού, παρέα και με τον Στουρνάρα στην Τράπεζα της
Ελλάδος. Το ερώτημα είναι πώς βλέπει αυτή την παρά φύσιν πρόσμειξη με πολιτικά
ζόμπι ο απλός κόσμος της παράταξης. Μπορεί ο δεξιός να πειστεί ότι η
ενδεδειγμένη λύση στο δράμα της πατρίδας είναι η ολική επαναφορά στην εξουσία
του «συστήματος Σημίτη»;
ΚΑΙ ΟΜΩΣ ....ΚΑΠΟΙΟΙ ΒΟΛΕΜΕΝΟΙ Η' ΒΛΑΜΕΝΟΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΣΟΥΝ...
