Ας τους πει κάποιος ότι οι διακρίσεις υφίστανται από τη στιγμή που με κραυγαλέο τρόπο διατυμπανίζεις τις προσωπικές σου επιλογές.
Γεννήθηκες άνδρας αλλά θες να εμφανίζεσαι σαν γυναίκα; κάνε το, αλλά με τρόπο που να μη μπορεί να σε καταλάβει κανένας και όχι σε στυλ 'κοντσίτα'. Το να κυκλοφορείς ως παρωδία, τονίζοντας το σεξουαλικό προσανατολισμό σου και να απαιτείς και να σέβονται οι άλλοι τις προτιμήσεις σου, είναι γελοίο. `Οπως γελοίο είναι να είσαι γυναίκα και να ντύνεσαι με τόσο στενά ρούχα που να μοιάζεις με το ανθρωπάκι της Michelin, πιστεύοντας πως αποσπάς το θαυμασμό των ανδρών.
Δε σε θαυμάζουν κυρά μου, που στα 50φεύγα σου έβαλες ρούχα για 20χρονο και κρέμονται οι πατσάδες εκατέρωθεν και λικνίζονται καθώς βαδίζεις πάνω στα ξυλοπόδαρα... γελάνε μαζί σου... και γελάνε γιατί εσύ επιλέγεις να γελοιοποιηθείς και όχι επειδή κάνουν διακρίσεις. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και με την κάθε περίπτωση κραυγαλέας επίδειξης της ομοφυλοφιλίας. Μάλιστα η τελευταία, σε γυναίκες, είναι ό,τι πιο νοσηρό υπάρχει, όσον αφορά τις 'ενεργητικές' ομοφυλόφιλες. Μια κατηγορία ανθρώπων με σοβαρά απωθημένα που δε χάνουν ευκαιρία να δείξουν σε κάθε αρσενικό πως έχουν μεγαλύτερα αρχ... από αυτό.
Το ίδιο γελοίοι και χειρότεροι ακόμα και οι 'άντρακλες' της παλιάς σχολής, που δεν έχαναν ευκαιρία να την 'πέσουν' σε οτιδήποτε θηλυκό βρεθεί μπροστά τους, απαξιώνοντάς το αμέσως μόλις εισπράξουν τη... χυλόπιτα. Οι τύποι που ανά εκατό απόπειρες, πετύχαιναν κάποια απελπισμένη να τους "κάτσει". Και που μια ζωή γκρινιάζουν πως " όλες ίδιες είναι ". Μακάρι αυτοί να τα' βρισκαν κάποτε με τις ενεργητικές ομοφυλόφιλες, θα' ταν καλύτερος ο κόσμος.
Χωρίς πλάκα τώρα, δε με ενοχλεί ούτε η ομοφυλοφιλία ούτε η εαυτοφιλία ούτε τίποτα. Με ενοχλεί αποκλειστικά η διαπόμπευση και η φιέστα, που νομίζω πως προσβάλλει αυτούς τους ανθρώπους και τους ωθεί ακόμα βαθύτερα στις διακρίσεις που υποτίθεται επιδιώκουν να αμβλύνουν με τα πανηγύρια αυτά. Διακριτικότητα, είναι η απάντηση και όχι το πανηγύρι υπό την αιγίδα ενός διαλυμένου Δήμου που έχει εγκαταλείψει τα πάντα στο έλεος της φθοράς του χρόνου και των βανδάλων, σε μια πόλη - μητέρα της παγκόσμιας ιστορίας που θα' πρεπε να ξεχειλίζει από εκδηλώσεις για τον πολιτισμό...
Νομίζω πως τις διακρίσεις τις προκαλούν οι διακρινόμενοι με την ίδια τη συμπεριφορά τους. Μου επιβάλλεις την αισθητική σου, θα δεχθείς και την αρνητική κριτική μου. Τόσο απλά. Μην προκαλείς για να μη σε σχολιάζουν. Κράτα το έξαλλο παρουσιαστικό για τον/την καλό/καλή σου... κατ' ιδίαν. `Εξω στο δρόμο υπάρχουν όρια και τα όρια διακρίνονται στο ύφος των τυχαίων περαστικών που συναντάτε. Γιατί ό,τι κι αν συμβεί,
κανένας νόμος δεν θα απαγορεύσει στον κόσμο να γελάει.
