ΕΣΤΙΝ ΟΥΝ ΕΛΛΑΣ ΚΑΙ Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΕΡΟΣ 2ον

ΙΙΙ. ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ

Τα πάντα στη Μακεδονία ήταν και είναι Ελλάδα. ' 'Όμαιμόν τε και ομόγλωσσον και θεών ιδρύματά τε και θυσίαι ήθεά τε ομότροπα”. Αυτά τα χαρακτηριστικά στοιχεία αναφέρει ο Ηρόδοτος (Η' 144) για την διά κριση μεταξύ των λαών. οι Μακεδόνες σύμφωνα με τα ανωτέρω είναι Έλληνες.
Έχουν το ίδιο αίμα με τους λοιπούς Έλληνες, την ίδια γλώσσα, θεούς και ναούς αντίστοιχους με αυτούς της λοιπής Ελλάδας, θυσιάζουν στους ίδιους θεούς και έχουν τα ίδια ήθη και έθιμα με τους λοιπούς Έλληνες. Έχουν τις ίδιες παραδόσεις, ε ξασκούν τις τέχνες, οργανώνουν αθλητικούς αγώνες, συμμετέχουν στους Ολυμπιακούς αγώνες, όπου ελάμβανον μέρος μόνον Έλληνες κτλ. Όσον αφορά στη γλώσσα. ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ, όπως όλοι οι Έλληνες, δεν μιλούσαν τα Σλάβικα Σκοπιανικά οποιασδήποτε μορφης ή Ιδιώματος, Σερβοβουλγαρικά ή Βουλγαροσερβικά, τα οποία οι Σκοπιανοί μιλούν, παραφθαρμένα ή μη, ούτε βεβαίως Αλβανικά.

Το Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ του Ηνωμένου Βασιλείου, έχει γράψει και εκδώσει το ιστορικό σύγγραμμα, ”The Cambridge Ancient History”. (Εχει εκδοθεί από τους D.M. LEWIS F.B.A, Professor of Ancient History in the University of Oxford, JOHN BOARDMAN F.B.A, Lincoln Professor of Classical Archaeology and Art in the University of Oxford, SIMON HORNBLOWER Fellow and Tutor of Oriel College and Lecturer in Ancient History in the University of Oxford, και M. OSTWALD William R. Kenan, Jr, Professor Emeritus of Classics, Swarthmore College and Profes sor Emeritus of Classical Studies, University of Pennsylvania). Στην ' Ίστορία της Αρχαίας Ελλάδας", λοιπόν, του Πανεπιστημίου του Καίμπριτζ, στο κεφάλαιο το οποίο αναφέρεται στους Έλληνες της Βορειοδυτικής Ελλάδας και τους Ιλλυριούς (ILLYRIANS NORTH-WEST GREEKS, 540-360 B.c., Volume 6, chapter 9d, N.G.L. HAMMOND), αναφέρεται σαφέστατα:

'Ως προς τη γλώσσα, έχει αποδειχθεί ότι τα ηπειρω τικά και μακεδονικά φύλα μιλούσαν Ελληνικά κατά τον πέμπτο (5⁰) αιώνα π.Χ., αλλά και πολύ νωρίτερα. Αυτό έχει στο CAH _111.3, 284. Το επιβεβαιωτικό στοιχείο βρίσκεται στα ψηφίσματα των Μολοσσών, περι' το 369 π.Χ. τα οποία είναι εξ ολοκλήρου γραμμένα στην Ελληνική γλώσσα, όπως και τα ονό ματα των προσώπων και οι ονομασίες των εθνών που αναφέρονται. Τα ανθρωπωνυμικά δόθηκαν κατά τον πέμπτο (5⁰) αιώνα π.Χ., προφανώς από Έλληνες γονείς και προγόνους, αλλά και οι ονομασίες των εθνών είχαν αναμφίβολα μακρά ιστορία και παράδοση. Επιπλέον, καθώς το κράτος των Μολοσσών δεν μπορεί παρά να διαμορφώθηκε από ομόγλωσσα ελληνόφωνα φύλα, εξυπακούεται ότι και τα "Θεσπρωτικά ' ' φύλα μιλούσαν Ελληνικά, διότι τρία τέτοια έθνη ήταν μέλη του κράτους 'Κοινού ” των Μολοσσών. Στα τέλη του έκτου (6^0υ) αι ώνα π.Χ., όταν οι Ορέστες και οι γείτονές τους έγιναν 'Μολοσσικά ' ' έθνη, θα πρέπει, επίσης, να μιλούσαν Ελληνικά για να γίνουν μέλη αυτού του κράτους. Τέλος, εάν οι Άμυμνοι οι οποίοι αναφέρονται σε ένα από τα ψηφί σματα είναι οι ίδιοι με τους Αμύμονες, ένα Χαονικό φύ λο, συνεπάγεται ότι και οι Χάονες μιλούσαν Ελληνικά, όπως θα μπορούσαμε πράγματι να συμπεράνουμε και από το γεγονός ότι οι Ελληνόφωνοι Θεσπρωτοί δέχθη καν τη διοίκηση των Χαόνων το 429 T.X., καθώς και από το γεγονός ότι το Ελληνόφωνο ' 'Κοινό των Ηπει ρωτών' ' δέχθηκε αργότερα τους Χάονες ως μέλη του. H χρήση της Ελληνικής γλώσσας στην περιοχή δεν προήλθε από τους Κορίνθιους ή τους Κορίνθιους αποίκους, διότι η διάλεκτος των επιγραφών δεν ήταν η Κορινθιακή δω ρική (ούτε καν το Αλφάβητο δεν ήταν Κορινθιακό). Προφανώς ήταν η δική τους παραδοσιακή Ελληνική, μάλλον δυτικοελληνική, όπως δείχνουν κάποιες δημοσιευμένες έρευνες στη Δωδώνη

To KEigevo ocuv AyyXIKfi, 67tog avuypåcpetut ottg oeXiÖeg 433 KCII 434 uvoxépo Iotop€ug, éx€t cog egig:

"That the Epirotic tribes and the Macedonian tribes spoke Greek in the fifth century b.C., and Indeed much earlier, has been argued in CAH 111.3, 284. The conclu sive evidence is in the decrees of the Molossian state c. 369 B.C., which are entirely Greek in language, onomastics and tribal forms. The names of the persons were given to them in the fifth century, presumably by Greek grandparents, and the names of the tribes had no doubt a very long history. Moreover, as the Molossian state can have formed only out of tribes of common language, it follows that the Thesprotian tribes spoke Greek, as three such tribes were members of the MolosSian state. At the end of the sixth century, when the Orestae and their neighbours were "Molossian" tribes, they too must have spoken Greek to join that state. Fi nally, if the Amymni of one decree are the same as the Amymones, a Chaonian tribe it follows that the Chaonian group spoke Greek, as we should Indeed infer from the fact that the Greek-speaking Thesprotians accepted Chaonian command in 429 b.C., and that the Greek-speaking Epirote League later accepted the Chaonians as members. Nor was this Greek speech de rived from the Corinthians and Corinthian colonists; for the dialect of the inscriptions was not Corinthian Doric (indeed even the alphabet was not Corinthian). It was evidently their own traditional Greek, probably West Greek, as some recorded inquiries at Dodona seem to show'

Δεν περιμέναμε να έλθει το Πανεπιστήμιο του Καί μπριτζ να μάς γνωστοποιήσει ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες μιλούσαν Ελληνικά, το ξέραμε, όπως το γνωρίζει κάθε άνθρωπος που γνωρίζει στοιχειώδη ιστορία. Το γεγονός όμως ότι το επιβεβαιώνει και με αποδείξεις, δεν σημαίνει τίποτε για τους Σκοπιανούς; Εφ' όσον λοιπόν οι κάτοικοι της Μακεδονίας μιλούσαν Ελληνικά, δηλα δή η γλώσσα των Μακεδόνων ήταν η Ελληνική, πώς τολμούν να έρχονται τώρα οι Σκοπιανοί να ονομάζουν "Μακεδονικά” τα Σλάβικα Σκοπιανικά τους, τα οποία είναι Σερβοβουλγαρικά ή Βουλγαροσερβικά; Έρχονται με πονηρό τρόπο και υπονοούν ότι οι αρχαίοι Μακεδό νες ομιλούσαν Σλάβικα Σκοπιανικά. Κάθε σοβαρός ιστορικός όμως αυτό το αποκρούει. Οι γείτονες και φίλοι Σκοπιανοί επιβάλλεται να επιδείξουν σεβασμό στην ιστορία.

Το ίδιο, ότι δηλαδή μιλούσαν Ελληνικά, ισχύει για όλους τους Βορειοδυτικούς Έλληνες. Θεσπρωτοί, Αθάμανες, Μολοσσοί, Ατιντάνες, Χάονες, Παραυαίοι (ή Παρωραίοι), Δέξαροι (ή Δασσαρήτες), Ορέστες, Ελι μιώτες, Λυγκη(ι)στές, και Πελαγόνες, μιλούσαν Ελληνικά. Ιδού το κείμενο στην Αγγλική γλώσσα στη σελίδα 430, για να μη μείνει ουδεμία αμφιβολία σε κανέναν:

"The North-West Greeks occupied a large area, extending in the west from the Gulf of Amdracia to the Gulf of Oricum and in the east to αη imaginary line from the upper Achelous valley to the upper Erigon valley. Their country was well-watered, mountainous and rich in pasture and forests and they engaged extensively in transhumant pastralism. Their way of life differed little from that of the southern lllyrian tribes, and they too were organised in tribal groups (ethne) which were made up of constituent small tribes (phylai). The main groups from the south to the north were called Thesproti, Athamanes, Molossi, Atmtanes, Chaones, Parauaei, Orestae, Elimiotae, Lyncestae and Pelagones. (see CAH ΙΙΙ. 3, 271).

Ελληνικά μιλούσαν και Ελληνικά έγραφαν οι βασιλείς μας, ο Αέροπος, ο Αλέξανδρος, ο Αμύντας, ο Αντίγονος, ο Αντίπατρος, ο Αργαίος, ο Αρχέλαος, ο Δημήτριος, ο Κάρανος, ο Κάσσανδρος, ο Κοίνος, ο Λυσίμαχος, ο Μελέαγρος, ο Ορέστης, ο Παυσανίας, ο Πεί θων, ο Περδίκκας, ο Περσεύς, ο Πολυσπέρχων, ο Πτο λεμαίος, ο Πύρρος, ο Σέλευκος, ο Τύριμμος, ο Φίλιπ πος. Ελληνικά μιλούσε και ο λαός μας. Η γλώσσα των Μακεδόνων είναι αρχαία Ελληνική διάλεκτος Δωρικής υφής, γνητη αρχαιοπινή Ελληνική γλώσσα. Υπάρχει πουθενά έστω και μία ρητή μαρτυρία ότι οι Μακεδόνες δεν μιλούσαν Ελληνικά; Ούτε λόγος να γίνεται για Σλάβικα Σκοπιανικά. οι Έλληνες συγγραφείς ονόμαζαν τους μη ομιλούντες Ελληνικά, αλλόθροους ή αλλόγλωσσους και φυσικά βαρβαρόφωνους. Σε καμμία περίπτωση δεν το αναφέρουν αυτό για τους Μακεδόνες. Όταν ερωτάται ένας Μακεδών, στο έργο "Μακεδόνες” του Αθηναίου κωμικού Στράττιδος, "τι είναι σφύραινα' ' η σφύραινα δ' εστι τις”; ο Μακεδών απαντά, ' 'κέ,στραν μεν ύμμες ωττικοί κικλήσκετε αυτό που εσείς οι Αττικοί ονομάζεται κέστρα". Η γλώσσα την οποία ομιλεί ο Μακεδών είναι βεβαίως είναι η Ελληνική.

Οι φίλοι και γείτονες Σκοπιανοί, οι οποίοι τόσο επίμονα αλλά και ανιστόρητα αυτοαποκαλούνται ' 'Μακεδόνες", δεν έχουν δει ούτε μία αρχαία επιγραφη —σε κάποιο άγαλμα, από τα τόσα τα οποία έχουν βρεθεί και είναι αφιερωμένα στους Έλληνες θεούς και ήρωες, σε κάποιο έργο τέχνης, σε κάποια κατοικία, σε κάποιο τά φο, σε κάποια επιτύμβια στήλη, όπου όλα τα γράμματα είναι Ελληνικά; Δεν είδαν τα ευρήματα των ανασκαφών των τάφων των Αιγών (Βεργίνας), όπου τα πάντα βροντοφωνάζουν Ελλάδα; Δεν είδαν τα ευρήματα των ανασκαφών των τάφων των άλλων πόλεων της Μακεδονίας; Αυτούς τους ίδιους τους τύμβους που είναι στην Πέλλα δεν τους έχουν δεί με κάποιο τρόπο; Δεν είδαν την επιτύμβια στήλη η οποία βρέθηκε στον τάφο των Αιγών (Βεργίνας) με τα Ελληνικά ονόματα και τα Ελληνικά γράμματα ΞΕΝΟΚΡΑΤΗΣ ΠΙΕΡΙΩΝΟΣ και ΔΡΥΚΑΛΟΣ ΠΙΕΡΙΩΝΟΣ, τα οποία σημαίνουν ο Ξε νοκράτης ο υιός του Πιερίωνος και o Δρύκαλος ο υιός του Πιερίωνος; (Το όνομα Δρύκαλος, σημαίνει αυτός ο οποίος είναι από ξύλο δρυός, όπως το Πευκέστας, ση μαίνει αυτός ο οποίος είναι από ξύλο πεύκου).

Η επιτύμβια στήλη από τον τύμβο της Βεργίνας, η οποία ανάγεται στο τέταρτο (4⁰) π.Χ. αιώνα, αναγράφει τα ονόματα των νεκρών. ΚΛΕΩΝΥΜΟΣ: ΑΚΥΛΟΥ:, ΑΔΥΜΟΣ: ΚΛΕΩΝΥΜΟΥ:, ΠΕΥΚΟΛΑΟΣ: ΑΔΥ ΜΟΥ: και ακόμη ένα όνομα που δεν φαίνεται καθαρά.

Τα ονόματα και τα γράμματα αυτά είναι βεβαίως Ελ ληνικά. Έχει κανείς αμφιβολία βλέποντας αυτή τη στήλη, ότι οι Μακεδόνες ήταν γνητοί, δηλαδή γνήσιοι Έλ ληνες και η γλώσσα την οποία μιλούσαν και στην οποία έγραφαν και επικοινωνούσαν ήταν η Ελληνική;

Το αρχιτεκτονικό μέλος με την αναθηματική επιγρα φή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, στην Αθηνά Πολιάδα της Πριήνης της Μικράς Ασίας, δεν το έχουν δει; 1-1 ανάθεση είναι ολίγον μετά τη νίκη του επί των Περσών στο Γρανικό ποταμό την άνοιξη του 334 π.Χ. Το κείμενο είναι το εξής: "ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΝΕ ΘΗΚΕ ΤΟΝ ΝΑΟΝ ΑΘΗΝΑΙΗΙ ΠΟΛΙΑΔΙ”. (Στη λέξη ΑΘΗΝΑΙΗΙ ο τελευταίος χαρακτήρας (Ι) προφανώς είναι υπογεγραμμένη).

Όλα τα γράμματα και όλες οι επιγραφές οι οποίες υπάρχουν παντού στη Μακεδονία, είναι Ελληνικά, δείχνουν Ελλάδα. Ο γλωσσολόγος και καθηγητής κ. Γ. Μπαμπινιώτης αναφέρει ότι έχουν βρεθεί 6.000 επιγραφές. Όλες είναι γραμμένες στα Ελληνικά. Δεν υπάρχει έστω και μία λέξη που να είναι γραμμένη στα Σλάβικα Σκοπιανικά. Αυτό βεβαίως δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν, αφού οι Σκοπιανοί και οι άλλοι Σλάβοι, ήλθαν στην περιοχή μας χίλια τριακόσια χρόνια μετά την περίοδο στην οποία αναφερόμαστε και έμαθαν να γράφουν, αφού πρώτα οι δύο Έλληνες Θεσσαλονικείς μο ναχοί Κύριλλος και Μεθόδιος, τον ένατο αιώνα μ.Χ. επινόησαν για αυτούς το Κυριλλικό αλφάβητο.

Τα ονόματα των Μακεδόνων είναι Ελληνικά και φυ σικά και το νόημά τους ως λέξεων είναι Ελληνικό. Αναφέρω ενδεικτικά τρία από αυτά τα ονόματα. Αλέξανδρος, Φίλιππος, Δημήτριος. Ας δούμε ποια είναι η ετυ μολογία του ονόματος Αλέξανδρος και των άλλων δύο ονομάτων.

Αλέξανδρος. Προέρχεται από το πρόθεμα αλεξ, το οποίο σημαίνει απομάκρυνση, απόκρουση, ή προστασία από κάτι (το ρήμα αλέξω σημαίνει αμύνω, αποκρούω, προστατεύω), και τη λέξη ανδρός (γενική της λέξης ανήρ). Το όνομα σημαίνει αυτόν ο οποίος υπερασπίζεται τους

άνδρες, που προστατεύει τους ανθρώπους. Επιγραφή την οποία αναφέρει ο Διόδωρος ο ΣΙκελΙώτης, γράφει. ' 'Μνάμα τ' Αλεξάνδρου πολέμου και μάρτυρα νίκας Μνημείο του πολέμου του Αλεξάνδρου και μάρτυρα των νικών του. Το όνομα στο θηλυΚό, δηλαδή η Αλέξανδρος, ήταν επίθετο της θεάς Ή ρας. Ίδια σημασία έχει και η λέξη αλεξίμβροτος (βροτός στον Όμηρο είναι ο θνητός, ο άνθρωπος). Το όνομα Αλέξανδρος είναι πανάρχαια Ελληνική λέξη. Απαντάται στον Όμηρο στην Ιλιάδα. Το άλλο όνομα του Πάριδος, του υιού του Πριάμου, ήταν Αλέξανδρος. Στο Γ, 15-16, 27-28, 30-32 και 136-137 της Ιλιάδος, ο Όμηρος γράφει τα ακόλουθα, αναφέροντας το όνομα Αλέξανδρος:

 Οΐ & ότε δή σχεδόν ησαν έπ άλλήλοισιν ιόντες,

Τρωσίν μέν προμαχιζεν Αλέξανδρος θεοειδής' ' . Ιλιάς Γ. 15-16

(Και όταν εκείνοι ήσαν πλησίον πηγαίνοντας εναντίον αλλήλων, στους Τρώες προμάχιζε ο θεόμορφος Αλέξανδρος) ' 'ώς έχάρη Μενέλαος Αλέξανδρον θεοειδέα όφθαλμοϊσιν ίδών• φάτο γάρ τίσεσθαι άλείτην".

Ιλιάς Γ. 27-28

(έτσι χάρηκε ο Μενέλαος βλέποντας με τους οφθαλμούς τον θεόμορφο Αλέξανδρο. Διότι λογάριαζε να εκδικηθεί τον ανόσιο.)

 'Τόν δ' ώς ούν ένόησεν Αλέξανδρος θεοειδης έν προμάχοισι φανέντα, κατεπληγη φίλον ήτορ,”

Ιλιάς Γ. 30-3 Ι

(Αυτόν λοιπόν ως ενόησε ο θεόμορφος Αλέξανδρος  φανέντα στους προμάχους, κατεπληγη το φυλλοκάρδι του)

' Άύτάρ Αλέξανδρος και άρηι•φιλος Μενέλαος

μακρής έγχειησι μαχησονται περί σεϊο' '

Ιλιάς Γ. 136-137

(Μετά ο Αλέξανδρος και ο πολεμικός Μενέλαος  με έγχη μακρά θα πολεμήσουν για εσένα).

Το όνομα Αλέξανδρος στο θηλυκό, είναι Αλεξάνδρα. Αναφέρεται σε γυναικεία θεότητα που απαντάται στις Αμύκλες της Λακωνίας, όπου υπήρχε ιερό και άγαλμά της. Προς την Αλεξάνδρα ταυτίστηκε αργότερα η Ουγατέρα του Πριάμου Κασσάνδρα, διότι όπως αναφέρει ο Παυσανίας, "την. ...Αλεξάνδραν οι Αμυκλαιείς Κασσάνδραν την Πριάμου φασίν είναι Στα Λεύκτρα, επίσης, όπως αναφέρει ο Παυσανίας, υπήρχε ναός και άγαλμα της Κασσάνδρας της Ι 'υπό των εγχωρίων καλουμένης Αλεξάνδρας”, η οποία, όπως δεικνύεται από το όνομά της, ελατρεύετο ως αλεξίκακος (απομάκρυνε το κακό), δηλαδή ως σωσίπολις και πολιούχος θεά.

Από το αλεξ ως πρώτο συνθετικό προέρχονται πάρα πολλές λέξεις. Π.χ. αλεξιβρόχιον, είναι αυτό το οποίο προστατεύει από τη βροχη, αλεξήλιον, αυτό το οποίο προστατεύει από τον ηλιο, αλεξικέραυνον, αυτό το οποίο προστατεύει από τον κεραυνό, αλεξάνεμον ή αλεξήνεμον, αυτό το οποίο προστατεύει από τον ήνεμο, τον άνεμο δηλαδή. Ο Όμηρος στην Οδύσσεια αναφέρει: Πρώτον μεν ξίφος οξύ περί στιβαροίς βάλετ ε ώμοις αμφί δε χλαίναν ε,έσσατ' αλεξάνεμιον, μάλα πυκνήν  (Όμηρος, Οδύσσεια Ξ. 538,539). Πρώτα λοιπόν κρέμασε το κοφτερό ξίφος στους γερούς του ώμους, και φόρεσε χλαίνη, πολύ χοντρή, να τον προφυλάσσει από τον αέρα.

Αλεξαίθριος. Ο προφυλάσσων από του ψύχους, του αέρος. ' Άλεξαίθριον θερμόν σκέπασμα, Σοφοκλής Αμφιαράω

Αλεξήνωρ ή αλεξάνωρ (δωρικά). Η λέξη λέγεται επί ιατρού, ο βοηθών άνδρα. ' Άλεξάνωρ ο Μαχάωνος του  Ασκληπιού (Παυσανίας Β. 11.6).

Αλέξησις. Είναι η απόκρουση. "Επεί δ' ώρων προς αλέξησιν τραπομένους ” (Ηρόδοτος 9. 18).

Αλεξητήρ και θηλυκό αλεξήτειρα. Ο αποκρούων, ο απομακρύνων. "Λοιμού αλεξητήρα ” (Απολλ. Ρόδ. 2.  519). ”Αλεξήτειρα ολέθρου” (Νόνν. Δ. 25. 259), 'Όι τοιούτοι δοκούσι κακοί....ταις πατρίσιν αλεξητήρες είναι ” (Ξενοφ. Οικ. 4.3).

Αλεξητήριος. Χρησιμοποιείται ιδίως επί των θεών. Ο κατάλληλος όπως απομακρύνει, όπως προστατεύσει κάτι. "Οιμώγμασιν ων Ζεύς, αλεξητήριος γένοιτο Καδμείαν πόλει (Αισχ. Επτά επί Θήβας 8).

Αλεξήτωρ. Ονομάζεται ο Ζεύς. "Ζεύ, αλεξήτωρ, τίς ποθ' ο πρέσβυς”' (Σοφοκλ. ΟΙδ. Κολ. 143).

Αλεξιάρης. Ο απομακρύνων την αράν (κατάρα). ' 'Νειός αλεξιάρη παίδων ευκηλήτειρας” (Ησίοδ. Έργα και Ημ. 464).

Αλεξίκακος. Ο αποδιώκων το κακό. "Εσθλοί,   αλεξίκακοι, φύλακες θνητών ανθρώπων ' (Ησίοδ. Έργα 123). Αλεξίκακος ήταν επίκλησις του θεού Απόλλωνος, ως αποδιώχνοντος το κακό.

Αλεξίγαμος. Ο αποφεύγων το γάμο. ' Άλεξιγάμοισιν  ...Βάκχαις". (Νόνν. Δ. 40. 541),

Με πρώτο συνθετικό το αλεξ σχηματίζονται και πολλές άλλες λέξεις π.χ. αλεξίπυρος, αλεξίπονος, αλε ξιθόρυβος, αλεξιανέμιον, (είναι το παρ μπρίζ του αυτο κινήτου), αλεξίπτωτο, αυτό το οποίο προστατεύει κατά  την πτώση κτλ.

Στο Λεξικό της Σκοπιανικής γλώσσας δεν βρήκα πουθενά, όσο και αν έψαξα, το πρόθεμα αλεξ, ούτε το ρημα αλέξω, όπως δεν βρήκα το ρήμα φιλώ, το ουσια στικό φίλος και τη λέξη ίππος.

Από παλαιότερες εποχές, το όνομα του Αλεξάνδρου,  του Φιλίππου και των άλλων μεγάλων ανδρών της Ελλάδος, έχουν εισαχθεί σε κάθε χώρα, ανεξάρτητα από τη προφορά των ονομάτων αυτών στους φθόγγους της  γλώσσας της χώρας. Σήμερα, πιθανότατα, δεν υπάρχει χώρα σε όλη την υφήλιο που δεν έχει εισαγάγει στη γλώσσα της τα ονόματα αυτά, όπως και αν τα προφέ ρουν, εκτός εάν οι φθόγγοι της γλώσσας δεν το επιτρέ πουν. Το όνομα Αλέξανδρος π.Χ. στα Γερμανικά είναι ALEXANDER, στα Αγγλικά είναι ALEXANDER, στα  Γαλλικά ALEXANDRE στα Ιταλικά ALESSANDRO, στα  Ισπανικά ALEJANDRO, στα Σουηδικά ALEXANDER, στα   Σερβικά AJIEKCAHAAP, το ίδιο και στα Ρώσικα A)1EKCAHAAP, το ίδιο επίσης και στα Σλάβικα Σκοπιανικά AJIEKCAHAAP. Στα Περσικά λέγεται Εσκαντάρ,  Ντουλ-Καρνάϊν, ο δίκερως, στις παραδόσεις των λαών  της .Μέσης Ανατολής), στα Αραβικά αλ-Ισκάνταρ αλ Καμπίρ, στα Εβραϊκά Αλέξανδρος Μογκντόν, στα Αραμαϊκά Τρε-Καρναίγια (ο δίκερως), στα Ουρντού ΣΙκάνταρ-ε-αζάμ, στα Παστούν Σκάνταρ. Ο Αλέξανδρος,  επίσης, στη γλώσσα των Χιντού αποκαλείται Σικάνταρ.  Η λέξη είναι συνώνυμη του "εξόχως ικανού”

Το όνομα Φίλιππος στα Αγγλικά είναι PHILIP, στα

Γαλλικά PHILIPPE στα Ιταλικά FILIPPO στα Ισπανικά  FELIPE, στα Σλάβικα Σκοπιανικά ΦΗΛΙ4Π. Τα ονόματα  αυτά, ενώ στην Ελληνική γλώσσα έχουν νόημα ως λέ ξεις, στις άλλες γλώσσες, όπως και στα Σλάβικα Σκο πιανικά είναι απλώς ονόματα.

Το όνομα Αλέξανδρος εάν αποδιδόταν στα Σλάβικα Σκοπιανικά θα ήταν 3ΑΙIΙΤΙ4ΤΗΗΚΜΑΚ Ζαστιτνικμαζ, ή  Ποκροβιτελμαζ.

Το όνομα Φίλιππος εάν αποδιδόταν στα Σλάβικα  Σκοπιανικά θα ήταν CAKAMKOl-b Σακαμκονι ή  Jby6aMKOEb Λιουμπαμκονι. Συγγνώμη γείτονες και φίλοι Σκοπιανοί, αλλά δεν φαίνεται και πολύ ταιριαστό. Ας σεβαστούμε δύο μεγάλους άνδρες της παγκόσμιας Ιστορίας.

Στη Σλάβικη Σκοπιανική γλώσσα το αλεξίπτωτο λέγεται παντομπρανετς. Ανάλογη είναι και η απόδοση  των λέξεων αλεξήλιον (ομπρέλλα) τσαντορ, αλεξικέραυνον (γκρομ, και μολνια είναι ο κεραυνός), το αλεξήνεμον (βετερ είναι ο άνεμος). Θέλω να επιστήσω την προσοχή κάθε αναγνώστη και των φίλων και γειτόνων μας Σκοπιανών στο εξής: Λίγα μόλις χιλιόμετρα βόρεια από τα Σκόπια βρίσκεται η Σερβία. Εμείς τιμούμε αυτή τη Σλαβική χώρα και τους ανθρώπους της. οι άνθρωποι είναι Σλάβοι, αυτό λέει η Ιστορία, αυτό λένε και αυτό αποδέχονται οι ίδιοι, τιμή τους και καμάρι τους. ΟΙ ίδιες όμως αυτές Σκοπιανικές λέξεις, με την ίδια προφορά, τον ίδιο τρόπο γραφής και το ίδιο νόημα, στη Σερβία ονομάζονται Σέρβικα. Άλ λες, απολύτως παρόμοιες Σκοπιανικές λέξεις, ή με α σήμαντες, ή ίσως με ελάχιστες διαφοροποιήσεις ως προς την προφορά ή κάποιο άλλο στοιχείο, στη Σερβία ονομάζονται Σέρβικα. Τέτοιες λέξεις π.χ. διαφέρουν κατά ένα μόνο γράμμα. Διαφέρουν π.χ. κατά ένα e (ε) ή ένα a (α) ή Η (ι). Διαφέρουν μόνο στην κατάληξη, ή στο γράμμα j (γι), ή στην κατάληξη του ρήματος, ή κατά ένα ι στο (νι) ή στο ΕΙ (ν), ή στην κατάληξη 11e (νε) ή (ντε).

Μολονότι οι λέξεις αυτές έχουν την ίδια έννοια, την ίδια προφορά και τον ίδιο τρόπο γραφής, στη Σερβία ονομάζονται Σέρβικα, ενώ οι Σκοπιανοί τα ονομάζουν "Μακεδονικά”! Πώς είναι δυνατόν; Αφού είναι σαφές, εμφανές, αυτόδηλο, πασίδηλο, είναι πασιφανές, δηλαδή το βλέπουμε και το καταλαβαίνουμε όλοι ότι αυτά είναι Σλάβικα Σερβικά.

Η λέξη αδιάφορος π.Χ. στα Σλάβικα Σκοπιανικά λέγεται paMH014YllleH ραμνοντούσεν, ενώ στα Σέρβικα λέγεται paBH0AYllleH ραβνοντούσεν. Η μόνη διαφορά τους είναι το τρίτο γράμμα, όπου στα Σλάβικα Σκοπιανικά είναι M ενώ στα Σέρβικα είναι B.

Η λέξη αδόξαστος στα Σλάβικα Σκοπιανικά λέγεται HeCJlaBeH νεσλαβεν, ενώ στα Σέρβικα l-leCJlaBtlH νεσλα βαν. Η μόνη διαφορά τους είναι το προτελευταίο γράμμα, όπου στα Σκοπιανικά είναι e (ε) ενώ στα Σέρβικα είναι a (α).

Η λέξη υπαίτιος στα Σλάβικα Σκοπιανικά λέγεται οντγκοβορεν ενώ στα Σέρβικα Ο4ΓΟΒΟΡαΗ οντγκοβοραν. Η μόνη διαφορά τους είναι το προτελευ ταίο γράμμα, όπου στα Σκοπιανικά είναι e (ε) ενώ στα Σέρβικα είναι a (α).

Η λέξη έμπορος στα Σλάβικα Σκοπιανικά λέγεται Tpl'0Bel\ τργκοβετς, ενώ στα Σέρβικα ΤΡΓ0Βαμ τργκοβατσ. Η μόνη διαφορά τους είναι το προτελευταίο γράμμα, όπου στα Σκοπιανικά είναι e (ε) ενώ στα Σέρβικα είναι a (α).

Η λέξη τανάλια στα Σλάβικα Σκοπιανικά λέγεται

KJlelllTH κλεστι, ενώ στα Σέρβικα λέγεται      κλεστα. Η μόνη διαφορά τους είναι το τελευταίο γράμμα, όπου στα Σκοπιανικά είναι το π (ι), ενώ στα Σέρβικα είναι το a (α).

Μετά τα παραδείγματα αυτά τα οποία δεν είναι και τα μόνα, μπορούν να μας πουν οι γείτονές μας Σκοπιανοί πώς γίνεται τα Σλάβικα Σκοπιανικά τα οποία μιλούν και είναι όμοια με τα Σέρβικα, να μετατρέπονται ως δια μαγείας και να λέγονται "Μακεδονικά"; Έως την 7^η Αυγούστου του 1944 λεγόταν Σέρβικα. Πώς γίνεται από την 8^η Αυγούστου του 1944 και μετά να λέγονται "Μακεδονικά”; Μέχρι την 7^η Αυγούστου του 1944 οι ίδιοι λέγονταν Σέρβοι και Γιουγκοσλάβοι. Πώς γίνεται από την 8^η Αυγούστου του 1944 και μετά να λέγονται "Μακεδόνες”; Δηλαδή ήλθε η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στον άθεο Τίτο, κοίμισε τους Σκοπιανούς ως Γιουγκοσλάβους ή ως Σέρβους και τους ξύπνησε σε λίγες ώρες ως ' 'Μακεδόνες"; Αυτό μοιάζει να ξεπερνά και τον ταχυδακτυλουργό, ο οποίος βγάζει κουνέλια από τα μανίκια του, το καπέλο του και από όπου αλλού τα βγάζει!

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι παραπάνω λέξεις είναι όμοιες. Για να το αποδείξω όμως αναντίρρητα, θα γράψω από δέκα περίπου λέξεις από κάθε γράμμα του Ελληνικού αλφαβήτου, για να δεί ο καθένας πώς αποδίδονται οι λέξεις αυτές στα Σλάβικα Σκοπιανικά και στα Σέρβικα. Προκαταβολικά το αναφέρω δεν έχουν κάποια διαφορά. Μην κοπιάσετε αδίκως να βρείτε διαφορές. Οι λέξεις, η σημασία τους και η προφορά τους είναι απολύτως όμοιες. Αυτό είναι απολύτως φυσικό, διότι αμφότερες είναι Σλαβικές γλώσσες.

Οι κατωτέρω λέξεις, δέκα περίπου από κάθε γράμμα του Ελληνικού αλφαβήτου, αποδεικνύουν για μία ακόμη φορά, ότι οι Σκοπιανοί είναι Σλάβοι και δεν έχουν καμμία σχέση με τη Μακεδονία και την Ελλάδα. Στην πρώτη στήλη έχουν γραφεί οι Ελληνικές λέξεις, στη δεύτερη στήλη οι Σκοπιανικές λέξεις, όπως γράφονται στα Κυριλλικά, στη

τρίτη στήλη οι Σκοπιανικές λέξεις όπως προφέρονται, με Ελληνικούς χαρακτήρες, στην τέταρτη στήλη οι Σερβικές λέξεις, όπως γράφονται στα Κυριλλικά, και στην πέμπτη στήλη οι Σερβικές λέξεις όπως προφέρονται, με Ελληνικούς χαρακτήρες. (Σε μερικές περιπτώσεις, κυρίως λόγω εύρους των λέξεων, ή επειδή υπάρχουν δύο συνώνυμες λέξεις, οι Σκοπιανικές λέξεις έχουν γραφεί σε μία σειρά και οι Σερβικές λέξεις έχουν γραφεί στην επόμενη σειρά, αλλά αυτό προσδιορίζεται). οι λέξεις είναι ειλημμένες από Λεξικό Ελληνοσκοπιανικό, (ο εκδότης το αποκαλεί αλλιώς), το οποίο έχουν γράψει οι Ζόραν Μήνοβ (30ΡΑΗ ΜΠΗΟΒ) και κρστο Μινγκόφσκι (KPCTO  και έχει εκδοθεί στο ΙΙΙτππ (Σστιπ) των Σκοπίων το 2003. Τα ονόματα των συγγραφέων πόρω απέχουν από του να φαίνονται και να είναι Ελληνικά. Είναι βέβαιο ότι δεν μπορούν με αυτά τα ονόματα να θεωρηθούν Μακεδόνες δηλαδή Έλληνες. Πάντως ως Σλάβους τους τιμούμε και θέλουμε τη φιλία και τη συνεργασία τους. Το ίδιο το Λεξικό τους όμως αποδεικνύει ότι οι Σκοπιανοί είναι Σλάβοι και οτιδήποτε άλλο και δεν είναι ' 'Μακεδόνες” δηλαδή Έλληνες). οι Σερβικές λέξεις είναι ειλημμένες από Λεξικό Ελληνοσερβικό των Εκδόσεων Καλακάθη, το οποίο έχει εκδοθεί το 2001 και έχει γράψει ομάδα καθηγητών της Σερβικής γλώσσας. Από τη σύγκριση των λέξεων προκύπτει ότι δεν υπάρχει καμμία διαφορά μεταξύ των Σλάβικων Σκοπιανικών και των Σερβικών. Κάθε άλλο μάλιστα:

Επιβεβαιώνουν απολύτως την άποψη για την ταυτότητα, την ομοιότητα και τη συγγένειά τους.

Σ κ ο π ι α ν ι κ ά Σ ε ρ β ι κ ά

Απόσταξη         uecTMJlaLlHja ντεστιλατσιγια 4ecTHJlaunja ντεστιλατσιγια
Αποκλείω         11CKJlYHYBaM ισκλουτσούβαμ HCKJbYHHT14 ισκλιουτσιτι
Βαθμιαία	ποστεπενο	TIocTelleH0	ποστεπενο
Βαλίτσα          KY(bep	κουφερ		κουφερ
Βάναυσος          cypoB	σουροβ	cypoB	σουροβ
Βαριά	τεσκο	TeU_lKO	τεσκο
Βάρος          τυκι,-ΙΕΙα	τεζινα	τυκνπια	τεζινα
Βοήθεια          ΙΙOΜειταιΜ	πο μαγκαμ	ΙΤΟΜαΓαΜ	πομαγκαμ
Βοήθεια          ΠΟΜΟΙΠ	πομοσ	IIOM0b	πο μοντζ
Βούληση (Σκοπ) BOJlja	βολγια	xeJlBa	ζελβα
(Σερβ) BOJba	βολια	xeJba,	ζελια
Βουνό          IIJ1aH11Ha	πλανινα	ΙΙΠξΙΗΙ1Ηα	πλανινα
Γύψος          rMlTC	γκιψ	I'H[IC	γκιψ
Γυμνός     ΓΟΛ	γκολ	ΓΟ	γκο
Γυαλί          CTaHJlO	στανλο	CTaHJIO	στανλ0
Γυναίκα          ',KeHa	ζενα		ζενα
Γύμνασμα          Bex6a	βεζμπα		βεζμπανιε
Γραφείο          KllHneJlapHj a	καντσελαριγια	KtlHuenapnja	καντσελαριγια
Γραφέας          11k1CElTeJl	πισατελ	l]Hcap	πισαρ
Γόνατο          KOJleHO	κολενο	KOJleHO	κολενο
Γενέθλια          l)OAeHLWH	ροντεντεν	pol)eH4aE1	ροντζενταν
Γαλανός          argypeH	αζουρεν	a3ypaH	αζουραν
Γαζία          ακαμιώα	ακατσιγια	ακαιυήα	ακατσιγια
Γάλα          MJleKO	μλεκο	MJleKO	μλεκο

Αδιόρατος        HeBH4JlldB      νέβιντλιβ HeBMAJbHB νέβιντλιιβ

Αδιάφορος paMH0AYl-ueH ραμνοντούσεν paBH0AYluel-l ραβνοντούσεν

Αδόξαστος HeCJ1aBeH   νεσλαβεν l--leCJlaBaH     νεσλαβαν

Αγαπώ     CaKaM, JbY6aM σακαμ, λιουμπαμ caKaM     σακαμ

Αγορεύω jaBHO       γιαβνο     jllBHO       γιαβνο

Αγόρευση         6eceAa    

Ιερός	CBeT	σβετ	CB&I'H				σβετι
Ιδρυτής	ΟΒΗΟ6αΗ	οβνομπατσ	ΟΒΗΗ6αΗ				οβνιμπατσ
Ιδιότητα	CBOJCTBO	σβογιστβο	CBOjCTBO				σβογιστβο
Ιδέα	114ea	ιντεα	H)4ea				ιντεα
Ιδανικός	II)4eaJleH	ιντεαλεν	Ι1Χ&α-παΙ4				ιντεαλαν
Κεφάτος		βεσελ	BeceJl				βεσελ
Κίνητρο	ΜΟΤΗΒ	μοτιβ	ΜΟΤΗΒ				μοτιβ
Κεφαλή	l'J1aBa	γκλαβα	FJlaBa				γκλαβα
Κάταγμα	(1)paKTypa	φρακτουρα	(PpaKTypa				φρακτουρα
Καράβι	6POA	μπροντ	6Ρ04				μπροντ
ΜΕΡΟΣ   3ον   ΣΥΝΕΧΕΙΑ