ΑΝΑΤΙΝΑΞΕΙΣ

Αν ήταν μεγάλα και θαυμαστά τα έργα της Ο.Π.Λ.Α. ακόμα μεγαλύτερα και πλατύτερα ήταν τα σχέδια της. Φιλοδόξησε ν' ανατινάξη ολάκερα τετράγωνα. Ο Παπαγεωργίου ομολόγησε στην απολογία του ότι είχαν «προγράψει την Γενική Ασφάλεια, την Εθνική Ασφάλεια, την Ε.Σ.Α., το Στρατοδικείο «κ.τ.λ.»... Είχαν όλη την καλή διάθεση να μην αφήσουν «πέτραν επί πέτρα.». Αλλά το πνεύμα πρόθυμον και η σαρξ ασθενής.

«Καθοδηγητής » δηλαδή αρχηγός αυτής της ειδικής υπηρεσίας ήταν ο Βατουσιάνος, ο σοφέρ, απ' τη Μυτιλήνη, που χρημάτισε «πληροφοριοδότης» ο εστί, χαφιές του μακαρίτη Κοφίτστα στην Ξάνθη.

Xρειαζόνταν βέβαια δυναμίτη. Είχαν αποθηκεύσει μερικές ποσότητες απ' την εποχή της Βάρκιζας. Αγόρασαν και λίγα πράγματα απ' την μαύρη αγορά. Ο Λεφάκης καθαιρέθηκε από «ομαδάρχης» γιατί τσέπωσε 200 ή 300.000 δραχ. πού του είχαν δώσει για ν' αγοράση δυναμίτη. Σκέφθηκαν να κάμουν τις προμήθειες των από μια... Αγγλική Αποθήκη στο λιμάνι. «Ο Αλέκος» είχε στα χέρια του κατάσταση του περιεχομένου. Το ζήτημα ήταν πώς θα το έβαζαν στο χέρι. Τα καλά όμως παλικάρια ξέρουν, ως γνωστό, πολλά μονοπάτια. Θα έπαιρναν την δυναμίτη με το σπαθί δηλαδή με διάρρηξη. . Επειδή θεωρήθηκε απαραίτητο να έχουν ένα σχεδιάγραμμα του κτιρίου, ξεκίνησαν ένα απόγευμα σε ρομαντική βαρκάδα, ο Παπαγεωργίου με την Ουρανία Αργυροπούλου που ήξερε από σκίτσα και σχεδιαγράμματα. Δεν έγινε γνωστό αν ο «Τάκης» πήρε φωτιά με την θαλασσινή εκδρομή και την συντροφιά της Ουρανίας. Το σχεδιάγραμμα της όμως έμεινε άχρηστο. Δεν πρόλαβαν να επιχειρήσουν την διάρρηξη της αποθήκης.

Ως τόσο είχαν εξοικονομήσει αρκετή δυναμίτη. Ο Αντ. Αντωνιάδης, ο τραυματίας του Αλβανικού μετώπου στην απολογία του είπε :

—Τότε πού ήμουνα «υπεύθυνος» του Διοικητηρίου (της συνοικίας του Διοικητηρίου) ο Θύμιος ήταν επί κεφαλής μου... (Θα ήταν ο Θύμιος Ιωαννίδης ή Γυαλάκιας που αναφέρεται στην δίκη της Μ.Λ.Α ). Πηγαίνω στον Θύμιο και του λέω ότι το σπίτι το βρήκα. Μου λέει είναι δυναμίτις και δεν πρέπει να μείνη στα σπίτια. Κλείνουμε ραντεβού και την άλλη μέρα πού μου έφεραν την δυναμίτη σε τσουβάλια, την τακτοποιήσαμε στο σπίτι ενός παιδιού. Μετά 4 βδομάδες αφού με ανάγκασαν και με απειλούσαν την παίρνω και την κρύβω στο σπίτι μου.

Ο Αλέκος δήλωσε σε κάποια συζήτηση ότι είχε στην διάθεση του δυναμίτιδα πάνω από 300 οκάδες.

Χρειάζονταν επίσης το σχέδιο των υπονόμων Θεσσαλονίκης για να μπορούν να  μεταφέρουν και  τοποθετούν την δυναμίτη, κάτω απ' τα κτίρια στόχους, αθέατοι... Κινήθηκε ευθύς ο μηχανισμός. Ο Βατουσιάνος «ο Παπαγεωγίου», «ο Αλέκος» στέλνουν τον Τερζόπουλο και ο Τερζόπουλος με σύνθημα «έρχομαι απ' τον Διονύση» συναντάει τον Ζεμπέογλου, υπάλληλο του I.Κ.Α., πού τον συνδέει με τον μηχανικό των υπονόμων Συμεωνίδη. Στο δικαστήριο ο Τερζόπουλος ο Ζεμπέογλου, ο Συμεωνίδης είπαν ότι ο χάρτης δεν δόθηκε. Φαίνεται όμως ότι στο τέλος ο Αλέκος είχε στα χέρια του κάποιο σχεδιάγραμμα ή χάρτη των υπο-νόμων. Είχε επίσης δικό του άνθρωπο στο αντλιοστάσιο των υπονόμων. Ο Ζεμπέογλου είπε στην απολογία του:

— Κατ' αρχήν δεν έχω καμιά σχέση με αυτά που ακούω εδώ. Μισώ και απεχθάνομαι το έγκλημα. Οποιοσδήποτε το διαπράττει τον θεωρώ εγκληματία. Ορφανός σπούδασα μέχρι του Πανεπιστημίου. Το 1937 έδωσα εξετάσεις εις το I.Κ.Α. Δέκα χρόνια εργάσθηκα στο Ι.Κ.Α. Δεν έδωσα αφορμή και εις την παραμικροτέραν παρατήρηση εκ μέρους των προϊσταμένων μου. Μου έκαμαν προτάσεις να γίνω μέλος του Κ.Κ.Ε. Εγώ δεν δέχθηκα.

Το 1946 έγιναν εκλογές εις το Ι.Κ.Α. Τότε έτυχε να γνωρίσω τον Οδυσσέα Βατουσιάνο, χωρίς να ξεύρω ότι είναι κομμουνιστής. Μια μέρα με βρήκε και μου είπε : «Άκουσε Παντελή, θέλω μια εξυπηρέτηση, για έναν άνθρωπο» και μου έστειλε τον Τερζόπουλον τον όποιον εγώ έστειλα και συνηντήθη με τον Συμεωνίδη με σύνθημα. Μετά τινας ημέρας ο Συμεωνίδης με συνάντησε και μου είπε: Αυτός ο άνθρωπος πού μου έστειλες, μου ζήτησε πληροφορίες για τους υπονόμους !! Εγώ του είπα: Εσύ τι έκαμες; Τον έδιωξα, μου είπε. Καλά έκαμες του είπα κι' εγώ.

Ο Παπαγεωργίου σ' ερώτηση του Β. Επιτρόπου αν ήλθε σ' επαφή με τον Συμεωνίδη αποκρίθηκε «όχι»

— Β. Επίτροπος: Ποιος τότε ήλθε σ' επαφή;

— Παπαγεωργίου: Ανάθεσα στον Τερζόπουλο.

— Β. Επίτροπος: Ο Συμεωνίδης από που έπαιρνε σύνδεση;

—Παπαγεωργίου: Δεν ξεύρω. Εγώ την πήρα απ' «τον Αλέκο».

—Β. Επίτροπος: Εσένα δηλαδή τον σύνδεση με τον Συμεωνίδη σου την έδωσε ο «Αλέκος» και συ την έδωσες εις τον «Τερζόπουλο». Τι υπόθεση ή αν;

—Παπαγεωργίου: Πληροφορίες σχετικά με τους υπονόμους. Αν υπάρχουν κάτω από ορισμένα κτίρια, την Γενική Ασφάλεια, την Εθνική Ασφάλεια κ.τ.λ.

— Β. Επίτροπος: Εις τι θα χρησίμευε αυτό;

—Παπαγεωργίου : Αν τα πράγματα στένευαν θα χρειαζόταν ν' ανατινάξουμε ορισμένα κτίρια.

—Β Επίτροπος: Έπαιρνες τα σχέδια απ' τον «Αλέκο» ;

— Παπογεωργίου: Έκαμα τις προτάσεις στον «Αλέκο» και αυτός τις δέχθηκε. Τα συζητήσαμε πώς θα ξεκινούσαμε και πώς θα γινόταν η δουλειά.

— Β  Επίτροπος: Την ανατίναξη του κτιρίου της: Ε.Σ.Α. πώς θα την κάνατε;

— Παπαγεωργίου : Έγινε μια συζήτηση με τον Σενιόγλου. Τον ρώτησα πώς μπορούμε να την ανατινάξουμε. Μου λέει πώς θα ήθελε 300—400 κιλά εκρηκτικής ύλης. Του είπα ότι δεν γίνεται τίποτε.

—Β. Επίτροπος : Ποιος θα έφερνε την εκρηκτική ύλη;

— Παπαγεωργίου : Ο Σιδηρόπουλος.

— Β. Επίτροπος: Ώστε ο Σενιόγλου σας είπε την αλήθεια, δεν σας είπε υπερβολική ποσότητα;

— Παπαγεωργίου : Μάλιστα. Εγώ του είπα πώς έχουμε τριανταριά κιλά. Μου είπε να τα τοποθετήσουμε σε μια βαλίτσα και να τα βάλουμε σ' ένα δωμάτιο.

Την τοποθέτηση της βαλίτσας και της δυναμίτιδος σ' ένα δωμάτιο της Ε.Σ.Α. είχε αναλάβει ο Σιδηρόπουλος. Περνούσε για έμπιστος της...

Όταν όμως σκοτώθηκε στην Θεσσαλονίκη ο Ζεύγος, ο Σιδηρόπουλος έγινε άφαντος και απ' την κρύπτη του έγραψε γράμματα στον κομμουνιστικό τύπο πώς οι αρχηγοί του μοναρχοφασισμού διοργάνωσαν την δολοφονία του  κομμούνιστή ηγέτη. Για την φυγάδευση του στο βουνό μαζί με την γυναίκα του και ένα λιποτάκτη ανθυπολοχαγό, χρησιμοποιήθηκε το αυτοκίνητο του Κουμπουρόπουλου.

Ο Σενιόγλου τους είπε επίσης ότι οι υπόνομοι τους είναι άχρηστοι γιατί έχουν φαρμακερά αέρια πού θα ήθελαν ειδικές μάσκες και δεν φθάνουν κάτω απ' τα θεμέλια των κτιρίων στόχων. Θα έπρεπε να σκάψουν νέους διαδρόμους απ' το δίκτυο των υπονόμων στα θεμέλια. Προτιμήθηκε τότε η Βουλγαρική μέθοδος. Οι άνθρωποι του Βουλγαρικού Κομιτάτου ανατίναξαν το 1903 στην Θεσσαλονίκη την Οθωμανική Τράπεζα μ' ένα ειδικό υπόνομο πού έσκαψαν από ένα γειτονικό μπακάλικο. Το ενοικίασαν το μπακάλικο αυτό και οι πελάτες έπαιρναν το χώμα σε χαρτοσακούλες και σακιά σαν να ήταν ζάχαρη και αλάτι... Παρουσιάσθηκε λοιπόν ο Παπαγεωργίου σαν πλούσιος και ερωτευμένος φοιτητής πού βιαζόταν να στήση την φωλιά του και έβαλε ένα κομμουνιστή καπνοπώλη να του βρει σπίτι κοντά στη Γενική Ασφάλεια. Κινητοποιήθηκαν μεσίτες και παραμεσίτες. Ο πλούσιος όμως φοιτητής ήθελε Ισόγειο χωριστό διαμέρισμα που δεν υπήρχε.

Πήραν απόφαση ν' ανατινάξουν και τις βενζίναποθήκες στο χώρο του άλλοτε «Συντάγματος σιδηροδρόμων». Ζήτησαν πάλι τα φώτα του Σενιόγλου πού είχε εκπαιδευθή σαμποταριστής από τους Άγγλους και του Λεφάκη που είχε εκπαιδευθή απ' τον Ε.Λ.Α.Σ. εναντίον των Άγγλων. Τους είχε τρυπήσει μάλιστα αρκετά βαρέλια με βενζίνη και πετρέλαιο... Έγινε και αυτοψία. Μια μέρα ο Λεφάκης, με κάποιον ειδικό απ' το βουνό, πήγαν στο Χαρμάκιοϊ να κατοπτεύσουν τις «αποθήκες» και ν' αναγνωρίσουν το έδαφος. Τους περίμεναν εκεί δύο νεαρές συναγωνίστριες. Πήρε ο καθένας σφιχτά από μια απ' το μπράτσο και άρχισαν γύρους όπως τα ερωτευμένα ζευγαράκια. Διαπίστωσαν όμως ότι οι Αποθήκες φυλάγονταν καλά με πολλαπλά σύρματα, σκοπιές, σκοπούς κ.τ.λ. Ο ειδικός των βουνών αποφάνθηκε ότι μόνο με σφαίρες εμπρηστικές (φωσφόρου) μπορούσε να γίνη από μακριά ή ανάφλεξη. Έως ότου όμως φθάσουν απ' το βουνό τα φυσίγγια αυτά, πρόλαβε η Ασφάλεια.

Ο Παπαγεωργίου μιλάει στην απολογία του και για μιαν άλλη προσπάθεια. «Στα μέσα του Απρίλη, έφερα, είπε, τον «Σπύρο» σ' επαφή μ' ένα «Βασίλη απ' την Καλαμαριά» στον όποιον θα έδινε δυο παιδιά για να κάμουν μια σαμποταριστική πράξη στις βενζίνες. Δεν έγινε όμως τίποτε και ύστερα από λίγες μέρες ξαναπήρα τον «Βασίλη».

Αναγκάσθηκαν να φέρουν απ' το «βουνό» τον Διοικητή του Λόχου σαμποτέρ της Ταξιαρχίας Διπλαράκου με δυο άλλους Αξιωματικούς. Αν και έπεσαν σε χωροφύλακες όταν έμπαιναν απ' την Χαράδρα Τριανδρίας και έχασαν τον οδηγό, αν και δυο «γιάφκες» δεν τους δέχτηκαν, μπήκαν ως τόσο στρογγυλόκάθισαν στην πόλη. Κι' αυτοί εγνωμάτεψαν ότι μόνο με σήραγγες από γειτονικά σπίτια ή μαγαζιά, σύμφωνα με το Βουλγάρικο πρότυπο, μπορούσαν να τιναχθούν στον αέρα τα κτίρια - στόχοι. Για να μη πάει χαμένος ο κόπος πού έκαμαν να κατέβουν απ' τα βουνά στην πόλη, κτύπησαν με μπαζούκα τον Ασύρματο του Ναυτικού και τον Σταθμό Βότση...

Η όλη προσπάθεια και επιμονή για τις ανατινάξεις είχε το αποτέλεσμα να φέρουν αργότερα απ' την Τσεχοσλοβακία με ειδική παραγγελία ωρολογιακές βόμβες! Η πρώτη χρήση έγινε στον τηλεφωνικό θάλαμο της Θεσσαλονίκης, όπου σκοτώθηκαν και πληγώθηκαν πολλές φτωχές γυναικούλες που περίμεναν την σειρά τους να τηλεφωνήσουν. Οι πλούσιοι έχουν τα δικά τους τηλέφωνα. Ξέσπασε γενική κατακραυγή στην Θεσσαλονίκη που την έγραψαν οι Αρχηγοί του «Κόμματος του λαού» στα παλιά τους παπούτσια. Ευτυχώς εκείνος πού έφερε και έβαζε τις βόμβες γλήγορα «εκ βόμβας απετελειώθη». Μια «ωρολογιακή» που έσκασε πρόωρα, τον έκαμε κομμάτια