ΕΣΤΙΝ ΟΥΝ ΕΛΛΑΣ ΚΑΙ Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΕΡΟΣ 6ον

Η ΓΡΑΦΗ ΜΑΣ

ΚΑΙ Η ΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΑΝΩΝ

Χρήσιμο είναι να αναφερθούμε και στον τρόπο γρα φής το Σκοπιανικό και τον Ελληνικό το Μακεδονικό. Θα αρχίσω πρώτα με τη Σκοπιανική γραφή.

Όπως εί ναι γνωστό από την ιστορία, έπρεπε να έλθουν τον ένα το (9⁰) μ.Χ. αιώνα δύο Έλληνες αδελφοί, οι Έλληνες ορθόδοξοι ιεραπόστολοι από τη Θεσσαλονίκη ο Κωνσταντίνος 827-869 μ.Χ., (Κύριλλος ήταν το όνομά του ως μοναχού), ο οποίος ήταν φιλόσοφος, φιλόλογος και θεολόγος και ο Μιχαήλ 815-885 μ.Χ., (Μεθόδιος ήταν το όνομά του ως μοναχού), να κηρύξουν το Χριστιανισμό στους Σλαβικούς λαούς και να τους δώσουν αλφάβητο για να μάθουν να γράφουν. Στο αλφάβητο αυτό, το οποίο επινόησε ο Κύριλλος, μεταφράστηκαν πρώτα η Αγία Γραφή, πολλά λειτουργικά και θεολογικά βιβλία, καθώς και η Χριστιανική λειτουργική υμνολογία. Επάνω σε αυτό το αλφάβητο στηρίζεται και η σημερινή Κυριλλική γραφή των σλαβικών εθνών και πάνω σε αυτό αναπτύχθηκε όλη η γραμματεία τους. Άλλως, είναι βέβαιο ότι και είναι βέβαιο ότι και οι Σκοπιανοί θα παρέμεναν στο σκότος και θα εξαφανίζονταν από το προσκήνιο, όπως τόσοι λαοί πριν από αυτούς.

οι γείτονές μας Σκοπιανοί, εάν είχαν ελάχιστο φιλότιμο, μόνο και μόνο για το γεγονός ότι τους δώσαμε το αλφάβητο, έπρεπε να μάς ευγνωμονούν εμάς τους Έλ ληνες. Όμως το φιλότιμο είναι Ελληνική ιδιότητα. Μπορούν όμως να είναι τουλάχιστον ευπρεπείς κα να μη σφετερίζονται τα ονόματά μας και την ιστορία μας. Τον ένατο μ.Χ. αιώνα λοιπόν, επινοήθηκε αλφάβητο από εμάς τους Έλληνες για τους Σλάβους. Βασίζεται στην Ελληνική μεγαλογράμματη γραφή του ενάτου (9^0υ) μ.Χ. αιώνα. Το αλφάβητο αυτό με τροποποιήσεις χρησιμοποιείται από Σέρβους, Βουλγάρους, Ρώσους κτλ. Όλα αυτά είναι καταγεγραμμένα από την Ιστορία και ουδεμία προπαγάνδα δεν μπορεί να τα ανατρέψει. Το δικό μας αλφάβητο σε όλη την Ελλάδα ήταν ανέκαθεν Ελληνικό.

Αλήθεια οι φίλοι και γείτονες Σκοπιανοί, σε ποια γλώσσα νομίζουν ότι έγραφε ο Αριστοτέλης, ο Φίλιππος, ο Πολυσπέρχων, ο Αμύντας, ο Πτολεμαίος, ο Αργαίος, ο Αντίπατρος, ο Αρχέλαος, ο Αλέξανδρος, o Ηφαιστίων, ο Παρμενίων;

Σε ποια γλώσσα νομίζουν ότι γράφτηκε ο Καταστατικός Χάρτης, το Σύμφωνο του "Κοινού των Ελλήνων” στην Κόρινθο το 337 π.Χ. Ιδού τι έγραφε.

Όρκος. Ομνύω Δία Γην Ήλιον Ποσειδώνα Αθη νάν Άρη θεούς πάντας και πάσας. Εμμενώ.... και ου λύσω τας συνθήκας τας ουδέ όπλα εποίσω επί πημονή επ' ουθένα των εμμενόντων εν τοις όρκοις ούτε κατά γην ούτε κατά θάλασσαν ουδέ πόλιν ουδέ φρούριον κα ταλήψομαι ουδέ λιμένα επί πολέμω 01)θενός των της ει- ρήνης κοινωνούντων τέχνη ουδεμιά ουδέ μηχανή ουδέ την βασιλείαν την Φιλίππου και των εκγόνων καταλύσω. Οδέ τας πολιτείας τας ούσας παρ' εκάστοις, ότε τους όρκους τους περι' της ειρήνης ώμνυον, ουδ αυτός ουθέν υπεναντίον ταίσδε ταις συνθήκες ποιήσω ουδ' άλλω επιτρέμω εις δύναμιν αν δε τις ποιή τι παράσπονδον περί τας συνθήκας, βοηθήσω καθότι αν παραγγέλλωσιν οι αδικούμενοι και πολεμήσω τω την κοινήν ειρήνην παραβαίνοντι καθότι αν δοκή τω κοινώ συνεδρίω και ο ηγεμών παραγγέλλη και ουκ εγκαταλείψω ..... ' '

Ασφαλώς βλέπει και καταλαβαίνει κανείς σε ποια γλώσσα είναι γραμμένος ο όρκος αυτός. Σλάβικα Σκο πιανικά πάντως δεν είναι, ούτε άλλα Σλάβικα. Ασφα λώς είναι Ελληνικά- οι Σλάβοι την περίοδο στην οποία αναφερόμαστε δεν υπήρχαν στην περιοχή μας, διότι ήλθαν μετά από 1.300 περίπου χρόνια. Επίσης, όταν άρχισαν να έρχονται στη χερσόνησό μας, προοδευτικά, από τον έκτο (6⁰) μ.Χ. αιώνα και μετά, δεν είχαν γραπτή γλώσσα.

Αλήθεια, σε ποια γλώσσα νομίζουν οι Σκοπιανοί ότι αλληλογραφούσε ο στρατηγός και μετέπειτα αντιβασι λιάς Αντίπατρος με τον Αριστοτέλη;

Σε ποια γλώσσα αλληλογραφούσε ο βασιλιάς Φίλιππος Β' με τον Αθηναίο ρήτορα Ισοκράτη; Ο Ισοκράτης απευθυνόμενος στο βασιλιά Φίλιππο Β', τον πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου έγραφε, ' Ίσοκράτης Φιλίπ πω χαίρειν Ο Ισοκράτης εύχεται στο Φίλιππο να χαίρει, να χαίρεται δηλαδή, να είναι χαρούμενος. οι Σκο πιανοί, βεβαίως, δεν χαίρονται με όλα αυτά, διότι καταλαβαίνουν ότι η αλήθεια της ιστορίας βρίσκεται πέρα και πάνω από τις επιδιώξεις τους. Ο ίδιος αυτός χαιρετισμός ' 'χαίρετε” εξακολουθεί και σήμερα στην Ελλάδα.

Η πρώτη επιστολή του Αθηναίου ρήτορα Ισοκράτους προς το βασιλιά Φίλιππο Β' αρχίζει και τελειώνει ως εξής: ' Όίδα μεν, ότι πάντες ειώθασι πλείω χάριν έχειν τοις επαινούσιν ή τοις συμβουλεύουσιν, άλλως τε καν μη κελευσθείς επιχειρή τις τούτο ποείν... Ουκ οίδ' ότι πλείω δει λέγει πλην τοσούτον, ότι καλόν εστι την βασιλείαν και την ευδαιμονίαν την υπάρχουσαν υμίν παρακα ταθέσθαι τη των Ελλήνων ευνοία Γνωρίζω μεν, ότι όλοι συνηθίζουν να χρωστούν μεγαλύτερη ευγνωμοσύνη σε εκείνους που τους επαινούν παρά σε εκείνους που τους συμβουλεύουν, και μάλιστα όταν κάποιος ε πιχειρεί να το κάνει αυτό χωρίς να του ζητηθεί. . . ...Δε βλέπω το λόγο γιατί πρέπει να λέω περισσότερα, όμως θα πω αυτό, ότι είναι καλό τη βασιλεία και την ευτυχία που έχεις τώρα να την παραδώσεις προς φύλαξη στην εύνοια των Ελλήνων' '

Η δεύτερη επιστολή του Ισοκράτους προς το βασιλιά Φίλιππο Β' αρχίζει και τελειώνει ως εξής: "Εγώ διελέχθην μεν και προς Αντίπατρον περί τε των τη πόλει και των σοι συμφερόντων εξαρκούντως, ως εμαυτόν έπει θον, ηβουλήθην δε και προς σε γράψαι, περί ων μοι δοκεί πρακτέον είναι μετά την ειρήνην, παραπλήσια τοις εν τω λόγω γεγραμμένοις, πολύ δ' εκείνων συντομώτερα... .Χάριν δ' έχω τω γήρα ταύτην μόνην, ότι προήγαγεν εις τούτό μου τον βίον, (ύσθ' ά νέος ων διενοούμην και γράφειν επεχείρουν εν τε τω πανηγυρικώ λόγω και τω προς σε πεμφθέντι, ταύτα νυν τα μεν ήδη γιγνόμενα δια των σων εφορώ πράξεων, τα δ' ελπίζω γενήσεσθαι ' Έγώ συζήτησα μεν αρκετά και με τον Αντίπα τρο για όσα συμφέρουν και στην πόλη και σε σένα, θέλησα όμως και να σού γράψω για όσα νομίζω ότι πρέπει να γίνουν μετά την ειρήνη, τα οποία είναι παρόμοια με εκείνα π δε μόνο αυτή τη χάρη στο γήρας μου, διότι μου επέτρεψε να ζήσω μέχρι σήμερα, ώστε από όσα σκεπτόμουν και επιχειρούσα να γράψω όταν ήμουν νέος, και στον "Πανηγυρικό” μου και στο λόγο που έστειλα προς εσένα, από αυτά άλλα μεν βλέπω να πραγματοποιούνται με τις πράξεις σου, άλλα δε ελπίζω ότι θα γίνουν” .

Σε ποια γλώσσα επίσης απηύθυνε ο Ισοκράτης την επιστολή του προς το Μέγα Αλέξανδρο; Η επιστολή του Ισοκράτους προς το Μέγα Αλέξανδρο αρχίζει και τελειώνει ως εξής: "Προς τον πατέρα σου γράφων επιστολήν άτοπον ώμην ποιήσειν, ει περί τον αυτόν όντα σε τόπον εκείνω μήτε προσερώ μήτ' ασπάσομαι μήτε γράψω τι τοιούτον, ό ποιήσει τους αναγνόντας μη νομίζειν ήδη με παραφρονείν δια το γήρας μηδέ παντάπασι ληρείν αλλ' έτι το καταλελειμμένον μου μέρος και λοιπόν ον ουκ ανάξιον είναι της δυνάμεως, ην έσχον νεώτερος ων.... Σωφρονείς ουν νυν ταύτα μελετών • ελπίδας γαρ τω τε πατρί και τοις άλλοις παρέχεις, ως αν πρεσβύτερος γενόμενος εμμείνης τούτοις, τοσούτον προέξεις τη φρο νήσει των άλλων, όσον περ ο πατήρ σου διενήνοχεν απάντων Γράφοντας επιστολή προς τον πατέρα σου, νόμιζα ότι θα κάνω κάτι άτοπο, αν, ενώ βρίσκεσαι στο ίδιο μέρος με εκείνον, δεν σε προσφωνήσω, ούτε σε χαιρετίσω, ούτε γράψω Κάτι τέτοιο, το οποίο θα Κάνει τους αναγνώστες να μη νομίζουν ότι εγώ ήδη έχασα τα λογικά μου εξ αιτίας του γήρατος, ούτε ότι εγώ φλυαρώ καθ' ολοκληρίαν, αλλά ότι το μέρος της ζωής που μου απομένει δεν είναι ανάξιο της δύναμης που είχα νεώτε ρος. .... Ασχολούμενος τώρα με αυτά, ενεργείς με σωφροσύνη• διότι δίνεις ελπίδες στον πατέρα σου και τους άλλους, ότι αν γενόμενος μεγαλύτερος επιμείνεις σ' αυτά θα ξεπεράσεις τόσο κατά τη φρόνηση τους άλλους, όσο ο πατέρας σου τους έχει ξεπεράσει όλους' '

Σε ποια γλώσσα απηύθυνε ο Ισοκράτης την επιστολή του προς το στρατηγό Αντίπατρο; "Εγώ, καίπερ επι κινδύνου παρ ' ημίν όντος εις Μακεδονίαν πέμπειν επι στολήν, ου μόνον νυν, ότε πολεμούμεν προς υμάς, αλλά και της ειρήνης ούσης, όμως γράψαι προς σε προειλόμην περί Διοδότου, Εγώ, αν και είναι επικίνδυνο σε μας να στέλνομε επιστολή στη Μακεδονία όχι μόνο τώρα που διεξάγουμε πόλεμο προς εσάς, αλλά και όταν ήταν ειρήνη, αποφάσισα όμως να σου γράψω για τον Διόδοτο,  Σε ποια γλώσσα μιλούσαν οι Αθηναίοι πρέσβεις στο βασιλιά Φίλιππο Β', όπως και οι πρέσβεις των άλλων Ελληνικών πόλεων, όταν τον επισκέπτονταν στην Πέλλα-, Πέλλα σημαίνει λίθος, με την έννοια του βραχώδους εδάφους όπου ήταν κτισμένη η πόλη. Από το άλφα (α) το αθροιστικό συν τη λέξη πέλλα, η οποία σημαίνει λίθος, προέρχεται στα δωρικά ο θεός Απέλλων και στα ιωνικά ο θεός Απόλλων. οι ιεροί λίθοι ήσαν σημαντικοί στη λατρεία του θεού Απόλλωνα. Απέλλαι σημαίνει ιερά. Το γράφω αμέσως για να προλάβω τους γείτονές μας να μην παρασυρθούν και εκτεθούν λέγοντας ότι η Πέλλα είναι Σκοπιανική.

Σε ποια γλώσσα έγραφε ο βασιλιάς Φίλιππος Β στους Αθηναίους, παραπονούμενος για τη συμπεριφορά τους εναντίον του;

Σε ποια γλώσσα αλληλογραφούσε ο Μέγας Αλέξανδρος με τον Αθηναίο στρατηγό Φωκίωνα; "Όλως δ ήχθετο τοις μη λαμβάνουσι μάλλον ή τοις αιτούσι. και Φωκίωνι μεν έγραψεν επιστολήν, ως ου χρησόμενος αυτώ φίλω το λοιπόν, ει διωθοίτο τας χάριτας”. (Παράλ Βίοι, 39). Γενικά, περισσότερο στενοχωριόταν (ο Αλέξανδρος) με αυτούς που δεν δέχονταν δώρα παρά με αυτούς που ζητούσαν. Στον Φωκίωνα έστειλε επιστολή, στην οποία έγραφε ότι στο εξής δεν θα τον θεωρεί φίλο του, αν αρνηθεί τις προσφορές του.

Σε ποια γλώσσα αλληλογραφούσε ο Μέγας Αλέξαν δρος με το στρατηγό του τον Παρμενίωνα; Ασφαλώς θυμόμαστε όλοι τι γράφει ο Αρριανός. Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος βρισκόταν στη Φρυγία κατευθυνόμενος προς το Γόρδιον, έστειλε έγγραφη διαταγή (επέστειλεν) στον Παρμενίωνα, αφού πάρει μαζί του την δύναμή του να τον συναντήσει εκεί (στο Γόρδιο). ' 'Προς μεν δη ταις Κελαιναίς καταλείπει στρατιώτας....Μείνας δε αυ τού ημέρας δέκα, και σατράπην αποδείξας Φρυγίας Α ντίγονον τον Φιλίππου . ..αυτός Γορδίου εστέλλετο. Και Παρμενίωνι επέστειλεν, άγοντα άμα οι την δύναμιν εκείσε απαντάν. Και απήντα ξυν τη δυνάμει Παρμενίων ' (Αλεξ. Ανάβ. Α' 29.3). "Και πλησίον μεν των Κελαι νών άφησε φρουρά από στρατιώτες... -Αφού δε έμεινε εκεί δέκα ημέρες και διώρισε σατράπη της Φρυγίας τον Αντίγονο του Φιλίππου . ..αυτός διευθυνόταν προς το Γόρδιον. Και έστειλε έγγραφη διαταγή στον Παρμενίωνα αφού πάρει μαζί του την δύναμή του να τον συναντήσει εκεί' '

Είναι γνωστό ότι ο Μέγας Αλέξανδρος προσέλαβε δασκάλους για να διδάξουν Ελληνικά στην αιχμάλωτη οικογένεια του βασιλιά Δαρείου. Ο Διόδωρος ο Σικε λιώτης αναφέρει σχετικά: "Μετά δε ταύτα την μεν Δα ρείου μητέρα και τας θυγατέρας και τον υιόν απέλιπεν εν Σούσοις και παρακατέστησε τους διδάξοντας την Ελληνικήν διάλεκτον, αυτός δε μετά της δυνάμεως αναζεύξας τεταρταίος επί τον Τίγριν ποταμόν αφίκετο (Διόδ. ΣΙκελ. Βιβλίο ΙΖ',67). Μετά δε από αυτά (ο Αλέξανδρος) την μεν μητέρα και τις κόρες και τον υιόν του Δαρείου τους άφησε στα Σούσα και διώρισε ανθρώπους να τους διδάξουν την Ελληνική γλώσσα, αυτός δε ξεκίνησε με το στρατό και σε τέσσερις ημέρες έφθασε στον ποταμό Τίγρη .

Σε ποια γλώσσα αλληλογραφούσε ο Μέγας Αλέξανδρος με το στρατηγό Αντίπατρο; "Αλέξανδρος δε περί της μάχης επιστέλλων τοις περί τον Αντίπατρον ουκ είρηκεν όστις ην ο τρώσας... ' (Πλ. Παράλ. Βίοι, 20). Ο Αλέξανδρος δε γράφων επιστολή σχετικά με τη μάχη (της Ισσού) προς τον Αντίπατρο δεν ανέφερε ποιος τον τραυμάτισε... ' '

Επίσης, προς δ' Αντίπατρον έγραφε κελεύων έχειν φύλακας του σώματος ως επιβουλευόμενον (Παράλ. Βίοι, 39). Στον Αντίπατρο έγραψε επιστολή προτρέποντάς τον να έχει σωματοφύλακες επειδή θα κινδύνευε η ζωή του.

Επίσης, "Αντιπάτρω γαρ άπαντα γράφων ακριβώς, τον μεν Σκύθην φησίν αυτώ διδόναι την θυγατέρα προς γάμον, Αμαζόνος δ' ου μνημονεύει ' (Παράλ. Βίοι, 46). Διότι γράφοντας τα πάντα στον Αντίπατρο λεπτομερώς, λέγουν ότι ο Σκύθης του έδιδε την κόρη του σε γάμο, αλλά για την Αμαζόνα δεν αναφέρει.

Ομοίως, ' 'ταύτα σχεδόν αυτοίς ονόμασιν εν τη προς Αντίπατρον επιστολή γέγραπται, και ότι ταύτ' ειπόντος αυτού πάντες εκέκραγον, όπου βούλεται της οικουμένης άγειν". (Παράλ. Βίοι, 47). Αυτά έχουν γραφεί στην επιστολή προς τον Αντίπατρο σχεδόν με τις ίδιες λέξεις, και ότι αφού είπε αυτά όλοι φώναζαν να τους οδηγήσει σε όποιο μέρος της οικουμένης θέλει.

Ομοίως, ...ύστερον δε γράφων προς Αντίπατρον και τον Καλλισθένην συνεπαιτιασάμενος... (Παράλ. Βίοι, 55). Κατόπιν, γράφοντας προς τον Αντίπατρο κατηγο ρώντας μαζί (με τους βασιλικούς παίδας) και τον Καλ λισθένη.

Επίσης, όταν ο Πρόξενος ο αυλικός του Μεγάλου Αλεξάνδρου σκάβοντας για να στήσει σκηνή στον πο ταμό 'Ωξο, ανακάλυψε πηγή με λιπαρό και παχύ υγρό, δηλαδή πετρέλαιο, ο Μέγας Αλέξανδρος έγραψε στον Αντίπατρο. ' 'ου μην αλλά και θαυμαστώς Αλέξανδρος ησθείς δήλός εστιν εξ ων γράφει προς Αντίπατρον, εν τοις μεγίστοις τούτο των από θεού γεγονότων αυτώ τιθέμενος". (Παρ. Βίοι, 57). Είναι φανερό, από αυτά που γράφει προς τον Αντίπατρο, ότι ευχαριστήθηκε πολύ ο Αλέξανδρος, καθώς δηλαδή το θεωρεί αυτό (τον οιωνό) έναν από τους μεγαλύτερους που του έστειλε ο θεός".

Επίσης, "είτα μεμψάμενος μέτρια και προσαγορεύσας φιλανθρώπως, απέλυσε τους αχρήστους, δωρησάμενος μεγαλοπρεπώς και γράψας προς Αντίπατρον, όπως εν πάσι τοις αγώσι και τοις θεάτροις προεδρίαν έχοντες εστεφανωμένοι καθέζοιντο. Των δε τεθνηκότων τους παίδας ορφανούς όντας εμμίσθους εποίησεν (Παράλ. Βίοι, 71). Έπειτα αφού τους έκανε παρατηρήσεις με μέτρο και τους μίλησε με φιλάνθρωπα αισθήματα, απέ λυσε εκείνους που δεν ήταν πλέον χρησιμοι αφού τους χάρισε πολλά δώρα, και έγραψε προς τον Αντίπατρο να κάθονται στεφανωμένοι, σε όλους τους αγώνες και τα θέατρα, στις πρώτες θέσεις. Στα παιδιά όσων είχαν σκοτωθεί και ήταν ορφανά έδωσε μισθούς (συντάξεις).

Σε ποια γλώσσα αλληλογραφούσε ο Μέγας Αλέξανδρος με τον Αριστοτέλη;

'...γράφει προς αυτόν υπέρ φιλοσοφίας παρρησιαζό μενος επιστολήν, ης αντίγραφόν εστιν • Αλέξανδρος Αρι στοτέλει ευ πράττειν.. (Παρ. Βίοι, 7). .γράφει προς αυτόν (Αριστοτέλη) επιστολή, της οποίας υπάρχει αντίγραφο,

υπεραμυνόμενος για τη φιλοσοφία. Ο Αλέξανδρος εύχεται στον Αριστοτέλη να είναι καλά..

Σε ποΙοι γλώσσα έγραψε από τα Σούσα ο Φιλόξενος την επιστολή του προς το Μέγα Αλέξανδρο; "Αυτός δε επί Σούσων εστέλλετο • και εντυγχάνει αυτώ κατά την οδόν ό τε παις του Σουσίων σατράπου και παρά Φιλοξένου επιστολεύς. .... Τη δε επιστολή τη παρά Φιλοξένου ενεγέγραπτο ότι την τε πόλιν οι Σούσιοι παραδεδώκασιν και τα χρήματα πάντα σώα εστιν Αλεξάνδρα) ". (Αλεξ. Ανάβ. Γ' 16.6). "Αυτός δε κατευθυνόταν στα Σούσα. Και συνήντησε αυτόν καθ' οδόν και ο υιός του διοικητού των Σούσων και ένας γραμματοκομιστής απεσταλ μένος από τον Φιλόξενο.. ...Αναφερόταν δε στην επιστολή, η οποία είχε σταλεί από τον Φιλόξενο ότι και την πόλη είχαν παραδώσει οι Σούσιοι και ότι τα χρήματα ήταν εξασφαλισμένα για τον Αλέξανδρο”

Σε ποια γλώσσα έγραψε ο Μέγας Αλέξανδρος στον Πευκέστα, ' 'Πευκέστα μεν έγραψε μεμφόμενος, ότι δηχθείς υπ' άρκτου τοις μεν άλλοις έγραψεν, αυτώ δ' ουκ εδήλωσεν. Αλλά νυν γε γράψον τε πώς έχεις, και μη τινές σε των συγκυνηγετούντων εγκατέλιπον, ίνα δίκην δώσι (Παρ. Βίοι, 41). Στον Πευκέστα έγραψε επιστολή ελέγ χοντάς τον γιατί αφού τον δάγκωσε αρκούδα ενώ το έγραψε σε άλλους αυτόν δεν τον ενημέρωσε. Αλλά τώ ρα γράψε μου πώς είσαι (και γνώρισέ μου) μήπως κά ποιοι από αυτούς που κυνηγούσατε μαζί σε εγκατέλειψαν για να λογοδοτήσουν”

Σε ποια γλώσσα έγραψε ο Μέγας Αλέξανδρος στον ιατρό Αλέξιππο, ' 'Πευκέστα δε σωθέντος εκ τινος ασθε νείας, έγραψε προς Αλέξιππον τον ιατρόν ευχαριστών ' (Παρ. Βίοι, 41). Και όταν ο Πευκέστας σώθηκε μετά από κάποια ασθένεια, έγραψε επιστολή προς τον ιατρό Αλέξιππο ευχαριστώντας τον. Ομοίως, στον ιατρό Παυσανία, . -έγραψε δε και Παυσανία τω ιατρώ βουλομένω τον Κραττερόν ελλεβορίσαι, τα μεν αγωνιών, τα δε παραινών όπως χρήσεται τη φαρμακεία (Παρ. Βίοι, 41). Έγραψε επιστολή και προς τον ιατρό Παυσανία, που ήθελε να δώσει στον Κρατερό φάρμακο, αγωνιώ ντας μεν, αλλά και δίνοντας οδηγίες για το πώς να χρησιμοποιήσει το φάρμακο.

Σε ποια γλώσσα έγραψε ο Μέγας Αλέξανδρος στα Εκβάτανα τη διαταγή του προς το Μένητα για την αποστολή των Θεσσαλών ιππέων και των άλλων συμμάχων στην Εύβοια; .Επέστε,ιλε δε και Μένητι, επειδάν αφίκωνται επι' θάλασσαν, και επιμεληθήναι όπως επί τριηρών κομισθήσονται ες Εύβοιαν (Αλεξ. Ανάβ. Γ' 19.6). ' "Εστειλε δε έγγραφη διαταγή και στον Μένητα, όταν εκείνοι φθάσουν στη θάλασσα να φροντίσει για την αποστολή τους με τριήρεις στην Εύβοια”

Σε ποια γλώσσα έγραψε ο Μέγας Αλέξανδρος στα Εκβάτανα την επιστολή του προς τον Κλείτο και τον διέταζε, όταν έλθει στα Εκβάτανα, να παραλάβει τους Μακεδόνες ....και να διευθυνθεί προς την χώρα των Παρθυαίων, όπου και αυτός εσκόπευε να πάει; "Κλείτω δε τω της βασιλικής ίλης ηγεμόνι επέστειλεν, επειδάν εκ Σούσων εις Εκβάτανα αφίκηται, καταλέλε,ιπτο γαρ εκ Σούσοις άρρωστών, αναλαβόντα τους Μακεδόνας τους επί των χρημάτων τότε επιληφθέντας, Ιέναι την επι' Παρθυαίους, ίνα και αυτός ήξειν έμελλεν (Αλεξ. Ανάβ. Γ' 19.8). "Στον δε Κλείτο τον αρχηγό της βασιλικής ίλης έστειλε έγγραφη διαταγή, όταν έλθει από τα Σούσα στα Εκβάτανα, διότι είχε μείνει στα Σούσα, επειδή ήταν άρρωστος, να παραλάβει τους Μακεδόνες, οι οποίοι έμειναν εκεί τότε προς φύλαξη των χρημάτων και να διευθυνθεί στο δρόμο που οδηγούσε στη χώρα των Παρθυαίων, όπου και αυτός εσκόπευε να πάει” .

Σε ποια γλώσσα αλληλογραφούσε ο Μέγας Αλέξανδρος με τη μητέρα του Ολυμπιάδα; "Και δη και προς την Ολυμπιάδα γράφοντα υπέρ των Ινδών της γής άλλα τε γράψαι και ότι δοκοίη αυτώ εξευρηκέναι του Νείλου τας πηγάς, μικροίς δη τισι και φαύλοις υπέρ των τηλΙκούτων τεκμαιρόμενον. Επί μέντοι ατρεκέστερον εζήλεγξε τα αμφί τω ποταμώ τω Ινδώ, ούτω μαθείν παρά των επιχωρίων τον μεν Υδάσπην τω Ακεσίνη, τον Ακεσίνην δε τω Ινδώ το τε ύδωρ ξυμβάλλοντας και τω ονόματι ζυγχωρούντας, τον Ινδόν δε εκδιδόντα ήδη ες την μεγάλην θάλασσαν, δίστομον, τον Ινδόν όντα, ουδέν τι αυτώ προσήκον της γης της Αιγυπτίας• τηνικαύτα δε της επιστολής της προς την μητέρα τούτο ό αμφί τω Νείλω έγραφεν αφελείν". (Αλεξ. Ανάβ. ΣΤ' 1.4,5) ' 'Και μάλιστα όταν ο Αλέξανδρος έγραφε προς τη μητέρα του Ολυμπιάδα και άλλα πολλά περί της χώρας των Ινδιών της έγραφε και μάλιστα ότι νόμιζε ότι είχε βρει τις πηγές του Νείλου, βγάζοντας το συμπέρασμα αυτό από μικρές πραγματικά και ασήμαντες ενδείξεις. Αφού όμως κατόπιν εξέτασε ακριβώς τα σχετικά με τον Ινδό ποταμό, τότε πλέον έμαθε από τους ιθαγενείς ότι ο μεν Υδάσπης ποταμός χύνεται στον Ακεσίνη, ο δε Ακεσίνης στον Ινδό, και ότι οι δύο αυτοί ποταμοί ενωμένοι με τον Ινδό χάνουν και το όνομά τους, ο δε Ινδός εισρέων στη μεγάλη θάλασσα με δύο στόμια δεν έχει καμμία σχέση με την Αίγυπτο. Και τότε εξήλειψε από την επιστολή, που απευθυνόταν στη μητέρα του, το μέρος στο οποίο έκανε λόγο για το Νείλο”

Σε ποια γλώσσα έγραψε ο Μέγας Αλέξανδρος τα γράμματα προς τους στρατιώτες του, για να τούς ενημερώσει ότι θα έλθει να τούς συναντήσει στο στρατόπεδ0 για να βεβαιωθούν ότι ζει, μετά τον τραυματισμό του από τους Μαλλούς, όπου τον έσωσαν ο Λεοννάτος, ο Πευκέστας και ο Αβρέας;

Ο Αρριανός αναφέρει σχετικά: .Ως δε και γράμματα παρ αυτού ήκεν ότι όσον ούπω κατελεύσεται επί το στρατόπεδον, ουδέ ταύτα τοις πολλοίς υπό του άγαν δέους πιστά εφαίνετο, αλλά πλάττεσθαι • γαρ προς των αμφ' αυτόν σωματοφυλάκων τε και στρατηγών (Αλεξ. Ανάβ. ΣΤ' 12.3). .Όταν δε έφθασαν και γράμματα εκ μέρους του τα οποία έλεγαν ότι μετ' ολίγον θα έλθει στο στρατόπεδο, ούτε σε αυτά επίστευαν οι περισσότεροι από τον υπερβολικό φόβο τους, αλλά ενόμιζαν ότι αυτά ήσαν πλαστά, γραμμένα από τους σωματοφύλακες και τους στρατηγούς του' '

Σε ποια γλώσσα μίλησε στο Μέγα Αλέξανδρο ο γέ ρων στρατιώτης του από τη Βοιωτία, όταν έμαθε ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ελυπείτο για τις επιτιμήσεις των φίλων του, επειδή τον κατέκριναν που εξετίθετο στην πρώτη γραμμή του στρατεύματος και ότι ένεκα τούτου ήτο κατηφής; Αξίζει να προσέξουμε τι είπε στο Μέγα Αλέξανδρο σε Βοιωτική προφορά, όπως το αναφέρει ο Αρριανός. "Νέαρχος δε λέγει ότι χαλεποί αυτώ των φίλων εγένοντο όσοι εκάκιζον ότι αυτός προ της στρατιάς κινδυνεύοι. ...Άνθρωπόν δε τινα πρεσβύτερον λέγει Βοιώτιον, το δε όνομα του ανθρώπου ου λέγει ..προσελθόντα τούτον Βοιωτιάζοντα άμα τη φωνή ταύτα φάναι ώ Αλέξανδρε, ανδρών τα έργα • και τι ιαμβείον υπειπείν, τον δε νουν είναι του ιαμβείου ότι τω τι δρώντι και παθείν εστιν οφειλόμενον... ' (Αλεξ. ΣΤ' 13.4,5). "Ο δε Νέαρχος λέγει ότι δυσαρεστούσαν τον .Αλέξανδρο όσοι εκ των φίλων του τον κατέκριναν, που εξετίθετο ο ίδιος στην πρώτη γραμμή του στρατεύματος.... .Κάποιος γέρων άνθρωπος από τη Βοιωτία δεν λέγει το όνομά του- ...επήγε προς αυτόν και συ νάμα με προφορά Βοιωτική του είπε: Αλέξανδρε, τα κατορθώματα τα κάνουν οι γενναίοι άνδρες. Και προσέθεσε και ένα ιαμβικό στίχο, το νόημα του οποίου ήταν ότι εκείνος που δρα είναι πεπρωμένο και να πάθει". (Βοιωτιάζοντα, όπως Ελληνίζοντα, Λακωνίζειν, Μακεδονίζοντα).

Σε ποια γλώσσα έγραψε ο Μέγας Αλέξανδρος τα γράμματα προς τον Εύδημο και τον Ταξίλη, στην Ινδία, να φροντίζουν για τη χώρα, έως ότου ο ίδιος στείλει σατράπη σε αυτή; Ο Αρριανός αναφέρει σχετικά.

' Ταύτα δε ως έγνω, εκπέμπει γράμματα ες Ινδούς παρά Εύδημόν τε και Ταξίλην επιμελείσθαι της χώρας της πρόσθεν υπό Φιλίππου τεταγμένης έστ' αν αυτός σατράπην εκπέμψη επ' αυτής (Αλεξ. Ανάβ. ΣΤ' 27.2).

. Μόλις δε έμαθε αυτά, έστειλε γράμματα στην Ινδικήν (χώραν) και προς τον Εύδημον και προς τον Ταξίλην να φροντίζουν για τη χώρα, η οποία πριν βρισκόταν υπό την εξουσία του Φιλίππου, έως ότου ο ίδιος στείλει σατράπη σ' αυτή ' '

Σε ποια γλώσσα έγραφαν συνεχώς προς το Μέγα Αλέξανδρο, η μητέρα του Ολυμπιάς και ο αντιβασιλιάς

Αντίπατρος, παραπονούμενοι ο ένας για τον άλλον; "....επεί ουδέν επαύοντο Αλεξάνδρω γράφοντες ο μεν την αυθάδειαν της -τε Ολυμπιάδος και οξύτητα και πολυ πραγμοσύνην, ήκιστα δη τη Αλεξάνδρου μητρί ευσχήμονα, ώστε και λόγος τις τοιόσδε εφέρετο Αλεξάνδρου εφ οίς υπέρ της μητρός αυτού εξηγγέλετο, βαρύ δη το ενοί κιον των δέκα μηνών εισπράττεσθαι αυτόν την μητέρα (Αλεξ. Ανάβ. Z' 12.6). Επειδή δε δεν έπαυαν να γρά φουν στον Αλέξανδρο και οι δύο τους, και ο μεν Αντίπατρος παρίστανε την αλαζονεία της Ολυμπιάδος, τον ευερέθιστο χαρακτήρα της και την επιθυμία να αναμιγνύεται στη διακυβέρνηση της χώρας, που πολύ ολίγον ήρμοζε στη μητέρα του Αλεξάνδρου, ώστε και ένας τέτοιος λόγος εφέρετο ότι ελέχθη από τον Αλέξανδρο για την μητέρα του εξ αιτίας των όσων εμάθαινε, ότι δηλαδή βαρύ το ενοίκιο των δέκα μηνών το οποίο ζητεί να εισπράττει η μητέρα του'

Σε ποια γλώσσα απευθυνόταν στο Μέγα Αλέξανδρο οι στρατιώτες του, στον Ύφαση ποταμό, ευχόμενοι σ αυτόν πολλά και αγαθά, όταν ελήφθη η απόφαση της επιστροφής; ' Όι δε εβόων τε οία αν όχλος ξυμμιγής χαίρων βοήσειε και εδάκρυον οι πολλοί αυτών • οι δε και τη σκηνή τη βασιλική πελάζοντες εύχοντο Αλεξάνδρω πολλά και αγαθά, ότι προς σφων μόνων νικηθήναι ηνέ σχετο (Αλεξ. Ανάβ. Ε'29). "οι δε στρατιώτες εκραύ γαζαν τότε, όπως συνήθως κραυγάζει με χαρά ένας όχλος ανάμεικτος, και οι περισσότεροι εξ αυτών εδάκρυζαν. Μερικοί δε μεταβαίνοντες πλησίον στη σκηνή του βασιλιά ευχόταν σ ^η αυτόν πολλά και αγαθά διότι ανέχθηκε μόνο από αυτούς να ηττηθεί".

Ο Μέγας Αλέξανδρος για τον οποίο ο χρησμός της προμάντιδος στους Δελφούς ήταν ' 'ανίκητος εί ω παι νικήθηκε μόνο από τη θέληση των στρατιωτών του. (Παρ. βίοι, 14). Τον ίδιο χρησμό, ότι δηλαδή θα ήταν ανίκητος, είχαν δώσει και οι μάντεις στον πατέρα του βασιλιά Φίλιππο Β κατά τη γέννηση του Αλεξάνδρου, ' '...αποφαινόμενοι τον παίδα τρισί νίκαις συγγεγεννημένον ανίκητον έσεσθαι ' (Παρ. βίοι, 3).

Σε ποια γλώσσα έγραψε ο Μέγας Αλέξανδρος την επιστολή του προς τον Κλεομένη στην Αίγυπτο και τον διέταζε να κατασκευάσει ηρώα προς τιμήν του Ηφαιστίωνος στην Αλεξάνδρεια, αλλά και στη νήσο Φάρο; Και Κλεομένη ανδρί κακώ και πολλά αδικήματα αδικήσαντι εν Αιγύπτω, επιστέλλει επιστολήν.. . Εκέλευε γαρ η επιστολή κατασκευασθήναι Ηφαιστίωνι ηρώον εν Αλεξανδρεία τη Αιγυπτία, εν τε τη πόλει αυτή και εν τη νήσω τη Φάρω, ίνα ο πύργος εστιν ο εν τη νήσω, μεγέθει τε μέγιστον και πολυτελεία εκπρεπέστατον.... (Αλεξ. Ανάβ. Ζ' 23.6,7). Έστειλε δε και επιστολή στον Κλεομενη ο οποίος ήταν ένας αχρείος και είχε διαπράξει πολλά αδικήματα στην Αίγυπτο.. ..Διότι με την επιστολή τον διέτασσε να κατασκευάσει ένα ηρώο προς τιμήν του Ηφαιστίωνος στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και μέσα στην πόλη και στη νήσο Φάρο, όπου υπήρχε ο πύργος, ένα έργο και κατά το μέγεθος μέγιστο και κατά την πολυτέλεια λαμπρότατο . Σε ποια γλώσσα έγραψε ο Μακεδών και γεννηθείς στην Πέλλα ποιητής του τρίτου (3 ^0υ) π.Χ. αιώνα Ποσείδιππος, τα πνευματώδη έπη και τα επιγράμματά του, όπως ' Ή Αιθιοπίς", "Η Ασωπίς” και τις ελεγείες, όπως αναφέρει ο Γραμματικός Αθήναιος (170-240 μ.Χ.);

Σε ποια γλώσσα έγραψε ο γεννηθείς στην Κασσάνδρα και ακμάσας τον τρίτο (3⁰) π.Χ. αιώνα ποιητής της νέας Κωμωδίας Ποσείδιππος τις 40 περίπου κωμωδίες

 του, μεταξύ των οποίων: "Αναβλάπων "Παιδίον' ' ' Αποκλειο μένη ' ' Δημόται”, Έρμαφρόδιτος” "Σύντροφος”, "Κώδων", "Λοκρίδες", "Μεταφερό μενος' ' , ' 'Δίδυμοι” "Πορνοβοσκός", "Μύρμηξ”

'Φιλοπάτωρ” και ' 'Χορεύουσαι”

Σε ποια γλώσσα έγραψαν ο Πτολεμαίος ο υιός του Λάγου και ο Αριστόβουλος ο υιός του Αριστοβούλου την ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου; Ως γνωστόν, αμφότεροι συνεξεστράτευσαν με το Μέγα Αλέξανδρο στην Ασία, από το 334 π.Χ. έως το 323 π.Χ. και συνεπώς εγνώριζαν τα πάντα από πρώτο χέρι. Η ' Άνάβασις του Αλεξάνδρου", το έργο του Αρριανού, βασίζεται σε αυτά τα οποία έγραψαν αυτοί οι δύο. Αξίζει να θυμηθούμε πώς αρχίζει ο Αρριανός το έργο του "Αλεξάνδρου Ανάβασις", και πώς αιτιολογεί γιατί, από όλους εκείνους οι οποίοι έγραψαν περί του Μεγάλου Αλεξάνδρου, επέλεξε αυτούς τους δύο για να βασιστεί σε όσα αυτοί έγραψαν. Ο Πτολεμαίος ο υιός του Λάγου και ο Αριστόβουλος ο υιός του Αριστοβούλου, όσα μεν και οι δύο έγραψαν περί του Αλεξάνδρου του υιού του Φιλίππου και συμφωνούν σε αυτά μεταξύ των, εγώ τα αναφέρω ως κατά πάντα αληθινά. Σε όσα όμως δεν είναι σύμφωνοι, από αυτά αφού επέλεξα όσα μου εφάνησαν περισσότερον αξιόπιστα και συγχρόνως άξια διη γήσεως, τα εκθέτω. ..Διότι ο Αριστόβουλος και ο Πτολεμαίος μού εφάνησαν πιο αξιόπιστοι ως προς την εξιστόρηση. Διότι ο μεν Αριστόβουλος εξεστράτευσε μαζί με το βασιλιά Αλέξανδρο, ο δε Πτολεμαίος έλαβε μέρος στην εκστρατεία του Αλεξάνδρου, και το να ψευσθεί ήταν μεγαλύτερη εντροπή διότι ήταν και αυτός βασιλιάς. Εθεώρησα δε και τους δύο αξιόπιστους, διότι επειδή συνέγραψαν όταν πλέον είχε πεθάνει ο Αλέξανδρος, έλειπε από αυτούς και ο φόβος και η ελπίδα της ανταμοιβής, ώστε να γράψουν μερικά πράγματα που αφορούν τον Αλέξανδρον κατ' άλλον τρόπο παρά όπως πράγματι αυτά συνέβησαν. ' 'Πτολεμαίος ο Λάγου και Αριστόβουλος o Αριστοβούλου, όσα μιεν ταυτά άμφω περί Αλεξάνδρου του Φιλίππου ξυνέγραψαν, ταύτα εγώ ως πάντη αληθή αναγράφω, όσα δε ου ταυτά, τούτων τα πιστότερα εμοί φαινόμενα και άμα αξιαφηγητό τερα επιλεξάμενος...άμφω δε, ότι, τελευτηκότος ήδη του Αλεξάνδρου, ξυγγράφουσιν αυτοίς η τε ανάγκη και ο μισθός του άλλως τι, ή ως ζυνηνέχθη, ζυγγράψαι απήν (Αλεξ. 1).

 Ο Αρριανός και φυσικά ο Πτολεμαίος και ο Αριστόβουλος γράφουν για το βασιλιά των Μακεδόνων και των Ελλήνων Φίλιππο Β' και για τον υιόν του Αλέξανδρο το Μέγα. Στο έργο του ομιλεί και για πολλούς άλλους. Κανείς, μα απολύτως κανείς δεν ονομάζεται:

AC11APYX (ΑΣΠΑΡΟΥΧ), ΕΠΜΒΠΥΙ (ΜΠΙΜΜΠΙΛ), ΕΟΕΑΗ (ΜΠΟΜΠΑΝ), ΕΟΓΆΑΗ (ΜΠΟΓΚΝΤΑΝ), ΕΟΓΟ%ΥΕ (ΜΠΟΓΚΟΛΙΟΥΜΠ), ΕΟΚΠΑΑΡ (ΜΠΟΖΙΝΤΑΡ), ΕΟΡΠΒΟΕ (ΜΠΟΡΙΜΠΟΕ), EOPHC (ΜΠΟΡΙΣ), EOPHCJIAB (ΜΠΟΡΙΣΛΑΒ), ΕΟΙΙΙΡΙΆΑΡ (ΜΠΟΣΙΝΤΑΡ), EPAHMCJIAB (ΜΠΡΑΝΙΣΛΑΒ), ΕΥΑΙ4ΜΠΡ (ΜΠΟΥΝΤΙΜΙΡ), ΒΕΜΠΜΠΡ (ΒΕΛΙΜΙΡ),

BE14U14CJlAB (ΒΕΝΤΣΙΣΛΑΒ), BECEJ114H (ΒΕΣΕΛΙΝ), (ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ), ΒΟΥΠΑΑΡ (ΒΟΖΙΝΤΑΡ),

BOMCJIAB (ΒΟϊΣΛΑΒ), BOJMCJIAB (ΒΟΓΙΙΣΛΑΒ), BOJHE (ΒΟΓΙΝΕ), BOJCJIAB (ΒΟΓΙΣΛΑΒ),

οι γείτονες Σκοπιανοί, πώς είναι δυνατόν να νομίζουν ότι μπορεί να είναι "Μακεδόνες” άνθρωποι οι οποίοι φέρουν αυτά τα ονόματα; Τους ανθρώπους που φέρουν αυτά τα ονόματα τους τιμώ. Είναι αυτόδηλο όμως ότι τα Σκοπιανικά αυτά ονόματα και όσα αναφέρονται παρακάτω δεν είναι Μακεδονικά ονόματα διότι δεν είναι Ελληνικά. Δεν έχουν νόημα και ετυμολογία Ελληνική .

Δεν είναι δυνατόν να είναι Μακεδών και δεν είναι

Μακεδών: ο ACITAPYX (ΑΣΠΑΡΟΥΧ), o EOPHC (ΜΠΟΡΙΣ), o EOPMCJIAB (ΜΠΟΡΙΣΛΑΒ), ο

EPAHVICJIAB (ΜΠΡΑΝΙΣΛΑΒ), ο BEHU14CMAB (ΒΕ-

ΝΤΣΙΣΛΑΒ), o  (ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ), ο

B014CJIAB (ΒΟϊΣΛΑΒ), o BOJVlCJIAB (ΒΟΓΙΙΣΛΑΒ), o

 Ο AC11APYX (ΑΣΠΑΡΟΥΧ) είναι ο ιδρυτής του πρώτου, εντεύθεν του Δουνάβεως Βουλγαρικού κράτους το 679 μ.Χ. .Μετά το θάνατο του πατέρα του Κουβράτου, ηγεμόνος των Βουλγάρων πέραν του Δουνάβεως, εγκαταστάθηκε στην περιοχή της Δοβρουτσάς και άρχισε να λεηλατεί τις Βυζαντινές πόλεις και την Άνω Μοισία, όπου τελικώς εγκαταστάθηκε. Έκτοτε η περιοχή αυτή ονομάστηκε Βουλγαρία.

Ο EOPHC (ΜΠΟΡΙΣ), ήταν Ρώσος ηγεμών του Οστρώβ, υιός του Βλαδίμηρου (988-1015 μ.Χ.). Με το ίδιο όνομα είναι γνωστοί, ο υιός του ηγεμόνος της Μόσχας Βασιλείου (1450-1503), ο υιός του βασιλιά της Ουγγαρίας Κολόμαν (1114-1156 μ.Χ.), ο EOP14C (ΜΠΟΡΙΣ) Α' βασιλιάς της Βουλγαρίας (.. 907 μ.Χ, o EOPHC (ΜΠΟΡΙΣ) B' ηγεμών της Βουλγαρίας, o EOPHC (ΜΠΟΡΙΣ) Γ' βασιλιάς της Βουλγαρίας (Ι 894 1943). Ο βασιλιάς αυτός, το 1934 ανέλαβε δικτατορικά δικαιώματα, Συνέδεσε την πολιτική της Βουλγαρίας με αυτήν του Μουσολίνι και του Χίτλερ, επιτρέψας την είσοδο Γερμανικών στρατευμάτων στη Χώρα του για την επίθεσή των εναντίον της Γιουγκοσλαβίας και της Ελλάδας.

Ο ΒΠΑΑΠΜΠΡ (ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ) Α' (960-1015) ήταν ηγεμών της Ρωσίας, υιός του ηγεμόνος Σβιατοσλάβου. Ο ΒΠΑΑΠΜΙ4Ρ (ΒΛΆΝΤΙΜΙΡ) B' (1050-1125) ήταν ηγεμών της Ρωσίας, υιός του ηγεμόνος του Κιέ βου Βσιέβολοντ.

Το όνομα ΜΒΑΗ (ΙΒΑΝ), σλαβικός τύπος του ονόματος Ιωάννης, είχαν έξι μεγάλοι Δούκες και τσάροι της Ρωσίας. ΙΒΑΝ Α' 1301-1341, ΙΒΑΝ Β 1326-1359, ΙΒΑΝ Γ' o αποκληθείς Μέγας 1440-1505, ΙΒΑΝ Δ' o αποκληθείς "Τρομερός” 1533-1584, ΙΒΑΝ E' 1666-1696, ΙΒΑΝ ΣΤ' 1740-1764.

Ο ΚΕΜΑΠ (ΚΕΜΑΛ), Αττατούρκ (Αττατούρκ σημαίνει πατέρας των Τούρκων) ή Μουσταφά Κεμάλ. Τούρκος στρατιωτικός και πολιτικός (1881-1938).

Ο MCMET (ΙΣΜΕΤ), Ινονού. Τούρκος πολιτικός, υπουργός εξωτερικών του Κεμάλ.

Ο ΕΜΜΕΗΤ (ΜΠΙΛΕΝΤ), Ετσεβίτ. Τούρκος πολιτικός. Χρημάτισε πρωθυπουργός της χώρας του.

Τα ανωτέρω είναι ονόματα ατόμων που δίνονται σε πολίτες και χρησιμοποιούνται στη χώρα των Σκοπίων. Κανένα από όλα αυτά τα ονόματα δεν υπήρχε στη Μακεδονία της εποχής στην οποία αναφερόμαστε και δεν υπάρχει και σήμερα. Μερικα από τα ονόματα, τα οποία οι Σκοπιανοί δίνοντάς τα στους πολίτες τους, δείχνουν ότι τα τιμούν, έχουν κατασφάξει Μακεδόνες. Είναι ποτέ δυνατόν οι Μακεδόνες να τιμάνε το βασιλιά των Βουλγάρων Κρούμμο; Αλήθεια οι Σκοπιανοί γιατί τον τιμούν;

Εάν οι γείτονες Σκοπιανοί εξακολουθήσουν να χρησιμοποιούν τα ονόματα "Μακεδονία” και "Μακεδόνες”, σημαίνει ότι δεν σέβονται την ιστορία και την αλήθεια. Ομως, η αλήθεια, όπως έχει καταγραφεί από την ιστορία, παραμένει και αποδεικνύεται. οι Σκοπιανοί δεν είναι "Μακεδόνες". Δεν υπάρχει Μακεδών ή Μακεδόνισσα που να ονομάζεται ΜΠΟΡΙΣ, ΜΠΟΡΙΣ-

ΛΑΒ, ΜΠΡΑΝΙΣΛΑΒ, ΒΕΝΤΣΙΣΛΑΒ, ΒΟϊΣΛΑΒ, ΒΟΓΙΙΣΛΑΒ, ΒΟΓΙΣΛΑΒ, ΝΤΡΑΓΚΟΣΛΑΒ, ΙΒΑΝ, ΙΓΚΟΡ, ΓΙΟΣΙΠ, ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒ (δηλαδή Γιουγκοσλάβος), ΚΡΣΤΑΝ, ΚΡΟΥΜ, ΚΡΟΥΝΙΣΛΑΒ, ΜΙΡΟΣΛΑΒ, ΡΑΝΤΟΣΛΑΒ, ΡΑΝΤΟΥΣΛΑΒ, ΣΒΕΤΙΣΛΑΒ, ΣΒΕΤΛΑ, ΣΒΕΤΛΑΝΑ, ΣΛΑΒΕ, ΣΛΑΒΙΓΙΑ, ΣΛΑΒΙΤΣΑ κτλ. 

Τα περισσότερα από αυτά τα Σκοπιανικά ονόματα έχουν ως δεύτερο συνθετικό τη λέξη Σλάβος. Πώς λοιπόν μπορεί να είναι  "Μακεδόνες” δηλαδή Έλληνες αφού είναι Σλάβοι; Δεν υπάρχει Μακεδών, ο οποίος να είναι Αλβανός, Σλάβος Σκοπιανός, Τούρκος ή Βούλγαρος. Αποδείχθηκε ότι για να είναι και να ονομάζεται κάποιος Μακε δών, πρέπει να είναι Έλληνας.

Ας επανέλθουμε όμως στην Ελληνική γλώσσα, στη γλώσσα των Μακεδόνων,

 Έχει αναφερθεί πουθενά, ρητά, από κάποιον ιστορικό, συγγραφέα, γεωγράφο, ποιητή, επιγραμματοποιό κτλ. ότι οι Μακεδόνες είχαν διαφορετική γλώσσα από τους άλλους Έλληνες; Σε όποιον νομίζει ότι είχαν δια φορετική γλώσσα μου επιτρέπετε να τον ρωτήσω. Σε ποια γλώσσα έγραψε ο ναύαρχος Νέαρχος για τον περίπλου του Ινδικού ωκεανού, στο έργο του "Τα αμφί τω Περίπλω ; Σε ποια γλώσσα διάβαζε την Ιλιάδα ο Μέγας Αλέξανδρος; Σε ποια γλώσσα ήταν γραμμένες οι τραγωδίες οι οποίες παίζονταν στο θέατρο του Δίου ή των Αιγών και τα άλλα θέατρα της Μακεδονίας; Ο  Μακεδονικός λαός μας πώς τις παρακολουθούσε, αφού ήταν γραμμένες Ελληνικά και παίζονταν στα Ελληνικά αν δεν μιλούσε Ελληνικά; οι υπότιτλοι και η μεταγλώττιση δεν είχαν ακόμη επινοηθεί. Μπορεί να είχαν επινοήσει οι Έλληνες το θέατρο και στο θέατρο ' 'τον από μηχανής θεό”, αλλά τους υπότιτλους και τη μεταγλώττιση, δεν τα είχαν επινοήσει ακόμη. Ασφαλώς καταλαβαίνει ο οιοσδήποτε το γιατί. Διότι δεν χρειαζόταν μεταγλώττιση.

Είναι γνωστό ότι η εποχή μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου ονομάστηκε Ελληνιστική και η γλώσσα η οποία επικράτησε ήταν η Κοινή Ελληνική. Την Κοινή Ελληνική γλώσσα διέδωσαν ο Μέγας Αλέξανδρος και οι Μακεδόνες, όχι κάποια ανύπαρκτη κοινή Σκοπιανική που αυτοί υπαινίσσονται, διότι ο Αλέξανδρος και οι Μακεδόνες μιλούσαν Ελληνικά, τη γλώσσα των Μακεδόνων και των άλλων Ελλήνων. Η Κοινή Ελληνική γλώσσα λοιπόν, έγινε όργανο παγκόσμιας συνεννόησης και δημιούργησε τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη οικουμενικής οικονομικής συνεργασίας, σε εύρος το οποίο ποτέ πριν δεν είχε γνωρίσει ο αρχαίος κόσμος. Από την Αίγυπτο έως την Αρεία, την Αραχωσία και την Εσχάτη _Αλεξάνδρεια (στο σημερινό Τατζικιστάν), τη Νίκαια και τη Βουκεφάλα, τις δεκάδες Αλεξάνδρειες (μερικές υπάρχουν και σήμερα, Κανδαχάρ στο Αφγανιστάν, Αλεξάνδρεια στην Αίγυπτο) και όλες τις άλλες πόλεις τις οποίες έκτισε ο Μέγας Αλέξανδρος, και έκτισε περίπου εβδομήντα πόλεις, κυριάρχησε ο Ελληνικός πολιτισμός. Ήθη και έθιμα, παιδεία, θρησκεία, γράμματα, τέχνες, βρήκαν σε όλες τις περιοχές από όπου πέρασε ο Μέγας Αλέξανδρος γόνιμο έδαφος εξάπλωσης. Η Ελληνική γλώσσα με το Μέγα Αλέξανδρο μεταβάσα από την Ευρώπη στην Ασία και την Αφρική, απεκαλύφθη σε όλο τον κόσμο, τον εξη μέρωσε και τον εξευγένισε. Οι Ελληνικές φάλαγγες, διασχίζοντας τις απέραντες εκτάσεις της Ασίας, άνοι γαν παντού λεωφόρους στον Ελληνικό πολιτισμό και την Ελληνική γλώσσα. Ο Μέγας Αλέξανδρος δεν μετέ φερε, δεν διέδωσε κάποια ανύπαρκτη Σκοπιανική "Μακεδονική” γλώσσα. Οι ιερείς της Αιγύπτου υπέ κυψαν στην Ελληνική γλώσσα και επιστήμη, η οποία εισέδυσε μέχρι της Αβησσυνίας. Ελληνικής παιδείας έτυχε τότε και ο βασιλιάς των Αιθιόπων Εργαμένης. Δεινοί Ελληνιστές έγιναν, επί Νικομήδους του Γ', οι Βιθυνοί, επί Αρειοβαρζάνου Β' οι Καππαδόκες, επί Μιθριδάτου του ΣΤ' οι κάτοικοι του Πόντου, επί Αρταβάσδου οι Αρμένιοι. Ομοίως, Ελληνιστές έγιναν οι Γαλάτες της Μικράς Ασίας. οι βασιλείς των Πάρθων επί των νομισμάτων των έγραφαν Φιλέλληνες. οι ηγεμόνες της Αραβίας ήσαν ειδήμονες της Ελληνικής φιλολογίας και φιλοσοφίας. Ο τίτλος Φιλέλλην ήταν ο μέγιστος και ο τιμιώτερος, τον οποίο έφερον όλοι οι ηγεμόνες, από της Αραβίας μέχρι των Ινδιών. Αυτή η παγκόσμια διάχυση του Ελληνισμού, εξευγένισε τις καρδιές των λιγώτερο ανεπτυγμένων λαών και προπαρασκεύασε την ανθρωπότητα για την ευχερή κατανόηση και παραδοχή της νέας, της χριστιανικής θρησκείας. Έπρεπε να υπάρχει η Ελληνική γλώσσα, για να εκφρασθούν σ' αυτήν τα υπέρτατα νοηματα του θείου λόγου. Έπρεπε να υπάρχει Ελληνική διάνοια για να τα κατανοήσει• το Ελληνικό αίσθημα για να τα ασπασθεί και Ελληνική καρδιά για να αγκαλιάσει τη θρησκεία της αγάπης, της ισότητας και της ελευθερίας. Σε αυτή την Κοινή Ελληνική γλώσσα γράφτηκαν τα Ευαγγέλια και ο λόγος του θεού. Σε αυτή την θεία Ελ ληνική γλώσσα δίδαξε ο Απόστολος Παύλος στην Έφεσο, στους Φιλίππους, στη Θεσσαλονίκη, στη Βέροια, στην Αθήνα, στην Κόρινθο. Στην Ελληνική γλώσσα έγραψε τις επιστολές του προς τους Εφεσίους, τους Θεσσαλονικείς (2), τους Κορινθίους (2) κτλ.

Το ότι η Ελληνική ήταν η κυρίως ομιλούμενη γλώσσα προκύπτει και από τον ευαγγελιστή Λουκά στις 'Πράξεις των Αποστόλων” (κεφ. ΙΑ', Ο Βαρνάβας και ο Παύλος εις Αντιόχειαν, στ. 20). ' "Ησαν δε τινες εξ αυτών άνδρες Κύπριοι και Κυρηναίοι, οίτινες εισελθόντες εις Αντιόχειαν ελάλουν προς τους Ελληνιστάς, ευαγγελιζόμενοι τον Κύριον Ιησούν '

Όταν ο Απόστολος Παύλος πήγε και δίδαξε το λόγο του Θεού στη Θεσσαλονίκη, ο ευαγγελιστής Λουκάς αναφέρει σχετικά: "και τινες εξ αυτών επείσθησαν και προσεκληρώθησαν τω Παύλω και τω Σίλα, των τε σεβομένων Ελλήνων πολύ πλήθος, γυναικών τε των πρώτων ουκ ολίγαι”. (κεφ. ΙΖ', o Παύλος εις Θεσσαλονίκην, Βέροιαν στ. 4).

Οταν ο Απόστολος Παύλος πηγε και δίδαξε το λόγο του Θεού στη Βέροια, ο ευαγγελιστής Λουκάς αναφέρει (Κεφ. ΙΖ' στ. 12): ('πολλοί μεν ουν εξ αυτών επίστευσαν, και των Ελληνίδων γυναικών των ευσχημόνων και ανδρών ουκ ολίγοι

Ομοίως (κεφ.ΙΘ', Ο Παύλος εις Έφεσον, στ. ΙΟ). τούτο δε εγένετο επί έτη δύο, ώστε πάντας τους κατοι κούντας την Ασίαν ακούσαι τον λόγον του Κυρίου Ιησού, Ιουδαίους τε και Έλληνας

 Αλήθεια αν οι Μακεδόνες μιλούσαν άλλη γλώσσα από την Ελληνική, αυτή τη γλώσσα δεν θα είχαν μεταλαμπαδεύσει; οι Μακεδόνες διέδωσαν τη γλώσσα που μιλούσαν, αυτή τη γλώσσα που έμαθαν από τις μητέρες τους στα σπίτια τους, δηλαδή την Ελληνική. Η Ελληνική γλώσσα και τα νοήματά της συνετέλεσαν στην ανάπτυξη του πνεύματος, στον εξευγενισμό της ψυχής και την ανύψωση και μεγαλοποίηση της γνωρίζει κανείς στην περίοδο στην οποία αναφερόμαστε να υπάρχει κάποιος Σκοπιανός άνθρωπος της επιστήμης, του πνεύματος και της τέχνης, κάποιος τραγικός ποιητής, επικός ποιητής, λυρικός ποιητής, κωμωδιογράφος, ρήτορας, επιγραμματοποιός, αδριαντοποιός, ζωγράφος, χαλκουργός, ηθοποιός, φιλόσοφος, μαθηματικός, γεωγράφος, φυσικός, ιστορικός, αρχιτέκτονας, γλύπτης, αστρονόμος, ιατρός, μουσικός κτλ ;

Επίσης, δεν υπάρχει κανένας Σκοπιανός ο οποίος να είχε προσκληθεί ως παιδαγωγός του Αλεξάνδρου. Αυτό είναι φυσικό, διότι την περίοδο στην οποία αναφερόμαστε και επί αιώνες μετά οι Σκοπιανοί δεν βρίσκονταν στην περιοχή μας. Οι πρόγονοί τους βρίσκονταν βόρεια σε κάποιες στέπες. Αν φαίνονται ειρωνικά τα ερωτήμα τα για Σκοπιανούς παιδαγωγούς του Μεγάλου Αλεξάν δρου ή για Σκοπιανούς ανθρώπους της επιστήμης του πνεύματος και της τέχνης την περίοδο αυτή λυπάμαι. Θεωρώ όμως ότι η αλήθεια πρέπει να έλθει στην επιφάνεια, έστω και αν τους λυπεί. οι φίλοι και γείτονες Σκοπιανοί όμως, δεν αισθάνονται άσχημα τόσα χρόνια, με οποιοδήποτε καθεστώς, να μάς προσβάλλουν κλέβοντας την Ιστορία μας, να κυκλοφορούν ανιστόρητους χάρτες που να δείχνουν τη Χώρα τους έως τη Θεσσαλία, να μάς επιτίθενται συνεχώς, να κυκλοφορούν τραγούδια τα οποία να έχουν τον τίτλο ' '3emJ0 makedonska”, το οποίο σημαίνει "πάρτε τη Μακεδονία", να προσπαθούν επίμονα να πείσουν όλους τους άλλους ότι είναι "Μακεδόνες", μέσω μιας ανελέητης προπαγάνδας, ενώ εμείς οι Έλληνες, όχι μόνο δεν έχουμε κάνει κάτι κακό σε αυτούς, αλλά και τους έχουμε βοηθήσει; Ξέρουμε πολύ καλά και αυτοί και εμείς ότι με τη Μακεδονία δεν έχουν ουδεμία απολύτως σχέση. Φτάσανε στο σημείο οι βόρειοι γείτονές μας να κυκλοφορούν τραγούδια και να ζητούν από τα παιδιά τους να "απελευθερώσουν” τη Μακεδονία διότι είναι "σκλαβωμένη"! Το Σλαβικό αυτό τραγούδι είναι αποκαλυπτικό του πώς, οι βόρειοι γείτονές μας, εννοούν τις καλές σχέσεις μαζί μας.

Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ ΜΕΡΟΣ 7ον