ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗΣ - H ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΣΧΕΤΟΙ ΜΕΡΟΣ 7ον

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Να μια λέξη που ταιριάζει απόλυτα στον Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή. Πόσα να πει κανείς για τον Έυγενή' Καραθεοδωρή, για τον Επιστήμονα, για τον Λάτρη της Τέχνης, για τον θαυμαστή των Αρχαίων ημών προγόνων, των Ελλήνων φιλοσόφων, τον 'Καθηγητή' Καραθεοδωρή, τον Χριστιανό, τον διπλωμάτη, τον πατέρα, τον σύζυγο.

Ήταν άνθρωπος που χωρίς να το θέλει, χωρίς να το επιδιώκει, έκλεβε τον θαυμασμό όλων, όπου και αν βρίσκονταν, σε όποια θέση και αν υπηρετούσε την ανθρωπότητα. Δεν υπήρχε άνθρωπος που να τον γνώριζε και να μην τον θαύμαζε, ποτέ για ένα μόνο θετικό του στοιχείο. Τον θαύμαζαν για όλα του, για την ευγένεια και την ανθρωπιά του, την καλλιέργειά του, την ηρεμία του, την δυνατότητα του να βλέπει τις λύσεις εκεί που ο μέσος νους κολλούσε, για την πραότητα του, την μετριοφροσύνη του που εξέπεμπε σοφία, τη σεμνότητα μπροστά στο μεγαλείο του πνεύματος.

Παρά τις επιβραβεύσεις του και τις θέσεις του ανάμεσα σε μεγάλα ονόματα πρώην καθηγητές του, εκείνος, σαν γνήσιος ολόψυχος υπηρέτης της ανθρωπότητας συνέχιζε να δίνει ασταμάτητα, ότι και όσα ο Θεός του παρείχε, μέσα από την ευγένεια που τον διακατείχε και το επιστημονικό του κύρος.

Ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή, δεν ήταν άνθρω πος που έβλεπε συμμαθητές, συμφοιτητές, καθηγητές. Έβλεπε ανθρώπους. ΓΙ' αυτό ποτέ δεν νοιάστηκε για θέσεις και έδρα. Του δίνονταν απλόχερα μετά από πρόταση των αιώνιων θαυμαστών του, αυτών των ίδιων ταση των αιώνιων θαυμαστών του, αυτών των ίδιων των καθηγητών του.Ποτέ δεν πίστεψε κανείς ότι στον χαρακτήρα του Καραθεοδωρή χωρούσε το μίσος, η έχθρα, η εκδίκηση, η απάτη, τα κόλπα και τα μυστικά που καρφώνουν πίσω από την πλάτη.

Ευθύς και ικανοποιητικά διπλωματικός, ικανότατος διαχειριστής των ξένων γλωσσών, άριστος χρήστης της ελληνικής, κατάφερνε άνετα να κλέβει τον θαυμασμό όσων τον πρωτο-γνώριζαν και να απολαμβάνει τον συνεχή θαυμασμό όσων ήδη τον γνώριζαν.

Από την αρχή του 1885 που γράφτηκε στο Γυμνάσιο των Βρυξελλών είχε αρχίσει να κερδίζει τον θαυμασμό των συμμαθητών του και τον σεβασμό των καθηγητών του. Πρώτος και καλύτερος ο καθηγητής Μαθηματικών Angenot, το μεγάλο στήριγμα του Κ. Καραθεοδωρή στους Διαγωνισμούς Μαθηματικών 'Concours Generoux', αυτός που χρειάστηκε να τον σπρώξει για να λάβει μέρος, να κάνει την αίτηση για να δηλώσει συμμετοχή. Γιατί όμως χρειάστηκε ο Angenot να σπρώξει τον 17χρονο Κωνσταντίνο; Για έναν και μοναδικό λόγο: οι Διαγωνισμοί Μαθηματικών 'Concours Generaux' προσέλκυαν τα βλέμματα όλων των μαθητών των Λυκείων και Γυμνασίων του Βελγίου, όπως και όλων των καθηγητών, κυρίως των μαθηματικών και των φυσικών της χώρας. Για να λάβει κάποιος στους διαγωνισμούς, προτείνονταν από καθηγητές και εκπροσωπούσε τη σχολή του και το σχολείο του.

Για κάθε έναν λοιπόν που προτείνονταν από καθηγητές να λάβει μέρος, γίνονταν πολύ κουβέντα σε όλους τους κύκλους και αυτό ήταν που προσπαθούσε να μην συμβεί ο Καραθεοδωρή: να γίνεται κουβέντα γύρω από το όνομα του. Το ίδιο πρόβλημα αντιμετώπισε και αργότερα όταν νίκησε, παίρνοντας το πρώτο βραβείο το 1890. Όλοι μιλούσαν γι' αυτόν, τον Έλληνα Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή από την Ελλάδα, γιό του Πρέσβη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο Κωνσταντίνος δεν άντεχε όλα αυτά τα βαρύγδουπα. Ο Κωνσταντίνος ήταν απλά ο Κωνσταντίνος. Όλα τα άλλα δεν τα χρειάζονταν, δεν είχε ανάγκη από διαφήμιση και κράχτες. Ζούσε λυτά και ήσυχα, αποφεύγοντας τις λαμπερές δημοσιότητες.

Οι 'άλλοι' όμως δεν μπορούσαν να μην μιλούν για τον συμμαθητή τους 'Καραθεοδωρή' ή τον μαθητή τους 'Καραθεοδωρή'. Ο Κωνσταντίνος έπρεπε να συνηθίσει. Τα' όνομα του δεν θα περνούσε απαρατήρητο πουθενά πια. Όπου και αν βρίσκονταν οι άλλοι θα μιλούσαν γι' αυτόν. κι εκείνος θα κοκκίνιζε από μετριοφροσύνη, συνηθίζοντας έντεχνα να στρέφει την συζήτηση προς άλλα θέματα, άσχετα με τ' όνομα του.

Ήταν όμως φοβερός διπλωμάτης. Οι συμμαθητές του τον καταλάβαιναν ότι προσπαθεί να αποφύγει οποιαδήποτε συζήτηση γύρο από τα κατορθώματα του αφού την ίδια στιγμή άρχιζε να μιλάει για τα μεγαλύτερα κατορθώματα και επιδώσεις των συμμαθητών του στην Ιστορία, τον Αθλητισμό και στις κοπέλες. Και δεν ήταν ότι είχε γαλουχηθεί κοντά στον πατέρα του στη διπλωματία και στο χειρισμό των γλωσσών. Ανέπτυξε τα προσόντα αυτά σε μια προσπάθεια να μην γίνετε το επίκεντρο συζητήσεων.

Ναι, αλλά ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή, συνέχισε να κατακτά τις καρδιές όσων τον γνώριζαν. Το φαινόμενο συνεχίζονταν και παράλληλα συνεχίζονταν και η προσπάθεια του να ξεφύγει σεμνότυφα από τους προβολείς. Και μετά ήρθε το 1891, η δεύτερη χρονιά των διαγωνισμών μαθηματικών 'Concours Generoux'. Οι καθηγητές του περίμεναν από αυτόν μια δεύτερη νίκη. Τ' όνομα του ακούγονταν ακόμα περισσότερο και η ευθύνη του μεγάλωνε. Επί δύο μήνες πριν την μέρα του διαγωνισμού, ο Κωνσταντίνος και ο Angenot, το κύρος του οποίου διακυβεύονταν παράλληλα, προετοιμάζονταν πυρετωδώς για την νίκη. Ο Κωνσταντίνος δεν νοιάζονταν για τον εαυτό του καθόλου. Το βραβείο το ήθελε για τον Angenot, για το Λύκειο και για το όνομα της Ελλάδας.

Στα προκριματικά έλαβαν μέρος εκατοντάδες μαθητές με κλίση στα μαθηματικά. Πέρασαν 132. Λίγη ώρα αργότερα δόθηκε η δεύτερη άσκηση. Πέρασαν 35. Μετά από λίγο δόθηκε η Τρίτη. Πέρασαν 7. Ο Καραθεοδωρής ήταν εκεί. Δόθηκε και η τελευταία άσκηση και οι μαθητές έσκυψαν πάνω στα χαρτιά τους. Ο χρόνος περνούσε και οι μαθητές ο ένας μετά τον άλλον κατέθεταν την επίλυση του προβλήματος.

οι εξεταστές πήραν τα γραπτά, τα εξέτασαν και κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Και τότε ανακοίνωσαν ότι με ομόφωνη απόφασή τους, θεωρούν όλους τους εξετασθέντες πρώτους και πρέπει να γίνει και συμπληρωματική τους εξέταση, με μια νέα άσκηση. Όποιος την λύσει θα θεωρηθεί ο πρώτος των πρώτων. Δεν θα δοθεί δεύτερο και τρίτο βραβείο. Ο Διαγωνισμός προχώρησε. Η άσκηση δόθηκε και το αποτέλεσμα σε 15 λεπτά ήρθε. Οι 6 δήλωσαν αδυναμία. Ο Κωνσταντίνος ήταν ο μόνος που έδωσε λύση και απάντηση. Ανακηρύχθηκε ο μοναδικός νικητής του διαγωνισμού μαθηματικών 'Concours Generaux' του 1891, νίκη που έφερε το Λύκειο του σε ακόμη μεγαλύτερη εκτίμηση, νίκη που έδωσε φτερά περηφάνιας στον Angenot, και απεριόριστη χαρά στον Έλληνα σπουδαστή.

Τώρα όσο και να το απέφευγε ο Κωνσταντίνος, δεν θα κατάφερνε να στρέψει σε άλλα θέματα την προσοχή, τις συζητήσεις και την δημοσιότητα. Τ' όνομα του κάλυπτε χιλιάδες συζητήσεις και η φήμη του μεγάλωνε ασταμάτητα. Πως να σταματήσουν συμμαθητές και καθηγητές να μιλούν γι' αυτό το κατόρθωμα του 18χρονου Καραθεοδωρή; Ήταν αδύνατο. Ο Angenot ήταν ταυτόχρονα πανευτυχής και δυστυχισμένος. Βρήκε τον τέλειο μαθητή, όμως ο μαθητής είχε αποφοιτήσει. Είχε ολοκληρώσει τον κύκλο φοίτησης και έπρεπε να απλώσει τα φτερά του για νέες σπουδές. Που να βρει τώρα ένα νέο Καραθεοδωρή; Τέτοια πιθανότητα δεν υπηρχε. Το αστέρι του Κωνσταντίνου έπρεπε να πορευθεί σε νέα πορεία, σε ανώτερες πνευματικές σφαίρες.

Βρέθηκε στην Στρατιωτική Σχολή του Βελγίου, ότι καλύτερο υπήρχε στο Βέλγιο για τον Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή. Με την είσοδό του ανέβηκε το επίπεδο της Σχολής. Ποια σχολή δεν θα ήθελε στους κόλπους της τον νικητή δύο κατά σειρά 'Concours Generaux'; Τον δέχθηκαν χωρίς πολλά λόγια.

 Δεν ήταν πλέον δύσκολο να κλέψει τις καρδιές των συμμαθητών του, οι οποίοι, αν και είχαν λόγους να τον 'φθονούν', τελικά τον εκτίμησαν και τον θαύμασαν, από την στιγμή που γνώρισαν τον άνθρωπο Καραθεοδωρή. Ως σπουδαστής του τμήματος αλλοδαπών και πάλι έλαμψε, χωρίς να το επιζητήσει, χωρίς να το προσπαθήσει καθόλου. Το αστέρι του Καραθεοδωρή ακο λούθησε την πορεία του, σταθερά και σεμνά. Τι είπαν γι' αυτόν αργότερα επιφανείς καθηγητές του και φίλοι του; Αξίζει να το δούμε σε βάθος.

Γυμνάσιο — Λύκειο Βρυξελλών ΜΕΡΟΣ 8ον

ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗΣ - H ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΣΧΕΤΟΙ