Γενικά ημπορεί να παρατηρηθή ότι την στιγμή του κινδύνου η ηγεσία δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον για τα όργανα και τα στελέχη της. Δεν φρόντισε ούτε να τα φυγαδέψη ούτε καν να τα κρύψη ή και να τα ειδοποιήση.
Πιάσθηκαν τό ένα πίσω απ' τάλλα σαν χηνάρια. Έδρασε βέβαια και η Γενική Ασφάλεια με κεραυνοβόλο ταχύτητα υστέρα απ' τις αποκαλύψεις του Ελευθεριάδη, την σύλληψη του Παπαγεωργίου και την κατάσχεση με την βοήθεια της «τρυγόνας» του αρχείου. Βέβαιο όμως είναι ότι και ο Αλέκος άφησε στην κακή τους τύχη τα όργανά του, όπως πετάει κανείς το στυμμένο λεμόνι.
Ο Ιορδάνης Σαπουντζόγλου, όταν έμαθε ότι άρχισαν συλλήψεις ζήτησε απ' τον «Αλέκο» να τον στείλη στο βουνό. Του μύνησε όμως να κοιτάξη να τα καταφέρη όπως μπορεί με τα «δικά του μέσα». Αλλά που να τάβρισκε άνθρωπος με τόσα εγκλήματα στην καμπούρα του;! Αναγκάσθηκε λοιπόν να καταφύγη στα «ναυάγια».
Εκεί ήλθε και τον βρήκε και ο Κοσμάς Εξιζίδης. Φρονιμότερος αφού ήταν και διπλάσιος του στα χρόνια φρόντισε για να μην ναυαγήση να το σκάση ενωρίς.
Ένας οργανισμός της Αθήνας είχε αναλάβει την ανέλκυση των ναυαγίων των πλοίων δηλ. πού είχαν βουλιάξει στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης οι Γερμανοί... Επιστάτη του και ουσιαστικό διευθυντή και αντιπρόσωπο είχε επιτύχει τον Ιωάννη Σκευοφύλακα, με ένδοξη δράση και στη Μέση Ανατολή και στην Αθήνα. Παλιός μόνιμος Υπαξιωματικός της Αεροπορίας απ' τη Νάξο είχε φυλακισθή για τα Δεκεμβριανά. Πώς βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη δεν μπόρεσε να το εξηγήση η ανάκριση ή το δικαστήριο. Πιθανότατα τον έστειλε το Κόμμα. Χρημάτισε αρκετό καιρό τομεάρχης του «Κεντρικού Τομέα» προτού αναλάβη ο Κατραούζος όπως βεβαίωσε στο δικαστήριο ο ίδιος ο Παπαγεωργίου, που είπε ότι τον αντικατέστησαν γιατί στο τέλος «κοίταζε περισσότερο τα καράβια του παρά την δουλειά». Στην απολογία του είπε ότι κάποιος Στράγκος τον σύστησε στον «Χονδρό» («Αλέκο ή Γουσόπουλο») έπειτα στον «Σπύρο» έπειτα στον «Τάκη» τους τρεις «Μεγάλους». Απ' τον «Τάκη» πήρε ένα δέμα με πιστόλια πού το έδωσε στον Μήτσο Γκότση. Στον «Αντώνη» έδωσε εντολή να πάρη μερικά όπλα.
— Εγώ λέγει, δεν ήμουν ομαδάρχης ή τομεάρχης. Είναι ψευδής η κατηγορία, όπως είναι επίσης ψευδής ή κατηγορία ότι γυρνούσα επίτηδες με μια γυναίκα. Εγώ δεν είχα ποτέ γυναίκα, αλλ' επειδή με συνήντησε κάποτε πού συνόδευα μια γυναίκα το είπε αυτό. «Ο Τάκης» ή Παπαγεωργίου -ο «Καθοδηγητής, φαίνεται είχε αποκαλύψει αυτή την λεπτομέρεια— δεν είπε σ' αυτό την αλήθεια.
— Ένα μεσημέρι ήλθε ο «Τάκης» μου είπε: Γιάννη θέλω να σου μιλήσω. Έχω ένα καλό παιδί και θέλω να τον πάρεις στην δουλειά. Του είπα να με περιμένουν και ότι τελείωσα την δουλειά μου πήγα και όταν είδα πώς ο Δασκαλάκης ήταν καλό παιδί τον πήρα.
«Το καλό αυτό παιδί» την ίδια μέρα που ήλθε απ' την Αθήνα φιλοξενήθηκε απ' τον «"Αλέκο» τον «Γραμματέα του Μακεδονικού Γραφείου». Θα οργάνωνε το «αντάρτικο» της θάλασσας, καινούργιο Ε.Λ.Α.Ν. Ο άλλος πού είχε αναλάβη ενωρίτερα αυτό το έργο έγινε στο βουνό ναύαρχος της ξηράς... Με το «καλό παιδί» ήλθε να κάμη συντροφιά και ο καλός Σαπουντζόγλου και έπειτα και ο Εξιζίδης. Ιδεωδέστερο καταφύγιο δεν μπορούσε να βρεθή. Απομονωμένοι στην θάλασσα, ανάμεσα ουρανό και νερό δεν έβλεπαν κανένα και κανένας δεν τους έβλεπε. Ποιος μπορούσε να υποπτευθή την θάλασσα; Ο Εξιζίδης προτίμησε τον αέρα των βουνών και έφυγε χωρίς να γλυτώση στο τέλος την τιμωρία, με χειροβομβίδα του στρατού ένα χρόνο ακριβώς αργότερα. Ο Σαπουντζόγλου έμεινε. Δούλευε όπως λέγει ο μάρτυρας Οχανές Οχανιάν, κανονικά όπως και οι άλλοι εργάτες. Μια μέρα όμως που είδε να πλησιάζουν αστυνομικά όργανα σ' ένα «ναυάγιο» είπε στον Αρμένη φίλο του : Θα πάω με την βάρκα προς τα έξω να πλύνω τα ρούχα μου. Και τίναξε τα λίγα μυαλά του στον αέρα.
Το φοβερό έγκλημα είχε συνταράξει όλη την Ελλάδα. Φώναζαν ακόμα και εκείνοι πού το... έκαμαν! Η Αναγέννηση της Θεσ)νίκης διάδοχος της «Λαϊκής Φωνής» εδημοσίεψε στο πρωτομαγιάτικο φύλλο της επίσημη ανακοίνωση της Επιτροπής Πόλης της Θεσσαλονίκης πού έλεγε: «Η Επιτροπή Πόλης καταδικάζει το στυγερό έγκλημα κατά των ανδρών της αεροπορίας παιδιών του λαού, και ζητούμε την άμεση σύλληψη των πραγματικών δολοφόνων και ηθικών αυτουργών»! Στις 6 Μαίου ζήτησε ? «Να λυθή η σιωπή, να διαλευκανθή το έγκλημα. Η σιωπή είναι απαράδεκτη. Να φέρουν γλήγορα εις φως το αποτρόπαιο έγκλημα. Να δώσουν στο λαό εξήγηση»! Η «Ενότητα» αντικαταστάτης της Ελευθερίας —με μεγαλύτερη ανυπομονησία και αγανάκτηση έγραψε την άλλη μέρα: «Γιατί δεν φωτίζεται η παράξενη υπόθεση; Ποιος την παρεμποδίζει; Ποιος όπλισε τους δολοφόνους; Ποιος τους προστατεύει;»!!! Στις 11 Μαΐου πάλι έγραφε: «Κανένα πόρισμα.. Κανένα στοιχείο... Σιγή ιχθύος των υπευθύνων Αρχών... Ο λαός όμως περιμένει την άμεση Ενέργεια για να λάμψη η αλήθεια και να φανούν οι μαύροι εγκληματίες»!!! κ.τ.λ. Εξεστράτεψε από τον «Ριζοσπάστη» (6 Μαΐου) και ο ίδιος ο Σιάντος έκλαψε και αυτός τους αεροπόρους και ζήτησε την σύλληψη των κακούργων»!!!
| 
