Μέρος 2ο: Μέσα στην Κόλαση
Τι είναι η κόλαση;
Συχνά συλλογίζομαι τι συνεπάγεται η έννοια «κόλαση». Τι σημαίνει να ζεις με την απουσία του «Θεού», την ανώτατη δημιουργική δύναμη πίσω από κάθε μορφή ζωής.
Μετά την ανάγνωση που κόβει
την ανάσα και φυσικά αηδιαστικής αναλυτικής αφήγησης του Thomas Goodrich του
ολοκαυτώματος της Γερμανίας, τώρα ξέρω με τι μοιάζει η κόλαση και πώς οι
κάτοικοί της ζουν και συμπεριφέρονται.
Αμείλικτο, απερίσκεπτο και
παράλογο μίσος τέτοιου μεγέθους, τόσο τεράστιο, που δεν είμαι ακόμα σε θέση να
το καταλάβω. Και μετά η ειρωνεία όλων: ότι οι πρώην κάτοικοι της Ευρώπης – Οι
Ευρωπαίοι – ήταν υπεύθυνοι για το ότι έδωσαν την κόλαση στη δική τους πατρίδα.
Ποιός παρά ο ίδιος ο Διάβολος
θα μπορούσε να κάνει μια οικογένεια να στραφεί στον εαυτό της, προκαλώντας την
να ξεσκίσει τον εαυτό της με έναν τέτοιο δολοφονικό, απάνθρωπο τρόπο που τα
θύματα έμειναν αγνώριστα μετά από όλα τα βασανιστήρια, την κακοποίηση, το
κάψιμο, τους συστηματικούς βιασμούς και τους ξυλοδαρμούς;
Ποιος ή τι θα μπορούσε να
εμπνεύσει τέτοια τρέλα;
Το Hellstorm είναι το είδος
του βιβλίου που σου αλλάζει τη ζωή. Ο Goodrich είναι το είδος του συγγραφέα που
κυριολεκτικά σε βάζει, ως αναγνώστη, στη μέση της κόλασης. Και ποιά είναι αυτή
η κόλαση που σας αναγκάζει να βιώσετε σελίδα σελίδα, βασανιστήρια επί
βασανιστηρίων, βιασμών μετά βιασμών; Κάποια που έμεινε ξεχασμένη.
Το Συμμαχικό Ολοκαύτωμα της
εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας
Ο Goodrich περιγράφει την
προκληθείσα κόλαση από τους Συμμάχους με περισσότερη λεπτομέρεια από ό, τι οι
περισσότεροι χρειάζεται να ξέρετε για να κερδίσει την κατανόηση σε βάθος της
Συμμαχικής εγκληματικότητας και του μίσους, αλλά η λεπτομέρεια είναι απαραίτητη.
Χωρίς τη λεπτομέρεια κανείς δεν θα ξέρει πραγματικά πως μοιάζει η κόλαση. Εδώ
είναι μια γεύση από αυτό.
Μια Γερμανίδα έχει τα σαγόνια
της ανοιχτά με τη βία από τα βρώμικα κτηνώδη χέρια ενός σοβιετικού κατά συρροήν
βιαστή. Κυριολεκτικά φτύνει στο στόμα της και την αναγκάζει να καταπιεί την
σιελογόνα βρωμιά του καθώς ο ίδιος εμβολίζει ξανά το σώμα της… και ξανά… και
ξανά – μέχρι να είναι ικανοποιημένος που πληρεί τον όρκο του στον Στάλιν και
τον επικεφαλής προπαγανδιστή του ολοκαυτώματος, τον Ιλία Έρενμπουργκ.
Ο Στάλιν επισήμως επικύρωσε
τον συστηματικό βιασμό των Γερμανίδων γυναικών. Ο Ιλία Έρενμπουργκ, από την
πλευρά του ως λάγνος συνήγορος του βιασμού Γερμανίδων γυναικών, βοήθησε τον
Κόκκινο Στρατό να διαπράξει την μεγαλύτερη γενοκτονία και μαζικούς βιασμούς
στην καταγεγραμμένη ιστορία.
Η σκέψη του να καείς ζωντανός
είναι τρομακτική, αλλά η σκέψη του να καείς ζωντανός, επειδή είσαι παγιδευμένος
σε λιωμένη άσφαλτο και κυριολεκτικά κολλημένος με τα ίδια σου παραμορφωμένα
χέρια και γόνατα ουρλιάζοντας είναι χειρότερη (βομβαρδισμός της Δρέσδης).
Τι έκανες για να καείς ή να
βράσεις ζωντανός; Ποιό ήταν το έγκλημα σου;
Απανθρακωμένα σώματα μετά τον βομβαρδισμό της Δρέσδης
Ο πυρήνας των καταιγίδων
φωτιάς συχνά έφτανε τους 3.000 βαθμούς Φαρενάιτ. Οι φλόγες 1.300 έως 1.800
βαθμούς Κελσίου. Ένα Ολοκαύτωμα με την κυριολεκτική έννοια της λέξης:
ολοκαύτωμα της γερμανικής φυλής – γυναίκες, παιδιά, πρόσφυγες, αιχμάλωτοι
πολέμου, οι ηλικιωμένοι, και ακόμη και τα ζώα στο ζωολογικό κήπο του Βερολίνου.
Η αλήθεια είναι ότι αυτό ήταν το μεγαλύτερο ενιαίο ολοκαύτωμα ανθρώπινης σάρκας
στην καταγεγραμμένη ιστορία.
Εκατομμύρια Γερμανοί άνδρες
και αγόρια έχασαν τη ζωή τους από πείνα, ασθένεια, έκθεση, θερμική εξάντληση,
δίψα, και φυσικά βασανιστήρια, καταναγκαστική εργασία, τυχαία σφαγή, και
συστηματική εκτέλεση.
Αφού υπηρέτησαν στον
χειρότερο πόλεμο στην ιστορία της Δύσης, και έναν από τους χειρότερους στην
ιστορία του κόσμου, οι Γερμανοί άνδρες γύρισαν «σπίτι» σε τίποτα περισσότερο
από ένα σωρό μπάζα. Οι σύζυγοί τους, οι φίλες και τα παιδιά ήταν νεκροί,
σκλαβωμένοι, ακρωτηριασμένοι, οδηγημένοι στην τρέλα, αγνοούμενοι, χαμένοι, ή
είχαν πάει με τον εχθρό για να επιβιώσουν και να αποτρέψουν περαιτέρω
συστηματικό βιασμό από Πολωνούς, Ρώσους, και Μογγόλους στρατιώτες.
Μια μεγαλύτερη Γερμανίδα
γυναίκα προσεγγίζεται από βρώμικους Σοβιετικούς στρατιώτες. Προσπαθεί να τους
πείσει. Έχει παιδιά μαζί της. Ξεφορτώνονται τα παιδιά γρήγορα, άγρια: Τα
κεφάλια τους σπάνε στην πλευρά του κτιρίου. Η γυναίκα βιάζεται ομαδικά. Τι
θυμάται… τον βιασμό; Όχι. Τον ήχο του κρανίου ενός παιδιού όταν συνθλίβεται σε
έναν τοίχο. Ποτέ δεν θα ξεχάσει εκείνο τον ήχο.
Και μετά υπήρχαν τα
στρατόπεδα θανάτου, όπου πάνω από ένα εκατομμύριο Γερμανοί άνδρες έχασαν τη ζωή
τους επειδή ο Αϊζενχάουερ μισούσε τους Γερμανούς: «Θεέ μου, πώς μισώ τους
Γερμανούς», εκμυστηρεύτηκε σε επιστολή του προς τη σύζυγό του.
Ο ρατσισμός και το μίσος του
έγινε επίσημη πολιτική, μια πολιτική γενοκτονίας, ένα Αμερικανικά
ενορχηστρωμένο Holodomor. Αμέτρητες χιλιάδες Γερμανοί άνδρες στάλθηκαν μακριά
στη Μεγάλη Βρετανία και τη Σιβηρία για να χρησιμεύσουν ως σκλάβοι εργάτες για
τους «νικητές».
Νικητές του τι; Της ολικής
καταστροφής.
Ρούσβελτ και Μοργκεντάου
Ενώ αυτή η φρίκη
εκτυλίσσεται, ο Ρούσβελτ (και αργότερα ο Τρούμαν) και ο Τσώρτσιλ προσφέρουν
χαρωπά στον Στάλιν τη μισή Ευρώπη. Είναι περισσότερο από ευτυχείς να ικανοποιήσουν
σχεδόν κάθε απαίτηση από αυτόν τον «Σιδερένιο Άντρα». Το αποτέλεσμα αυτών των
αγγλο-σοβιετικών ρυθμίσεων αψηφά σχεδόν την περιγραφή:
Η μεγαλύτερη μαζική απέλαση
και εκτόπιση στην ιστορία (πάνω από 13 εκατομμύρια), η μαζική δολοφονία
εκατομμυρίων Γερμανών και των συμμάχων τους σε Ρωσικά, Γαλλικά, Εβραϊκά, και
Πολωνικά στρατόπεδα αντιποίνων και φυλακές διάσπαρτες σε όλη την Ευρώπη και την
ΕΣΣΔ, τον συστηματικό μαζικό βιασμό και τη δολοφονία Γερμανίδων και
συνεργάτιδων γυναικών (κατ ‘εκτίμηση δύο εκατομμύρια), και την σκόπιμη μυστική
πείνα της Γερμανικής φυλής, όπως αυτή διατυπώθηκε από τον εβραίο σύμβουλο του
Ρούσβελτ και Τρούμαν, Χένρυ Μοργκεντάου.
Μεταξύ 20 και 25 εκατομμυρίων
Γερμανών και συνεργατών χάθηκαν στα χρόνια ΑΦΟΥ ο πόλεμος είχε λήξει επίσημα.
Πρόκειται για ένα έγκλημα που δεν θα ξεχαστεί ποτέ, και είναι ένα έγκλημα που
θα λερώνει πάντα τα χέρια και τις εθνικές συνειδήσεις της πρώην ΕΣΣΔ, των
Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, της Μεγάλης Βρετανίας και των εθνών της
Κοινοπολιτείας, και ίσως πιο εύστοχα τις Αγγλικές και Σλαβικές φυλές της λευκής
φυλής.
Ένας μικρός Γερμανός κρατά
ένα φανάρι καθώς κάθεται σε ένα βαγόνι καθ ‘οδόν προς τις γραμμές των Συμμάχων
στο πικρό χιόνι το χειμώνα. Είναι με τη μητέρα του. Εκείνη αιμορραγεί αφειδώς.
Πεθαίνει. Ο Γερμανός γιατρός που το μικρό αγόρι ήταν αρκετά τυχερό να κυνηγήσει
δίνει τον καλύτερο εαυτό του για να εκτελέσει έναν επιπωματισμό (μπλοκάρισμα)
της μήτρας της. Βιάστηκε άγρια, βάναυσα. Επιβίωσε; Ο Goodrich δεν λέει, αλλά η
πρόγνωση και ο τόνος υποδηλώνουν ότι δεν το κάνει. Ήταν Γερμανίδα. Υποστήριξε
τον Χίτλερ. Ήταν μια Ναζί. Της άξιζε.
Της άξιζε.
Έτσι είπαν οι Σύμμαχοι στα
χρόνια μετά τον πόλεμο: Η Γερμανία απλώς πήρε αυτό που άξιζε. Τα «ηθικά
ανώτερα» λευκά έθνη του πλανήτη διέλυσαν το απόλυτο κακό: τους Ναζί, την
Γερμανική φυλή.
Αφηγείται η
Βραζιλιάνα-Γερμανίδα Leonora Cavoa η οποία ήταν αυτόπτης μάρτυρας σε αυτές τις
σεξουαλικές φρικαλεότητες:
«Ξαφνικά άκουσα δυνατές
κραυγές, και αμέσως δύο στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού έφεραν πέντε κορίτσια.
Ο Κομισάριος τις διέταξε να
γδυθούν. Όταν αρνήθηκαν από σεμνότητα, διέταξε εμένα να το κάνει σε αυτές, και
όλες μας να τον ακολουθήσουμε.
Διασχίσαμε την αυλή στην
κουζίνα πρώην έργων, η οποία είχε πλήρως εκκαθαριστεί, εκτός από λίγα τραπέζια
από την πλευρά του παραθύρου. Ήταν τρομερά κρύο, και τα φτωχά κορίτσια έτρεμαν.
Στο μεγάλο, με πλακάκια δωμάτιο, μερικοί Ρώσοι μας περίμεναν, κάνοντας
παρατηρήσεις που θα πρέπει να ήταν πολύ αισχρές, κρίνοντας από το πώς όλα αυτά
που είπαν προκάλεσαν θύελλες γέλιου.
Ο Κομισάριος μου είπε να
παρακολουθήσω και να μάθω πώς να μετατρέψεις την Κυρίαρχη Φυλή σε κομμάτια μιζέριας
που κλαψουρίζουν.
Η φρίκη που ακολούθησε σχεδόν
αψηφά γραπτή περιγραφή, καθώς καμία γραπτή περιγραφή δεν μπορεί να κάνει
πραγματικά έναν αναγνώστη είτε του ενός είτε του άλλου φύλου να αισθανθεί και
πραγματικά να γνωρίσει τον πόνο και την ταλαιπωρία που προκλήθηκε σε αυτό το
ατέρμονο σόου φρίκης. Ο πόνος και η οδύνη των θυμάτων πρέπει να φαινόταν σαν
ώρες επί ωρών… μια ολόκληρη ζωή… Δεν μπορώ να φανταστώ. Προσπαθώ να μην το
φανταστώ γιατί περίπου 2.000 γυναίκες στην περιοχή Nemmersdorf μόνο υπέστησαν μια
παρόμοια μοίρα.
Τώρα δύο Πολωνοί ήρθαν μέσα,
ντυμένοι μόνο με τα παντελόνια τους και τα κορίτσια φώναξαν στη θέα τους.
Άρπαξαν γρήγορα το πρώτο από τα κορίτσια, και την λύγισαν προς τα πίσω πάνω από
την άκρη του τραπεζιού μέχρι που ράγισαν οι αρθρώσεις της.
Ήμουν κοντά στο να λιποθυμήσω
καθώς ένας από αυτούς πήρε το μαχαίρι του και, μπροστά στα μάτια των άλλων
κοριτσιών, έκοψε το δεξί της στήθος.
Σταμάτησε για μια στιγμή, στη
συνέχεια έκοψε και το άλλο.
Δεν έχω ακούσει ποτέ κανέναν
να ουρλιάζει τόσο απελπισμένα όπως εκείνο το κορίτσι. Μετά από αυτήν την
εγχείρηση οδήγησε το μαχαίρι του στην κοιλιά της αρκετές φορές, κάτι που πάλι
συνοδεύτηκε από τις επευφημίες των Ρώσων».
«Το επόμενο κορίτσι φώναξε
για έλεος, αλλά μάταια – φαινόταν μάλιστα ότι η φρικιαστική πράξη έγινε ιδιαίτερα
αργά γιατί ήταν ιδιαίτερα όμορφη.
Οι άλλες τρείς είχαν
καταρρεύσει, φώναζαν για τις μητέρες τους και παρακάλεσαν για ένα γρήγορο
θάνατο, αλλά η ίδια μοίρα τις περίμενε επίσης.
Η τελευταία από αυτές ήταν
ακόμη σχεδόν παιδί, με μόλις ανεπτυγμένο στήθος. Κυριολεκτικά έσκισαν τη σάρκα
από τα πλευρά της, έως ότου τα λευκά οστά φάνηκαν.
Δυνατά ουρλιαχτά έγκρισης
ξεκίνησαν όταν κάποιος έφερε ένα πριόνι από μια εργαλειοθήκη. Αυτό
χρησιμοποιήθηκε για να σκίσει τα στήθη των άλλων κοριτσιών, που σύντομα έκαναν
το δάπεδο να είναι πλημμυρισμένο στο αίμα. Οι Ρώσοι ήταν σε έναν παροξυσμό
αίματος. Περισσότερα κορίτσια έφερναν μέσα συνεχώς.
Είδα αυτές τις αποτρόπαιες
διαδικασίες σαν μέσα από κόκκινη ομίχλη.
Ξανά και ξανά άκουσα τις
τρομερές κραυγές όταν βασανίζονταν τα στήθη, και τα δυνατά βογκητά στον
ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων… Ήταν πάντα το ίδιο, η ικεσία για έλεος, η
υψίσυχνη κραυγή όταν κόβονταν τα στήθη και τα βογγητά όταν ακρωτηριάζονταν τα γεννητικά
όργανα.
Η σφαγή διακόπηκε αρκετές
φορές για να σκουπιστεί το αίμα έξω από το δωμάτιο και να πάρουν τα πτώματα…
Όταν τα γόνατά μου λύγισαν με ανάγκασαν να κάτσω σε μια καρέκλα. Ο Κομισάριος
ήταν πάντα βέβαιος ότι έβλεπα, και όταν έπρεπε να κάνω εμετό έκαναν ακόμα και
παύση στα βασανιστήρια τους.
Ένα κορίτσι δεν είχε γδυθεί
εντελώς, μπορεί να ήταν και λίγο μεγαλύτερης ηλικίας από τα άλλα, που ήταν
περίπου δεκαεπτά ετών. Πότισαν το σουτιέν της με λάδι και το έβαλαν φωτιά, και
ενώ ούρλιαζε, μια λεπτή ράβδος σιδήρου σπρώχθηκε στον κόλπο της… έως ότου βγήκε
από τον αφαλό της.
Στην αυλή ολόκληρες ομάδες
κοριτσιών χτυπήθηκαν μέχρι θανάτου αφού το ομορφότερο από αυτά είχε επιλεγεί
για αυτό το βασανιστήριο. Ο αέρας γέμισε με κραυγές θανάτου πολλών εκατοντάδων
κοριτσιών» (σελ. 156-57).
Και εδώ είναι που πρέπει να
σταματήσω την αντιγραφή…
Πρέπει να ευχαριστήσω τον
Thomas Goodrich. Το Hellstorm έχει αλλάξει τη ζωή μου.
Thomas Goodrich, Hellstorm: The Death of Nazi Germany (1944-1947)
Το βιβλίο «Hellstorm»
γυρίστηκε και σε ντοκιμαντέρ από τον Kyle Hunt.
hellenicns.gr
ΟΜΑΔΑ ΣΤΟ Facebook