ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ
Κατά το διάστημα τούτο μας επεσκέφθησαν πολλοί κάτοικοι των πέριξ χωρίων της πεδιάδος Βεροίας, προς δε διήλθεν εκείθεν η εξ 8 ανδρών εθνική ανταρτική ομάς με αρχηγόν τον Θεόφιλον Βαήν εκ Κατερίνης, ήτις έδρα ως ανεξάρτητος εις την πεδινήν περιοχήν Βεροίας και ήτις εδήλωσε συνεργασίαν μετά των τμημάτων μας.Ωσαύτως, κατά το ως άνω χρονικόν διάστημα, εις τον ανθυπολοχαγόν Τσαμασιώτην Σπυρίδωνα συνέβη ατύχημα, ετραυματίσθη δε εις την χείρα του εκ τυχαίας εκπυρσοκροτήσεως του πιστολιού του, ου ένεκεν παρέστη ανάγκη μεταφοράς του εις Βέροιαν προς θεραπείαν. Και ενώ την 4ην Απριλίου επρόκειτο να λάβη χώραν εις την μονήν λειτουργία εκ μέρους του ιερέως Συκιάς Παπανέστορος, ην θα παρηκολούθουν και οι άνδρες του σώματος μας, περί ώραν 5.30' π.μ. τής ημέρας ταύτης (4-4-43) προσήλθεν αγγελιαφόρος του Ε.Λ.Α.Σ., όστις ενεχείρισε εις τον αρχηγόν Γουλγουτζήν σημείωμα αναγράφον τα εξής:
«Προς τον αρχηγόν των τμημάτων Ε.Σ. Γουλγουτζήν, οπλαρχηγούς Τσακάραν, Ασλανίδην κλπ. Είσθε κυκλωμένοι από 500 αντάρτες του Ε.Λ.Α.Σ. Σάς δίνουμε τον λόγον τής επαναστατικής μας τιμής, ότι αν παραδοθήτε δεν έχετε να πάθετε τίποτε. Πάσα αντίστασις θα πνιγή εις το αίμα».
Κικίτσας – Βούρος
Ευθύς ως ο αρχηγός ανέγνωσε τούτο, έδωσεν εντολήν ταχείας εξόδου των εν τη μονή ευρισκομένων ανδρών προς κατάληψιν των προκαθωρισμένων θέσεων και αντίστασιν. Ειρήσθω ενταύθα, ότι εκ Βεροίας μας είχε δοθή πληροφορία περί κινήσεως τμημάτων Γερμανών προς Πιέρια, δι' ενέργειαν εκκαθαριστικών επιχειρήσεων εναντίον των ανταρτών, πράγμα ο μάς υπεχρέωσε εις την λήψιν ηυξημένων μέτρων ασφαλείας και επαγρυπνήσεως, ου ένεκεν εις τέσσαρα σημεία περιμετρικώς της μονής είχον εγκατασταθή από της εκεί αφίξεώς μας φυλάκια με ικανόν αριθμόν ανδρών.
Εις εκτέλεσίν της διαταγής του αρχηγού άπαντες οι επί κεφαλής τμημάτων έκινήθησαν αμέσως, εγώ δε συγκεντρώσας ταχέως τούς εντός της μονής ευρισκομένους 15 άνδρας, καθ' όσον οι υπόλοιποι ήσαν εις τα φυλάκια, έσπευσα προς την έξοδον του μανδροτοίχου της μονής. Καθ' ην δε στιγμήν εξερχόμην, ήρχισαν να ρίπτωνται βλήματα όλμων προς την μονήν και να ακούωνται πυκνοί πυροβολισμοί. Επηκολούθησε μάχη, ήτις διήρκεσε μέχρι των απογευματινών ωρών, οπότε, δοθείσης διαταγής, οι άνδρες του σώματος διέρρευσαν προς διαφόρους κατευθύνσεις. Κατά την μάχην υπέστημεν βαρύ πλήγμα. Τριάκοντα και πλέον άνδρες ως και ο ανθυπολοχαγός Παπαθανασίου Αθανάσιος, μη προλαβόντες να εξέλθωσι της μονής και να καταλάβωσι τας θέσεις των, λόγω αιφνιδιασμού και μη προβολής αντιστάσεως του υπό τον έφεδρον ανθυπολοχαγόν Σμυρνήν φυλακίου, ήχμαλωτίσθησαν. Εγώ δε και τίνες των ανδρών μου εις την κατά τας απογευματινός ώρας προσπάθειαν διασπάσεως τής γραμμής των ελασιτών, εμπεσόντες εις πυκνά πυρά αυτομάτων όπλων, καθ' ην στιγμήν και ετραυματίσθην διά ριπής αυτομάτου εις την κνήμην του αριστερού ποδός, ως εκ θαύματος διεσώθημεν. Μετά τον τραυματισμόν και την πρόχειρον επίδεσιν του τραύματος, δι' ολονυκτίου πορείας ήχθημεν τας πρωινάς ώρας τής 5-4-43 έξωθι του χωρίου Βεργίνα.
Εκεί μη δυνάμενος να συνεχίσω την πορείαν, λόγω φλεγμονής και ερεθισμού του τραύματος, επεβιβάσθην ίππου, όστις παρελήφθη εκ τής μονής Βουλτσίστης και μετεφέρθην εκεί υπό του αντάρτου Μανίκα Θεοφάνους. Συνεχίσαντες την πορείαν εφθάσαμεν εις την εκκλησίαν Μεγάλη Παναγία, κειμένην εις την περιοχήν Βουλτσίστης, ένθα συναντήσαμε και τούς υπολοίπους άνδρας του τμήματος μου, απουσιάζοντος μόνον του αντάρτου (χωροφύλακος) Κωνσταντινίδου Ιωάννου, όστις είχεν αιχμαλωτισθή παρά των ελασιτών, ως και τίνων άλλων έτερων τμημάτων. Ακολούθως, αναχωρήσαντες εκείθεν τας εσπερινάς ώρας (5-4-43), διήλθομεν έξωθι τής κωμοπόλεως Κολινδρού, ένθα μας συνήντησεν ο ανωτέρω υπολοχαγός Λιακόπουλος Γεώργιος και ο ιατρός Κολινδρού, όστις και μου παρέσχε ιατρικήν περίθαλψιν.
Εν συνεχεία δι' ολονυκτίου πορείας και διά των περιοχών των χωρίων Καταχά, Παλαιού Ελευθεροχωρίου, Σφενδάμης, εφθάσαμε τας πρωινάς ώρας της 6-4-43 εις το χωρίον Κούκος, ένθα είχον συγκεντρωθή και οι άνδρες όλων των άλλων τμημάτων, άτινα επέτυχον να διαφύγωσιν εκ της μονής. Εις Κούκον παρεμείναμεν επί πέντε ημέρας περίπου, καθ' ο διάστημα εγώ ενοσηλευόμην εις την οικίαν του οπλαρχηγού Παύλου Ασλανίδου. Κατά τον χρόνον τούτον οι οπλαρχηγοί Κυριάκος Παπαδόπουλος, Ασλανίδης, Μανασσής, Σαχινίδης, ελθόντες εις συνεννόησιν και συνάντησιν με τούς αρχηγούς των τμημάτων του Ε.Λ.Α.Σ., άτινα μας είχον προσβάλει εις την μονήν των Αγίων Πάντων, επέτυχον την απελευθέρωσιν των ανταρτών οίτινες κατήγοντο εκ του χωρίου Κούκος, Σεβαστή κλπ. και είχον αιχμαλωτισθή κατά την ανωτέρω μάχην και ων ό αριθμός ανήρχετο εις δώδεκα περίπου. Εκ των υπολοίπων δε 20, οίτινες εκρατήθησαν, ο ανθυπολοχαγός Παπαθανασίου Αθανάσιος εκ Σφενδάμης, ο επιλοχίας Σπυρίδης Κων. εκ Κατερίνης, δύο έτεροι λοχίαι εκ Σφενδάμης, συγγενείς του ανωτέρω ανθυπολοχαγού ως και του τοιούτου Τσαμασιώτου, ως και 4-5 αντάρται εξ άλλων χωρίων και ων τα ονόματα μου διαφεύγουν, μετά τινας ημέρας εξετελέσθησαν. Εν τω μεταξύ και καθ' όν χρόνον ο αρχηγός Γουλγουτζής απουσίαζεν εις Θεσσαλονίκην, ένθα είχε μεταβή ίνα αναφέρη τα διατρέξαντα, αφίχθησαν εις Κούκον και ανέλαβον την διοίκησιν των τμημάτων οι μόνιμοι αξιωματικοί τότε υπολοχαγοί Βογιατζόγλου Απόστολος, Κοττέας Ελπιδοφόρος και ανθυπολοχαγός Παπαγεωργίου Κωνσταντίνος.
Την 10ην Απριλίου 1943 τα τμήματα μας, ων ή δύναμις ανήρχετο εις 60 άνδρας περίπου, υπό την ηγεσίαν των ανωτέρω αξιωματικών, των οπλαρχηγών Παπαδοπούλου, Ασλανίδου κ.λ.π., μετά των ανδρών των παραμεινάντων εις Κούκον και πέριξ χωρία, ανεχώρησαν εκείθεν και δι' ολονυκτίου πορείας διά των χωρίων Σφενδάμη, Παλαιού Ελευθεροχωρίου, Καταχά, αφίχθησαν τας πρωινάς ώρας της 11-4-43 εις περιοχήν Κολινδρού, ένθα εγώ, όστις ηκολούθουν ταύτα επιβαίνων ίππου, απεχωρίσθην και συνοδεία του ανθυπολοχαγού Παπαγεωργίου και του αντάρτου (υπενωμοτάρχου) Χριστοφιλοπούλου Γεωργίου μετέβην εις την οικίαν του δασονόμου Κωνσταντίνου Χασιώτου, ήτις ευρίσκετο εις την παρυφήν της κωμοπόλεως. Εκεί με τον ανωτέρω αντάρτην Χριστοφιλόπουλον, του ως είρηται αξιωματικού Παπαγεωργίου επανελθόντος εις τα τμήματα, παρεμείναμεν όλην την ημέραν και την νύκτα της 11-4-43 διά τετράτροχου οχήματος (κάρρου) εξευρεθέντος παρά του ανωτέρω δασονόμου, με οδηγόν τον Κωνσταντίνον Κοιλίαν εκ Κολινδρού (φονευθέντα το 1946 υπό των κομμουνιστών), μετεφέρθη μεν εις Αλεξάνδρειαν (Γιδά), ένθα φροντίδι του κτηνιάτρου Ιερεσιώτου και του ιατρού Βελτσίδου, μελών της Οργανώσεώς μας, κατελύσαμεν εις την οικίαν του Κ. Τσόπελου. Την επομένην, 12ην ιδίου μηνός, δι' αποσταλέντος παρά της Οργανώσεως Θεσσαλονίκης επιβατικού αυτοκινήτου μετεφέρθην εκεί, ένθα μερίμνη του τότε λοχαγού Καραφυλλίδου εισήχθην εις την κλινικήν Χριστοπούλου, ήτις εκείτο πλησίον του Ι. Ναού Αγίας Σοφίας.
Εις ταύτην ενοσηλεύθην επί 15θήμερον, οπότε, λόγω πληροφοριών ότι επέκειτο έλεγχος των νοσοκομείων και κλινικών εκ μέρους των Γερμανών, εξήλθον και συνέχισα την θεραπείαν, παραμένων εις την οικίαν του τότε υπολοχαγού Δασκαλάκη Παναγ. (φονευθέντος το 1944 υπό των κομμουνιστών), ως και επί τινας ημέρας εις τας οικίας των Κυριακοπούλου Αναστασίου ανθυπασπιστού Χωροφυλακής και Νικ. Αγαλιανού μελών της Οργανώσεως. Κατά το διάστημα τούτο με επεσκέφθη εις την οικίαν του Δασκαλάκη δις ο αείμνηστος συνταγματάρχης Αβδελάς, μέλος της διοικούσης επιτροπής της Οργανώσεως, την δε θεραπείαν του τραύματος ενήργει ο τότε αρχίατρος Καραγεωργίου.
