ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Ελέχθη ότι η Ιστορία, οσάκις επαναλαμβάνεται, έχει την πρώτη φοράν μορφή τραγωδίας και την δεύτερη φάρσας. Το Ελληνικό «Πολυτεχνείο» επανάληψη των γεγονότων του Παρισινού Μαΐου κατέληξε και στα δυο:
Τραγωδία για τους αυτουργούς, πολιτικούς και άλλους παράγοντες. Γιατί πέτυχαν οι μεν πρώτου τον άμεσο στόχο τους, δηλαδή την πτώση του μονοκράτορα, αλλά απέτυχαν οι δεύτεροι στον δικό τους στόχο δηλαδή την Οικουμενική Κυβέρνηση. Αντί αυτής βγήκε από τη σκιά η ομάδα της 25ης Νοεμβρίου. Όταν το νέο καθεστώς έδειξε το αληθινό πρόσωπό του, όλοι οι παράγοντες που δημιούργησαν το Πολυτεχνείο δεν έκρυβαν την βαθιά μεταμέλεια δια την πράξη ή απραξία των; Και οι πρωτοστατήσαντες φοιτητές και οι πολιτικές ομάδες που συνέπραξαν και το καθεστώς που κατάρρευσε.
Όλοι είχαν παγιδευτεί από την διδασκαλία του ψυχολογικού πολέμου που στους μεν φοιτητές και τους πολιτικούς συνεταίρους των έλεγε ότι ή εξέγερση θα έθαβε την δικτατορία. Το δε καθεστώς Παπαδοπούλου πίστευε ότι θα εξεγειρότανε εναντίον του Πολυτεχνείου η «σιωπηλή πλειοψηφία».
Και των δύο πλευρών οι εκτιμήσεις απεδείχθησαν εκτός τόπου και χρόνου, διότι οι μεν φοιτητές και πολιτικοί καθοδηγητές των ζητούσαν την πτώση της δικτατορίας την στιγμήν ακριβώς που ή δικτατορία είχε αποχωρήσει αυτοβούλως και οδηγούσε την Χώρα, μέσω πολιτικής κυβερνήσεως, προς εκλογές, το δε καθεστώς Παπαδοπούλου παρέβλεπε το γεγονός ότι δεν διέθετε καμία πλειονοψηφία αφού είχε θέσει εαυτό εκτός πολιτικής και, επί πλέον, είχε ευνουχίσει την διορισθείσα πολιτική κυβέρνηση από κάθε εξουσία περί την τάξη και ασφάλεια. κατάστησαν αυτή απλό θεατή των τεκταινομένων.
Έπρεπε να έλθει ή κατάρρευση της δικτατορίας λόγω του εντελώς ασχέτου γεγονότος: του Κυπριακού πραξικοπήματος, για να φυτρώσει ή θεωρία ότι το Πολυτεχνείο γέννησε την Δημοκρατία, χάρις σε ένα λογικό άλμα το όποιο υπερπηδάει και την 25.11.73 και την 15.7.74.
Θα ήταν πλήρες όμως το έργο αν ερευνούσαμε και ποιοι ευθύνονται για τον θάνατο της τάξεως κατά το κρίσιμο τριήμερο του Πολυτεχνείου.
Και αυτοί δεν είναι πάντως οι φορείς της τότε κρατικής εξουσίας υπουργοί, στρατηγοί η αστυνομική ηγεσία, οι οποίοι οποιεσδήποτε αντιλήψεις και αν έχει κανείς περί του τότε καθεστώτος, είχαν υπηρεσιακή υποχρέωση να προστατεύσουν την τάξη και ασφάλεια μιας πόλεως τριών εκατομμυρίων, έναντι της ανοικτής επιχειρήσεως ανατροπής, ή οποία ξεκίναγε από τον χώρο και τα πέριξ του Πολυτεχνείου.
Θα παρατηρηθεί, ίσως: Αλλά περί ποίας εννόμου τάξεως; ομιλείτε, όταν ολόκληρο το τότε καθεστώς ήταν παράνομο; Και συνηθίζεται στην Ελλάδα, κάθε νέον καθεστώς, να κηρύσσει το προηγούμενο του παράνομο ... δια ψηφίσματος; ή άνευ. Ανεξαρτήτως, όμως, των προτιμήσεων υπέρ αυτής ή εκείνης της μορφής του κρατούντος καθεστώτος, δεν υπάρχει πολιτισμένη χώρα όπου ή έννομη; τάξις να μη τίθεται υπεράνω πάσης πολιτικής αντιδικίας.
Αν ήταν άγιος ο σκοπός των νέων του Πολυτεχνείου, όταν ζητούσαν των «Δημοκρατία», ήταν αγιότερος ο σκοπός των χιλιάδων - νέων, οι οποίοι την 9ην Μαίου 1956, παραμονή της εκτελέσεως των Καραολή - Δημητρίου, με Κυβέρνηση Καραμανλή ζητούσαν «Αυτοδιάθεση» δια την Κύπρο. Ή οργισμένη λαοθάλασσα των κινήθηκε τότε προς την Βρετανική πρεσβεία, οπότε και συγκρούσθηκε με την ζώνη ασφαλείας της Αστυνομίας. Αποτέλεσμα: Τέσσερις νεκροί, εξ' ων ένας αστυφύλακας, και υπερδιακόσιοι τραυματίες. Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση αντάλλαξαν τον γνωστό διάλογο. Ή μεν: «Εξοπλίσατε το πλήθος και ρίψατε κατά των δυνάμεων της Τάξης ένοπλα αναρχικά στοιχεία» η δε «Στρέψατε τα όπλα κατά του λαού». Ούτε ή μεν όμως ούτε η δε δεν ξεπέρασαν το όριο του πολιτικού ελέγχου για να πατήσουν σε ποινικές κατηγορίες. Και όχι μόνο τότε, αλλά και σε κάθε παλαιότερο «Πολυτεχνείο» όπως στα «Σκιαδικά» (Μάιος 1859), τα «Ευαγγελικά» (Νοέμβριος 1901), τα «Δεκεμβριανά», διότι πάντοτε είτε εδώ, είτε στο Παρίσι, είτε οπουδήποτε άλλού στον πολιτισμένο κόσμο η προστασία της εννόμου τάξεως αναγνωριζότανε ως το ύψιστο κρατικό καθήκον, τα δε ατυχήματα των φορέων της οδηγούσαν, ενδεχομένως, εις παραιτήσεις, ποτέ όμως στην φυλακή.
==============================================
ΑΝΑΦΟΡΑ Γ.ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ''ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ'' ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ
