ΕΣΤΙΝ ΟΥΝ ΕΛΛΑΣ ΚΑΙ Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΕΡΟΣ 1ο

ΠΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ 

Έχουμε πολλά προτερήματα εμείς οι Έλληνες, αλλά και πολλά στραβά. Ένα από αυτά είναι και η αναβλητικότητα. Αυτή είναι κυρίως που έφερε το «Μακεδονικό» σε σημείο να μετονομάσουν οι τζάμπα μάγκες Σκοπιανοί, το αεροδρόμιο των Σκοπίων σε αεροδρόμιο Αλεκσάνταρ Βελίκι, δηλαδή Μέγας Αλέξανδρος.

Το πρόβλημα ήταν πάντα μεγάλο, και πάντα το αναβάλλαμε γιατί κανείς δεν ήθελε να είναι ο υπεύθυνος της «ήττας». Υπεύθυνοι για την κατάντια βέβαια δεν είναι αποκλειστικά και μόνο οι πολιτικοί, αφού οι ψηφοφόροι ουδέποτε τους πίεσαν μέσω των πολιτιστικών συλλόγων τους πάνω στο θέμα. Αντίθετα γίνονται πο ρείες και απεργίες για το άσυλο των κακούργων στα πανεπιστήμια, τους μισθούς, τις συντάξεις και τα άλλα «δικαιώματα» του λαού.

Για την Ελλάδα, για την καρδιά της Ελλάδας τίποτε. Και η καρδιά της Ελλάδας είναι η Μακεδονία, αφού

εδώ δημιουργήθηκε το γένος των Ελλήνων από την Ένωση των Ολύμπιων ΕΛ και των ανθρώπων.

H       περιοχή   των

Σκοπιανών λέγεται Μυσία ή Βαρντάρσκα. Αν βέβαια θέλουν      να     την ονομάσουν, εδώ που φθάσαμε,    Βόρεια Μακεδονία,         να ξέρουν ότι η περιοχή τους διεκδικείται από τους Έλληνες. Και να ξέρουν, ότι υπάρχουν κι Έλληνες.

Ένα άλλο μεγάλο θέμα που πρέπει να μας απασχολεί διαρκώς, είναι το ενάμισυ εκατομμύριο Έλληνες που ζουν στο κράτος των Σκοπίων. Θα τους ξεχάσουμε; Θα τους πουλησουμε; Ή θα τους μιλήσουμε για να ξέρουν ότι γνωρίζουμε την ύπαρξή τους; Οι Αμερικάνοι, σαν δούλοι του υπεραφεντικού, άφησαν τους Σκοπιιανούς να κυκλοφορούν το χάρτη της Μεγάλης Μακεδονίας, να προωθούν τη δήθεν Μακεδονική γλώσσα και τα δί κια του δήθεν Μακεδονικού έθνους προσβάλλοντας βάναυσα τα εκατομμύρια των Ελλήνων ανά τον κόσμο που κατάγονται από την ιερή Μακεδονική Γη.

Το όλο θέμα πρέπει να το χειριστούμε έξυπνα και γρήγορα, με ένα γνώμονα. Το συμφέρον της πατρίδας.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Αφορμή για τη συγγραφή αυτού του κειμένου αποτέλεσε η έλευση σε Ελληνική Δημόσια Υπηρεσία ενός μηνύματος από το Τρέπετ των Σκοπίων μέσω του ηλε κτρονικού ταχυδρομείου. Το μήνυμα ήταν

γραμμένο στην Αγγλική γλώσσα και προωθούσε την πώληση ε νός βιβλίου, σε ηλεκτρονική μορφή, με τίτλο: ' Έμείς οι Μακεδόνες είμαστε Μακεδόνες δεν είμαστε Φυρομ τσίτες". Το μήνυμα είχε σταλεί, επίσης, σε πολλούς Φορείς χωρών στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ως αποστολέας του μηνύματος εφέρετο κάποιος Ljupco Mircevski (Λγιούπσο Μιρσέβσκι) και ρωτούσε τους αποδέκτες εάν θα ήθελαν να αναλάβουν την προώθηση του βιβλίου. Στην επικεφαλίδα του βιβλίου έγραφε: ' 'ΜακεδονιΚό βιβλίο 2006-11 Μακεδονία για τους Μακεδόνες Στο κείμενο του μηνύματος αναφερόταν:

"Διαβάστε για τον Κομμουνισμό και τη Δημοκρατία, τη Δικαιοσύνη και την Αλληλεγγύη, τον Πόλεμο και την Ειρήνη, τις Διακρίσεις και τις παραβιάσεις. Διαβάστε και δείτε την αλήθεια για τη Μακεδονία και το Μακεδονικό έθνος.

Το παρόν είναι ένα για το Μακεδονικό ζήτημα και το Μακεδονικό έθνος. Το εν λόγω περιλαμβάνει το α ' μέρος (430 σελίδες) και το [3' μέρος (5()2 σελίδες). Πρόκειται για μια ογκώδη συλλογή υλικού, που περιέχει διαμαρτυρίες σε διάφορους διεθνείς οργανισμούς, ινστιτούτα, κυβερνήσεις κτλ, Περιλαμβάνει, επίσης, απαντήσεις και αντιδράσεις, εικόνες, χάρτες και πολλά άλλα.

Η Μακεδονία είναι ένα έθνος που έχει υποστεί καταπίεση για δεκαετίες, γενοκτονία και εκκαθάριση. ΗΜακεδονία είναι ένα έθνος που ο κόσμος ξέχασε.

οι δυτικοί συγγραφείς, ιστορικοί, ειδικοί επιστήμονες, αρχαιολόγοι, καθηγητές και πολιτικοί, στέρησαν από τη Μακεδονία την ιστορία της, τις παραδόσεις της, την κουλτούρα της, τη λογοτεχνία και τη γη της. Διαστρέβλωσαν επίσης τη Μακεδονική αρχαιότητα '

Το κείμενο του μηνύματος συνεχίζεται με τρόπο ανιστόρητο και προκλητικό όσον αφορά στην αλήθεια και τη λογική, για κάθε νοήμονα και σκεπτόμενο άνθρωπο και ιδιαίτερα για κάθε Έλληνα.

"Στα σχολεία τα παιδιά εξαπατούνται και εμποτίζονται με την ' Έλληνική ” ιστορία, μυθολογία και λογοτεχνία αντι' να διδάσκονται την αλήθεια

'Πριν το 1860 η "Ελλάδα ' ' δεν υπήρχε. Ούτε υπήρχε Ελληνική "εθνότητα Πριν το 1913 δεν υπήρχε Σερβική, Αλβανική ή Βουλγαρική εθνότητα ή χώρα "Θέλω να προειδοποιήσω τους αναγνώστες αυτού του μηνύματος για τις σοκαριστικές εικόνες του βιβλίου, νέων Μακεδόνων, μερικοί από τους οποίους βασανίστηκαν, άλλοι σφαγιάστηκαν, στις αρχές του 2001, από Αλβανούς Ναζί φασίστες, εξτρεμιστές και τρομοκράτες, οι οποίοι βοηθήθηκαν από τους διεφθαρμένους Μακεδόνες προδότες, που αυτοαποκαλούνται πολιτικοί, από τους διεθνείς Οργανισμούς, το ΝΑΤΟ, τα Ηνωμένα Έθνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση....Η τιμή του θέλατε να είστε διανομέας;. ...Για να παραγγείλετε το cdβιβλίο, στείλτε e-mail σε: Ljupco Mircevski Trepet....

Στη συνεχιζόμενη προπαγάνδα και πρόκληση των γειτόνων μας Σκοπιανών, είναι ιστορικη ανάγκη, κά-

ποιος Έλληνας αρμόδιος, να απαντήσει, έστω και τώρα. Κάποιοι αρμόδιοι, βεβαίως, έπρεπε να είχαν απαντήσει πριν από δεκαετίες και να μην άφηναν τους γεί τονές μας να προωθούν τις άνομες επιδιώξεις τους και να αλωνίζουν σε όλους τους διεθνείς Οργανισμούς, υποστηριζόμενοι από τα όμαιμα ολοκληρωτικά και φυλετικά καθεστώτα και κυβερνήσεις. Μέχρι τώρα αντίδραση δεν έχει υπάρξει από κανέναν, ή, αν έχει υπάρ ξει, ίσως δεν ήταν οργανωμένη, μεθοδευμένη και επίμονη και γι' αυτό δεν έχει γίνει ευρύτερα γνωστή.

Σε όσους συμπατριώτες μας λένε, "μα είναι αυτονόητο ότι η Μακεδονία είναι Ελλάδα ' 'μα σοβαρά τώρα θα ασχολούμαστε με τη Σλαβική Σκοπιανική προπαγάνδα μα καλά αυτοί οι άνθρωποι δεν ξέρουν, δεν έχουν διαβάσει Ιστορία αυτά που λένε οι Σκοπιανοί είναι αυτονόητα ψεύδη μα αφού οι Σκοπιανοί είναι Σλάβοι, Αλβανοί και πρόσωπα από άλλες εθνότητες, τι σχέση έχουν με τη Μακεδονία 'η ιστορική αλήθεια είναι ότι οι Σκοπιανοί δεν είναι Μακεδόνες, είναι Σλάβοι, Αλβανοί, Ρομ και άλλες εθνότητες", η απάντηση είναι: Δυστυχώς, τίποτε δεν είναι αυτονόητο. Ναι, να ασχοληθούμε

σοβαρά με τη Σκοπιανική προπαγάνδα. Ναι, μπορεί να έχουν διαβάσει και να ξέρουν ιστορία, αλλά για λόγους επιδιώξεων και συμφερόντων, δεν δι στάζουν να διαστρέψουν και την ιστορία και την αλήθεια. Όταν τα συμφέροντα επιβάλλουν το ψεύδος, η αλήθεια και το αυτονόητο θα εμποδιστούν να παραμείνουν ή να έλθουν στην επιφάνεια, συνειδήσεις θα εξαγοραστούν, πληρωμένοι άνθρωποι θα εμφανιστούν, "ειδήμονες” θα εκφράσουν απόψεις, οι πρεσβεύοντες τα δίκαια του Ελληνισμού θα προπηλακιστούν και θα κατηγορηθούν ως εθνικιστές και κάποιοι θα εμφανιστούν ως συνοδοιπόροι. Ένα είναι βέβαιο. οι Σκοπια νοί δεν ενδιαφέρονται για την ιστορική αλήθεια. Την ιστορική αλήθεια, όπως έχει αποδειχτεί, τήν γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους. Ο Πλούταρχος για την ιστορική αλήθεια αναφέρει: ' Όύτως έοικε πάντη χαλεπόν είναι και δυσθήρατον ιστορία ταληθές, όταν οι μεν ύστερον γεγονότες τον χρόνον έχωσιν επιπροσθούντα τη γνώσει των πραγμάτων, η δε των πράξεων και των βίων ηλικιώτις ιστορία, τα μεν φθόνους και δυ σμενείαις, τα δε χαριζομένη και κολακεύουσα, λυμαίνηται και διαστρέφη την αλήθειαν (Πλουτ. Περικλής ΙΓ'). Είναι δύσκολο να βρεθεί η ιστορική αλήθεια και οι μεν μεταγενέστεροι έχουν τον καιρό που παρεμβάλ λεται και εμποδίζει τη γνώση των πραγμάτων, η δε σύγχρονη ιστορία των πράξεων και των βίων, εν μέρει μεν εξ αιτίας φθόνων και δυσμενείας, εν μέρει δε επει δή χαρίζεται και κολακεύει, παραμορφώνει και δια στρέφει την αλήθεια.

Στην τρίτη σελίδα του μηνύματος υπήρχε το Ελληνικότατο σύμβολο των Μακεδόνων, ο δεκαεξάκτινος ή λιος, φωτογραφία μυστακοφόρου ανδρός και από κάτω αναγραφόταν στα Αγγλικά: "Macedonia .for the Macedonians δηλαδή η ' 'Μακεδονία στους Μακεδόνες". Το έτος 1893 ο Βούλγαρος Γκότσε Ντέλτσεφ, ανδριάντας του οποίου τοποθετήθηκε μεταπολεμικώς στο κεντρικό πάρκο των Σκοπίων, είχε ταχθεί υπέρ της αυτονομήσεως της Μακεδονίας, για να την αρπάξουν ευκολότερα οι Βούλγαροι, ήταν ο εμπνευστής της

ιδρύσεως του Βουλγαρικού φορέα με τίτλο ' Έσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση ' η οποία έριψε το σύνθημα αυτό. Η Σλαβική επιθετικότητα κατά της Ελλάδος λοιπόν, είναι παλιά ιστορία. Βούλγαροι, Γιουγκοσλάβοι και τώρα Μακεδονία

γκοσλάβοι και τώρα Σκοπιανοί, με μικρά μόνο διαλείμματα για να μας αποκοιμίζουν, δεν σταμάτησαν ποτέ να εποφθαλμιούν τη Μακεδονία.

Γείτονες Σκοπιανοί, το σύνθημα η "Μακεδονία στους Μακεδόνες”, το λέμε και εμείς οι Έλληνες. Η Μακεδονία στους Μακεδόνες, η Μακεδονία στην Ελλάδα, διότι είναι Ελλάδα και όχι στους Σκοπιανούς και τους άλλους Σλάβους αλλά και σε κανέναν. Η Μακεδονία η γη τριών πολύ μεγάλων Ελλήνων ανδρών και ενός υπέροχου λαού, ο προμαχώνας και σημαιοφόρος της Ελλάδας, δεν θα γίνει ποτέ τρόπαιο κανενός αλλοφύλου. Αυτό οι αλλόφυλοι, γείτονές μας και μη, πρέπει να το καταλάβουν πολύ καλά. Επίσης, φίλοι και σύμμαχοι πρέπει να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να αδικούν την Ελλάδα και να τη βάζουν στην ίδια μοίρα με αυτούς που σφετερίζονται την ιστορία της Μακεδονίας και το όνομά της. Για τους Έλληνες το όνομα Μακεδονία είναι ιερό. Αυτό, άλλοι φίλοι λαοί και κυβερνήσεις πρέπει να το καταλάβουν. Στα ιερά οφείλεται σεβασμός, δεν πρέπει να τα προσβάλει κανείς. Το όνομα Μακεδονία είναι ιερό, διότι στην περιοχή αυτή της Ελλάδας έχουν γίνει αγώνες επί αγώνων και έχουν χυθεί ποταμοί Ελληνικού Μακεδονικού αίματος για να είμαστε ελεύθεροι και διότι η λέξη αυτή, οι άνθρωποι και ο γεωγραφικός χώρος, συνδέουν όλους τους Έλληνες κάθε εποχής, συνεπώς και του σήμερα, με τους χρόνους της μεγίστης ακμής του Ελληνισμού. Της εποχής εκείνης κατά την οποία ένας μεγάλος ηγέτης, ο βασιλιάς ΦΙΛΙΠΠΟΣ Β για πρώτη φορά μετά από τον Τρωϊκό πόλεμο, ενώνει τους σπαρασσόμενους από εμφύλιες συγκρούσεις Έλληνες, συνηθέστατα με Περσικά χρήματα, σε μια κοινή προσπάθεια να σπάσουν τα δεσμά της

της υποτέλειας και της εξάρτησης, στα οποία τους είχε εξαναγκάσει η "Ανταλκίδειος ειρήνη H Ανταλκίδειος ειρήνη δεν ήταν τίποτε λιγώτερο από μία υπαγόρευση, ένα diktat, σύμφωνα με το οποίο ο βασιλιάς των Περσών με οποιονδήποτε τρόπο, περιλαμβανομένων των χρημάτων, μπορούσε να επιβάλει τη συμμόρφωση κάθε Ελληνικής πόλεως-κράτους σ' αυτήν. Σε αντίθετη περίπτωση, όποια Ελληνική πόλη δεν συμμορφωνόταν θα επολεμάτο από τους Πέρσες. (Η "Ανταλκίδειος ειρήνη” είχε καταδικαστεί από τον Αθηναίο ρήτορα Ισοκράτη στον Πανηγυρικό του). Αυτό ήταν πάντοτε το κρίσιμο σημείο στην ιστορία της Ελλάδας: Αν θα μπο ρούσε μια συνεκτική δύναμη να ενώσει όλες τις πόλειςκράτη, όλους τους Έλληνες- όχι αν θα μπορούσαν οι Έλληνες να αντισταθούν και να νικήσουν τους επιτιθέμενους βαρβάρους λαούς. Το ότι η Ελλάδα ενωμένη θα μεγαλουργούσε ήταν απολύτως βέβαιο. Η ενοποίηση των δυνάμεών της ήταν το πρόβλημα.

Το μεγαλειώδες όνομα Μακεδονία και το χώρο της Μακεδονίας εποφθαλμιούν παλαιόθεν οι Σλάβοι γείτονές μας. Κατ' αρχάς η γείτων Βουλγαρία, κατόπιν η ενωμένη Γιουγκοσλαβία και τώρα οι Σκοπιανοί. Θυμάμαι τους στίχους από ένα τραγούδι που λέγαμε όταν ήμασταν μικροί. "Τι ζητούν οι Βούλγαροι στη Μακεδονία, τι ζητούν οι Βούλγαροι στα Ελληνικά χωριά Το τραγούδι ισχύει και σήμερα παραφρασμένο βεβαίως.

'Τι ζητούν οι Σκοπιανοί στη Μακεδονία, τι ζητούν οι Σκοπιανοί στα Ελληνικά χωριά ”

Στους Έλληνες συμπατριώτες μου θέλω να επισημάνω ότι η αδιαφορία, οι αντιλήψεις του τύπου, "τι έγινε που οι Σκοπιανοί θα ονομαστούν Μακεδόνες”; ή "σε λίγα χρόνια θα τούς ξεχάσουμε ' ' και διάφορα ανάλογα,

δείχνουν το μέγεθος της αναξιοσύνης μας και δεν έχουν θέση μεταξύ εχέφρονων ανθρώπων. Δείχνουν ακόμη έλλειψη τιμής και σεβασμού σε όλους εκείνους που πέθαναν, ακρωτηριάστηκαν, έχασαν τους προστάτες-γονείς τους, τα αδέλφια τους, τις περιουσίες τους στο μεγάλο Μακεδονικό αγώνα. Αν οι Έλληνες ως έθνος, ανεύθυνα και ανοήτως φερόμενοι, υιοθετήσουμε τέτοιες απόψεις, είναι περισσότερο από βέβαιο ότι θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά. Θα έχουμε επιφέρει στην πατρίδα μας τη μεγαλύτερη συμφορά. Ως έθνος οφείλουμε να έχουμε μνήμη. οι θυσίες των πατέρων μας και η αρετή των προγόνων μας πρέπει να είναι οδηγός και παράδειγμα προς μίμηση για εμάς.

οι Έλληνες δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε κανέναν να χρησιμοποιεί το όνομα Μακεδονία. Τη στιγμή κατά την οποία ιδιωτικές εταιρείες κάνουν εμπορικό πόλεμο γιοι ένα όνομα και κατοχυρώνουν ένα σήμα και σε οδηγούν στα δικαστήρια διεκδικώντας κολοσσιαίες αποζημιώσεις αν τολμήσεις να χρησιμοποιήσεις το όνομά τους, εμείς θα αδιαφορήσουμε και δεν θα αγωνιστούμε για το γεγονός ότι μας υφαρπάζουν κάτι ιερό;

Πιστεύω ότι αυτοί οι οποίοι θα έπρεπε να είχαν ήδη δραστηριοποιηθεί και απαντήσει με εκδόσεις βιβλίων, χαρτών, επετηρίδων, με διενέργεια σεμιναρίων, διαλέξεων και με ενημέρωση των διεθνών οργανισμών, των ξένων πανεπιστημίων, των ξένων κυβερνήσεων ίσως κτλ. και να κρατούν συνεχώς το θέμα στην επικαιρότητα, έως ότου οι Σκοπιανοί σταματήσουν τις προκλησεις τους και αποδεχτούν την αλήθεια, είναι τα πνευματικά Ιδρύματα της Χώρας μας. Οι πνευματικοί φορείς της Χώρας μας, η Ακαδημία και οι καθηγητές της Ιστορίας των Πανεπιστημίων, θα έπρεπε να είχαν δραστηριοποιηθεί και να είχαν ασχοληθεί με αυτό το θέμα. Δεκά δες διδακτορικά με θέματα ειλημμένα από το Μακεδονικό μεγαλείο δεν έπρεπε να είχαν εκπονηθεί; Γιατί έχουν αφήσει τη Σλαβική και Σκοπιανική προπαγάνδα να αλωνίζει, δεκαετίες ολόκληρες, σε όλους τους διεθνείς Οργανισμούς και σε πολλές χώρες, χωρίς να αντιδρά κανείς; Δεν ανέλαβε ποτέ κανείς την πρωτοβουλία να ασχοληθεί με το θέμα, αλλά τουλάχιστον στη δράση της Σκοπιανικής προπαγάνδας έπρεπε να είχε υπάρξει αντίδραση. Αντίδραση όχι τυχαία και μεμονωμένη, αλλά δυναμική, οργανωμένη και μεθοδική. Κάποιος Φορέας πρέπει να συντονίσει την αντίδραση όλων των Φορέων σε αυτή τη μακροχρόνια και απαράδεκτη Σκοπιανική πρόκληση. Η υποχωρητικότητα δεν επιτρέπεται και δεν μάς ταιριάζει. Αρκετά ανεχτήκαμε τις Σκοπιανικές προκλήσεις, οι οποίες έφθασαν στο σημείο να ζητούν τη Μακεδονία έως τη Θεσσαλία. Σε Κάθε περίπτωση απαιτείται πλέον ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ευαισθησία, ως και άμεση δραστηριοποίηση σε ένα θέμα που θίγει τις ευαίσθητες χορδές κάθε Έλληνα ποιτριώτη.

Ως Έλληνας και μάλιστα ως Μακεδών, ενδιαφέρθηκα να βρω βιβλία Ελλήνων, ιστορικών ή άλλων τα οποία να αναφέρονται στο θέμα. Η διαπίστωση δεν ήταν ιδιαίτερα ενθαρρυντική. Πλην μεμονωμένων εκδόσεων, μια από αυτές το σύγγραμμα, ' Ή ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, η Αρχαία Μακεδονική και η ψευδώνυμη γλώσσα των Σκοπίων”, το οποίο αναφέρεται στη βιβλιογραφία, δεν βρήκα πολλά συγγράμματα που να απευθύνονται στον πολύ κόσμο, αλλά και στους ειδήμονες, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Μολονότι η Σλαβική Σκοπιανική προπαγάνδα και παλαιότερα η Γιουγκοσλαβική, επανειλημμένα μάς έχουν προκαλέσει και εξακολουθούν να μάς προκαλούν, εμείς οι Έλληνες δείχνουμε περί άλλα να τυρβάζουμε. Ασχολούμαστε με οτιδήποτε αλλότριο, δείχνουμε όλη τη δραστηριότητά μας σε οτιδήποτε ξένο, ως εάν να μη μάς αφορά το θέμα, ή, σαν να είμαστε η υπερδύναμη της υφηλίου, αδιαφορούμε, επειδή τέτοια θέματα μπορούμε να τα θεωρούμε ασήμαντα. Το γενικότερο μάλιστα περιβάλλον έχει διαμορφωθεί με τέτοιο τρόπο ώστε, εάν κάποιος μιλά για τα γενικότερα συμφέροντα της πατρίδας μας, να δέχεται επιπλήξεις, αν όχι και επιθέσεις με διάφο ρους αρνητικούς χαρακτηρισμούς. Ο ένας βέβαιος χαρακτηρισμός όσων μιλούν για την Ελλάδα και υπερασπίζονται τα δίκαιά της, είναι πάντα ότι είσαι εθνικιστής. Εμείς, για να μη χαρακτηριστούμε εθνικιστές πάντα υποχωρούμε, όταν οι γείτονές μας Σκοπιανοί και όχι μόνο, αποθρασύνονται και προχωρούν συνεχώς και πιο δυναμικά. Τόσα ανεύθυνα, ανόητα και εγκληματικά φερόμαστε. Φτάσαμε στο σημείο να φοβόμαστε να σηκώσουμε τη σημαία μας, να πούμε ότι είμαστε πατριώ τες, ότι αγαπάμε την πατρίδα μας. Μακάρι να το δεί χναμε και λίγο ότι είμαστε πατριώτες εθνιστές. Θα σώζαμε λίγο την αξιοπρέπειά μας. Όμως, με αυτή την αδιανόητη και υποχωρητική στάση επιτρέψαμε στους γείτονές μας να μας προκαλούν και να μας απειλούν. Ο λαός της χώρας μας είναι πατριώτης και το έχει αποδείξει επανειλημμένα. Δεν επιτρέπει πλέον σε κανέναν να μη δραστηριοποιηθεί και να μην αναλάβει τις πρω τοβουλίες και τις ευθύνες που του ανήκουν.

Μία άλλη αντίληψη είναι ότι αυτό είναι θέμα άλλων, είναι θέμα της κυβέρνησης και ότι αυτή πρέπει να ασχοληθεί. Βεβαίως είναι θέμα της κυβέρνησης να το χειριστεί, αλλά ο πατριωτισμός και η υπεράσπιση των εθνικών μας δικαίων δεν είναι κυβερνητικό θέμα. Η Σκοπιανική κυβέρνηση μήπως δεν είναι πίσω από τις επιδιώξεις των Σκοπιανών; Αυτή δεν είναι που προωθεί την προπαγάνδα τους σε όλο τον κόσμο; Αυτή δεν είναι που εκδίδει και προωθεί χάρτες με τα σύνορα των Σκοπιανών μέχρι τη Θεσσαλία; Ποιος δεν θυμάται τη συμπεριφορά των Σκοπιανών στην Αυστραλία, σε βάρος του Προέδρου της Δημοκρατίας κ, Σαρτζετάκη; Η κυβέρνησή μας, οι Φορείς μας και εμείς ως πολίτες, ας μιμηθούμε τουλάχιστον αυτά που κάνουν οι Σκοπιανοί κυβερνώντες, οι Σκοπιανικοί Φορείς και οι Σκοπιανοί πολίτες. Πιστεύω ότι είναι καιρός να ξυπνήσουμε από το λήθαργο και να βάλουμε σε προτεραιότητα τα σπουδαία και τα σημαντικά τα οποία μάΤ«χφυήΦΤλ10 εγράφη ως αντίδραση σε ένα ερέθισμα, ενός Έλληνα που βλέπει την πατρίδα του να βάλλεται και να προσβάλλεται. Το κείμενο, πιθανότατα, δεν έχει να προσφέρει κάτι σημαντικό στην ιστορική γνώση. Μικρή φιλοδοξία του γράφοντος είναι να βοηθήσει, έστω και ελάχιστα στην αποκατάσταση και στη γνώση της αλήθειας από περισσότερους συμπατριώτες μας. Έχω την ελπίδα όμως, ότι μετά το ερέθισμα αυτό, οι ιστορικοί, οι γλωσσολόγοι, οι φιλόλογοι, οι αρχαιολόγοι και άλλοι ειδήμονες, θα εγερθούν συντόμως και μέσα από τα βιβλία και τη γενικώτερη δράση τους θα αποκαταστήσουν και θα αποδώσουν σαφέστερα την αλήθεια των πραγμάτων, με ακλόνητες αποδείξεις και παραδείγματα μέσα από την ιστορία, την τέχνη και τον πολιτισμό μας. Χρησιμοποιώντας αυτές τις αποδείξεις οι πολιτικοί μας θα μπορέσουν να πείσουν ευκολότερα για τα δίκαιά μας. Οι φίλοι και γείτονές μας Σκοπιανοί, προσπαθούν να γράψουν την ιστορία τους με σφετερισμό του ονόματος της Μακεδονίας, με κλοπή της ιστο ρίας της Ελλάδας και με επίμονη προπαγάνδα. Όσοι στηρίζουν τους Σκοπιανούς στη διαιώνιση αυτού του ψεύδους, κολακεύοντας τη ματαιοδοξία τους, στο όνο μα βεβαίως των συμφερόντων τους, πρέπει να γνωρίζουν ότι αδικούν κατάφωρα την Ελλάδα και ηθελημμένα ή άθελά τους συμμετέχουν στη διαιώνιση ενός ψεύδους. Όμως εμείς οι Έλληνες, που πάντα σώζουμε την Ελλάδα, δεν θα επιτρέψουμε ποτέ να περάσει η Σλάβι κη Σκοπιανική προπαγάνδα και το Σλάβικο Σκοπιανικό ψεύδος. Σύμμαχο έχουμε την ιστορική αλήθεια και το δίκαιο. οι φίλοι και γείτονες Σκοπιανοί ας πάρουν απόφαση, αυτό που ήδη γνωρίζουν. Η Ιστορία από αυτά που έχει καταγράψει, ως αμερόληπτος κριτής, έχει αποφασίσει. Η ετυμηγορία της είναι: Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΕΛΛΑΔΑ

 ΟΙ ΣΚΟΠΙΑΝΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ΟΥΤΕ ΥΠΗΡΞΑΝ ΠΟΤΕ

Ο Λυσίας στο λόγο του "Υπέρ αδυνάτου", αρχίζει το έργο του ως εξής: "Ου πολλού γαρ δέω χάριν έχειν, ω βουλή, τω κατηγόρω, ότι μοι παρεσκεύασε τον αγώνα τουτονί' Δεν απέχω λοιπόν πολύ από του να χρωστώ χάρη στον κατήγορό μου, κύριοι βουλευτές, διότι προετοίμασε για μένα αυτό το δικαστικό αγώνα. Έτσι α κριβώς αισθάνομαι και εγώ. Σχεδόν σάς χρωστώ χάρη, αγαπητοί γείτονες Σκοπιανοί, διότι με το μήνυμα που μάς στείλατε μού δίνετε την ευκαιρία να απαντήσω δι ολίγων σ' αυτό που το μήνυμά σας μεταφέρει. Και εγώ, αφ' ενός μεν θα σάς αποδείξω το αναληθές του ισχυρι σμού σας, ότι δηλαδή οι Σκοπιανοί είστε "Μακεδόνες”, αφ' ετέρου δε θα σάς βοηθήσω να αντιληφθείτε σαφέστερα την αλήθεια, την οποία βεβαίως γνωρίζετε, ότι δηλαδή για να είναι και να ονομάζεται κάποιος Μακεδών πρέπει να είναι Έλληνας• ότι κανείς άλλος εκτός από τους Έλληνες δεν μπορεί να είναι και να ονομάζεται Μακεδών.

Με πολύ μεγάλη έκπληξη λάβαμε το μήνυμά σας της 5ης Ιουλίου 2006. Δεν πίστευα ότι η προκλητικότητά σας θα έφθανε στο σημείο, ώστε να τολμήσετε να αποστείλετε σε Ελληνική δημόσια Υπηρεσία το κείμενο του μηνύματός σας, με το οποίο προωθείτε το βιβλίο το οποίο αποκαλείτε "Μακεδονικό βιβλίο 2006 - Η Μακε δονία για τους Μακεδόνες”, ρωτώντας μας συγχρόνως εάν θα θέλαμε να αναλάβουμε την προώθησή του.

Η μη αντίδραση εκ μέρους Φορέων της Χώρας μας είναι φανερό ότι έχει κάνει εσάς τους Σκοπιανούς να μην ορρωδείτε προ ουδενός. Σάς κάνει ολοένα και πιο επιθετικούς, πιο αδίστακτους. Αν με τις ενέργειές σας αυτές προσβάλλετε την ιστορική αλήθεια, την παγκόσμια Ιστορία και την Ελλάδα, δεν σάς ενδιαφέρει καθόλου. Δεν χρειάζεται να γνωρίζει κανείς τα Σλάβικα Σκοπιανικά σας, Σερβοβουλγαρικά ή Βουλγαροσερβι κά αλλά εν τέλει Σλάβικα, για να καταλάβει το αντικείμενο του θέματος. Μόνο από το γεγονός ότι γράφετε την τρισένδοξη Ελληνική λέξη Μακεδόνες, έστω και αν την αποδίδετε στα Σλάβικα Σκοπιανικά σας, μπορεί κανείς να μεταφράσει τον τίτλο του: "Εμείς οι Μακε δόνες είμαστε Μακεδόνες, δεν είμαστε Φυρομτσίτες Αυτό λέει ο τίτλος του κειμένου σας.

Αυτό το κείμενο είναι εκ προοιμίου απαράδεκτο και αναληθές. Απαράδεκτο, διότι προσβάλλει όλους τους Έλληνες και αναληθές, διότι δεν είστε "Μακεδόνες” Δεν είστε ' 'Μακεδόνες' ' ούτε υπήρξατε ποτέ. Συνεπώς δεν είστε ούτε Φυρομτσίτες. Το να ισχυρίζεστε εσείς οι Σλάβοι, οι Αλβανοί, οι Ρομ, οι Τουρκικής εθνότητας και οι όποιας άλλης εθνότητας και φυλής κάτοικοι της Χώρας σας ότι είστε "Μακεδόνες”, ξεπερνά και την πλέον οργιάζουσα φαντασία και είναι ύβρις προς την αλήθεια. Πρέπει να γνωρίζετε όμως ότι οι Έλληνες θεοί τιμωρούσαν τους υβριστές. Μολονότι είναι εξωπραγματικός και ανιστόρητος ο ισχυρισμός σας, δυστυχώς για εσάς, επιμένετε και δείχνετε ότι μιλάτε σοβαρά. Επειδή λοιπόν μιλάτε σοβαρά, σοβαρά σάς απαντάμε και εμείς. Δεν είστε "Μακεδόνες", γείτονες Σκοπια νοί, ούτε υπήρξατε ποτέ. Εσείς, οι οποίοι κατοικείτε στη χώρα σας, είστε Σλάβοι, είστε Αλβανοί και είστε άτομα άλλων εθνοτήτων, μεταξύ των οποίων και Τουρκικής. Ο ισχυρισμός σας ότι είστε "Μακεδόνες” είναι ανεδαφικός, ανιστόρητος, πρόκληση στη λογική, προπαγάνδα και τερατώδες ψεύδος. Είναι βέβαιο όμως ότι είναι κλοπή και σφετερισμός ενός μεγαλειώδους Ελληνικού ονόματος και κλοπή της Ελληνικής ιστορίας. Όμως η ιστορία ενός λαού δημιουργείται, δεν κλέβεται από άλλους λαούς. Εσείς οι Σκοπιανοί έχετε την όποια ιστορία σας- πολλών ή λιγότερων αιώνων, σημαντική ή

λιγότερο σημαντική, δεν έχει σημασία. Το ση μαντικό για εσάς είναι να την αποδεχτείτε και με αυτή την ιστορία να εισέλθετε στην κοινωνία των εθνών. Όμως με κλοπή και σφετερισμό της Ελληνικής ιστορί ας και του Ελληνικού ονόματος Μακεδονία και με προπαγάνδα, ιστορία δεν γράφεται. Φτάσατε στο ση μείο μάλιστα να έχετε επιθετικές διαθέσεις, επεκτατικές βλέψεις εναντίον της Ελλάδας.

Παλαιό όνειρο των Σλάβων γειτόνων μας Γιουγκοσ λάβων και των Βουλγάρων, ήταν να έχουν πρόσβαση στις Ελληνικές θάλασσες, να ανοίξουν παράθυρο στη θάλασσα, κατά το δόγμα του Μεγάλου Πέτρου της Ρωσίας. Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει πρώτα να θέσουν υπό έλεγχο Ελληνικά εδάφη, δηλαδή τη Μακεδονία και τη Θράκη. Από αυτή την επιβουλή ξεκινούν όλα, αυτή είναι η αλήθεια. Είτε ως Πανσλαβισμός είτε αργότερα ως Κομμουνισμός είτε με το σημερινό καθεστώς, εσείς οι βόρειοι γείτονές μας επιμένετε στην επιβουλή σας. Η ιστορία όμως της Μακεδονίας έχει γραφεί προ πολλού, τότε που εσείς οι Σκοπιανοί δεν βρισκόσασταν στο προσκήνιο της ιστορίας. Εσείς με αυτή την ιστορία της Μακεδονίας και της Ελλάδας, με το γεωγραφικό χώρο, με το λαό, τον πολιτισμό και με το όνομα, δεν έχετε ουδεμία απολύτως σχέση.

Όχι φίλοι και γείτονες Σκοπιανοί, δεν είστε δημιουργοί και μέτοχοι της ιστορίας της Μακεδονίας. Βεβαίως, δεν είστε "Μακεδόνες", ούτε υπήρξατε ποτέ. Είστε Σλάβοι, Σκλαβηνοί, Σκλάβοι, Σθλάβοι, Ασθλάβοι, Σκλαυηνοί, Σκλαβινοί, Σκλαβίνοι, Σθλοβενοί, Σκλαβούνοι, Γιουγκοσλάβοι, όπως σας αναφέρουν όλα τα ιστορικά βιβλία και οι εγκυκλοπαίδειες. Στη γλώσσα σας Γιουγκοσλάβος σημαίνει Σλάβος του Νότου. Γιουγκοσλάβοι είστε και Γιουγκοσλαβία λεγόταν η χώρα σας έως την 8^η Αυγούστου 1944. Την ημερομηνία αυτή στο μοναστήρι Πολυχροτσίνσκυ, μετά από προηγούμενη συμφωνία των Κομμουνιστικών Κομμάτων Γιουγκοσλαβίας και Βουλγαρίας, στη συγκέντρωση Γιουγκοσλάβων Κομμουνιστών και Σνοφιτών, αποφασίστηκε η ανακήρυξη του νέου κράτους της ' Όμόσπονδης Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας", εντός των πλαισίων του Γιουγκοσλαβικού κράτους. Ο Ιωσήφ Τίτο, λοιπόν, απέσπασε ένα μέρος της νότιας Γιουγκοσλαβίας και το ονόμασε "Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας Με όχημα το μεγαλειώδες όνομα της Μακεδονίας ο Τίτο ήθελε να υλοποιήσει το παλαιό όνειρο των Σλάβων σε βάρος της Ελλάδας' την κάθοδο στις Ελληνικές θάλασσες κατακτώντας τη Μακεδονία.

Σλάβος Σκοπιανός είστε και εσείς κύριε Ljupco Mircevski, όπως φαίνεται από το όνομά σας. Άλλοι κάτοικοι της χώρας σας μπορεί να είναι οποιασδήποτε εθνότητος ή φυλής, απόγονοι ίσως, Ιλλυριών (Εγχελείς, Άβροι, Αυταριείς ή Αυταριάτες, Δαρδάνιοι, Δευρίοπες, Ταυλάντιοι, Χελιδόνιοι), Γετών, Τριβαλλών, Μαίδων, Σκυθών, Γραυαίων, αλλά, "Μακεδόνες” δεν είναι. Για να είστε εσείς Μακεδών, πρέπει πρώτα να είστε Έλληνας. Αλλά Μακεδών, Έλληνας δηλαδή, με όνομα Ljupco Mircevski δεν υπήρξε ποτέ, ούτε θα υπάρξει. Ο γεωγράφος και ιστορικός Στράβων πριν 2.000 χρόνια έγραψε: “Λοιπή δ' εστί της Ευρώπης ή τε Μακεδονία και της Θράκης τα συνεχή ταύτη μέχρι Βυζαντίου και η Ελλάς και αι προσεχείς νήσοι. Έστι μεν ουν Ελλάς και η Μακεδονία νυνί μέντοι τη φύσει των τόπων ακολουθούντες και τω σχήματι χωρίς έγνωμεν αυτήν από της άλλης Ελλάδος τάξαι και συνάψαι προς την όμορον αυτή Θράκην μέχρι του στόματος του Ευξείνου και της Προποντίδος". (Γεωγραφικά Στράβωνος Z' 9). Σε σημερινή απόδοση, η οποία δεν διαφέρει σε τίποτε από την αρχική σημαίνει. H Μακεδονία είναι Ελλάδα. E σείς οι Σκοπιανοί πώς μπορείτε να λέγεστε "Μακεδό νες” αφού δεν είστε Έλληνες; οι Σλάβοι πρόγονοί σας, πριν 2.800 χρόνια δεν είχαν έλθει ακόμη στην Ελληνι κή χερσόνησο (τώρα τη λέμε και Βαλκανική χερσόνησο, από την τουρκική λέξη balkan που σημαίνει δασώδης περιοχή. Ο Αίμος στα τουρκικά λέγεται Balkan. Από το όνομα της οροσειράς του Αίμου Balkan, ονομάστηκε κατ' επέκταση, Βαλκανική και η χερσόνησός μας). Οι Σλάβοι πρόγονοί σας, δεν είχαν έλθει στη χερσόνησό μας, ούτε πριν 2.000 χρόνια που το αναφέρει ο γεωγράφος και ιστορικός Στράβων. Έπρεπε να περιμέ νετε αρκετές εκατοντάδες χρόνια ακόμη, 1.270 -1.350 χρόνια περίπου για να έλθετε στην Ελληνική χερσόνησο και να γίνετε γείτονές μας. Εμφανίζεστε στην περιο χή μας, στη χερσόνησό μας, στα μέσα του έκτου (6^0υ) μ.Χ. αιώνα, δηλαδή δεκατέσσερις αιώνες μετά την αρχή της Μακεδονικής δυναστείας, η οποία, βεβαίως, ή ταν Ελληνική δυναστεία. οι Αλβανοί, επίσης, κάτοικοι της χώρας σας, είναι κατ' αρχάς Ιλλυριοί (Εγχελείς, Άβροι, Αυταριείς ή Αυταριάτες, Δαρδάνιοι, Δευρίοπες, Ταυλάντιοι, Χελιδόνιοι), αλλά όχι μόνο Ιλλυριοί. Δεν έχουν ουδεμία σχέση με την Ελλάδα, τη Μακεδονία, το λαό, τη γλώσσα, την ιστορία και τον πολιτισμό μας. Βεβαίως, δεν έχουν ουδεμία σχέση και με τη Σλαβική γλώσσα, το λαό και τον πολιτισμό σας. Είναι γνωστό από την ιστορία ότι οι αρχαίοι Ιλλυριοί επέδραμαν επανειλημμένα εναντίον της Ηπείρου και της Μακεδονίας, αποκρουόμενοι πάντοτε, έως ότου τούς νίκησε ο βασιλιάς μας Φίλιππος Β' το 357 π.Χ. με το στρατηγό του τον Παρμενίωνα και τελικά ο Μέγας Αλέξανδρος, στις μάχες περί το Πήλιον. Μία από τις επτά συζύγους του βασιλιά Φιλίππου Β' ήταν η Αυδάτα-Ευρυδίκη, θυγατέρα ή εγγονή του βασιλιά των Ιλλυριών Βαρδύλιος. Είναι γνωστό, επίσης, ότι όταν ο Μέγας Αλέξανδρος εκστράτευσε στην Ασία, το 334 π.Χ., άφησε ως αντιβασιλέα το στρατηγό Αντίπατρο με εξουσία ” και επί τους Ιλλυριούς ' '

Μετά τα όσα αναφέρθηκαν το συμπέρασμα που προκύπτει είναι: Για να είναι και να ονομάζεται κάποιος Μακεδών, πρέπει να είναι Έλληνας. οι Σκοπιανοί δεν είναι Μακεδόνες ούτε υπήρξαν ποτέ.

 ΙΙ. ΟΙ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΕΛΛΗΝΕΣ

Η ίδια η λέξη Μακεδονία είναι Ελληνική και τίποτε δεν αλλάζει, εάν οι Σκοπιανοί την προφέρουν ως Μακεντόνιγια ' 'MaKeA0HMJa” στη Σλαβική Σκοπιανική γλώσσα τους. Βέβαιο είναι ότι οι Σκοπιανοί δεν γνωρί ζουν τη σημασία και την προέλευση της λέξης Μακεδονία, ή, αν τη γνωρίζουν, τότε γνωρίζουν και την αλήθεια, αλλά την αποσιωπούν. Κατά την παράδοση, λοι πόν, υπό του Ησιόδου ακόμη αναφερομένη και από το Στέφανο το Βυζάντιο η λέξη Μακεδονία προέρχεται από τους Μακεδόνες, απογόνους του Μακεδόνος, υιού του Διός και της Θυΐας (ή Αιθρίας ή Αιθυίας), κόρης του Δευκαλίωνος. Αδελφός του Μακεδόνος ήταν ο Μάγνης και υιοί του ο Άμαθος, ο Βέρης, ο Ατιντάν, ο Πίερος, ο Ευρωπός και ο Ωρωπός. Όλοι οι υιοί του Μακεδόνος φέρονται ως ιδρυτές πόλεων ή ευρύτερων διαμερισμάτων της ίδιας χώρας και ως επώνυμοί των. Άλλη παράδοση θέλει το Μακεδόνα γηγενή αρχαιότατον βασιλιά της Ημαθίας, πρώτης Μακεδονικής περιοχής, λαβούσης έπειτα το όνομά του, το οποιον αργότε ρον επεξετάθη σε ολόκληρη τη χώρα. Κατ' άλλους, ο Μακεδών ή Μάκεδνος ήτο υιός του βασιλιά της Ημαθίας Λυκάονος, υιού του Πελασγού. Το όνομα Μακεδών και Μακηδών έχει σχηματισθεί όπως το Μυρμηδών, με θηλυκό το Μακεδόνισσα. Αυτό αναφέρει ο Στράττις ποιητής της αρχαίας Αττικής κωμωδίας. Από το όνομα Μακεδών σχηματίστηκαν και επίθετα, όπως Μακεδονίς γη (Ηρόδοτος) και γη Μακεδών και Μακε δονίτις και το ρήμα μακεδονίζω (φρονώ τα των Μακε δόνων).

Από την προϊστορική ακόμη περίοδο, Μακεδονία ε λέγετο η χώρα η οποία ευρίσκεται βορείως της Θεσσαλίας. οι κάτοικοί της ήταν Πελασγοί, απόγονοι του μυθικού βασιλιά του Άργους Πελασγού, ο οποίος εβασί λευε "μέχρι Στρυμόνος και ορέων της Δωδώνης και πέραν της Πίνδου, μέχρι της χώρας των Παιόνων (Αισχύλου "Ικέτιδες", 250 κ.ε.). ' 'Του γηγενούς γαρ είμ ' εγώ Παλαίχθονος ίνις Πελασγός, τήσδε γης αρχηγέ της. Εμού δ' άνακτος ευλόγως επώνυμον γένος Πελασγών τήνδε καρπούται χθόνα. Και πάσαν αίαν ης δ' αγνός έρχεται Στρυμών, το προς δύνοντος ηλίου, κρατώ ορίζομαι δε την τε Περραιβών Χθόνα, Πίνδου τε ταπέκεινα, Παιόνων πάλα, όρη τε Δωδωναία, συντέμνει δ όρος υγράς θαλάσσης τώνδε ταπί τάδε κρατώ ' '

Από τα ανωτέρω είναι εμφανές ότι οι Μακεδόνες, οι Έλληνες δηλαδή κάτοικοί της Μακεδονίας, προϋπάρ χουν και δεν προέρχονται από Σλάβους, Αλβανούς, Ρομ και από άλλες εθνότητες και φυλές. οι Μακεδόνες είναι καθαρώς γνητοί Έλληνες, είναι δηλαδή γνήσιοι Έλληνες, αφού κατάγονται από Έλληνες. Ο πρόγονός μας ο Μακεδών, ήταν υιός του Έλληνα θεού Δία και της κόρης του πρώτου ανθρώπου που υπήρξε επί της γης, του Έλληνα Δευκαλίωνος, μετά το μεγάλο κατα κλυσμό, ο οποίος είναι γνωστός με το όνομά του.

Την Ελληνικότητα της Μακεδονίας μαρτυρούν από τους αρχαιοτάτους χρόνους, τα πολυπληθή τοπωνύμια, η γλώσσα του λαού, τα ονόματα των πολιτών, τα καθαρώς Μακεδονικά γλωσσικά ίχνη στη γλώσσα των λοιπών Ελλήνων, οι εκδηλώσεις των Μακεδόνων στον ιδιωτικό και δημόσιο βίο τους, οι οποίες κατά το πλείστον είναι όμοιες με τις εκδηλώσεις των άλλων Ελλήνων, και τα ονόματα των Μακεδόνων βασιλέων. Από του ενάτου (9^0υ) αιώνος π.Χ. και μετά βασίλευσαν οι εξής: (Κάρανος 813-786 π.Χ., Κοίνος, υιός του Καράνου 785-753 π.Χ, Τύριμμος, 753-724 π.Χ, Περδίκκας Α' 723-678 π.Χ., Αργαίος, υιός του Περδίκκου του Α' 678-640 π.Χ., Φίλιππος Α', υιός του Αργαίου 640-602 π.Χ., Αέροπος Α', υιός του Φιλίππου Α', δισέγγονος Περδίκκου του Α' 602-576 π.Χ., Αλκέτας Α', υιός του Αερόπου Α' 576-540 π.Χ., Αμύντας Α', υιός του Αλκέτα Α' 540-498 π.Χ., Αλέξανδρος Α', υιός του Αμύντα Α' 498-454 π.Χ., Αλκέτας B', ο "Χώνης", ο τρίτος υιός του Αλεξάνδρου Α' 454-448 π.Χ., Περδίκκας Β', ο τέταρτος υιός του Αλεξάνδρου του Α' 448-413 π.Χ., Αρ χέλαος Α', ο "σοφός βασιλιάς", υιός του Περδίκκου του Β' 413-399 π.Χ., Ορέστης, ως ανήλικος επετροπεύθη υπό του Βακχιάδου Λυγκιστού Αερόπου του B', υιού του Αρραβαίου 399-396 π.Χ., Αέροπος Β' 396 - 393

π.Χ., Παυσανίας, υιός του Αερόπου Β' και ο Αργαίος, υιός του Αρχελάου συνεβασίλευσαν 393-392 π.Χ., Αμύντας Β', υιός του Φιλίππου, του δεύτερου υιού Αλεξάνδρου του Α', εδολοφονήθη υπό του Δέρδα 393-392 π.Χ., Αμύντας Γ', υιός του Αρριδαίου, εγγονός του Αμύντου του νεωτέρου υιού Αλεξάνδρου του Α' 393/2369/8 π.Χ., Αργαίος, υιός του Περδίκκου του A', Αμύντας Γ', υιός του Αρριδαίου. Αποκαταστάθηκε στον θρόνο 393/2-369/8 π.Χ., Αλέξανδρος Β', ο πρώτος υιός του Αμύντα του Γ' από την Ευρυδίκη. Εδολοφονήθη από τον Πτολεμαίο τον Αλωρίτη 369-368 π.Χ., Πτολε μαίος ο Αλωρίτης. Σφετερίστηκε τον θρόνο από τον Περδίκκα τον Γ', τον οποίο και επετρώπευε 368-365 π.Χ., Περδίκκας Γ', ο δεύτερος υιός του Αμύντα του Γ', από την Ευρυδίκη, 365-359 π.Χ., Αμύντας Δ', υιός του Περδίκκου του Γ', ανήλικος ων επετροπεύετο υπό του θείου του, Φιλίππου του Β' 359 π.Χ., Φίλιππος B ο τρίτος υιός του Αμύντα του Γ', από την Ευρυδίκη, πατέρας του Αλεξάνδρου Γ' του Μεγάλου 359-336 π.Χ., Αλέξανδρος Γ', ο Μέγας, υιός του Φιλίππου του Β' 336-323 π.Χ., Φίλιππος Γ' Αρριδαίος, υιός του ΦΙλίππου του Β' 323 π.Χ., Αλέξανδρος Δ', υιός του ΜεΥάλου Αλεξάνδρου και της Ρωξάνης, Περδίκκας, Αντι βασιλιάς 322 π.Χ. Πείθων, Αντιβασιλιάς 320 π.Χ., Αντίπατρος, Αντιβασιλιάς 320 π.Χ., Πολυσπέρχων, υιός του Σιμμία, Αντιβασιλιάς 319-316 π.Χ., Κάσσανδρος, ο πρεσβύτερος υιός του Αντιπάτρου 316-298 π.Χ., Φίλιππος Δ' 298 π.Χ., Αντίπατρος 298 π.Χ., Αλέξανδρος 298 π.Χ., Δημήτριος A' 295 π.Χ., Πύρρος 287-286 π.Χ., Λυσίμαχος 286-282 π.Χ., Σέλευκος 282 π.Χ., Πτολεμαίος ο Κεραυνός 281 π.Χ., Μελέαγρος 279 π.Χ., Αντίπατρος 278 π.Χ., Αντίγονος Γονατάς 278

π.Χ., Πύρρος 274 π.Χ., Αντίγονος 273-242 π.Χ., Αλέξανδρος, υιός του Πύρρου 267-266 π.Χ., Δημήτριος Β 242 π.Χ., Αντίγονος ο Δόσων 232 π.Χ., Φίλιππος Ε 221 π.Χ., Περσεύς 178-168 π.Χ. Ο τελευταίος βασιλιάς της Μακεδονίας ο Περσεύς, ηττήθηκε από τον Πραίτορα Καικίλιο Μέτελλο στη μάχη της Πύδνας, μεταξύ των ποταμών Αίσονος και Λεύκου και το Μακεδονικό κράτος έγινε Ρωμαϊκή επαρχία.

Επειδή στο κείμενο που μας εστάλη, οι Σκοπιανοί ειρωνεύονται την Ελληνική μυθολογία, πρέπει να πω ότι μέσα από τους μύθους των λαών, έχουν αποδειχθεί στην ιστορία πολύ μεγάλες αλήθειες και πραγματικά γεγονότα. Η ειρωνεία όμως αυτή, πρώτον δεν αποτελεί επιχείρημα για τον ισχυρισμό τους ότι είναι "Μακεδόνες”, αλλά και εμάς τους Έλληνες δεν μας εγγίζει. Σε εμάς τους Έλληνες μας αρέσει η μυθολογία μας. Εμείς τη δημιουργήσαμε και τη μεταλαμπαδεύσαμε και εμάς μας διδάσκει. Όμορφο παραμύθι εθεωρείτο και ο Τρωικός πόλεμος. Ήλθε όμως το 1870 ο αρχαιολόγος Ερρί κος Σλήμαν και με το ανασκαφικό του έργο μάς απέ δειξε ότι η Τροία, την οποία αναφέρει ο Όμηρος ήταν γεγονός, ότι ο Τρωικός πόλεμος ήταν αλήθεια. H Τροία η οποία καταλήφθηκε από τους Αχαιούς Έλληνες πράγματι υπήρξε, δεν ήταν μύθος.

Ας έλθουμε όμως και πάλι στην ιστορική περίοδο. Η Μακεδονία αναφέρεται επίσης και ως Μακεδνία και Μακετία και οι κάτοικοί της ως Μακεδνοί, Μακεδανοί και Μακέται. Το αρχαίο Ελληνικό επίθετο Μακεδνός και Μακεδανός σημαίνει μακρύς, υψηλός. Το πρόθεμα μακ της λέξης Μακεδονία και Μακεδνία, αλλά και το πρόθεμα μηκ, είναι κατ' εξοχήν Ελληνικά και σημαίνουν μακρύς, λεπτός, επιμήκης, υψηλός. Από το πρόθεμα μακ προέρχεται η δωρική λέξη μάκος, από το πρόθεμα μηκ προέρχεται η ιωνική λέξη μήκος. Τα μακρά φωνήεντα άλφα (α) και ήτα (η) εναλλάσσονται στη λέξη αυτή, αλλά η έννοια αμφοτέρων των λέξεων είναι η διάσταση μήκος. Από το πρόθεμα μακ προέρχονται οι λέξεις μάκρος, μακρύς κτλ.

Η λέξη Μακεδονία αναλύεται, όπως αναφέρει ο καθηγητής Γλωσσολογίας και πρύτανης του πανεπιστημίου Αθηνών κ. Μπαμπινιώτης στο σχετικό λήμμα, σε Μακι (μακ-ρός) (+) κεδών/-όνες, το οποίο αποτελεί, πιθανόν, Μακεδονικό τύπο της Ομηρικής λέξης χθων, η οποία σημαίνει γη. Αρχική σημασία του τοπωνυμίου Μακεδονία ήταν η υψηλά, η βόρεια, η μακράν κείμενη χώρα, περιοχή και οι κάτοικοί της Μακεδνοί σήμαινε οι υψηλοί άνθρωποι.

Η καταγωγή των Μακεδόνων είναι Δωρική, είναι δηλαδή Δωρικό φύλο. Αυτό αναφέρεται από τον πατέρα της Ιστορίας Ηρόδοτο (Ι, 56). "το δε Δωρικόν, πολυπλάνητον κάρτα ...επί Δώρου του Έλληνος (οίκειε) την υπό Όσσαν τε και τον Ολυμπο χώρην, καλεομένην δε Ισταιώτιν εκ δε της Ισταιώτιδος ως εξανέστη υπό Καδμείων οίκειε εν Πίνδω Μακεδνόν καλεόμενον Ο Ηρόδοτος επίσης, (Η' 43) τη συνάφεια Μακεδόνων και Δωριέων την προσδιορίζει σαφέστερα, λέγοντας ότι οι Λακεδαιμόνιοι, οι Κορίνθιοι, οι Σικυώνιοι, οι Τροιζήνιοι και οι Επιδαύριοι, στρατεύονταν

"εόντες ούτοι Δωρικόν τε και Μακεδνόν έθνος '

Η λέξη Μακεδνός απαντάται ήδη στον Όμηρο (Ιλιάς, Η' 106). Έχει την έννοια του υψηλόκορμου ανθρώπου.

Όία τε φύλλα Μακεδνής αιγείροιο ". Σημαίνει σαν τα φύλλα της ψηλόκορμης λεύκας. Οι Μακεδόνες ή Μακεδνοί λοιπόν, ηταν υψηλόσωμοι άνθρωποι. Φυλετικά οι Μακεδόνες είναι Δωριείς. Είναι γνωστό ότι οι Δω ριείς είναι ένα από τα Ελληνικά φύλα, όπως οι Ίωνες, οι Αχαιοί και οι Αιολείς.

Όλα αυτά είναι αποδεκτά ιστορικώς και επιστημονικώς. Δεν αναφέρεται τίποτε, το οποίο δεν έχει καταγραφεί από την Ιστορία. Αλήθεια, οι Σλάβοι Σκοπιανοί την περίοδο, στην οποία αναφερόμαστε, πού βρίσκονταν; Γιατί δεν τους αναφέρει κανείς γεωγράφος, ιστορικός ή ποιητής, γιατί δεν τους αναφέρει η Ιστορία; Η απάντηση είναι απλή και σαφής και βεβαίως τη γνωρίζει ο καθένας. Δεν υπήρχαν στην περιοχή μας την περίοδο κατά την οποία η Μακεδονία και οι Μακεδόνες, οι Έλληνες δηλαδή κάτοικοί της, έγραφαν την ιστορία της, δημιουργούσαν τον πολιτισμό της και έκαναν το όνομά της γνωστό στα πέρατα της οικουμένης και τους Μακεδόνες και τους Έλληνες κυρίαρχους της Ασίας. Κυρίαρχους όχι μόνο με τη στρατιωτική δύναμη και επιβολή, αλλά με τον πολιτισμό και με το πνεύμα. Οι Έλληνες του Μεγάλου Αλεξάνδρου διέδωσαν την Ελληνική γλώσσα, τη θρησκεία, τη φιλοσοφία, την επιστήμη, την τέχνη, τη γραμματεία κτλ. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι ο Μέγας Αλέξανδρος αγαπήθηκε και λατρεύτηκε και πέρασε στην ιστορία και στους θρύ λους των λαών τους οποίους κατέκτησε. Το γεγονός ότι οι Σλάβοι γείτονές μας ήλθαν προοδευτικά, μετά από δεκατρείς αιώνες από αυτήν την ένδοξη περίοδο του Ελληνισμού και κατοίκησαν σε περιοχές, όπου είχε εξαπλωθεί το Μακεδονικό κράτος, δεν τους δίνει κανένα δικαίωμα στο όνομα της Μακεδονίας και μέχρι το 1944 δεν το διανοηθήκαν ποτέ, με την ίδια λογική που δεν δίνει κανένα δικαίωμα στο όνομά της, στους Βούλγαρους, τους Σλοβένους, τους Ρουμάνους, τους Πολωνούς, τους Ουκρανούς, τους Αυστριακούς και σε κανέναν άλλον. Όση σχέση μπορούν να έχουν με τη Μακε δονία οι κάτοικοι της Ιαπωνίας, της Νέας Ζηλανδίας ή της Χιλής, άλλη Τόση έχουν και οι Σκοπιανοί. Είναι βέβαιο, όμως, ότι ενώ οι κάτοικοι της Ιαπωνίας, της Νέας Ζηλανδίας και της Χιλής και όλης της υφηλίου, γνωρίζουν, σέβονται και τιμούν την ιστορία, αγαπούν και υποκλίνονται με σεβασμό στη Μακεδονία και σε ολόκληρη την Ελλάδα, οι φίλοι και γείτονες Σκοπιανοί παραποιούν την ιστορία, προκαλούν τους ιστορικούς, επιβουλεύονται τη Μακεδονία και υβρίζουν την Ελλάδα. Αυτή η επεκτατική και επιθετική συμπεριφορά, την οποία επιδεικνύουν, είναι καταδικαστέα και δεν είναι η ενδεικνυόμενη, η αρμόζουσα συμπεριφορά για καλές σχέσεις μεταξύ γειτόνων. Ας γνωρίζουν πολύ καλά όμως, ότι εμείς παραμένουμε Έλληνες.

Ο αρχικός πυρήνας των Μακεδόνων (όπως γράφει ο πατέρας της Ιστορίας Ηρόδοτος, Α' 56), ήταν στην Πίνδο και ανατολικότερα, όπου, επειδη η χώρα ήταν ορεινή, ονομάστηκε Ορεστίς, (από τη λέξη όρος), με πρωτεύουσα το Άργος ή, όπως άλλοι λέγουν, το Άργος Ορεστικό (στη σημερινή Καστοριά). Από εκεί σιγά σι γά απλώθηκαν προς διάφορες κατευθύνσεις και χωρίστηκαν σε πολλές ομάδες. Στη συνέχεια, όσοι Μακεδόνες έμειναν εκεί, ονομάστηκαν Ορέσται, όσοι μετακι νήθηκαν νοτιώτερα Ελιμιώται (στη σημερινή Κοζάνη και Γρεβενά), και όσοι μετακινήθηκαν βορειότερα Λυγκισταί κτλ. (Θουκυδίδης B' 99). Το κοινό όνομα όλων ήταν Μακεδόνες και κανείς δεν το απέβαλε. Σύμφωνα με την παράδοση, από την Άνω Μακεδονία μετακινήθηκε μία ομάδα υπό την ηγεσία της βασιλικής δυναστείας των Αργεαδών, η οποία προηρχετο από τον Ηρακλείδη Τή μενο, βασιλέα του _Άργους της Πελοποννήσου και εγκαταστάθηκε στην πεδινή και ελώδη περιοχή μεταξύ των ποταμών Αλιάκμονος (και ειδικότερα του Κάτω Αλιάκμονος) και Ροιδία (Λουδία), στην οποία και έδωσε το όνομα Ημαθία, από την αμμώδη περιοχή (από τη λέξη άμαθος, η οποία σημαίνει αμμώδης). Το γεγονός έλαβε χώρα το 723 π.Χ. επί του βασιλιά Περδίκκα, ή κατ' άλλους το 813 π.Χ. επί του θεωρούμενου ως πρώτου βασιλιά της Μακεδονίας Καρά-

VOl).

Κατά τον Ηρόδοτο (Η' 137, 138), ιδρυτές του Μακεδονικού κράτους ήσαν ο Γαυάνης, ο Αέροπος και ο Περδίκκας, υιοί του Ηρακλείδη Τη μένου, οι οποίοι διωκόμενοι εσώθησαν στην αντίπερα όχθη ενός ποτα μού. Η βασιλική δυναστεία των Μακεδόνων καυχιόταν ότι καταγόταν από τον ημίθεο Έλληνα ήρωα Ηρακλή, υιό του πατέρα των θεών Δία και αυτό τής έδινε πανελλήνιο κύρος. Είναι βέβαιο ότι ο Ηρακλής ο γενάρχης των Μακεδόνων είναι Έλλην, όπως και ο Γαυάνης, ο Αέροπος και ο Περδίκκας. Στα μέσα του πέμπτου (5 ^0υ) π.Χ. αιώνα η Μακεδονία ήταν μεγάλη και πολυπληθής χώρα. Ο ιστορικός Θουκυδίδης (B 99-100) περιγράφει το βασίλειο της Μακεδονίας, μετά το θάνατο του βασιλιά Αλεξάνδρου Α', όταν βασίλευε ο Περδίκκας B (περίπου 454-413 π.Χ.) και ο βασιλιάς των Θρακών Σιτάλκης ετοιμαζόταν να εισβάλει στη Μακεδονία. ' Ό στρατός συγκεντρωνόταν στη Δόβηρο και ετοιμαζόταν να κατέβει από τα υψώματα στην Κάτω Μακεδονία, όπου βασίλευε ο Περδίκκας. Μακεδόνες είναι και οι Λυγκιστές και οι Ελιμιώτες και άλλα φύλα στην Ανω

 Μακεδονία που είναι σύμμαχοι και υπήκοοι των Κάτω Μακεδόνων, έχουν όμως καθένα το βασιλιά τους.

'Των γαρ Μακεδόνων εισί και Λυγκησται' και Ελιμιώται και άλλα έθνη επάνωθεν, ά ζύμμαχα μεν εστι τούτοις και υπήκοα, βασιλείας δε έχει καθ' εαυτά Αυτά τα άλλα φύλα (άλλα έθνη), τα οποία είναι Μακεδονικά, ' 'επά νωθεν", δηλαδή στην Άνω Μακεδονία, φαίνονται από τις επαρχίες της Μακεδονίας, οι οποίες αναφέρονται κατωτέρω στη Γεωγραφία της Μακεδονίας. Είναι δη λαδή οι Πελαγόνες και οι Ορέσται Μακεδόνες, για τους οποίους ο Πολύβιος (ΙΤ 30) αναφέρει "Μακεδόνων οι Ορέσται”. Ο Στράβων (Θ' Ι Ι) αναφέρει.' "Δια γαρ την επιφάνειάν τε και επικράτειαν των Θετταλών και Μακεδόνων οι πλησιάζοντες μάλιστα αυτοίς των Ηπειρωτών οι μεν εκόντες οι δε άκοντες μερη καθίσταντο Θετταλών ή Μακεδόνων καθάπερ Αθαμάνες και Αίθικες και Τάλαρες Θεττσλών, Ορέσται δε και Πελαγόνες και Ελιμιώται Μακεδόνων”. Ο ιστορικός Θουκυδίδης (Β' 99-100) συνεχίζει: Τη σημερινή παραθαλάσσια Μακεδονία την κατέκτησαν και έγιναν βασιλείς της οι Τημενίδες, πρόγονοι του Αλεξάνδρου πατέρα του Περδίκκα, που αρχικά κατάγονταν από το Άργος. Αυτοί πολέμησαν και έδιωξαν από την Πιερία τους Πίερες, που πήγαν και κατοίκησαν πέρα από το Στρυμόνα τη Φάγρητα και άλλα μέρη στους πρόποδες του Παγγαίου. Και σήμερα ακόμη η παραλιακή περιοχή στους πρόποδες του Παγγαίου ονομάζεται Πιερική κοιλάδα. Έδιωξαν από τη Βοττιαία και τους Βοττιαίους που σήμερα συνορεύουν με τους Χαλκιδείς.. .. του Αξιού φθάνει έως την Πέλλα και τη θάλασσα. Κατέκτησαν και τη λεγόμενη Μυγδονία, που βρίσκεται πέρα από τον Αξιό και φθάνει έως το Στρυμόνα. . . .. Έδιωξαν από την Αλμωπία τους Άλμωπες και από τη λεγόμενη σήμερα Εορδία (Εορδαία) τους Εορδούς . .εγκαταστάθηκαν γύρω από τη Φύσκα. οι Μακεδόνες αυτοί νίκησαν και άλλα φύλα και τους πήραν τα μέρη που εξουσιάζουν έως σήμερα, όπως τον Ανθεμούντα, την Κρηστωνία, τη Βισαλτία και μεγάλο μέρος της καθαυτό Μακεδονίας. Όλη αυτή η χώρα ονομάζεται Μακεδονία και βασιλέας της είναι ο Περδίκκας, υιός του Αλεξάνδρου όταν ο Σιτάλκης έκανε εισβολή". Το κείμενο του Θουκυδίδη έχει ως εξής:

.. ανέστησαν μάχη εκ μεν Πιερίας Πίερας, εκ δε της Βοττιαίας καλουμένης Βοττιαίους . ...της δε Παιονίας παρά τον Αξιόν ποταμόν στενήν τινα καθήκουσαν άνωθεν μέχρι Πέλλης και θαλάσσης εκτήσαντο, και πέραν Αξιού μέχρι Στρυμόνος την Μυγδονίαν Ηδώνας εξελάσαντες νέμονται. Ανέστησαν δε και .....Εόρδους, ων οι μεν πολλοί εφθάρησαν, βραχύ δε τι αυτών περί Φύσκαν κατώκηται, και εξ Αλμωπίας Αλμώπας. Εκράτησαν δε και των άλλων εθνών οι Μακεδόνες ούτοι, ά και νυν έτι έχουσι τον τε Ανθεμούντα και Γρηστωνίαν και Βισαλτίαν και Μακεδόνων αυτών πολλήν. Το δε ζύμπαν Μακεδονία καλείται οι πρώτες ιστορικές πληροφορίες περί Μακεδονίας παρέχονται από τον Όμηρο, ο οποίος στην "Ιλιάδα” (Β, 848-850, και Π, 287-292) αναφέρει τα ονόματα διαφόρων Πελασγικών φύλων μαζί με ποικίλες τοπογραφικές πληροφορίες. Κατά τον Όμηρο, οι Παίονες, κάτοικοι της κοιλάδας του Αξιού, μετέσχον του Τρωικού πολέμου υπό τον Πυραίχμην:

Άυτάρ Πυραίχμης ήγε Παίονας αγκυλότοξους, τηλόθεν εξ Αμυδώνος, απ' Αξιού ευρύ ρέοντος,

Αξιού, ου κάλλιστον ύδωρ επικίδναται (λίαν

"Ιλιάς B, 848-850”

' 'Μετά ο Πυραίχμης ήγε τους αγκυλότοξους Παίο νας, μακριά από την Αμυδώνα, από τον ευρύρροο Αξιό, τον Αξιό, του οποίου το κάλλιστον ύδωρ σκορπίζεται στη γη.

Η Ελληνική γλώσσα, ως γνωστόν, γονιμοποίησε και εμπλούτισε όλες τις γλώσσες. Από την Ελληνική Ομη ρική λέξη αυτάρ που σημαίνει μετά, (πρώτη λέξη του στίχου 848), προέρχεται η Αγγλική λέξη after. Ο ποταμός της χώρας των Παιόνων, ήδη από τον Όμηρο, λέγεται με την Ελληνική λέξη Αξιός, όχι με τη Σλάβικη λέξη ΒαΡμαΡ Βαρνταρ.

-και βάλε Πυραίχμην, ος Παίονας ιπποκορυστάς ήγαγεν εξ Αμυδώνος απ Αξιού ευρύ ρέοντος τόν βάλε δεξιόν ώμον • ο δ ' ύπτιος εν κονίησι κάππεσεν οιμώξας, έταροι δε μιν αμφι' φόβηθεν Παίονες ' εν γαρ Πάτροκλος φόβον ήκεν άπασιν

Ηγεμόνα κτείνας, ός αριστεύεσκε μάχεσθαι. ' Ίλιάς Π, 287-292”.

...και χτύπησε τον Πυραίχμην, που τους ιππομά-

_χους Παίονας, ήγαγεν από την Αμυδώνα, από τον ευρύρροο Αξιό τον χτύπησε στον δεξιό ώμο- και αυτός ύπτιος στις σκόνες κατέπεσε οιμώξας, οι δε εταίροι του οι Παίο νες σκορπίσαν

γιατί ο Πάτροκλος σε όλους έφερε τον φόβο σκοτώνοντας τον ηγεμόνα, που στη μάχη αρίστευε. ' '

Για τη Μακεδονία και τους Μακεδόνες λέει το εξής ο πρέσβυς των Ακαρνάνων Λυκίσκος αγορεύων ενώπιον των Σπαρτιατών, όπως μάς το παραδίδει ο Πολύβιος. "τίνος και πηλίκης δει τιμής αξιούσθαι τους Μακεδόνας, οι τον πλείω του βίου χρόνον ου παύονται διαγωνιζόμενοι προς τους βαρβάρους υπέρ της των Ελλήνων ασφαλείας; Οτι γαρ αεί ποτ' αν εν μεγάλοις ήν κινδύνοις τα κατά τους Έλληνας, ει μη Μακεδόνας είχομεν πρόφραγμα και τας των παρά τούτοις βασιλέων φιλοτιμίας, τις ου γιγνώσκει”; (Πολύβιος Θ' 35. 2-4). Είναι σαφές υπέρ ποίων πολεμούσαν οι Μακεδόνες και εναντίον ποίων. Επειδή όμως αυτά είναι μεν Ελληνικά, αλλά είναι αρχαία Ελληνικά, θα το μεταφράσω, αν και δεν νομίζω ότι χρειάζεται, διότι είναι γνωστό. Ο πρέσβυς των Ακαρνάνων Λυκίσκος λοιπόν, λέει πολύ καθαρά στους Σπαρτιάτες, ότι οι Μακεδόνες πολεμούν τον περισσότερο χρόνο της ζωής τους υπέρ των Ελλήνων και ένεκα τούτου αξίζουν οποιασδήποτε τιμής, τόσο μεγάλης, που αναρωτιέται ποια πρέπει να είναι αυτή η τιμή, η οποία θα πρέπει να αποδοθεί στους Μακεδόνες από τους λοιπούς Έλληνες, διότι η Μακεδονία είναι το πρόφραγμα έναντι των βαρβάρων, ο προμαχών της Ελλάδας. Γνωρίζει κανείς κάποιον, ο οποίος το μεγαλύτερο χρόνο της ζωής του να πολεμάει για την ασφάλεια και την ακεραιότητα μίας άλλης χώρας και όχι της χώρας του; Πολεμούν λοιπόν οι Μακεδόνες υπέρ των Ελλήνων, διότι είναι Έλληνες. Σημασία όμως έχει και το γεγονός εναντίον ποίων πολεμούν οι Μακεδόνες. Λοιπόν, καθαρότερα, σαφέστερα, εναργέστερα, από όσο το λέει ο πρέσβυς των Ακαρνάνων Λυκίσκος προς τους Σπαρτιάτες, δεν γίνεται. Οι Μακεδόνες πολεμούν εναντίον των βαρβάρων. Συνεπώς οι Μακεδόνες δεν συμπεριλαμβάνονται στους βαρβάρους εφ' όσον τους πολεμούν. οι Έλληνες στην αρχαιότητα θεωρούσαν βαρβάρους όλους εκείνους οι οποίοι δεν ήταν Έλληνες, με την έννοια ότι δεν συμμετείχαν στην Ελληνική παι δεία και τον Ελληνικό πολιτισμό. Η λέξη βάρβαρος δεν είχε σχέση με το έθνος στο οποίο ανήκε κάποιος, παρά μόνο με την παιδεία του. Επειδή υπήρχε πολύ μεγάλη διαφορά στο πολιτιστικό επίπεδο μεταξύ των Ελλήνων και των άλλων λαών, οι Έλληνες διετύπωσαν αυτή τη διαφορά εγωιστικά και εγωκεντρικά, ως εξής: "Πας μη Έλλην βάρβαρος”. Όποιος δεν είναι Έλληνας είναι βάρβαρος. Πολύ απλά αυτό σημαίνει ότι οι Μακεδόνες, οι οποίοι πολεμούν τους απολίτιστους βαρβάρους είναι Έλληνες. Είναι τόσο αυτονόητο, σαφές, αυτόδηλο, πασίδηλο, είναι τόσο αυταπόδεικτο, ότι οι Μακεδόνες είναι Έλληνες, όσο ότι ο ήλιος ανατέλλει και δύει Κάθε ημέρα. Ο πρέσβυς Λυκίσκος διαφοροποιεί τους Μακεδόνες από τους βαρβάρους και νιώθει την ανάγκη να απονεμηθεί το δίκαιο και να τιμηθούν οι Μακεδόνες, επειδή είναι οι πρόμαχοι των Ελλήνων.

Την περίοδο στην οποία αναφερόμαστε οι λέξεις Ελλάς και Έλληνες ήταν συνώνυμα χώρας ευνομούμενης, εξημερωμένης, πολιτισμένης, ανθρώπων ευνομούμε νων, πολιτισμένων, ελεύθερων, σε αντίθεση με τη λέξη βάρβαροι. Οι λέξεις αυτές δεν είχαν εθνολογική έννοια. Ο Περικλής αναφερόμενος στους νόμους και στο πολί τευμα της πόλης των Αθηνών, αναφέρει στον "Επιτά φιο” λόγο του: "Χρώμεθα γαρ πολιτεία ου ζηλούση τους των πέλας νόμοι)ς, παράδειγμα δε μάλλον αυτοί όντες τισίν ή μιμούμενοι ετέρους. Και όνομα μεν δια το μη ες ολίγους αλλ ' ες πλείονας οικείν δημοκρατία κέκληται. Μέτεστι δε κατά μεν τους νόμους προς τα ίδια διάφορα πάσι το ίσον, κατά δε την αξίωσιν, ως έκαστος έν τω ευδοκιμεί, ουκ από μέρους το πλέον ες τα κοινά ή απ αρετής προτιμάται, ουδ ' αυ κατά πενίαν, έχων γε τι αγα θόν δράσαι την πόλιν, αξιώματος αφανεία κεκώλυται (Περ. Επιτ„ 37). Διότι έχουμε πολίτευμα, το οποίο δεν επιζητεί να αντιγράφει τους νόμους των πλησίον μας, αλλά εμείς μάλλον αποτελούμε παράδειγμα σε μερικούς, παρά μιμούστε άλλους. Και καλείται μεν (το πολίτευμά μας) δημοκρατία, επειδή η εξουσία δεν βρίσκεται στα χέρια των ολίγων, αλλά των πολλών. Αλλά μέσω των νόμων εξασφαλίζεται σε όλους ισότητα δικαιοσύνης για τα ιδιωτικά τους συμφέροντα, ενώ υπό την άποψη της κοινής εκτιμήσεως,

έκαστος πολίτης προτιμάται στα δημόσια αξιώματα, όχι διότι ανήκει σε ορισμένη κοινωνική τάξη, αλλά για την προσωπική του αξία, εφ' όσον διακρίνεται σε κάποιο κλάδο. Ούτε, εξ άλλου, εκείνος που είναι πτωχός, μπορεί όμως να προσφέρει υπηρεσίες στην πόλη, βρίσκει εμπόδιο σε αυτό, ένεκα της κοινωνικής του αφανείας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτό το οποίο λέγει περί των νόμων ο Περικλής, ότι δηλαδή εξασφαλίζεται σε όλους τους Αθηναίους ισότητα δικαιοσύνης, είναι αντίστοιχο με αυτό που λέει ο Μέγας Αλέξανδρος στο λόγο του προς τους στρατιώτες του στον Ύφαση ποταμό όταν λέγει ότι ο πατέρας του ο Φίλιππος Β', ' 'και νόμοις και ήθεσι χρηστοίς εκόσμησε σάς διοίκησε με νόμους και με ωφέλιμες διατάξεις.

Ο Αθηναίος ρήτορας Ισοκράτης αναφέρει σχετικά: 'Τοσούτον δ' απολέλοιπε,ν η πόλις ημών περί το φρο-

νείν και λέγειν τους άλλους ανθρώπους, ώσ()' οι ταύτης μαθηταί των άλλων διδάσκαλοι γεγόνασι, και το των Ελλήνων όνομα πεποίηκε μηκέτι του γένους αλλά της διανοίας δοκείν είναι, και μάλλον Έλληνας καλείσθαι τους της παιδεύσεως της ημετέρας ή τους της κοινής φύ σεως μετέχοντας”. (Πανηγυρικός ΙΓ' 50). "Τόσο πολύ υπερέχουν οι κάτοικοι της πόλης μας (έναντι των άλ λων λαών) ως προς την φιλοσοφία και τον έντεχνο λόγο, ώστε οι μαθητές μας έχουν γίνει δάσκαλοι των άλλων, και κατορθώσαμε ώστε το όνομα Έλληνας να μη φανερώνει εκείνον που έχει την ίδια καταγωγή, αλλά εκείνον που έχει καλλιεργημένο πνεύμα και να ονομάζονται Έλληνες όχι όσοι ανηκουν στο ίδιο έθνος αλλά όσοι λαμβάνουν την ίδια εκπαίδευση με εμάς”

Η διαφοροποίηση αυτη των ανθρώπων και των κρα τών, με βάση την ανάπτυξη και τον πολιτισμό, άλλαξε σε μεταγενέστερα χρόνια, την περίοδο κυρίως της ανά μιξης των Ρωμαίων στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας και ως κριτήριο εθνικού χαρακτηριστικού ελήφθη η γλώσσα. Όμως οι καθιερωθείσες εκφράσεις και χρήσεις δεν ηδύναντο να απαλειφθούν.

Ο Περικλής στον "Επιτάφιο” αναφέρει τη διάκριση των Ελλήνων με τους άλλους λαούς ως Έλληνες και βαρβάρους. "...ων εγώ τα μεν κατά πολέμους έργα, οίς έκαστα εκτήθη, ή ει τι αυτοί ή οι πατέρες ημών βάρβαρον ή Έλληνα πολέμιον επιόντα προθύμως ημυνάμεθα, μακρηγορείν εν ειδόσιν ου βουλόμε,νος, εάσω (Θουκ. Περικ. Επιτ., 36). "Εν τούτοις, δεν θα μιλήσω, ούτε περί των πολεμικών κατορθωμάτων, με τα οποία οι διάφορες κτήσεις μας αποκτήθηκαν, ούτε περί της δραστηριότητας, με την οποία εμείς οι ίδιοι η οι πατέ ρες μας αποκρούσαμε τις επιθέσεις εχθρών, βαρβάρων ή Ελλήνων, διότι δεν επιθυμώ να μακρηγορήσω μεταξύ ανθρώπων, οι οποίοι όλα αυτά τα γνωρίζουν” .

Την ίδια διάκριση (βάρβαροι) κάνει και τον ίδιο χαρακτηρισμό δίνει ο Μέγας Αλέξανδρος στο λόγο τον οποίο εκφώνησε στον Ύφαση ποταμό, όταν απευθύνθηκε προς τους στρατιώτες του, προκειμένου να τούς πείσει να συνεχίσουν την εκστρατεία σε όλη την Ινδία, έως ότου φθάσουν στην ανατολική θάλασσα. '"Η δέδιτε μη δέξωνται υμάς έτι άλλοι βάρβαροι επιόντας; ων γε οι μεν προσχωρούσιν εκόντες η δη τοις ξυμμάχοις τε και τοις εκούσι προσχωρήσασι προστίθεται ' (ΑλεξΑνάβ. E' 25.6). '"H φοβάστε μήπως αντισταθούν σε εσάς και άλλοι βάρβαροι, όταν επιτεθείτε κατ' αυτών; Αφού μάλιστα άλλοι μεν εξ αυτών υποτάσσονται με τη θέλησή τους . . . η οποία παραχωρείται στους συμμάχους και σε εκείνους που προσεχώρησαν σε ημάς αυτοπροαίρετα”

Τον ίδιο χαρακτηρισμό, δηλαδή βάρβαροι, για τους γείτονες των Μακεδόνων, δίνει ο Μέγας Αλέξανδρος στην πόλη 'Ωπιδα, το 324 π.Χ., όταν απευθύνεται προς τους στρατιώτες του. "Και πρώτα γε από Φιλίππου του πατρός, ήπερ και εικός, του λόγου άρξομαι.

. αξιομάχους καταστήσας τοις προσχώροις των βαρβάρων.. πόλεών τε οικήτορας απέφηνε και νόμοις και ήθεσι χρηστοίς εκόσμησε”. (Αλεξ. Ανάβ. Z' 9.2). Και πρώτα βέβαια θα αρχίσω το λόγο μου, όπως άλλως τε είναι φυσικό, από τον πατέρα μου το Φίλιππο.. ..σάς κατέστησε ικανούς να πολεμάτε τους βαρβάρους γείτονές σας.. ..σάς κατέστησε κατοίκους πόλεων και σάς διοίκησε με νόμους και με ωφέλιμες διατάξεις”

Από το ανωτέρω κείμενο, εκτός της διαφοροποίησης των Ελλήνων με τους άλλους λαούς, προκύπτει ότι στη Μακεδονία ο θεσμός της βασιλείας δεν υπήρχε με τη μορφή που υπήρχε στους Πέρσες π.χ. με την ελέω θεού παμβασιλεία. οι Μακεδόνες κυβερνώνταν σύμφωνα με τους νόμους.

Αυτό το οποίο λέει περί βαρβάρων ο Μέγας Αλέξανδρος, το έλεγαν και οι λοιποί Έλληνες. Ο ίδιος ο Μέγας Αλέξανδρος λέει ότι οι Μακεδόνες, την εποχή του πατέρα του, βασιλιά Φιλίππου B', κατέστησαν ικανοί να πολεμούν τους βαρβάρους γείτονές τους. Έτσι αποκα λούσαν οι Έλληνες τους μη Έλληνες. Τι να κάνουμε, έτσι ήταν, έτσι ελέχθη και έτσι καταγράφηκε από την Ιστορία.

Ο Αθηναίος ρήτορας Ισοκράτης, βλέποντας την κατάντια των Ελλήνων και τους συνεχείς αδελφοκτόνους πολέμους, συνηθέστατα με Περσικά χρήματα, απευθυνόμενος στον παμμέγιστο βασιλιά Φίλιππο Β' (και επί του επιθέτου αυτού η Ιστορία δε δέχεται αντίρρηση) τού γράφει: . Μέλλω γάρ σοι συμβουλεύειν προστή ναι της τε των Ελλήνων ομονοίας και της επί τους βαρβάρους στρατείας”. (Ισοκράτης, Φίλιππος ΣΤ' 16). Εί ναι απολύτως σαφές αυτό το οποίο γράφει προς το βασιλιά Φίλιππο Β', ο εμφορούμενος από πανελλήνιες Ιδέες Ισοκράτης, σε αντίθεση με το μεγάλο ρήτορα, αλλά μικρό στα οράματα τοπικιστή Αθηναίο και α διάλλακτο αντιφιλιππικό Δημοσθένη, αλλά, όχι πανελλήνιο άνδρα, ή τους ανδρειότατους και περήφανους, αλλά εγωιστές Σπαρτιάτες. 'Πρόκειται να σε συμβου λεύσω, τού γράφει, να τεθείς επικεφαλής της προσπάθειας για την ομόνοια μεταξύ των Ελλήνων, αλλά και επικεφαλής της εκστρατείας εναντίον των βαρβάρων (εννοεί των Περσών)". Είναι δυνατόν να έγραφε ο Α θηναίος ρήτορας Ισοκράτης σε κάποιο μη Έλληνα να τεθεί επικεφαλης της προσπάθειας για την ομόνοια μεταξύ των Ελλήνων, αλλά και επικεφαλής της εκ στρατείας εναντίον των Περσών; Θα αναγνώριζε ο Ι σοκράτης κάποιο μη Έλληνα ως αρχηγό των Ελλήνων; Θα ήταν ανόητο να προτείνει ο Ισοκράτης να τεθούν επικεφαλής των Ελλήνων αλλόφυλοι για να εκστρατεύσουν και να αντιπαρατεθούν με άλλους αλλόφυ λους, όπως οι Πέρσες. Ο Ισοκράτης είχε απευθύνει ανάλογου περιεχομένου εκκλήσεις για τη σωτηρίαώλων των Ελλήνων και προς το Σπαρτιάτη Αγησίλαο, το Διονύσιο των Συρακουσών το 369/8 π.Χ. ' 'διότι ήταν ο πρώτος της φυλής και κατείχε τη μεγαλύτερη δύναμη προς τον τύραννο των Φερών Αλέξανδρο και προς το νεαρό Σπαρτιάτη βασιλιά Αρχίδαμο, το 356 π.Χ. την περίοδο της κορύφωσης του Συμμαχικού πολέμου. Όλοι αυτοί βεβαίως προς τους οποίους απευθυνόταν ήταν Έλληνες.

Ο Ισοκράτης προκειμένου να πείσει το βασιλιά Φίλιππο, όπως εκστρατεύσει κατά της Ασίας τού λέει.

'Πρώτον είσαι Έλλην και Ηρακλείδης- δεύτερον, ισχυρός ως ουδείς ποτέ των άλλων Ελλήνων • τρίτον οφείλεις να ευεργετήσεις την Ελλάδα, διότι είσαι γνήσιος ταύτης υιός • τέταρτον, άπασα η δύναμη της Ασίας δεν δύναται να εναντίον της Ελληνικής αρετής... ..Πέμπτον, οφείλεις να κατασταθείς δια της δόξης αθάνατος' ουδέν δε έστιν ενδοξότερον του πολέμου του προς τους βαρβά ρους

Το πρώτο επιχείρημα το οποίο λέει ο Ισοκράτης προς το Μακεδόνα βασιλιά Φίλιππο Β', είναι ότι είναι Έλ ληνας. Το δεύτερο επιχείρημα είναι ότι ουδείς άλλος των άλλων Ελλήνων είναι τόσο ισχυρός όσο αυτός, ο Φίλιππος. Συνεπώς, πάλιν ο Ισοκράτης λέει στο Φίλιπ πο ότι είναι Έλληνας, περιλαμβάνει το βασιλιά των Μακεδόνων και τους Μακεδόνες στους Έλληνες. Το τρίτο επιχείρημα του Ισοκράτη προς το Φίλιππο επαναλαμβάνει το γεγονός ότι είναι Έλληνας, αλλά επιτείνει την Ελληνικότητα του Φιλίππου και των Μακεδόνων, λέγοντας ότι είναι γνήσιος υιός της Ελλάδας.

Μετά και από αυτά που αναφέρει ο Ισοκράτης, ποιος μπορεί να είναι αυτός και με ποιο λογικό επιχείρημα, ότι οι Μακεδόνες είναι κάτι διαφορετικό από τους άλλους Έλληνες;

Οι Μακεδόνες λοιπόν όχι μόνο είναι γνήσιοι Έλλη νες, αλλά αναγνωρίζονται ως οι μόνοι ικανοί να κάνουν τους λοιπούς και σπαρασσόμενους από εμφύλιες συγκρούσεις Έλληνες να ομονοήσουν και όλοι μαζί υπό την αρχηγία του βασιλιά Φιλίππου B ", να εκστρατεύσουν εναντίον των Περσών. Ως γνωστόν, οι γενναιότα τοι, ανδρειότατοι, αλλά εγωιστές Σπαρτιάτες, όταν ετέ θη το θέμα της ηγεσίας για την εκστρατεία εναντίον των Περσών, στο συνέδριο του "Κοινού των Ελλή νων” στην Κόρινθο, ήθελαν αυτοί να έχουν την αρχη γία. Δεν ήθελαν να την παραχωρήσουν στο Μέγα Αλέξανδρο, όταν όλοι οι λοιποί Έλληνες αναγνώρισαν τον Αλέξανδρο ως στρατηγό αυτοκράτορα και πολλοί πολιτικοί άνδρες και φιλόσοφοι του εξέφραζαν τα συγχαρητήριά τους.

Ο Πλούταρχος αναφέρει σχετικά: "Εις δε τον lσθμόν των Ελλήνων συλλεγέντων και ψηφισαμένων επί Πέρσας

μετ' Αλεξάνδρου στρατεύειν, ηγεμών ανηγορεύ θη. Πολλών δε και πολιτικών ανδρών και φιλοσόφων απηντηκότων αυτώ και συνηδομένων, ήλπιζε και Διογένην τον Σινωπέα ταυτό ποιήσειν, διατρίβοντα περι' Κόρινθον (Παράλ. βίοι, 14), Ο Αρριανός αναφερόμενος στα σχετικά με την αρχηγία λέει για τους Σπαρτιάτες:

.Λακεδαιμονίους δε αποκρίνασθαι μη είναι σφίσι πάτριον ακολουθείν άλλους, αλλ ' αυτούς άλλων εξηγείσθε". (Αλεξ. Ανάβ. Α' 1.2). "οι Λακεδαιμόνιοι δε α ποκρίθηκαν ότι δεν είναι σ' αυτούς πατροπαράδοτο να ακολουθούν άλλους, αλλά αυτοί να ηγούνται άλλων' ' Δυστυχώς δεν έβλεπαν ότι είχε παρέλθει η περίοδος κατά την οποία η μεγάλη Σπάρτη μπορούσε να ηγείται της Ελλάδας, όπως είχε παρέλθει και η δυνατότητα της θαλασσοκράτειρας Αθήνας ή και των Θηβών επί Πελοπίδα και Επαμεινώνδα. Ένα άλλο Ελληνικό φύλο, Δωρικό, συγγενές των Σπαρτιατών, οι Μακεδόνες, είχε έλθει στο προσκήνιο, το οποίο πλήρες ορμής και ζωτικότητας, με ενωμένους τους Έλληνες, επέπρωτο να κυριαρχήσει και να διαμορφώσει την πορεία των πραγμάτων στον Ελληνικό χώρο και όχι μόνο. Πριν από το Μέγα Αλέξανδρο, οι αντιπρόσωποι όλων των Ελλή νων, πάλι στην Κόρινθο, είχαν αναγνωρίσει τον πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου βασιλιά Φίλιππο B', ως στρατηγό αυτοκράτορα για την εκστρατεία εναντίον των Περσών.

Ο Αρριανός, επίσης, αναφερόμενος στο Μέγα Αλέξανδρο και στους λόγους, οι οποίοι τον ώθησαν να γράψει την ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αναφέρει: "...αλλ' ουκ έστιν όστις άλλος είς ανήρ τοσαύτα ή τηλικαύτα έργα κατά πλήθος ή μέγεθος εν Έλλησιν ή βαρβάροις απεδείξατο. Ένθεν και αυτός ορμηθήναι φημι' ες τήνδε την ξυγγραφήν, ουκ απαξιώσας εμαυτόν φανερά καταστήσειν ες ανθρώπους τα Αλεξάνδρου έργα (Α λεξ. Ανάβ. Α' 12.4). "...διότι δεν υπάρχει άλλος άν θρωπος, ο οποίος να έχει πράξει τόσα πολλά ή τόσο τόσο σημαντικά κατορθώματα κατά το πλήθος ή το μέ γεθος, από όλους τους Έλληνες ή από τους βαρβάρους. Για αυτό το λόγο και εγώ ομολογώ ότι παρακινήθηκα σ' αυτή τη συγγραφή, διότι δεν εθεώρησα τον εαυτό μου τόσο ανάξιο για να καταστήσω γνωστά στους αν θρώπους τα κατορθώματα του Αλεξάνδρου” Είναι απολύτως σαφές ότι ο Αρριανός κατατάσσει το Μέγα Αλέξανδρο και τους Μακεδόνες στους Έλληνες και όχι στους βαρβάρους.

Ο Αρριανός στο έργο του την "Ανάβαση του Αλε ξάνδρου ” δεν αναφέρει τίποτε για Σλάβους, Σκοπια νούς ή άλλους, ούτε ο Κόϊντος Κούρτιος, ούτε ο Πλούταρχος, ούτε ο Πτολεμαίος ο υιός του _Λάγου, ούτε ο Αριστόβουλος ο υιός του Αριστοβούλου, ούτε ο Αρι στοτέλης, ούτε ο Ανάξαρχος, ούτε κανείς. Δεν αναφέρουν τίποτε και άλλοι, οι οποίοι έγραψαν περί του Με Υάλου Αλεξάνδρου. Π.χ. δεν αναφέρουν τίποτε αυτοί οι οποίοι κατέγραφαν ή εξέδιδαν τις βασίλειες εφημερίδες (ημερολόγια), ούτε ο Νέαρχος (ο ναύαρχος του Μεγά λου Αλεξάνδρου), ούτε ο φιλόσοφος Καλλισθένης, ού τε ο Διόδοτος, ο Μαρσύας, ο Ονησίκριτος, ο Ευμένης ο Καρδιανός, ο Κλείταρχος ο Κολοφώνιος ο υιός του Δείνωνος, ούτε κανείς, όσα ολίγα και αν εσώθησαν από αυτά που έγραψαν. Συνεπώς κανείς δεν επιτρέπεται να εμπαίζει την παγκόσμια Ιστορία και τη λογική, ούτε να σφετερίζεται το όνομα Μακεδονία και το μεγαλείο των Μακεδόνων.

Τη διάκριση μεταξύ Ελληνων και βαρβάρων την α ναφέρει πολλάκις ο Αρριανός. Μερικές από αυτές είναι οι ακόλουθες:

Στην εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου προς τον ποταμό Ίστρο (Δούναβη) το 335 π.Χ. στη μάχη κατά των Τριβαλλών. "Ως δε έμαθεν αυτών την ορμήν, Αλέξανδρος δε και αυτός την μεν φάλαγγα ες βάθος

εκτάξας επήγε, τους τοξότας δε και τους σφενδονήτας προεκθέτοντας εκέλευσεν εκτοξεύειν τε και σφενδονάν ες τους βαρβάρους, ει πως προκαλέσαιτο αυτούς ες τα ψηλά εκ του νάπους". (Αλ. Ανάβ. Α' 2.4). ' 'Καθώς δε επληροφορήθη την επιστροφήν των -ο Αλέξανδρος αφού παρέταξε την φάλαγγα σε πολλές σειρές προς τα πίσω πήγαινε εναντίον τους τους δε τοξότες και τους σφενδονήτες διέταξε, αφού τρέξουν εμπρός προς τα έξω και να ρίχνουν βέλη και να εκσφενδονίζουν μέσα στους βαρβάρους, με σκοπό να τους προσελκύσει τυ χόν έξω από το δάσος, στα γυμνά μέρη”. (Η φάλαγγα των Μακεδόνων διαιρείτο συνήθως σε έξι τάξεις).

Επίσης, στη μάχη κατά των Τριβαλλών: ' Όι δε βάρ βαροι απήντων επι' τον ποταμόν, όποι αι νήες προσπί πτοιεν ' (Αλεξ. Ανάβ. A' 3.4). "οι δε βάρβαροι έτρεχαν στον ποταμό, για να εμποδίσουν την έξοδο, στο μέρος όπου θα επλησίαζαν τα πλοία”

Ομοίως, όταν έφθασε ο Μέγας Αλέξανδρος στην Εφεσο. ' 'Τετάρτη δε ημέρα ες Έφεσον αφικόμενος, ....και την ολιγαρχίαν καταλύσας δημοκρατίαν κατέστησε τους δε φόρους, όσους τοις βαρβάροις απέφερον, τη Αρτέμιδι ξυντελείν εκέλευσεν (Αλεξ. Ανάβ. Α' 17.10). 'Μετά από τέσσερις ημέρες, αφού έφθασε στην Έφεσο αφού κατέλυσε το ολιγαρχικό πολίτευμα, εγκατέστησε το δημοκρατικό. Όσους δε φόρους επλήρωναν στους βαρβάρους (Πέρσες), διέταξε να τους προσφέ ρουν στο ναό της θεάς Αρτέμιδος' '

....Αλκίμαχον δε τον Αγαθοκλέους επί τας Αιολίδας τε πόλεις ξυν δυνάμει ουκ ελάττονι εξέπεμψε, και όσαι Ιωνικαί υπό τοις βαρβάροις έτι ήσαν (Αλεξ. Ανάβ. ΑΊ8). . Τον δε Αλκίμαχο, τον υιό του Αγαθοκλέους, έστειλε στις Αιολικές πόλεις με δύναμι όχι μικρότερη και σε εκείνες από τις Ιωνικές, όσες ήσαν ακόμη υπό την εξουσία των βαρβάρων”

Στη συνέχεια στην επόμενη πρόταση γράφει ο Αρριανός: "Και τας μεν ολιγαρχίας πανταχού καταλύειν εκέ λευσε, δημοκρατίας δε εγκαθιστάναι τε και τους νόμους τους σφών εκάστοις αποδούναι, και τους φόρους ανείναι, όσους τοις βαρβάροις απέφερον (Αλεξ. Ανάβ. Α' 18.2), ' 'Και τον (Αλκίμαχο) διέταξε να καταλύσει παντού τα ολιγαρχικά καθεστώτα, και να εγκαταστήσει το δημοκρατικό πολίτευμα και να αποδώσει στον κα θένα από αυτούς τους νόμους του και να χαρίσει σ' αυ τούς τους φόρους που πλήρωναν στους βαρβάρους”

Ομοίως, όταν ο Μέγας Αλέξανδρος βρισκόταν στη νήσο Λάδη, στη Μικρά Ασία: Την γαρ Λάδην την νήσον προκατειλήφει Αλέξανδρος, ου των νεών μόνον τη εγκαθορμίσε....Ήσαν δε Tcov βαρβάρων αι νήες αμφί τας τετρακοσίας". (Αλεξ. Ανάβ. Α' 18.5). ' . -Διότι τη νήσο Λάδη ο Αλέξανδρος την είχε καταλάβει νωρίτερα όχι μόνον με το αγκυροβόλημα των πλοίων ...Τα πλοία δε των βαρβάρων (Περσών), ήταν περίπου τετρακόσια. (Τα πλοία των Ελλήνων ήταν εκατόν εξήντα).

Επίσης, όταν ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν στη Μυκάλη. "Οι δε βάρβαροι, από της Μυκάλης ορμώμενοι, ταις μεν ημέραις επέπλεον τω Ελληνικώ ναυτικώ προκαλέσεσθαι ες ναυμαχίαν ελπίζοντες• τας δε νύκτας....

Αν. Α' 19.7). δε βάρβαροι, έχοντες ως ορμητήριο τη Μυκάλη, την μεν ημέρα έπλεον προς το ναυτικό των Ελλήνων ελπίζοντας ότι θα τους προκαλέσουν σε ναυμαχία. Τις δε νύκτες Πέραν του όρου βάρβαροι ο οποίος αναφέρεται για τους μη Έλληνες, το ναυτικό του Μεγάλου Αλεξάνδρου ονομάζεται Ελληνικό ναυτι κό και όχι με άλλον όρο.

Επίσης, όταν ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν στη Μίλητο.

Άλέξανδρος δε ταις μεν ναυσι' τον λιμένα εφύλαττε των Μιλησίων, ως μη βιάσαιντο οι βάρβαροι τον είσπλουν.... ' . (Αλεξ. Ανάβ. Α Ά 9.8). "Ο δε Αλέξανδρος με τα πλοία μεν εφύλαττε τον λιμένα των Μιλησίων, δια να μην πλεύσουν μέσα σε αυτόν βιαίως οι βάρβαροι .

Επίσης, οδεύοντας ο Μέγας Αλέξανδρος προς την Καρία. "Ταύτα δε διαπραζάμενος επι' Καρίας εστέλλετο, ότι εν Αλικαρνασσώ ξυνεστηκέναι ου φαι')λην δύναμιν των τε βαρβάρων και ξένων εξηγγέλλετο (Αλ. Ανάβ. Α '20.2). "Αφού δε έπραξε αυτά, εβάδιζε προς την Καρία, διότι του ανηγγέλθη ότι στην Αλικαρνασσό είχε συγκεντρωθεί όχι μικρή δύναμη των βαρβάρων και των μισθοφόρων”

Ομοίως, όταν ο Μέγας Αλέξανδρος έφθασε στην Φασήλιδα, στη Μικρά .Ασία: ...Αυτός δε ολίγον ύστερον εις την Φασηλίδα παραγενόμενος, συναξαιρεί αυτοίς φρούριον οχυρόν, επιτετειχισμένον τη χώρα προς Πισι δών, όθεν ορμώμενοι οι βάρβαροι πολλά έβλαπτον των Φασηλιτών τους την γην εργαζομένους' (Αλεξ. Ανάβ. A '24.6). Αυτός δε ολίγον αργότερα, αφού έφθασε στην Φασήλιδα εκυρίευσε μαζί με τους κατοίκους αυτής ένα οχυρό φρούριο, το οποίο είχε κτισθεί από τους Πισίδες εντός της χώρας των, από όπου εξορμώντες οι βάρβαροι προξενούσαν μεγάλες ζημίες στους γεωργούς των Φασηλιτών' ' .

Επίσης, όταν ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν στην Πισιδία. "Και ενταύθα αφικνούνται παρ αυτόν Σελγέων πρέσβεις. Οι δε εισί και αυτοί Πισίδαι βάρβαροι και πόλιν μεγάλην οικούσι και μάχιμοι εισίν... .

Α'28.1). "Και εδώ ήλθαν προς αυτόν πρέσβεις των Σελγέων. Είναι δε και αυτοί Πισίδαι βάρβαροι και κατοικούν μεγάλη πόλη και είναι πολεμικός λαός”

Δεκάδες φορές στο κείμενο του Αρριανού, περισσότερες από εκατόν πενήντα οκτώ φορές, γίνεται αυτή η διαφοροποίηση και με αυτή την λέξη, μεταξύ των Ελλήνων στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οι περισσότεροι των οποίων ήταν Μακεδόνες και των άλλων λαών. Όχι ότι δεν αναφέρει ο Αρριανός τους λαούς αυτούς και με το όνομά τους. Αλλά ότι τούς ονομάζει βαρβάρους, αυτό είναι αλήθεια.

Αν τώρα πει κανείς ότι είναι εγωκεντρικό, εγωιστικό, σωβινιστικό να λένε οι Έλληνες της εποχής αυτής, για όλους τους άλλους λαούς ότι είναι βάρβαροι, ας τούς δώσουμε και μια δικαιολογία. Ήταν τόσο μεγάλη η διαφορά στη μόρφωση, στο πολιτιστικό επίπεδο, στην παιδεία γενικά και προσέφεραν τόσα πολλά στην αν θρωπότητα και τον πολιτισμό, ώστε μπορεί να δικαιολογηθεί.

οι Ιλλυριοί, οι οποίοι πολέμησαν εναντίον του ΜεΥάλου Αλεξάνδρου, για να έχουν την εύνοια των θεών, θυσίαζαν ανθρώπους. Τρία αγόρια και τρία κορίτσια μαζί με τρία μαύρα κριάρια. Αυτό αναφέρει ο Αρριανός κατά τις μάχες τους εναντίον του Μεγάλου Αλε ξάνδρου περί το Πήλιον (στην Ήπειρο) το 335 π.Χ. ' Άλέξανδρος μεν δη τη πόλει προσήγεν ' οι δε πολέμιοι, σφαγιασάμενοι παίδας τρεις και κόρας ίσας τον αριθμόν και κριούς μέλανας τρεις, ώρμηντο μεν ως δεξόμενοι ες χειρας τους Μακεδόνας, . ...ώστε και τα σφάγια αυτών κατελήφθη έτι κείμενα. (Αλ. Ανάβ. Α' 5.7). "Ο Αλέξανδρος μεν λοιπόν (οδηγούσε το στρατό του κατά της πόλεως. οι δε εχθροί αφού έσφαξαν για θυσία τρία α γόρια και άλλα τόσα κορίτσια και τρία μαύρα κριάρια, είχαν ξεκινήσει να έλθουν εις χείρας με τους Μακεδό νες,.....ώστε και τα σφάγια αυτών βρέθηκαν αφημένα ακόμη καταγής'

Αξίζει να σκεφθούμε, επίσης, τι αναφέρει ο Πλού ταρχος για το ποια ήθη βρήκε ο Μέγας Αλέξανδρος, πώς παρενέβη και τι εδίδαξε. Ο Πλούταρχος, παραβάλ λων το Μέγα Αλέξανδρο με τους εξοχωτέρους των Ελ λήνων φιλοσόφων, αυτόν ανακηρύσσει ως τον φιλοσο φώτατον και μέγιστον πάντων.

' 'Σκόπει, λέγει, ει βούλει, τους Αλεξάνδρου μαθητάς, τοις Πλάτωνος, τοις Σωκράτους αντιπαραβάλλων. Ευ φυείς ούτοι και ομογλώσσους επαίδευον, ει μηδέν άλλο, φωνής ελληνίδος συνιέντας και πολλούς ουκ έπεισαν αλλά Κριτίαι και Αλκιβιάδαι και Κλειτοφώντες, ως περ χαλινόν τον λόγον εκπτύσαντες, άλλη που παρετράπησαν. Την δε Αλεξάνδρου παιδείαν αν επιβλέπης, Υρκα νούς γαμείν επαίδευσε, και γεωργείν εδίδαξεν, Αραχωσίους, και Σογδιανούς έπεισε πατέρας τρέφειν, και μη φο νεύειν• και σέβεσθαι μητέρας, αλλά μη γαμείν• ώ θαυμαστής φιλοσοφίας, δι ' ήν Ινδοί θεούς Ελληνικούς προ σκυνούσι, Σκύθαι θάπτουσι τους αποθανόντας, ου κατε σθίουσιν. Θαυμάζομεν την Καρνεάδου δύναμιν, ως Κλειτόμαχον, Ασδρούβαν καλούμενον πρότερον και Καρχηδόνιον το γένος, ελληνίζειν εποίησε θαυμάζομεν την διάθεσιν Ζήνωνος, ει Διογένη τον Βαβυλώνιον έπεισε φιλοσοφείν, αλλ ' Αλεξάνδρου την Ασίαν εξημερούντος, Όμηρος ήν ανάγνωσμα, και Περσών και Σουσιανών και Γεδρωσίων παίδες τας Ευριπίδου και Σοφοκλέ ους τραγωδίας ήδον. Και Σωκράτης μεν ξένα παρεισάγων δαιμόνια, δίκην τοις Αθήνησιν ωφλίσκανε συκοφά νταις• δια δ' Αλέξανδρον τοις Ελλήνων θεοίς Βάκτρα και Καύκασος προσεκύνησε. Πλάτων μεν γαρ μίαν γράψας πολιτείαν ουδένα πέπεικεν αυτή χρήσθαι δια το αυστηρόν. Αλέξανδρος δε υπέρ εβδομήκοντα πόλεις βαρ βάροις έθνεσιν εγκτίσας, και κατασπείρας την Ασίαν Ελληνικοίς τέλεσι, της ανημέρου και θηριώδους εκράτησε διαίτης. Και τους μεν Πλάτωνος ολίγοι νόμους αναγιγνώσκομεν, τοις δε Αλεξάνδρου μυριάδες ανθρώπων εχρήσαντο και χρώνται μακαριώτεροι των διαφυγόντων Αλέξανδρον οι κρατηθέντες γενόμενοι. ..

Ένα τμημα αυτού του ανωτέρω κειμένου δεν μου επιτρέπεται να τα μεταφράσω. Τα άλλα αποδεικνύουν τον πολιτισμό της Ελλάδας και της Μακεδονίας και το μεγαλείο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της Ελλάδας.

Ο Αριστοτέλης στην "Πολιτεία” (7.6.1.) λέγει σχετικά: "Τα μεν εν τοις ψυχροίς τόποις έθνη και περί την Ευρώπην, χυμού μεν εστι πλήρη, διανοίας δε ενδεέστερα και τέχνης, διόπερ, ελεύθερα μεν διατελεί μάλλον, απολί τευτα δε, των πλησίον άρχειν ου δυνάμενα. Τα δε περι' την Ασίαν διανοητικά μεν και τεχνικά την ψυχήν άθυμα δε, διόπερ αρχόμενα και δουλεύοντα διατελεί. Το δε των Ελλήνων γένος ώσπερ μεσεύει κατά τους τόπους, ούτως αμφοίν μετέχει, και γαρ εύθυμον και διανοητικόν έστι, διόπερ ελεύθερόν τε διατελεί, και βέλτιστα πολιτευόμενον, και δυνάμενον άρχειν πάντων μιάς τυγχάνον πολι τείας

Ενώ το πνευματικό επίπεδο των άλλων λαών της Ευ ρώπης ηταν χαμηλό, όπως και το επίπεδο της τέχνης τους και δεν ηδύναντο να άρχουν των πλησίον τους και οι λαοί της Ασίας εξουσιάζονταν και ήταν δούλοι άλλων και χωρίς διανόηση, εμείς οι Έλληνες ασχολούμα σταν με τη φιλοσοφία, με την πρόοδο της γνώσης, τη ρητορική, με τον κόσμο των νοητών και των αισθητών και τη σχέση τους με την ψυχή, τα μαθηματικά, το Πυθαγόρειο θεώρημα, το λόγο της περιφέρειας προς τη διάμετρο, τον τετραγωνισμό του κύκλου (κατασκευή τετραγώνου με εμβαδόν ίσο προς το εμβαδόν δοθέντος κύκλου), το διπλασιασμό του κύβου (κατασκευή ια')βου με όγκο διπλάσιο από τον όγκο δοθέντος κύβου) την τριχοτόμηση της γωνίας (το χωρισμό δοθείσης γωνίας σε τρία ίσα μέρη), τη φυσική, την αστρονομία, τη διατύπωση του ηλιοκεντρικού συστήματος των πλανητών από τον Αρίσταρχο το Σάμιο, τη μέτρηση της περιμέτρου της γης από τον Ερατοσθένη, την Ιατρική, την κατασκευή του υπολογιστή των Αντικυθήρων, τη συστηματοποίηση της γνώσης. Δεν μπορώ φυσικά να απαριθμήσω όλες τις Επιστήμες, διότι το κείμενο θα εκφύγει του σκοπού του. Δεν υπάρχει όμως επιστήμη, με την οποία οι Έλληνες να μην ασχολήθηκαν και να μη την προήγαγαν. Είναι βέβαιο όμως ότι, σε σχέση με τους άλλους λαούς εμείς οι Έλληνες είχαμε βίο διανοητικώς ενεργώτερο, είχαμε πνευματική υπεροχή και φρόνημα ελεύθερο και δραστήριο.

Ο όρος βάρβαροι απαντάται και στον ευαγγελιστή Λουκά, ο οποίος στις Πράξεις των Αποστόλων (κεφ. ΚΗ' στ. 2) αναφέρει: "Και διασωθέντες τότε επέγνωσαν ότι Μελίτη η νήσος καλείται. Οι δε βάρβαροι παρείχον ου την τυχούσαν φιλανθρωπίαν ημίν” Η νήσος Μελίτη είναι η νήσος Μάλτα.

Επίσης, (κεφ. ΚΗ' στ. 4) "Ως δε είδον οι βάρβαροι κρεμάμενον το θηρίον εκ της χειρός αυτού, έλεγον προς αλλήλους.... ".

Επίσης, στην προς Ρωμαίους επιστολήν του ο ευαγγελιστής Λουκάς (κεφ. Α' στ. 14) αναφέρει: ' 'Έλλησί τε και βαρβάροις, σοφοίς τε και ανοήτοις οφειλετης ειμί”. Και στους Έλληνες και στους βαρβάρους και στους σοφούς και στους αμαθείς είμαι οφειλέτης, (οφείλω να τους κηρύξω το Ευαγγέλιο).

Συνεπώς μετά από όλα αυτά, ο χαρακτηρισμός βάρβαροι με την έννοια του μη πολιτισμένου, μάλλον μπορεί να δικαιολογηθεί.

οι φίλοι και γείτονες Σκοπιανοί τι προσέφεραν στον πολιτισμό και στην ανθρωπότητα; Είναι λυπηρό να θέλουν να μπουν στην κοινωνία των εθνών με το κλεμμέ νο όνομα Μακεδονία και σφετεριζόμενοι την ιστορία της

Μακεδονίας. Δεν έχουν κανένα επιχείρημα, κανένα λόγο να φέρονται έτσι απέναντι στην Ελλάδα. Το όνομα Μακεδονία όμως δεν τους το χαρίζουμε και δεν ανεχόμαστε να μάς το υφαρπάζουν και να το σφετερίζονται.

Μετά τα όσα αναφέρθηκαν το συμπέρασμα που προ κύπτει είναι: οι Μακεδόνες είναι μόνο Έλληνες. οι Σκοπιανοί δεν είναι Μακεδόνες ούτε υπήρξαν ποτέ.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ ΜΕΡΟΣ 2ον

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΣΕΛΙΔΑΣ