ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ - (ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ)- ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΚΟΚΚΙΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΑ ΚΑΙ ΚΑΚΟ ΛΥΚΟ !

         

Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα ξανακούσετε ένα παρόμοιο "παραμύθι" θυμηθείτε: Τα παιδιά, δεν θα πρέπει να μιλούν με τους ξένους, γιατί αν κάνουν κάτι τέτοιο, κινδυνεύουν να γίνουν "γεύμα" για το λύκο

Το νέο παραμύθι της αριστεράς λέει πως η ίδια μάχεται για την επιβίωση, άρα το καλό, του πλανήτη, σε αντίθεση με τους ανάλγητους καπιταλιστές οι οποίοι δεν διστάζουν να καταστρέψουν τον πλανήτη στο βωμό του εύκολου «κέρδους».0

         Του Γεωργίου Ι. Αναστασόπουλου

Οι «προφητείες» του Αλ Γκορ

Αποτελεί δεδομένο πως οι διαδοχικές προβλέψεις του αντιπροέδρου Αλ Γκορ και των επιστημονικών συνεργατών του, από το 2000 έως το 2006, για υπερθέρμανση του πλανήτη μέχρι το 2020 πήγαν περίπατο! Ούτε οι πάγοι των πόλων έλειωσαν παντελώς μέχρι το 2013, ούτε τα ύδατα των ωκεανών ανέβηκαν κατά 6,5m, ούτε πόλεις βυθίστηκαν, ούτε καταστράφηκαν οι φυσικοί πόροι. Και, κυρίως, ουδέποτε αισθάνθηκε ο κ. Γκορ την ανάγκη να ζητήσει δημόσια συγγνώμη για τις αποτυχημένες προφητείες του.

Να ομολογήσω την αμαρτία μου, περιλαμβάνομαι κι εγώ μεταξύ των αφελών που πίστεψαν στις προβλέψεις του Αλ Γκορ και αγόρασαν τότε τα βιβλία του. Ως καλός βλάξ, μάλιστα, είχα αγοράσει περισσότερα αντίγραφα των βιβλίων του, που έστειλα τότε ως επιχειρηματικά δώρα σε φίλους μου, για να τους «ευαισθητοποιήσω» κι αυτούς! Μάλιστα, λίγο αργότερα εργάστηκα για 3 έτη στην επιστημονική επιτροπή CDM του UNFCCC για την εφαρμογή του πρωτοκόλλου του Κιότο, όπου έζησα από πρώτο χέρι μια πανέξυπνα στημένη βιομηχανία ανακατανομής του πλούτου, από τις ανεπτυγμένες στις αναπτυσσόμενες χώρες.

Η διάψευση όλων των σχετικών προβλέψεων περί «υπερθέρμανσης του πλανήτη» δεν άφησε ασυγκίνητους τους ευαγγελιστές του είδους, Αντί όμως, όπως θα ήταν αναμενόμενο, να ζητήσουν συγγνώμη και να επανεξετάσουν τις θεωρήσεις τους, αυτοί ως ιδανικοί χαμαιλέοντες άλλαξαν τροπάρι. Αντικατέστησαν τον όρο «υπερθέρμανση πλανήτη» με τον όρο «κλιματική αλλαγή». Οπότε ζέστη-κρύο, μονά-ζυγά, όλα δικά τους. Στο τέλος του άρθρου μου σας παραθέτω 24 αποτυχημένες προβλέψεις σχετικές με το παγκόσμιο κλίμα και τις επιπτώσεις τους.¹

Απλοποιήσεις περίπλοκων ζητημάτων 

Αυτό που, σήμερα, πραγματικά αμφισβητείται δεν είναι τόσο η αύξηση των επιπέδων CO2 αλλά η επίπτωσή του στο κλίμα.

Υπάρχουν εκτιμήσεις ότι άλλες παράμετροι, όπως πχ ο κύκλος των ηλιακών κηλίδων, επηρεάζουν περισσότερο το κλίμα μας. Και οι ακραίες μεταβολές του, που παρατηρούμε, δεν είναι σίγουρο πως αποτελούν υποχρεωτικά συνέπεια μιας μόνο παραμέτρου (CO2) αλλά συνδυασμός της με πολλές άλλες. Η πολυπλοκότητα δε, των παραμέτρων αυτών, δεν επιτρέπει μια αξιόπιστη επιστημονική πρόβλεψη ως συνάρτηση μόνο μίας εξ’ αυτών (πχ. CO2). Αυτοί, λοιπόν, που το τολμούν, ελέγχονται όχι μόνο για την επιστημονική αξιοπιστία τους αλλά και για την σοβαρότητά τους.

Το νέο ευαγγέλιο των Μαρξιστών

Το σίγουρο είναι, πάντως, πως γύρω από αυτή την θεωρία έχει στηθεί μια γερή μπίζνα επιτηδείων, NGOs, συμβούλων και επιστημόνων, που παράγουν έρευνες ανάλογα με τις επιθυμίες των χρηματοδοτών τους.

Η κλιματική αλλαγή όμως αποτελεί, κυρίαρχα, προνομιακό χώρο δράσης των αριστερών «ακτιβιστών», που κρύβονται πίσω από το κάλυμμα της οικολογίας, κι έτσι βρίσκουν ιδανικό έδαφος για να στρέψουν τα πυρά τους εναντίον του κεφαλαίου και της οικονομίας της αγοράς.

Η προπαγάνδα τους, που βρίσκει εύκολα απήχηση στους αφελείς και στους ευκολόπιστους, εστιάζει κατά του «κέρδους» και του «κεφαλαίου» ως το «κακό» ενώ αναδεικνύει τις δικές τους θέσεις ως τις «καλές». Και αυτό το επιτυγχάνουν προπαγανδίζοντας πως οι ίδιοι μάχονται για την επιβίωση, άρα το καλό, του πλανήτη, σε αντίθεση με τους ανάλγητους καπιταλιστές οι οποίοι δεν διστάζουν να καταστρέψουν τον πλανήτη στο βωμό του εύκολου «κέρδους».

Αντίστοιχη πολιτική καπήλευση ακολουθούν και σε μία σειρά από κοινωνικά θέματα όπως τα δικαιώματα των LBGT, ο φεμινισμός, το μεταναστευτικό, η ανεξιθρησκεία, οι πάσης φύσεως μειονότητες, η πολιτική ορθότητα κλπ κλπ.

Κρύβονται μάλιστα πίσω από την έννοια της παγκοσμιοποίησης έχοντας την, ουσιαστικά, ταυτίσει με τον περίφημο διεθνισμό τους.

Για όσους δεν έχουν εντρυφήσει στο θέμα, να θυμίσω πως ο προλεταριακός διεθνισμός απορρέει από τη μαρξιστική αντίληψη περί των κοινωνικών τάξεων, που βασίζεται στη θεώρηση πως ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα εκμετάλλευσης του εργαζομένου και, κατά συνέπεια, η εργατική τάξη πρέπει να αντιδράσει σε παγκόσμιο συντονισμό αν θέλει να τον νικήσει. Οι εργάτες πρέπει να παλέψουν αλληλέγγυα με τους συντρόφους τους στις άλλες χώρες, στη βάση των κοινών ταξικών συμφερόντων τους. Ο προλεταριακός διεθνισμός είναι στενά συνδεδεμένος με τους μαρξιστικούς στόχους για την παγκόσμια επανάσταση, που θα επιτυγχάνονταν μέσα από διαδοχικές και ταυτόχρονες κομμουνιστικές επαναστάσεις σε όλα τα έθνη. Σύμφωνα με την μαρξιστική θεωρία, η παγκόσμια επανάσταση θα οδηγούσε στον παγκόσμιο κομμουνισμό, και αργότερα στον κομμουνισμό χωρίς κράτος.

Οι χρήσιμοι ηλίθιοι του πολιτισμικού Μαρξισμού

Μετά την κατάρρευση του παραδοσιακού κομμουνιστικού μοντέλου στο σοβιετικό μπλοκ οι ινστρούχτορες της διεθνιστικής αριστεράς προσπαθώντας να επιβιώσουν έχουν βρεί νέους στίβους αγώνων έχοντας προβεί σε μετάλλαξη, κρυπτόμενοι πλέον πίσω από την μάσκα του μάχιμου ακτιβισμού. Έχουν -εξ’ ανάγκης- αποκηρύξει τον μη δημοφιλή έως αντιπαθή, πλέον, τίτλο του «κομμουνιστή» και προωθούν νέες μορφές πάλης μέσω των οργανώσεων, που ιδρύονται και λειτουργούν παγκοσμίως, ενίοτε με κοινή κεντρική οργάνωση και χρηματοδότηση. Στο πλαίσιο αυτό θα δείτε αντεξουσιαστικές οργανώσεις όπως οι ANTIFA να λειτουργούν σε παγκόσμιο δίκτυο με κοινές πρακτικές, διαδικασίες-manual και στοχεύσεις. Εκατοντάδες άλλες NGO συμπληρώνουν το νεο-μαρξιστικό παζλ.

Οι αθώες, αλλά και πολύ συχνά βίαιες, κραυγές για το περιβάλλον, LBGΤ, φεμινισμό, μεταναστευτικό, πάσης φύσεως μειονότητες, πολιτική ορθότητα κλπ κλπ. δεν προέρχονται παρά από τον μεταμορφωμένο «κακό λύκο» που προσπαθεί να προσεγγίσει την γιαγιά της κοκκινοσκουφίτσας για να την «φάει». Και σε καμία περίπτωση μην φανταστείτε πως όλοι όσοι συμμετέχουν σε αυτές τις οργανώσεις είναι συνειδητοποιημένοι μαρξιστές. Πολλοί στρατολογούνται ως εθελοντές με τις άριστες των προθέσεων, άλλοι πάνε για την εμπειρία, άλλοι για το παραδάκι και κάποιοι ακόμη και για τις γκόμενες. Σε κάθε περίπτωση, όλοι αυτοί είναι οι επονομαζόμενοι κατά τον Λένιν ως αναλώσιμοι, οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» της εποχής μας.

Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα ξανακούσετε ένα παρόμοιο «παραμύθι» θυμηθείτε: Τα παιδιά, δεν θα πρέπει να μιλούν με τους ξένους, γιατί αν κάνουν κάτι τέτοιο, κινδυνεύουν να γίνουν «γεύμα» για το λύκο. Λέω, «λύκος», όμως υπάρχουν διαφορετικά είδη λύκων. Υπάρχουν επίσης εκείνοι, οι οποίοι είναι γοητευτικοί, ευγενικοί, γλυκείς και αγωνιστές, με ευγενή ιδανικά, οι οποίοι κυνηγούν κακούς καπιταλιστές και ψάχνουν για πρόθυμους συνοδοιπόρους. Και δυστυχώς, είναι εκείνοι, οι ευγενικοί λύκοι, οι οποίοι είναι οι πιο επικίνδυνοι απ’ όλους!
Ο Γεώργιος Ι. Αναστασόπουλος έχει σπουδάσει εφηρμοσμένη μηχανική στο  Northwestern University και στο πανεπιστήμιο Πατρών.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ ...ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΟΥ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ