Der Rassismus der Linken- από Eternia, PI-Koblenz
Από ότι φαίνεται για την Αριστερά, (σε Γερμανία και παντού) ο ξένος είναι πάντα ο καλός, ο γηγενής είναι πάντα ο κακός…
(Η φωτογραφία δείχνει μεταξύ άλλων τη σημερινή πρόεδρο των Πράσινων Claudia Roth, σε μία διαδήλωση στη Φρανκφούρτη, τον Μάιο του 1990. Το πανώ γράφει: Ποτέ ξανά Γερμανία! Κατά της προσάρτησης της Ανατολικής Γερμανίας! Κατά του γερμανικού εθνικισμού!)
Η επιτυχία της αριστεράς έγκειται στη συνεχή υποχώρηση των συντηρητικών και των φιλελευθέρων. Με τη βοήθεια του λόγου της εξουσίας, επεξεργάστηκαν νέες απαγορεύσεις στη σκέψη. Ξαφνικά, οι όροι πατρίδα, έθνος, μητέρα και οικογένεια έγινε ύποπτοι. Η πολιτική Δεξιά δεν συμμετείχε σε αυτήν την γλωσσική μάχη, αλλά πήρε πολλά από αυτούς τους νέους ρητορικούς νεολογισμούς και αλλαγές στη γλώσσα και τη σκέψη.
Οι μειονότητες ξαφνικά έγιναν οι διωκόμενοι. Η υποστήριξη των μειονοτήτων ξέφυγε από τον έλεγχο όταν, ως αποτέλεσμα της πρόσληψης ξένων εργατών όλο και πιο νέες μειονότητες εμφανίζονταν.
Το Σύνταγμα, σύμφωνα με το άρθρο 16α, περιέχει το δικαίωμα του πολιτικού ασύλου. Εκτός από αυτό το δικαίωμα της νόμιμης μετανάστευσης, το δικαίωμα της συνένωσης των οικογενειών είναι ένα από τα δικαιώματα στη Γερμανία που είναι υπεύθυνο για την εισροή μεταναστών στη χώρα. Εάν αυτοί οι νόμοι εφαρμοστούν αυστηρά, η Γερμανία δεν θα είχε κανένα πρόβλημα με την υπερβολική εισροή ξένων και την ισλαμοποίηση. Κατά το έτος 2008, για παράδειγμα, υπήρχαν 20.817 αιτήσεις για άσυλο στη Γερμανία, και από αυτές συνολικά 233 αιτήσεις εγκρίθηκαν. Αυτό αποτελεί μόνο το 1%. Για τα άλλα χρόνια, τα ποσοστά είναι παρόμοια. Έτσι, μπορεί να αναγνωριστεί ότι η μαζική εισροή, από τα αραβικά κράτη, δεν είχε προκύψει μέσα από κατάλληλες διαδικασίες ασύλου. Ωστόσο, εάν κάποιος επιμένει ότι οι άνθρωποι που δεν έχουν κανένα δικαίωμα σε παρατεταμένη παραμονής στη Γερμανία θα πρέπει να επιστρέψουν στις πατρίδες τους, τότε εύκολα θα του κολλήσουν την ταμπέλα του "ξενοφοβικού".
Σήμερα, περίπου 15 εκατομμύρια άτομα με μεταναστευτικό υπόβαθρο ζουν στη Γερμανία. Ένας πάρα πολύ μεγάλος αριθμός που ενέχει τον κίνδυνο εθνοτικών συγκρούσεων έως και εμφύλιο πόλεμο.
Ένας οραματιστής που προέβλεπε την διόγκωση των προβλήματα από τη μαζική μετανάστευση ήδη από την εποχή του ήταν ο Βρετανός συντηρητικός Enoch Powell. Στην ήδη παγκοσμίως γνωστή περίφημη ομιλία του “Rivers of Blood” «Ποταμοί Αίματος» (δες στο YouTube: Μέρος 1 - Μέρος 2 - Μέρος 3 - Μέρος 4 ή ένα κείμενο της ομιλίας μπορείτε να βρείτε εδώ), προειδοποίησε ότι ένας μικρός αριθμός μεταναστών (ανέφερε 50.000 ανά έτος) θα μπορούσε να θέσει τον εθνικό κορμό της Μεγάλης Βρετανίας εκτός ισορροπίας, εάν αυτή η εισροή γινόταν μόνιμη. "Σε αυτή τη χώρα σε διάστημα 15 ή 20 χρόνων ο μαύρος θα έχει το πάνω χέρι πάνω από το λευκό άνδρα» είπε ο Πάουελ τότε.
Ο Samuel Huntington έκανε πιο εκλεπτυσμένες τις απόψεις του Πάουελ όταν αντικατέστησε τις εθνοτικές εντάσεις με τη μάχη των διαφορετικών πολιτισμών. Ακριβώς εδώ είναι που βρισκόμαστε εμείς σήμερα. Έχουν ακόμη απομείνει λίγα χρόνια, πριν γίνουμε μειονότητα στη χώρα μας. Αυτό θα οδηγήσει σε απώλεια της κυριαρχίας του γερμανικού έθνους. Δεδομένου ότι κάτι τέτοιο δεν είναι τόσο εύκολο να γίνει αποδεκτό, αυτό αποδεικνύει το δίκαιο των λαών, το οποίο αναγνωρίζει το δικαίωμα ενός λαού στην αυτοδιάθεση. Αυτό το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση ισχύει όχι μόνο πολιτισμικά αλλά και εθνοτικά.
Είναι εκπληκτικό, αλλά οι Πράσινοι στην πραγματικότητα υπερασπίζονται αυτό το δικαίωμα του λαού στην αυτοδιάθεση! Στην πρόταση «Βελτίωση της κατάστασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Θιβέτ», το οποίο υποστηρίχθηκε επίσης από τους Πράσινους, αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι οι Θιβετιανοί έχουν δικαίωμα στην πολιτική, εθνική, πολιτισμική και θρησκευτική αυτοδιάθεση. Όσον αφορά την κατάσταση στη Γερμανία, μια τέτοια απαίτηση, της οποίας η έκβαση θα ήταν μια στάση στη μετανάστευση, χαρακτηρίζεται ως κάτι ρατσιστικό και ενδεχομένως αντισυνταγματικό. Έτσι, οι ίδιοι άνθρωποι που παραδέχονται το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης για τους Θιβετιανούς δεν το αναγνωρίζουν στο γερμανικό λαό και στα άλλα ευρωπαϊκά έθνη!
Ο Günther Grass της Αριστεράς δήλωσε (σε μία συζήτησης για το Ευρώ), ότι είναι εναντίον του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης και ενάντια σε όλες αυτές τις τύπου Άουσβιτς φωνές, επειδή μία από τις απαιτήσεις για αυτό το τερατούργημα, ήταν η ενοποιημένη Γερμανία. Έχουμε κάθε λόγο να φοβόμαστε τον εαυτό μας ως μια οντότητα ικανή για δράση. "
Το δικαίωμα αυτο-προσδιορισμού του λαού δεν ισχύει για το γερμανικό λαό - λόγω του Άουσβιτς. Για πάντα, αναλλοίωτα, για τα παιδιά μας και για τα παιδιά των παιδιών μας.
Οι απαντήσεις σε όλα αυτά από τη Δεξιά και τους φιλελεύθερους είναι λάθος μέχρι τώρα. Ο Möllemann και ο Hohmann, κατά τρόπο μοιραίο, έκαναν αυτή την αριστερή άποψη της ιστορίας δική τους και προσπάθησαν να αναπτύξουν μια επιχειρηματολογία που θα μπορούσε μόνο να καταλήξει μάλλον σε ένα «αντισημιτικό τρόπο σκέψης». Έπεσαν στην παγίδα που είχε μπει γι’ αυτούς, χρησιμοποιώντας λέξεις όπως «συλλογική ενοχή» ή «έθνος εγκληματιών».
Η απάντηση σε αυτή την αριστερή γραφή της ιστορίας και την κυριαρχία της γλώσσας μπορεί να δοθεί μόνο όταν κάποιος συγκρουστεί με αυτά. Όχι, δεν υπάρχει καμία ύπαρξη συλλογικής ενοχής, πολύ λιγότερο μια κληρονομική ενοχή. Κάθε ισχυρισμός που χρησιμοποιεί την επιχειρηματολογία αυτή πρέπει να ανατραπεί. Όποιος τα υποστηρίζει αυτά όπως η αριστερή πολιτική ελίτ κάνει, εκθέτει τον εαυτό του, καθώς προσποιείται ότι είναι ένα εθνικά και ηθικά ανώτερο ον που δεν χρειάζεται λογικά επιχειρήματα για να υποστηρίξει μια θέση στο πολιτικό κατεστημένο.
skywatcer
