Ενώ η
κατοχή πλησίαζε στο τέλος της, η κυβέρνηση Ράλλη προχώρησε το φθινόπωρο του
1943 στο σχηματισμό βοηθητικών αντικομουνιστικών ομάδων (Τάγματα Ασφαλείας και
άλλες ομάδες) με σκοπό την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση του ΕΛΑΣ στην ορεινή
και στην πεδινή Ελλάδα και τη διάσωση του αστικού καθεστώτος από την επερχόμενη
κομμουνιστική καταιγίδα.
Πολλά από τα στοιχεία που αφορούσαν αυτές τις μονάδες
έχουν χαθεί ή καταστραφεί. Όσα υπάρχουν (Ομοσπονδιακά Αρχεία στο Κόμπλεντς της
Γερμανίας (Bundesarchiv), έγγραφα της RG 165/179 στην Ουάσιγκτον κ.ά.),
τεκμηριώνουν την άποψη πως οι Γερμανοί για να εμποδίσουν την άνοδο του ΕΛΑΣ
χρηματοδότησαν και εξόπλισαν τις μονάδες αυτές με αποστολή να ελέγξουν την
ελληνική ύπαιθρο χρησιμοποιώντας πολλές φορές τη βία και την τρομοκρατία.
Οπλισμένος
χωρικός στη βόρεια Ελλάδα.
Στο περιβραχιόνιο φέρει τον αγκυλωτό σταυρό και το σήμα της νίκης του Γκαίμπελς. |
Ο συνταγματάρχης Γεώργιος Πούλος ήταν ένας άγνωστος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού μέχρι τη στιγμή που προσέφερε οικειοθελώς τις
υπηρεσίες του στους Γερμανούς. Αν και το πολιτικό του ιστορικό θεωρείτο
δημοκρατικό, τα δεξιά - εθνικιστικά του αισθήματα σύντομα βγήκαν στην
επιφάνεια. Ο ίδιος, όπως και πολλοί από τους γερμανόφιλους της εποχής, ήταν αντιβασιλικός
και προπολεμικά υποστήριζε την αντισημιτική οργάνωση ΕΕΕ που δημιουργήθηκε
και δραστηριοποιήθηκε με Βενιζελική χρηματοδότηση και υποστήριξη. Μισούσε
τους Βρετανούς επειδή τους θεωρούσε υπεύθυνους για τη Μικρασιατική
Καταστροφή και υποστήριζε πως ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄ ήταν Άγγλος πράκτορας.
Όμως αν τα αισθήματα του εναντίον του Έλληνα μονάρχη ήταν έντονα, τότε η αποστροφή
που ένιωθε για τον κομμουνισμό ήταν ακόμα μεγαλύτερη. Ο Πούλος ξεκίνησε τη
"σταδιοδρομία" του ως μέλος της Sonderkommando 2000, μιας γερμανικής
μονάδας αντικατασκοπίας που οργάνωνε δίκτυα πληροφοριοδοτών και πρακτόρων στις
γραμμές της ελληνικής αντίστασης. Παράλληλα δραστηριοποιήθηκε και στη διοίκηση
της Εθνικής Ένωσης Ελλάδος (ΕΕΕ). της παλιάς αντιεβραϊκής οργάνωσης την οποία
είχαν αναβιώσει στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα τα SS η SD και κάποιοι Έλληνες
νοσταλγοί του "Κάμπελ" (Βασ. Σκανδάλης, Γ. Κοσμίδης. Ν. Ζωγράφος
κ.ά.).
Όταν ο
Πούλος προσφέρθηκε να βοηθήσει τους Γερμανούς στη Θεσσαλονίκη (άνοιξη 1943). οι
επιθέσεις των ανταρτών είχαν αυξηθεί σημαντικά εποχή που η ρήξη μεταξύ των
Ελλήνων που ήθελαν μια μεταπολεμική κομμουνιστική διαχείριση και κείνων οι
οποίοι επιθυμούσαν έναν μονάρχη μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση είχε
ολοκληρωθεί.
Αυτές οι
ολότελα διαφορετικές απόψεις παρατηρούντο μέχρι τότε στα ελληνικά Πανεπιστήμια,
στα καφενεία και στις ταβέρνες των μεγάλων πόλεων. Σταδιακά έφθασαν στα βουνά,
και γενικότερα στην ελληνική ύπαιθρο.
Οι
δυνάμεις του Άξονα δεν έχασαν την ευκαιρία που παρουσιάστηκε. Υποστηρίζοντας τα
αντικομουνιστικά στοιχεία της χώρας προχώρησαν με Γερμανικό και ιταλικό
εξοπλισμό στη συγκρότηση Ελληνικών βοηθητικών αποσπασμάτων. Οι Ιταλοί είχαν
προσπαθήσει νωρίτερα να βρουν Έλληνες εθελοντές. όμως επειδή ήταν αντιπαθείς
και άξιοι περιφρόνησης μόλις και μετά βίας μπορούσαν διατηρήσουν την τάξη στις
περιοχές που έλεγχαν, Οι Γερμανοί και (σε μικρότερο βαθμό) οι Βούλγαροι ήταν
πιο αποτελεσματικοί στη στρατολόγηση εθελοντών. Οι Γερμανοί, ας σημειωθεί, ήταν
σεβαστοί ο ως εξαιρετικοί στρατιώτες από ένα μέρος της Ελληνικής κοινής γνώμης,
ενώ οι Βούλγαροι στρατολογούσαν κυρίως σλαβόφωνους χωρικούς στη Δυτική
Μακεδονία. Επιπλέον ένα μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας είχε
αντικομουνιστικά αισθήματα, ενώ ένα μικρότερο, κατάλοιπο της 4ης Αυγούστου,
ήταν ο ισχυρά φασιστικό και υποστήριζε τους Γερμανούς.
Παρόλο που
οι συνθήκες ήταν αρκετά ευνοϊκές επειδή ο ΕΛΑΣ είχε διαλύσει με τη βία τις
περισσότερες αντικομουνιστικές ομάδες στην περιοχή ενδιαφέροντος, ο Πούλος δεν
κατάφερε να συγκεντρώσει περισσότερους από 300 άνδρες. Οι "Πουλικοί"
με πρώτο ορμητήριο την πόλη της Θεσσαλονίκης και αργότερα το χωριό Κρύα Βρύση
συμμετείχαν σε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις της Βέρμαχτ (Wehrmacht) στη
Μακεδονία. Φορούσαν γερμανικές στολές που έφεραν τα διακριτικά ΕΕΣ (Εθνικός
Ελληνικός Στρατός) και συνεργάζονταν τα τοπικά Τάγματα Ασφαλείας. Ο ίδιος ο
Πούλος φορούσε στολή αξιωματικού του Ελληνικού στρατού με μόνα γερμανικά
διακριτικά τον αετό και τη σβάστικα. Ένας Γερμανός αξιωματικός - σύνδεσμος ο
Κουρτ Τομπίας (Kurt Tobias), τοποθετήθηκε στο αρχηγείο του (επί της οδού Παύλου
Μελά στη Θεσσαλονίκη) για τον καλύτερο συντονισμό της ομάδας ο Πούλου.
Τον
Σεπτέμβριο του 1943 η SD αναγνώρισε και επίσήμα την ομάδα του Πούλου ως μέρος
του οργανισμού της στην Ελλάδα, διαθέτοντας στον συνταγματάρχη γραφεία και ένα
πεδίο ασκήσεων. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ημερών του ιδίου μήνα η ομάδα
του Πούλου υπήχθη στο 2ο Σύνταγμα Brandenburg. Τότε η μονάδα εγκαταστάθηκε και
γύρω από την Πτολεμαΐδα. κυρίως στα χωριά που κατοικούντο από προσφυγικό
πληθυσμό Οι "Πουλικοί" της Εορδαίας και της Καστοριάς, υπό τη
διοίκηση ....
