ΕΣΤΙΝ ΟΥΝ ΕΛΛΑΣ ΚΑΙ Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΕΡΟΣ 9ον

.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΝΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Δεν υπάρχει στιγμή που η Ιστορία να μην καταγράφει γεγονότα, τα οποία αποδεικνύουν την Ελληνικότη τα των Μακεδόνων.

O Ηρόδοτος (Ε' 20) αναφέρει για τον μετέπειτα βα σιλιά Αλέξανδρο Α' (498-454 π.Χ.), υιό του βασιλιά Αμύντα Α', να λέγει στους φιλοξενουμένους Πέρσες. .Να πείτε ότι ένας άνδρας Έλληνας, ο διάδοχος των Μακεδόνων σάς καλοδέχτηκε". απαγγείλατε ως ανήρ Έλλην Μακεδόνων ύπαρχος εύ υμέας εδέξατο .

Ο ίδιος αυτός Αλέξανδρος Α', ως βασιλιάς πλέον της Μακεδονίας, όταν η Μακεδονία είχε κατακτηθεί από τους Πέρσες, κατά την εισβολή του Ξέρξη στην Ελλά δα το 480 π.Χ., ακολουθώντας τους κατ' ανάγκη νότια, πριν τη μάχη των Πλαταιών το 479 π.Χ., πλησίασε νύ κτα το στρατόπεδο των Ελλήνων, εκεί όπου βρίσκο νταν οι Αθηναίοι και φανέρωσε στους ενωμένους Έλληνες, υπό τον βασιλέα της Σπάρτης Παυσανία, την πρόθεση του αρχηγού των Περσών Μαρδονίου να επι τεθεί στις Ελληνικές δυνάμεις την επομένη ημέρα. Είναι γνωστό τι είπε ο ίδιος ο βασιλιάς της Μακεδονίας Αλέξανδρος Α' προς τους Αθηναίους των προφυλακών, όπως το αναφέρει ο Ηρόδοτος (Θ' 45). αυτός τε γαρ Έλλην γένος ειμί τωρχαίον και αντ' ελευθέρης δεδουλωμένην ουκ αν εθέλοιμι οράν την Ελλάδα

Ο Μακεδών βασιλιάς Αλέξανδρος Α', το 479 π.Χ. λέει ότι, ' και αυτός ο ίδιος είναι Έλληνας στο γένος του από τα αρχαία χρόνια και ότι δεν θέλει να δει την Ελλάδα υπόδουλη και ότι την θέλει ελεύθερη ' '

Είναι σαφές ότι ανέκαθεν οι Μακεδόνες ήταν Έλληνες και μόνο Έλληνες και τίποτε άλλο. Ο βασιλιάς της Μακεδονίας Αλέξανδρος Α' πριν από δύο χιλιάδες τετρακόσια ογδόντα πέντε (2.485) χρόνια λέει ότι είναι Έλληνας. Για Σκοπιανούς, Σλάβους ή άλλους, δεν λέει τίποτε ο βασιλιάς της Μακεδονίας. Οι γείτονες Σκοπιανοί ακόμη επιμένουν για την Ελληνικότητα ή μη των Μακεδόνων;

Ο πατέρας της Ιστορίας Ηρόδοτος (E' 22) αναφέρει: ' 'Έλληνας δε τούτους είναι από Περδίκκεω γεγονότας, κατάπερ αυτοί λέγουσι, αυτός τε ούτω τυγχάνω επιστάμενος, και δη και εν τοίσι όπισθε λόγοισι αποδέξω ως εισί Έλληνες, προς δε και οι τον εν τη Ολυμπίη διέποντες αγώνα Έλλήνων έγνωσαν είναι.... ' '

Ο γεωγράφος και ιστορικός Στράβων (Z' 321) αναφέρει: '"Ετι μέντοι μάλλον πρότερον ή νυν, όπου γε και της εν τω παρόντι Ελλάδος αναντιλέκτως ούσης πολλήν οι βάρβαροι κατέχουσι, Μακεδονίαν μεν Θράκες και τινα μέρη της Θεσσαλίας". Δεν νομίζω να χρειάζεται ερμηνεία ούτε ιδιαίτερος σχολιασμός. O Στράβων αναφέρει ότι η Μακεδονία, αναντιλέκτως, χωρίς αντίρρηση δηλαδή, χωρίς αντίθετη άποψη ή επιχείρημα, ότι δηλαδή είναι αυτονόητο, αυταπόδεικτο, πασιφανές, είναι αυτόδηλον, η Μακεδονία περιλαμβάνεται στην Ελλάδα. Η Μακεδονία φέρεται ως κατεχομένη υπό βαρβάρων όπως και μέρος της Θεσσαλίας.

 Ο Πολύβιος (ΛΗ' 1) θλιβόμενος για τα δεινά της Ελλάδος, την κατάκτησή της από τους Ρωμαίους, τη θεωρεί ως μεγαλύτερη συμφορά από αυτά που έπαθαν οι Καρχηδόνιοι. Αναφέροντας τους παθόντες Έλληνες κατονομάζει μεταξύ αυτών τους Πελοποννησίους, τους Βοιωτούς, τους Φωκείς.. ..μερικούς που κατοικούν στο Ιόνιο πέλαγος και τους Μακεδόνες.

'Κατά τους υποκειμένους καιρούς ητύχησαν άμα Πε λοποννήσιοι, Βοιωτοί, Φωκείς. .... τινες των τον Ιόνιον κατοικούντων κόλπον, μετά δε τούτοις έτι Μακεδόνες

Ο Πολύβιος αναφέρει (Θ' 37. 5-9) ότι ο πρέσβυς των Ακαρνάνων Λυκίσκος απευθυνόμενος στους πρέσβεις των Αιτωλών λέγει: ' 'Τίσι δε νυν κοινωνείτε των ελπίδων ή προς ποίαν παρακαλείτε τούτους (εννοεί τους Σπαρτιάτες) συμμαχίαν; Άρ ' οι) προς την των βαρβάρων; (εννοεί τους Ρωμαίους). Ομοια γε δοκεί τα πράγματα υμίν Ι)πάρχειν νυν και πρότερον, αλλ ' ου ταναντία τότε μεν γαρ υπέρ ηγεμονίας και δόξης εφιλοτιμείσθε προς Αχαιούς και Μακεδόνας ομοφύλους, και τον τούτων ηγεμόνα Φίλιππον• (εννοεί το Φίλιππο E'). νυν δε περί δουλείας ενίσταται πόλεμος τοις Έλλησι προς αλλοφύλους ανθρωπους, ους υμείς δοκείτε μεν επισπάσθαι κατά Φιλίππου, λελήθατε δε κατά σφών αυτών επεσπα σμένοι και κατά πάσης Ελλάδος” ' 'Τώρα με ποιους συνεργάζεστε ή σε ποια συμμαχία τους καλείτε; Δεν τους καλείτε να συμμαχήσουν με βαρβάρους;

Σας φαίνεται ότι η τωρινή και η τότε κατάσταση είναι όμοιες και όχι αντίθετες. Τότε μεν ανταγωνιζόσασταν τους Αχαιούς και τους ομόφυλους Μακεδόνες και το βασιλιά τους Φίλιππο για την ηγεμονία και τη δόξα. Τώρα όμως υπάρχει πόλεμος, για την υποδούλωση των Ελλήνων, εναντίον αλλοφύλων ανθρώπων, τους οποίους ε σείς νομίζετε ότι προσκαλείτε εναντίον του Φιλίππου χωρίς όμως να καταλαβαίνετε ότι τους έχετε προσκαλέσει εναντίον του Ιδίου του εαυτού σας και ολόκληρης της Ελλάδας". οι Μακεδόνες είναι ομόφυλοι των Αχαιών. Συνεπώς οι Μακεδόνες είναι Έλληνες όπως Έλληνες είναι και οι ομόφυλοί τους Αχαιοί.

Ο Πολύβιος στο (Η' 13. 3) βιβλίο του, μέμφεται το Θεόπομπο το Χίο, ο οποίος θεώρησε ότι έπρεπε να α ναφέρει τα αφορώντα την Ελλάδα θέματα, σε σχέση με το βασιλιά Φίλιππο Β', ο οποίος είχε αναμιχθεί στα πο λιτικά πράγματα της νότιας Ελλάδας. Ο Πολύβιος θεωρεί ότι σωστότερο θα ήταν να εμπεριέχεται το μέρος στο όλον και αναφέρει: "Ουδέ περί τας ολοσχερείς διαλήψεις ουδείς αν ευδοκήσειε τω προειρημένω συγγραφεί, ός γε επιβαλόμενος γράφειν τας Ελληνικάς πράξεις αφ ' ών Θουκυδίδης απέλιπε, και συγγενίσας τοις Λευκτρικοίς καιροίς και τοις επιφανεστάτοις των Ελληνικών έργων, την μεν Ελλάδα μεταξύ και τας ταύτης επιβολάς απέρριψε, μεταβαλών δε την υπόθεσιν τας Φιλίππου πράξεις προύθετο γράφειν. Καίτοι γε πολλώ σεμνότερον ήν και δικαιότερον τη περί της Ελλάδος υποθέσει τα πεπραγμένα Φιλίππου συμπεριλαβείν ήπερ εν τη Φιλίππου τα της Ελλάδος

Συνεπώς είναι φανερό ότι ο Πολύβιος θεωρεί τους Μακεδόνες Έλληνες και αναφέρει ότι η ιστορία του Φιλίππου και των Μακεδόνων και τα πεπραγμένα του Φιλίππου Β', θα έπρεπε να συμπεριληφθούν στην ιστορία της Ελλάδας και όχι το αντίστροφο. Ο Πολύβιος θεωρεί αυτή την άποψη πολύ σεμνότερη και δικαιότερη. Όσο και αν ο βασιλιάς Φίλιππος Β' ήταν μια εξαιρετική μορφή της Ελληνικής Ιστορίας, η γνώμη του Πολυβίου είναι σωστή. Η Ελλάδα είναι το όλον και ο Φίλιππος Β', όσο μεγάλος και αν ήταν, είναι το μέρος.

Ο Πλούταρχος αναφέρει: "Αλέξανδρος ότι τω γένει προς πατρός μεν ην Ηρακλείδης από Καράνου, προς δε μητρός Αιακίδης από Νεοπτολέμου, των πάνυ πεπιστευμένων εστί”. (Παράλ. βίοι, 2). Το ότι ο Αλέξανδρος όσον αφορά στην καταγωγή του ήταν απόγονος του Ηρακλέους, από τον Κάρανο, και από την πλευρά της μητέρας του ήταν απόγονος του Αιακού, από το Νεοπτόλεμο, από κανέναν δεν έχει αμφισβητηθεί. Ο Πλούταρχος λοιπόν αναφέρει ότι κανείς ποτέ δεν έχει αμφισβητήσει το γεγονός ότι ο _Μέγας Αλέξανδρος είναι Έλλην καταγόμενος από Έλληνες προγόνους.

Ο Μέγας Αλέξανδρος μετά τη νίκη του επί των Περσών στο Γρανικό ποταμό την άνοιξη του 334 π.Χ., απέστειλε στην Αθήνα 300 ασπίδες από τα Περσικά λάφυρα, ως δώρο στη θεά Αθηνά, για να τοποθετηθούν στον Παρθενώνα, ο οποίος ήταν ναός της Θεάς Αθη νάς, με την αφιέρωση. "Αλέξανδρος Φιλίππου και οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων από των βαρβάρων των την Ασίαν κατοικούντων". (Αλεξ. Ανάβ. Α' 16.7). Μια προσφορά και μία αφιέρωση από τον αρχηγό των Ελλήνων, στην Ελληνίδα θεά Αθηνά, γραμμένη Ελληνικά για να τη διαβάσουν οι Έλληνες Αθηναίοι. Ο Μέγας Αλέξανδρος δεν κάνει Ιδιαίτερη προβολή των Μακεδόνων, μολονότι θα μπορούσε να δικαιολογηθεί η έξαρση του ιδιαίτερου τόπου καταγωγής. Η έννοια η οποία προέχει γι' αυτόν ήταν η Ελλάδα και οι Έλληνες. Η επιγραφή φυσικά ήταν γραμμένη Ελληνικά, δεν ήταν γραμμένη σε άλλη γλώσσα. (οι ασπίδες αυτές αναρτήθηκαν στην ανατολική πλευρά του Παρθενώνος επί του επιστυλίου).

Στο Γρανικό ποταμό, επίσης, ο Μέγας Αλέξανδρος συνέλαβε αιχμαλώτους δύο χιλιάδες Έλληνες, μισθο φόρους των Περσών. Τους αιχμαλώτους αυτούς, τους απέστειλε σιδηροδέσμιους στη Μακεδονία, για να εργάζονται σε καταναγκαστικά έργα, ότι παρά τη κοινή δόξαντα τοις Έ)Ώησιν, Έλληνες όντες, εναντία τη Ε)1άδι υπέρ των βαρβάρων εμάχοντο (Αλεξ. Ανάβ. Α' 16.6), διότι ενώ ήταν Έλληνες πολεμούσαν εναντίον της Ελλάδας υπέρ των βαρβάρων. ΟΙ Έλληνες μισθοφόροι των Περσών πολεμούσαν εναντίον του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Όμως ο Μέγας Αλέξανδρος δεν λέει ότι οι Έλληνες μισθοφόροι των Περσών πολεμούσαν εναντίον του, ότι πολεμούσαν τους Μακεδόνες. Λέει ότι πολεμούσαν εναντίον Ελλήνων, εναντίον της Ελλάδας, παρά τις αποφάσεις τις οποίες είχε πάρει το "Κοινόν των Ελλήνων” στο συνέδριο της Κορίνθου. Δεν λέει ο Μέγας Αλέξανδρος ότι οι Έλληνες μισθοφόροι πολέμησαν εναντίον του ή εναντίον των Μακε δόνων, αλλά, λέει ότι πολέμησαν εναντίον της Ελλά δας. Μένει πλέον η παραμικρή αμφιβολία σε κανέναν λογικό άνθρωπο ότι ο Μέγας Αλέξανδρος και οι Μακεδόνες είναι Έλληνες και μόνο Έλληνες; Όποιος δεν καταλαβαίνει τα αυτονόητα, τα πασιφανή, απλώς δεν θέλει να καταλάβει.

Ο Αρριανός, επίσης, αναφέρει τα εξής: ' Άλέξανδρος δε εν Σόλοις θύσας τε τω Ασκληπιώ, και πομπεύσας αυ τός τε και η στρατιά πάσα, και λαμπάδα επιτελέσας, και αγώνα διαθείς γυμνικόν και μουσικόν Σολεύσι μεν δημοκρατείσθαι έδωκεν • αυτός δε αναζει')ζας ες Ταρσόν, ...Ένθεν δε ες Μαλλόν αφίκετο και Αμφιλόχω όσα ήρωι ενήγισε• και στασιάζοντας καταλαβών, την στάσιν αυτοίς κατέπαυσε και τους φόρους, ους βασιλεί Δαρείω απέφερον, ανήκεν, ότι Αργείων μεν Μαλλώται άποικοι ήσαν, αυτός δε απ ' Άργους των Ηρακλειδών είναι ηζίου”. (Αλεξ. Ανάβ. Β' 5.8,9). δε Αλέξανδρος αφού προσέφερε θυσία προς τιμήν του Ασκληπιού εις τους Σόλους, και έκανε πανηγυρική περιφορά και αυτός ο ίδιος και ο στρατός του ολόκληρος, και ετέλεσε λα μπαδηδρομία, και συνεκρότησε γυμνικούς (αθλητικούς) και μουσικούς αγώνες, στους κατοίκους μεν των Σόλων επέτρεψε να έχουν το δημοκρατικό πολίτευμα, αυτός δε κινήσας με το στρατό του προς την Ταρσό... -Από εκεί δε (από τη Μαγαρσό) έφθασε (ο Μέγας Αλέξανδρος) στη Μαλλό και προσέφερε στον Αμφίλοχο όσα θύματα αρμόζει να προσφέρει κανείς σε θυσία προς ήρωα- και αφού βρήκε τους κατοίκους της Μαλ λού να έχουν εσωτερικές ταραχές, κατέπαυσε τις ταρα χές τους- και τους χάρισε τους φόρους, τους οποίους πλήρωναν στο βασιλιά Δαρείο, διότι οι μεν Μαλλώται ήσαν άποικοι του Άργους, αυτός δε (ο Μέγας Αλέξανδρος) καυχιόταν ότι ήταν από το Άργος ως καταγόμενος από τη γενεά των Ηρακλειδών'

Ο ίδιος ο Μέγας Αλέξανδρος ο βασιλιάς των Μακεδόνων, περηφανεύεται ότι είναι Έλληνας, καταγόμενος από τη γενεά των Ηρακλειδών. Καυχάται ότι οι πρόγονοί του καταγόταν από το Άργος και τον Ηρακλή. Ποιος και με ποια λογική μπορεί να αμφισβητήσει την Ελληνική προέλευση και την καταγωγή του;

Ο Αρριανός αναφέρει στην ιστορία του: "Νικάνωρ δε το Ελληνικόν ναυτικόν άγων υποφθάνει τους Πέρσας, τρισίν ημέραις πρότερος καταπλεύσας ή τους Πέρσας Μιλήτω προσσχείν, και ορμίζεται ναυσίν εξήκοντα και εκατόν εν τηνήσω τη Λάδη. Την γαρ Λάδην την νή σον... ... 'Ησαν δε των βαρβάρων αι νήες αμφι' τας τετρακοσίας". (Αλεξ. Ανάβ. Α' 18.4). Το ναυτικό του ΜεΥάλου Αλεξάνδρου, αποτελούμενο από 160 πλοία ήταν λοιπόν το ναυτικό των Ελλήνων, Ελληνικόν ναυτικόν και έτσι το ονομάζει ο Αρριανός. Το ναυτικό των Περ σών, αποτελούμενο από 400 περίπου πλοία, ο Αρρια νός το ονομάζει τα πλοία των βαρβάρων.

Παρά τη μεγάλη διαφορά στις δυνάμεις του ναυτικού, ο στρατηγός Παρμενίων, όπως αναφέρει ο Αρρια νός, συμβούλευσε τον Αλέξανδρο να ναυμαχήσει, ενώ προσπαθούσε να τον κάνει να ελπίζει ότι θα νικήσουν οι Έλληνες με το στόλο και μάλιστα επειδή τον έπειθε ένα θεϊκό σημείο.. 'Παρμενίων μεν δη και ως παρήνει Αλεξάνδρω ναυμαχείν, τα τε άλλα κρατήσειν τω ναυτικώ τους Έλληνας επελπίζων και τι και θείον ανέπειθεν αυτόν (Αλεξ. Ανάβ. Α' 18.6). Πάλι ο στρατηγός Παρμενίων ονομάζει το ναυτικό του Μεγάλου Αλεξάνδρου, το ναυτικό των Ελλήνων και έτσι το καταγράφει ο Αρριανός.

Μετά την πολιορκία και την κατάληψη της Μιλήτου, ο Αρριανός αναφέρει τα εξής. "Οι δε βάρβαροι, από της Μυκάλης ορμώμενοι, ταις μεν ημέραις επέπλεον τω Ελληνικώ ναυτικώ, προκαλέσεσθαι ες ναυμαχίαν ελπί ζοντες• τας δε νύκτας προς τη ΜΙ)Κάλη ουκ εν καλώ ωρμίζοντο, ότι υδρεύεσθαι από του Μαιάνδρου ποταμού των εκβολών δια μακρού ηναγκάζοντο. Αλέξανδρος δε ταις μεν ναυσί τον λιμένα εφύλαττε των Μιλησίων, ως μη βιάσαιντο οι βάρβαροι τον έσπλουν...παραγγείλας είργειν της αποβάσεώς τους από των νεών”. (Αλεξ. Ανάβ. Α' 19.7,8). ' ΌΙ δε βάρβαροι ορμώμενοι από την Μυκάλη, τις ημέρες μεν έπλεαν εναντίον του Ελληνι κού ναυτικού ελπίζοντας να προκαλέσουν τους Έλληνες σε ναυμαχία, τις νύχτες δε αγκυροβολούσαν κοντά στη Μυκάλη, σε ακατάλληλο μέρος, διότι αναγκάζο νταν να υδρεύονται από μακρυά από τις εκβολές του Μαιάνδρου ποταμού. O δε Αλέξανδρος με τα πλοία μεν φύλαγε το λιμάνι της Μιλήτου για να μην πλεύσουν μέσα σε αυτό οι βάρβαροι ,..αφού τον διέταξε να εμποδίσει την απόβαση των εχθρών από τα πλοία'

Είναι ευκρινέστατο είναι σαφέστατο πώς ονομάζεται ο στόλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ελληνικό ναυτι κό ονομάζεται, δεν ονομάζεται καν Μακεδονικό ναυτικό, μολονότι θα μπορούσε να εξαρθεί ο ιδιαίτερος τόπος των Μακεδόνων. Φυσικά ούτε λόγος να ονομάζεται ο στόλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου Σκοπιανικό ναυτικό. Θα ήταν σχήμα πρωθύστερο. Τους αντιπάλους δε των Ελλήνων, δύο φορές σε μια μικρή μόνο παρά γραφο τους ονομάζει βαρβάρους. Συνεπώς δεν πρέπει να έχει μείνει ουδεμία αμφιβολία σε κανέναν ότι οι Μακεδόνες είναι μόνο Έλληνες.

Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος βρισκόταν στα Ζαδράκαρτα, η οποία ήταν μεγάλη πόλη της Υρκανίας, εκτός των προσωπικοτήτων των Περσών οι οποίες έφθασαν προς αυτόν (ο Αρτάβαζος, οι υιοί του Κωφήν, Αριοβαρζάνης και Αρσάμης, ο Αυτοφραδάτης ο διοικητής των Ταπούρων), ήλθαν και πρέσβεις των Ελλήνων μισθοφόρων του Δαρείου. Προς τους πρέσβεις των χιλίων πεντακοσίων Ελλήνων μισθοφόρων του Δαρείου, οι οποίοι τον παρακαλούσαν να συνθηκολογήσει, απήντησε ότι δεν θα κάνει καμμία συνθηκολόγηση με αυτούς. Διότι τούς είπε ότι αυτοί διέπραξαν μεγάλη αδικία εκστρατεύσαντες μαζί με τους βαρβάρους εναντίον της Ελλάδος, σε αντίθεση με τις αποφάσεις των Ελλήνων. Έδωσε δε διαταγή να έλθουν όλοι και να παραδοθούν, αφού αναθέσουν σε αυτόν να τους μεταχειρισθεί όπως ήθελε ή να προσπαθήσουν να σωθούν, όπως θα ηδύναντο. ΟΙ πρέσβεις αυτοί τού ζήτησαν τότε να πάει μαζί τους Κάποιος άνδρας ο οποίος θα τούς οδηγούσε προς αυτόν. Ο άνδρας αυτός ήταν ο Ανδρόνικος ο υιός του Αγέρρου. Το αρχαίο κείμενο, όπως το καταγράφει ο ο Αρριανός, έχει ως εξής: "Τοις πρέσβεσι δε των Ελλή νων δεομένοις σπείσασθαί σφισιν υπέρ του παντός ξενικού απεκρίνατο. Ομολογίαν μεν ουκ αν ποιήσασθαι προς αυτούς ουδεμίαν. Αδικείν γαρ μεγάλα τους στρατευομένους εναντία τη Ελλάδι παρά τοις βαρβάροις παρά τα δόγματα τα των Ελλήνων. Εκέλευσε δε ήκειν ξύμπαντας και παραδιδόναι σφας αυτούς επιτρέποντας Αλεξάνδρω χρήσθαι ό τι και βούλοιτο ή σώζεσθαι όπη δύ ' (Αλεξ. Ανάβ. Γ' 23.8).

Πόσο πιο απλά να το διατυπώσει κανείς; Ο ίδιος ο Μέγας Αλέξανδρος λέει στους Έλληνες μισθοφόρους των Περσών ότι έκαναν πολύ μεγάλη αδικία, στρατευ όμενοι εναντίον της Ελλάδας, παρά τις αποφάσεις όλων των Ελλήνων. Αυτοί οι Έλληνες μισθοφόροι των Περσών πολέμησαν εναντίον των Ελλήνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, των Μακεδόνων και των λοιπών Ελλή νων. Δεν λέει ο Μέγας Αλέξανδρος ότι οι Έλληνες μισθοφόροι πολέμησαν εναντίον του ή εναντίον των Μα κεδόνων, αλλά, λέει ότι πολέμησαν εναντίον της Ελλά δας. Μένει πλέον η παραμικρή αμφιβολία σε οποιονδήποτε λογικό άνθρωπο ότι ο Μέγας Αλέξανδρος και οι Μακεδόνες είναι Έλληνες και μόνο Έλληνες; Ποιος και με ποιο λογικό επιχείρημα μπορεί να το αμφισβητήσει;

Ο ιστοριογράφος Καλλισθένης 360-328 π.Χ., ο οποίος γεννήθηκε στην Όλυνθο, πόλη της Χαλκιδικής και μαθήτευσε μαζί με τον Αλέξανδρο πλησίον του Aριστοτέλους, τον οποίο είχε θείο εκ μητρός, συνώδευσε το Μέγα Αλέξανδρο στην Ασία. Συνέγραψε το έργο, ' Άλεξάνδρου πράξεις”, από το οποίο οι μεταγενέστεροι ιστοριογράφοι άντλησαν στοιχεία. Συνέγραψε όμως και τα ' Έλληνικά έργο από το οποίο διεσώθησαν μόνον αποσπάσματα. Μολονότι διεσώθησαν αποσπάσματα, αυτά ήταν γραμμένα στα Ελληνικά, δεν ήταν γραμ μένα σε άλλη γλώσσα, αλλά, και το έργο λέγεται "Ελ ληνικά ” διότι αφορά Έλληνες και όχι άλλους λαούς.

Όταν ο Ανάξαρχος πρότεινε την προσκύνηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου, σύμφωνα με τα Περσικά έθιμα, (πόσο άθλιοι μπορούν να γίνουν οι κόλακες), ο Μακε δών φιλόσοφος και ιστοριογράφος Καλλισθένης, ανε ψιός του μεγάλου φιλοσόφου Αριστοτέλους, ο οποίος αντετίθετο στην προσκύνηση, όπως όλοι οι Μακεδόνες και φυσικά και οι νότιοι Έλληνες, λαβών το λόγο μετά τον Ανάξαρχο, είπε προς το Μέγα Αλέξανδρο. . και εγώ της Ελλάδος μεμινήσθαί σε αξιώ, ω Αλέξανδρε, ης ένεκα ο πάς στόλος σοι εγένετο, προσθείναι την Ασίαν τη Ελλάδι. Και ουν ενθυμήθητι, εκείσε επανελθών άράγε και τους Έλληνας τους ελευθερωτάτους προσαναγκάσεις ες την προσκύνησιν, .ή διακεκριμένα έσται σοι αυτώ τα των τιμών ες άπαν ανθρωπίνως τε και Ελληνικώς τιμάσθαι προς δε των βαρβάρων μόνον βαρβαρικώς (Αλεξ. Ανάβ. Δ' 11.7,8). ' και εγώ Αλέξανδρε, αξιώ να θυμηθείς την Ελλάδα, χάριν της οποίας διεξήγαγες όλη αυτή την εκστρατεία με σκοπό να προσαρτήσεις την Ασία στην Ελλάδα. Έτσι λοιπόν, σκέψου, όταν επιστρέψεις εκεί, θα εξαναγκάσεις άραγε στην προσκύνησή σου και τους Έλληνες τους αγαπώντας σε υπερβολικό βαθμό την ελευθερία .ή θα κάνεις διάκριση των τιμών εν γένει. ...να τιμάσαι ως άνθρωπος κατά τρόπο αρμόζοντα στους Έλληνες, από δε τους βαρβάρους μόνο κατά τρόπο αρμόζοντα στους βαρβάρους;

Η ενδυμασία των Μακεδόνων δεν διέφερε σε τίποτε από την ενδυμασία των άλλων Ελλήνων. Τα θέατρα στη Μακεδονία είχαν τον ίδιο εκπαιδευτικό χαρακτήρα που είχαν στην υπόλοιπη Ελλάδα, όπως επίσης και τα γυμναστήρια. Οι Μακεδόνες, επίσης, δεν είχαν βάρβαρες συνήθειες. Δεν αγόραζαν τις γυναίκες, ούτε τους χαρακτήριζε το στίζεσθαι, το να στιγματίζουν, να ση μαδεύουν δηλαδή τους ανθρώπους. Επίσης, όσον αφορά στον οπλισμό των Μακεδόνων Έφεραν τα Ελληνικά όπλα: δόρυ, ξίφος, ασπίδα κα όχι τόξα ή πέλτη.

Στους περήφανους Μακεδόνες, επίσης, δεν υπήρχε η συνήθεια της προσκύνησης των βασιλέων. Ο Μακεδών φιλόσοφος Καλλισθένης την ονομάζει ταπεινότητα.

ΈΙ δε υπέρ Κύρου του Καμβι3σου λέγεται πρώτον προσκυνηθήναι ανθρώπων Κύρον και επί τώδε εμμείναι Πέρσαις και Μήδοις τήνδε την ταπεινότητα, χρη ενθυμείσθαι ότι τον Κύρον εκείνον Σκι')θαι εσωφρόνισαν, ... ” (Αλεξ. Ανάβ. Δ' 11.9). "Αν όμως ο Κύρος, ο υιός του Καμβύσου, λέγεται ότι πρώτος εξ όλων των ανθρώπων προσκυνήθηκε και γι' αυτό το λόγο παρέ μεινε αυτή η μικροπρέπεια στους Πέρσες και τους Μήδους, πρέπει να θυμηθείς ότι εκείνον τον Κύρο τον ε σωφρόνισαν οι Σκύθες 

Κανείς ιστορικός δεν αναφέρει ότι οι Μακεδόνες εί χαν βάρβαρα ήθη. Τίποτε το παράδοξο στα ήθη και τα έθιμα των Μακεδόνων δεν αναφέρει ο Αρριανός, ο Κόϊντος Κούρτιος, ο Διόδωρος ο Σικελιώτης, ο Πλούταρχος, ο Ηρόδοτος, ούτε κάποιος μεταγενέστερος ι στορικός. Ο Ηρόδοτος ιδιαίτερα, αναφερόμενος σε άλλους λαούς (Πέρσες, Αιγυπτίους, Ρωμαίους, Σκύθες, Θράκες, Γαλάτες, Ιλλυριούς κτλ.), αναφέρει για όλους τα ήθη και τα τα έθιμά τους, από το πιο γνωστά και περίεργα έως τα πλέον ασήμαντα. Το ότι κανείς δεν αναφέρει για τους Μακεδόνες βάρβαρα έθιμα σημαίνει ότι απλούστατα δεν υπήρχαν τέτοια έθιμα. Είναι απολύτως βέβαιο ότι ο Δημοσθένης μέσα στο απύθμενο αντιφιλιππικό μένος του, αλλά και ο Θεόπομπος, θα ανέφεραν ακόμη και το πιο ασήμαντο αρνητικό στοιχείο το οποίο θα μπορούσε να μειώσει το βασιλιά Φίλιππο Β' και τους Μακεδόνες.

οι Μακεδόνες κατά την εποχή του Μεγάλου Αλε ξάνδρου χορεύουν ήδη τον πυρρίχ(ε)ιο, έναν πολεμικό χορό για τον οποίο ο Αριστοτέλης αναφέρει ότι στην πραγματικότητα προήλθε από τον Αχιλλέα, ο οποίος χόρεψε ένοπλος γύρω από το νεκρό φίλο του Πάτροκλο- Ο χορός αυτός έχει κυκλική κίνηση και υποδηλώνει τη συντροφικότητα των πολεμιστών. H συντροφι κότητα των πολεμιστών του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου επιτεινόταν και από το γεγονός ότι οι στρατιώτες κατατάσσονταν σε Τάξεις στο στρατό, ανάλογα με τον ιδιαίτερο τόπο καταγωγής τους. Ο πυρρίχιος χορός ήταν μια έκφραση πολεμικής δραστηριότητας και έπαιζε σημαντικό ρόλο στην πολεμική εκπαίδευση ή τη λατρεία των πολεμικών θεοτήτων. Ως εκ τούτου προστάτις θεά του πυρρίχιου ήταν η Αθηνά, η οποία γεννήθηκε αρματωμένη. Ο πυρρίχιος χορός υπήρχε και στην Αθήνα. Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, η απόδοση των όπλων στους Αθηναίους εφήβους ήταν μιοι ιεροφάνεια. Μεταξύ των υποχρεώσεων των εφήβων ήταν και η εκτέλεση του πυρρίχιου, κατά τη διάρκεια του οποίου αυτοί κρίνονταν για την ικανότητά τους στο χειρισμό των όπλων τα οποία τους πρόσφερε η πολιτεία. ΟΙ στρατιώτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου λυπημένοι με το γεγονός ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ευχαριστιόταν που οι τριάντα χιλιάδες Ασιάτες που είχε εντάξει στο στρατό του είχαν δείξει άνεση στην εκπαίδευση, φοβήθηκαν μήπως ο Μέγας Αλέξανδρος προσέξει αυτούς τους ί διους λιγότερο. Εξέφρασαν έντονα το παράπονό τους και του ζητούσαν να τους απολύσει όλους τώρα που είχε αυτούς τους νέους χορευτές του πυρρίχιου, με τους οποίους θα εξεστράτευε να κατακτήσει την οι κουμένη. Ο Πλούταρχος αναφέρει σχετικά: . πάντας ουν εκέλευον αφιέναι και πάντας αχρήστους νομίζειν Μακεδόνας, έχοντα τους νέους τούτους πυρριχιστάς, συν οις επιών κατακτήσεται την οικουμένην. (Παράλ. βίοι, 71).

 Ο Μέγας Αλέξανδρος λοιπόν, ο οποίος γεννήθηκε στην Πέλλα, στην πρωτεύουσα της Μακεδονίας, ονο μάζει τον εαυτόν του Έλληνα. Δεν ξεχωρίζει τη Μακεδονία από την Ελλάδα, αλλά λέει ότι οι Πέρσες ήλθαν στη Μακεδονία και εις την άλλην Ελλάδα, την υπό λοιπη Ελλάδα. Ο Αλέξανδρος ονομάζει τον εαυτόν του Έλληνα και αρχηγό των Ελλήνων, ο οποίος θέλει να τιμωρήσει τους Πέρσες για όσα κακά έκαναν στην Ελλάδα, χωρίς πρώτα οι Έλληνες να έχουν κάνει κάποιο κακό στους Πέρσες.

Ο Μέγας Αλέξανδρος εντάσσοντας μη Έλληνες, δη λαδή Ασιάτες, στο στρατό του, διέταξε μανθάνειν Ελ ληνικά, να τους μάθουν την Ελληνική γλώσσα, τη γλώσσα των Μακεδόνων, όχι κάποια άλλη γλώσσα: 'Διο και τρισμυρίους παίδας επιλεξάμενος εκέλευσε γράμματά τε μανθάνειν Ελληνικά και Μακεδονικοίς ό πλοις εντρέφεσθε, πολλούς επιστάτας καταστήσας, και τα περί Ρωξάνην έρωτι μεν επράχθη.. (Παράλ. Βίοι, 47). Γι' αυτό, αφού διάλεξε τριάντα χιλιάδες νέους, διέταξε να τους μάθουν Ελληνικά και να τους εκπαιδεύσουν στα Μακεδονικά όπλα, ορίζοντας πολλούς επικεφαλής, και ο γάμος με τη Ρωξάνη έγινε από έρω τα.....".

Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος βρήκε συλημμένο τον τάφο του βασιλιά των Περσών Κύρου, σκότωσε το δράστη Πουλαμάχο, ο οποίος καταγόταν από την Πέλλα, και διαβάζοντας την επιγραφή έδωσε εντολή να τη χαράξουν με ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ. ' '...την δ επιγραφήν αναγνοι3ς, εκέλευσεν Ελληνικοίς υποχαράξαι γράμμασιν (Παράλ, Βίοι, 69).

ΟΙ ΣΚΟΠΙΑΝΟΙ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕΡΟΣ 10ον